กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 173 หนีรอด

บทที่ 173 หนีรอด

บทที่ 173 หนีรอด

ขณะที่เธอถูกฉุดไปข้างหน้าด้วยแรงของชายหนุ่ม หญิงสาวก็ตระหนักว่าชายคนนี้ต้องการช่วยเธอจริง ๆ

เธอไม่กล้าหยุดอีกฝ่ายอีกแล้ว และวิ่งตามชายหนุ่มไป

ความคิดที่จะผดุงความยุติธรรมของผู้คนในยุคนี้มีมากกว่าในอดีตมาก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้คนทั่วไปจะกล้าช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักจากพวกนักเลงที่น่ากลัว

แค่เรียกตำรวจมาจับหรือขู่ด้วยวาจาก็สุดยอดแล้ว

ดังนั้นแผนการไปตลาดกลางคืนเพื่อขอความช่วยเหลือจึงไม่สามารถทำได้อีกต่อไป

แต่ถึงอย่างนั้นก็โชคดีมากที่พวกกลุ่มคนที่ไล่ตามมาไม่น่าจะสังเกตเห็นการมีอยู่ของอาเซียง

ขณะที่พวกเขากำลังจะวิ่งออกจากทางแยก และเห็นผู้คนบนถนนสายหลักข้างหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ คนอีกกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่ปลายถนนเช่นกัน

พวกเขาถือท่อเหล็กหรือมีดยาวอยู่ในมือ และหลังจากพบเธอกับลูกพี่โจว คนเหล่านั้นก็พุ่งเข้ามาทันที

เซี่ยชิงหยวนตกใจอย่างมาก

คนกลุ่มใหม่นี้เป็นมิตรหรือศัตรูกัน?

ทันใดนั้นลูกพี่โจวก็จับมือเธอแล้วพูดว่า “วิ่ง!”

เซี่ยชิงหยวนตกใจยิ่งกว่าเดิม “!”

ไม่ใช่กำลังเสริมที่กำลังรออยู่หรอกเหรอ!

ลูกพี่โจวพาเธอวิ่งข้ามหัวมุม เข้าไปในตรอกเล็กข้าง ๆ

เซี่ยชิงหยวนต้องการสะบัดมือของเขาออกโดยไม่รู้ตัว

พวกเขาไม่รู้ว่าซอยนี้จะทะลุไปที่ไหน หากเป็นซอยตันขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ?

ยิ่งกว่านั้น เธอไม่รู้จักชายคนนี้ที่ผู้คนเรียกว่า ‘ลูกพี่โจว’ เลย

แม้เขาจะช่วยชีวิตเธอในตอนนี้ แต่ใครจะรับประกันได้ว่าเขาจะไม่ผลักเธอเข้ากองไฟในภายหลัง?

โจวจินจื่อรู้สึกถึงการต่อต้านของเซี่ยชิงหยวน

เขาจับมือเธอแล้วกระชากเข้ามา

น้ำเสียงของชายหนุ่มยังคงเยือกเย็น แม้ในใจจะเต้นไม่เป็นส่ำก็ตาม “ถ้าไม่อยากถูกคนพวกนั้นจับได้ คุณก็ตามผมมา!”

เซี่ยชิงหยวนตอบกลับทันที “แล้วคุณกับพวกเขาแตกต่างกันตรงไหนล่ะคะ?”

พวกเขาก็เป็นกลุ่มอันธพาลเหมือนกันหมดนั่นล่ะ

ถึงลูกพี่โจวคนนี้จะดูมีน้ำใจมากกว่าคนอีกแก๊งหนึ่ง แต่เธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาเป็นคนดีจริง?

เมื่อสิ้นเสียง เธอรู้สึกถึงความกดดันรอบกายโจวจิ่นจืออย่างชัดเจน

บาดแผลมีเลือดออกมากขึ้นเรื่อย ๆ และการมองเห็นของเขาก็เริ่มพร่ามัว

แถมมีผู้หญิงที่เขาไม่รู้จะทำยังไงกับเธอต่อไปดี หากอีกฝ่ายต่อต้านเขาจนทำให้การหลบหนีล่าช้าละก็ เขาคงจะสับคอให้เธอสลบและแบกขึ้นบ่าวิ่งซะแล้ว

หรือไม่ก็เพิกเฉยต่อศีลธรรมในใจซะ และปล่อยเธอไว้ที่นี่

หลังจากวิ่งเลี้ยวอีกครั้ง พวกเขาก็มาถึงสุดซอย

มันเป็นทางตัน

โจวจินจื่อเดินไปเปิดกล่องกระดาษแข็งตรงมุมซอยตัน และก็มีช่องกว้างสำหรับคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

เขาพูดว่า “เข้าไปเร็ว”

เซี่ยชิงหยวน “…”

เธอไม่รอช้าอีกต่อไป ชีวิตของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นต่อให้ต้องลอดช่องสุนัขเธอก็จะทำ

หญิงสาวจึงหมอบลงและมุดเข้าไปในรูนั้น เธอคลานสี่ขา ก้มกายลง และยกสะโพกขึ้น

ทุกครั้งที่เซี่ยชิงหยวนก้าวไปข้างหน้า สะโพกของเธอจะบิดไปทางซ้ายทีทางขวาที

โจวจินจื่อที่ตามหลังเธอมาติด ๆ ตั้งใจจะปิดปากทางเข้าหลังจากเธอคลานผ่านเข้าไป แต่ใครจะไปคิดว่าจะได้เห็นฉากนี้

ทั้งที่ตอนนี้เขาต้องหลบหนีเอาชีวิตรอด แต่ความคิดแปลกประหลาดก็แล่นเข้ามาในหัวเสียอย่างนั้น

เขาหันมองไปทางอื่นและเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาข้างหลัง เขาก็ลุกขึ้นยืนยกเท้าแล้วถีบบั้นท้ายของเซี่ยชิงหยวนทันที จากนั้นเสียงอุทานก็ดังมาจากกำแพงอีกด้านหนึ่ง และทั้งตัวของเซี่ยชิงหยวนก็ได้ลอดผ่านช่องทางไปแล้ว

โจวจินจื่อปิดกล่องกลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว จากนั้นถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วกระโดดปีนขึ้นไปบนกำแพง และปีนลงมาอีกด้าน

ทว่าเพราะการเคลื่อนไหวดังกล่าว บาดแผลของเขาจึงเปิดออกอย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะบาดแผลทั่วท้องของเขาและเลือดที่ไหลออกมาก็กระเซ็นไปตามผนังและพื้น

เมื่อเขาล้มลง เซี่ยชิงหยวนก็พยายามช่วยให้เขาลุกขึ้น

โจวจินจื่อเริ่มรู้สึกวิงเวียนและเมื่อเขากำลังจะล้มลงกับพื้น เขาพูดว่า “ซ่อนตัวเร็ว”

จากนั้นเขาก็กระแทกลงบนตัวเซี่ยชิงหยวนอย่างแรงจนขยับเขยื้อนไม่ได้

เซี่ยชิงหยวนที่เพิ่งลุกขึ้นถูกโจวจินจื่อกดลงกับพื้น ใบหน้าของเธอแนบกับพื้นและกินโคลนเข้าไปเต็มปาก

เซี่ยชิงหยวน “…”

ในขณะที่เธอกำลังจะด่า เธอก็ได้ยินเสียงจากอีกด้านหนึ่งของกำแพง “ดูเหมือนพวกมันจะหนีไปแล้ว” เสียงของฝ่ายตรงข้ามดังขึ้น

“ทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ? หยุดนะ!”

แล้วคนกลุ่มนั้นก็โหวกเหวกโวยวายทันที “ชิบหายแล้ว ใครเรียกตำรวจวะ วิ่ง!”

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นอีกครั้งและศัตรูก็วิ่งหนีไป

เมื่อไร้การเคลื่อนไหวของอีกฝั่งกำแพง ในที่สุดเซี่ยชิงหยวนก็ถอนหายใจออกมา

ปลอดภัยแล้ว

หญิงสาวนอนบนพื้นแล้วขยับร่างกายช่วงล่าง พยายามยกคนที่อยู่บนร่างเธอออก

แต่มันกลับไม่มีประโยชน์ เพราะน้ำหนักของชายคนนั้นที่กดทับเธออยู่ ร่างของเขาจึงไม่ขยับแม้แต่น้อย

เซี่ยชิงหยวนสาปแช่งในใจ พยายามชักขาข้างหนึ่งออกด้วยความพยายามอย่างมาก จากนั้นจึงเตะชายคนนั้นออกไป

เมื่อฟู่ชุนไจ่มาถึงพร้อมกับพี่น้องของเขา และเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว เขาก็หวาดกลัวจนแทบเสียสติ!

เสียงของเขาขาดห้วง “ลูกพี่!”

ใครคือลูกพี่ของพวกเขา? ผู้ชายที่มีแต่พวกผู้หญิงพยายามจะใช้เนื้อหนังถูร่างกายทำความสะอาดให้! แต่ตอนนี้ลูกพี่ของพวกเขากำลังนอนทับร่างกายของผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้!

ยิ่งกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้ยังจะเตะลูกพี่ออกไปอีกต่างหาก!

เซี่ยชิงหยวนตกใจกับเสียงตะโกนที่ดังมากทันที

เมื่อได้สติ เธอก็นึกขึ้นได้ ฟู่ชุนไจ่คงพาแก๊งของลูกพี่โจวคนนี้มาช่วยแล้ว

และข้างหลังมีหลายคนในเครื่องแบบตำรวจ

ดีเลย แบบนี้มันยอดเยี่ยมมาก!