แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที 516 : คุณหนูหลีผู้ไม่เหมือนใคร

แม้กงจี’จะพูดอย่างปวดใจมาก แต่เจียงป่ าวชิงยังคงแกะมือเขาออกอย่างไม่สบ
อารมณ์
“นีเจ้าถีบหัวส่งรึ ? ข้าพูดเสร็จเจ้าก็เปลียนสีหน้าทันทีแบบนั’น” กงจี’ตําหนิที
เจียงป่ าวชิงเปลียนท่าที
เจียงป่ าวชิงทําแก้มป่ อง “ก็เจ้าบีบแก้มข้าซะจนเจ็บไปหมด”
“…” กงจี’ขยับเข้าไปมองใกล้ ๆ ใบหน้าเจียงป่ าวชิงอย่างปวดใจ เพือมองดูว่า
เขาบีบหน้านางจนเกิดเป็ นรอยแดงหรือเปล่า
เจียงป่ าวชิงใช้จังหวะนี’หันกลับไปจูบแก้มเขาจนเกิดเป็ นเสียงดัง “จ๊วบ”
แม่ทัพกงทีวางแผนเผด็จศึกมาโดยตลอดตัวแข็งทือทันที เขามองร่างบางตรงหน้า
ด้วยแววตาซับซ้อน “ข้าอดทนอย่างยากลําบากขนาดนี’ เจ้ายังมายัวเย้าข้าอีก  ”
พูดจบเขาก็ส่งยิมอันตรายให้นาง ‘ “นีเจ้าหาเรืองใส่ตัวเองนะ”
เจียงป่ าวชิงทําหน้าไม่รู้ไม่ชี’ ก่อนจะลุกหนีจากบนตักของเขา ขยับถอยไปบน
เตียงนอนอย่างลุกลี’ลุกลน นางเพียงจุมพิตเขานิดเดียว เขาถึงกับจะ… เลยหรือไง
?!
“แน่ะ ยังจะหนีอีก” กงจี’แค่นหัวเราะพลางคว้าเท้าของนางเอาไว้ เขาพูดกับนาง
ด้วยนํ’าเสียงอ่อนโยนแต่มือเจ้ากรรมกลับกระชากร่างบางกลับมาก่อนจะกดลงกับ
เตียงโดยทีไม่สนใจแรงขัดขืนจากนางเลย
……
เมือตืนขึ’นมาในตอนเช้า เจียงป่ าวชิงเห็นริมฝี ปากทีบวมแดงของตัวเองรวมถึง
รอยแปลก ๆ ทีอยู่บนคอจึงทําได้เพียงดึงคอเสื’อขึ’นด้วยความขุ่นเคืองและแอบด่า
ว่าเจ้าคุณชายเลวทรามคนนั’นในใจ
หึ! นีคงแตะต้องตรงอืนไม่ได้ใช่ไหมถึงได้เลือกมาลวนลามลําคอของนางแบบนี’ทําเกินไปแล้ว!
ตอนนี’อากาศยังเย็นอยู่ การใส่เสื’อแบบดึงคอเสื’อขึ’นมาก ๆ จึงยังไม่ค่อยเป็ นทีน่า
ผิดสังเกตและมันช่วยปกปิ ดลําคอได้ แต่ถ้าอากาศร้อนละก็… ไม่สิ ถึงตอนนั’น
นางกับเขาคงแต่งงานกันแล้ว บางทีการทําอะไร ๆ ก็คงทําอย่างสง่าผ่าเผยได้
แล้ว…
เจียงป่ าวชิงหน้าร้อนฉ่าเมือคิดเรืองพวกนั’น มันให้ความรู้สึกร้อนแปลก ๆ จนอด
ไม่ได้ทีจะใช้มือพัดเอาลมเข้าหาตัว
จังหวะนั’นเจียงหยุนชานเดินถือจดหมายเข้ามาหา เมือเห็นว่าเจียงป่ าวชิงหน้าแดง
กําและริมฝี ปากก็บวมแดง เขาอดไม่ได้ทีจะเอ่ยถามอย่างห่วงใย “ในห้องมีแมลง
รึ ? ข้าจําได้ว่าถุงหอมกันยุงทีเจ้าพกไว้ก่อนหน้านั’นดีมากเลย ในห้องเจ้าหมด
ไปแล้วงั’นหรือ ? ถ้าหมดเจ้าเอาในห้องข้าไปใช้ก่อนเอาไหม ?”
“…” เจียงป่ าวชิงเกิดความคิดอยากหยิกกงจี’ให้ตาย แต่อย่างไรตอนนี’ก็ต้องหา
เหตุผลสําหรับเรืองนี’มาตอบพีชายก่อน ทันใดนั’นเอง สายตานางเหลือบไปเห็นว่า
เจียงหยุนชานถือกระดาษอะไรบางอย่างอยู่ในมือจึงรีบเปลียนหัวข้อสนทนา
“พี… นันพีถือกระดาษอะไรมารึ  ?”
เจียงหยุนชานทีแสนไร้เดียงสาโบกกระดาษแผ่นนั’นไปมาอย่างดีใจ “อ้อ นีคือ
จดหมายจากศิษย์พีเผย เขาช่วยเราตรวจสอบแล้ว คุณหนูทีไปไหว้พระทีวัดเทียน
ลู่ในวันนั’นน่าจะเป็ นคุณหนูของตระกูลหลีจากสํานักศึกษาชั’นสูงจี’จิว แม้คุณหนู
คนนั’นจะคุณธรรมสูงส่งและชอบทําสิงดี ๆ โดยไม่หวังผลตอบแทน แต่พวกเขา
ช่วยชีวิตชุนหยู่ไว้ เราจึงควรไปขอบคุณพวกเขา”
เจียงป่ าวชิงพยักหน้า แน่นอนว่าพวกนางควรไปขอบคุณ แต่เนืองจากเจียงฉิงยัง
ต้องพักฟื’ นในขณะทีเลียวชุนหยู่อาการแย่กว่ามากเพราะถูกต่อยจนหัวแตกและยัง
ลุกจากเตียงไม่ได้ในตอนนี’ ครั’งนี’จึงมีเพียงเจียงป่ าวชิงกับเจียงหยุนชานสองคน
เท่านั’นทีไปขอบคุณอีกฝ่ าย
ทั’งสองคนคุยกันเรืองของขวัญขอบคุณทีจะนําไปด้วยเสร็จแล้วก็คุยเรือง
สัพเพเหระกันต่ออีกครู่ใหญ่ถึงจะกําหนดสิงต่าง ๆ ได้เรียบร้อย
เจียงป่ าวชิงแต่งตัวให้เรียบร้อยอีกครั’ง เมือเห็นรอยทีคอตัวเอง นางก็สูดหายใจเข้า
ลึก ๆ เพือระงับความอยากฆ่ากงจี’ลง ณ ตอนนี’สิงทีต้องทําคือการปกปิ ดรอยพวก
นี’ด้วยแป้งหนา ๆ ส่วนริมฝี ปากทีบวมแดงนิดหน่อยก็ทําได้เพียงปล่อยไป
ตามนั’น เดิมทีริมฝี ปากของนางบางอยู่แล้ว การทีมันบวมขึ’นมาเล็กน้อยจึงไม่ค่อยเป็ นทีสะดุดตาเท่าไหร่ เจียงป่ าวชิงปลอบตัวเองในใจ คิดซะว่าไปเติมไขมันทีปาก
มาก็แล้วกัน
ตระกูลหลีเองก็อยู่ทีเฟิ งผิงเหมินเช่นกันซึงไม่ได้อยู่ไกลอะไร นังดืมชาไปเรือย ๆ 
ในรถม้าไม่เท่าไหร่ก็ถึงแล้ว
หลังจากทียืนป้ายประจําจวนเจียงให้คนเฝ้าประตูดู ไม่นานก็มีคนเปิ ดประตูใหญ่
ให้พวกเขาเข้าไปอย่างเกรงใจ จากนั’นพ่อบ้านและแม่นมทีสวมชุดอย่างเหมาะสม
ก็พาเจียงป่ าวชิงกับเจียงหยุนชานเข้าไปภายใน
เนืองจากการปฏิบัติกับแขกชายและหญิงไม่เหมือนกัน ทั’งสองคนจึงแยกกันและ
เดินตามพ่อบ้านกับแม่นมเข้าไปในจวนหลี ช่างบังเอิญจริง ๆ ทีแม่นมคนนั’นคือ
หญิงชราคนทีมาแจ้งข่าวทีตระกูลเจียงในวันก่อน เมือมาอยู่ในจวนตอนนี’ นาง
แต่งกายอย่างพิถีพิถัน ผมก็ถูกหวีเรียบร้อยและเสียบหวีสับสีเงินไว้บนศีรษะซึงดู
ๆ แล้วนางก็น่าเกรงขามไปอีกแบบ
เพียงแต่มีรอยยิมทีดูใจดีประดับอยู่ ‘ บนใบหน้าของหญิงชราในขณะนี’ซึงมองดู
แล้วน่าใกล้ชิดอย่างมาก “แม่นางเจียงขี’เกรงใจจริง ๆ เจ้าค่ะ”
เจียงป่ าวชิงพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “คุณหนูหลีทําความดีแต่ไม่ทิงชือทิ ‘ งนามไว้ เราจึงต้อง ‘
มาแสดงนํ’าใจต่อคุณหนูเป็ นธรรมดาจ้ะแม่นม”
เรือนทางด้านหลังของตระกูลหลีไม่ถือว่าใหญ่มาก เดินไม่ไกลก็เห็นตึกทีสร้าง
ใกล้กับแม่นํ’าเปิ ดหน้าต่างไว้ครึ งหนึง และเผยให้เห็นร่างของเด็กสาวครึ งซีกอย่าง
เลือนราง เมือสังเกตดูดี ๆ แล้วเหมือนว่าอีกฝ่ ายกําลังเอนกายอ่านหนังสืออยู่
ข้างหน้าต่าง
เจียงป่ าวชิงจึงยิม คุณหนูหลีคนนี ‘ ‘ชอบอ่านหนังสือจนวางไม่ลงเหมือนทีคนเขา
ลือกันจริง ๆ
จะว่าไปก็เป็ นเรืองบังเอิญ เพราะคุณหนูตระกูลหลีทีช่วยชีวิตเลียวชุนหยู่คนนี’มีคํา
ว่า “อัน” บ่งบอกถึงลําดับอาวุโสและในชือมีคําว่า “หรู” นันก็  คือหลีอันหรูที
กงหย่าหรูเคยสวมรอยเมือตอนทีอยู่ในหมู่บ้านโจรบนภูเขา
หลังจากทีสาวใช้ไปแจ้ง หลีอันหรูก็ลงมาอย่างรวดเร็วและแสดงความเคารพกับ
เจียงป่ าวชิงอย่างมีมารยาท ไม่แปลกใจเลยทีกงหย่าหรูมองอีกฝ่ ายเป็ นศัตรูมา
ตลอดหลายปี เพราะหลีอันหรูรูปโฉมงดงามจริง ๆ
หลีอันหรูมองสํารวจเจียงป่ าวชิงด้วยความสงสัย จากนั’นก็อดทีจะยิมไม่ ‘ ได้ “ข้ามี
เพือนอยู่คนหนึง นางชอบเอาชนะข้าตั’งแต่เด็ก บางครั’งก็น่าสนใจทีจะหยอกล้อนาง แต่เมือเห็นแม่นางเจียงตอนนี’ เกรงว่าเพือนของข้าคนนั’นคงต้องเสียใจทีหลัง
แล้วทีแย่งชิงกับข้าโดยสูญเปล่าตลอดหลายปี นี’ เพราะตั’งแต่ทีแม่นางเจียงมาที
เมืองหลวงก็โดดเด่นกว่าใครเพือน”
เจียงป่ าวชิงเดาว่านางพูดถึงกงหย่าหรูจึงอดหัวเราะไม่ได้ แม่นางหลีคนนี’ช่างเป็น
คนทียอดเยียมจริง ๆ
“ทีมาในครั’งนี’ก็เพือต้องการมาขอบคุณคุณหนูหลีสําหรับบุญคุณทีคุณหนู
ช่วยชีวิตน้องชายของข้าไว้” เจียงป่ าวชิงลุกขึ’นทําความเคารพอย่างจริงจัง หลี
อันหรูโบกมือไปมา “เดิมทีข้าคิดว่าอันทีจริงมันก็ไม่มีอะไร แต่พอมาคิดอีกทีใน
ตอนหลัง มันเป็ นเพียงการช่วยเหลืออย่างไม่ได้ยุ่งยากอะไรสําหรับข้า แต่สําหรับ
ครอบครัวของแม่นางเจียงคงเป็ นสิงทีสําคัญอย่างยิง ดังนั  ‘น ถ้าหากว่าการทีไม่ได้
ขอบคุณข้าให้ดี ๆ แล้วทําให้ครอบครัวของแม่นางเจียงรู้สึกไม่สบายใจ ข้าก็จะขอ
รับคําขอบคุณเป็ นอย่างดีจ้ะ”
หลีอันหรูชะงักไปเล็กน้อย “เอ๊ะ… จะว่าไปแล้วยังมีอีกหนึงเรือง”
เจียงป่ าวชิงรู้สึกว่าคุณหนูหลีหรือหลีอันหรูคนนี’น่าสนใจ นางเองก็เต็มใจรับฟัง
คําพูดของคุณหนูเช่นกัน “คุณหนูหลีพูดมาได้เลยจ้ะ”
“เจ้าดูสิว่าการช่วยชีวิตคนนั’นดีกว่าการสร้างเจดีย์เจ็ดชั’นเสียอีก” หลีอันหรูถือ
หนังสือไว้อยู่ในมือ พวงแก้มนางแดงเรือ แต่นางยังคงพูดอย่างมุ่งมัน “ข้าคิดว่า
การมอบหัวใจให้กันไม่ใช่เรืองแย่เลย ได้ยินมาว่าเจียงหยุนชานพีชายของเจ้ายัง
ไม่ได้แต่งงาน จะได้ไหมถ้าหากว่ายกพีชายของเจ้าให้กับข้า”
“…!” เนืองจากตกตะลึงเกินไป เจียงป่ าวชิงจึงไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอยู่พักหนึง
หญิงชราทีรับใช้อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะชินกับคําพูดทีน่าตกใจของคุณหนูของ
นางแล้ว จึงกระแอมไอและเอ่ยเตือนออกมาเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูทําให้
แม่นางเจียงตกใจแล้วเจ้าค่ะ”
หลีอันหรูพูดขึ’นอย่างรู้สึกผิด “อ๊ะ! เอ่อ… ข้าใจร้อนไปหน่อย เอาแบบนี’ ข้าจะ
เริมพูดตั’งแต่แรก… เมือวานข้าบังเอิญเจอพีชายเจ้า พีชายเจ้าช่วยชีวิตเด็กผู้หญิง
คนหนึงไว้แล้วยังตําหนิอันธพาลพวกนั’นด้วยความโกรธ แม้นันจะเป็ นจุดเริ  มต้น
ทีไร้รสนิยมมาก แต่ข้าก็ยังรู้สึกว่าพีชายเจ้าทั’งสง่าผ่าเผยและเป็ นคนดีทีมีจิตใจอัน
เด็ดเดียวแน่วแน่คนหนึง และหลังจากทีรู้ว่าเขาเป็ นศิษย์คนสุดท้ายของผู้เฒ่าหยุน
ไห่ทีมีชือเสียง ข้าก็ยิงหลงใหลเขาและยังกลุ้มใจอยู่  เลยว่าจะทําความรู้จักกับพีชาย
เจ้ายังไงดี แต่พวกเจ้ากลับนําตัวเองมาส่งถึงทีจวนในวันนี’…”หญิงชรากระแอมไออีกครั’งและเอ่ยเตือนอีกครั’งอย่างจนปัญญา “คุณหนูเจ้า
คะ…”
“อ๊ะ! ขอโทษ ๆ” หลีอันหรูพูดขอโทษอย่างต่อเนือง “ข้าหมายถึงจะต้องเป็ น
ชะตาฟ้าลิขิตแน่ ๆ ทีนําพวกเจ้ามาทีนีน่ะจ้ะ”
เจียงป่ าวชิงมองคุณหนูหลีคนนี’อย่างหมดคําจะพูด