กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 200 แจกจ่ายเสบียงครอบครัว

บทที่ 200 แจกจ่ายเสบียงครอบครัว

บทที่ 200 แจกจ่ายเสบียงครอบครัว

เซี่ยชิงหยวนมองจางอวี้เอ๋อด้วยสีหน้าเรียบ ๆ อีกฝ่ายก้มหน้าลงและหยิบตะกร้าที่ชายคนนั้นส่งมาให้อย่างไม่เต็มใจ ซึ่งมันทั้งเยิ้มและสกปรก

ตามปกติแล้วเมื่อโรงอาหารของศาลากลางซื้อเนื้อหมู พวกเขาจะเหมาซื้อหมูทั้งตัว

ตะกร้าที่มอบให้จางอวี้เอ๋อนั้นเต็มไปด้วยเครื่องในหมูและอีกหลายอย่าง

เช่น หมูสามชั้น ไส้หมู และอื่นๆ อยู่เต็มตะกร้า

ก่อนที่จางอวี้เอ๋อจะเข้าใกล้ตะกร้า เธอก็เกือบจะอาเจียนอาหารเช้าออกมา

ชายคนนั้นพูดอย่างไม่อดทน “เธอมัวงงอะไรอยู่ รับไปเร็วเข้า!”

ผู้หญิงคนนี้ออกมากับพวกเขาในตอนเช้า แต่เหมือนเธอทำอะไรไม่ได้เลยอย่างกับพวกผู้หญิงในทีวี

จางอวี้เอ๋อแสดงท่าทางรังเกียจ หันศีรษะไปทางอื่น และเหยียดนิ้วออกไปสองสามนิ้วเพื่อจับขอบตะกร้า

แต่ของในตะกร้านั้นหนักอยู่แล้ว นิ้วแค่ไม่กี่นิ้วของเธอจะถือมันได้อย่างไร?

จากนั้นเสียงของหนัก ๆ กระทบพื้นก็ดังขึ้น และตะกร้าใส่เนื้อกับเครื่องในก็ตกลงพื้นทันที

อวัยวะภายในหมูที่อยู่ในตะกร้าถูกกระแทกอย่างแรงจนกระเด็นออกมา

น้ำจากเครื่องในอุ่น ๆ ข้างในกระเด็นใส่หลังเธออย่างไม่อาจหลบได้

จางอวี้เอ๋อกรีดร้อง “ว้าย!” และกระโจนออกไปด้วยความตกใจ

เธอสนใจแต่จะหลบเท่านั้น แต่ไม่ทันสังเกตว่าคนสองคนที่อยู่ข้างๆ เธอกำลังแบกเนื้อหมูขนาดใหญ่ไว้บนบ่า ดังนั้นเธอจึงชนเข้ากับพวกเขาเข้าอย่างจัง

สองคนนั้นหลบไม่ทันและถูกเธอชนจนเซ เนื้อหมูที่พาดไว้บนบ่าก็กำลังจะหล่นแล้ว

พวกเขาทั้งสองจึงรีบยื่นมือไปคว้ามันทันที

แต่ทันทีที่มือของพวกเขาจับเนื้อหมู พวกเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งกับเสียงกรีดร้องอีกรอบของจางอวี้เอ๋อ

บังเอิญว่าจางอวี้เอ๋อกระโดดไปเหยียบสารคัดหลั่งสีเหลืองจากลำไส้ใหญ่ของหมูที่ถูกเถ้าแก่ร้านไหนไม่รู้บีบออกมาตอนที่เธอหลบ

ซ้ำร้ายในจังหวะเดียวกัน คนแบกหมูจับเนื้อหมูที่กำลังจะหล่นพื้นไม่ทันเพราะเสียงร้องของจางอวี้เอ๋อ และเขาต้องการหลบหลีกเธออีก ทำให้เขาต้องปล่อยมือ

ผลลัพธ์ที่ตามมาคือจางอวี้เอ๋อล้มลงกับพื้นอย่างแรง

หลังของเธอล้มลงใส่พื้นที่สกปรกและร่างกายด้านหน้าก็โดนชิ้นหมูอันใหญ่กดทับบราวนี่ออนไลน์

ใบหน้าของเธอถูกเนื้อหมูฟาด และกลิ่นก็โชยเข้าจมูกทันที

นอกจากนี้ยังมีคราบเลือดที่ยังไม่แห้งเปรอะเปื้อนบนใบหน้าของเธอ

เมื่อเห็นอุบัติเหตุกะทันหันเช่นนี้ แม้แต่เซี่ยชิงหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหดคอลงเมื่อจ้องมองไปยังฝูงชนที่รออยู่ข้าง ๆ

เป็นการล้มที่น่าประทับใจจริง ๆ

หลังจากที่จางอวี้เอ๋อได้สติ เธอก็ร้องไห้เสียงดัง

ทันทีที่เธออ้าปาก เศษหมูชิ้นเล็ก ๆ ก็ตกลงในปากของเธอ

จางอวี้เอ๋อปิดปากและสำรอกทันที

คนที่มาซื้อของด้วยกันมองเธออย่างรังเกียจแล้วรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อยกชิ้นหมูขึ้น

เมื่อชิ้นหมูถูกยกออก จางอวี้เอ๋อที่นอนอยู่บนพื้นก็มีสีหน้าที่อับอายอย่างรุนแรง

เธอลุกขึ้นคร่ำครวญและกำลังจะไปที่รถ

“ทำอะไรน่ะ?” ผู้อาวุโสกว่าคนหนึ่งหยุดเธอไว้

จางอวี้เอ๋อไม่หันกลับไปมอง “ฉันอยากกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า!”

ทันทีที่คำพูดจบลง หลายคนก็หัวเราะออกมา หนึ่งในนั้นพูดอย่างเยาะเย้ย “เธอคิดว่าตัวเองยังเป็นบริกรในโรงอาหารอยู่เหรอ? ชุดสกปรกหน่อยก็จะกลับไปเปลี่ยนหรือไง? ใครบ้างที่ทำงานนี้ไม่มีเหงื่อและคราบสกปรก? หรือเธอคิดว่าตัวเองเป็นคุณผู้หญิงสูงส่ง?”

“ถ้าเธอคิดว่าทำงานนี้ได้ก็รีบ ๆ ทำซะ แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ทนไม่ไหว ก็ลาออกไปอย่าเสียเวลาพวกเรา!”

ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่จางอวี้เอ๋อถูกย้ายมาทำหน้าที่นี้ แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าวันนี้จางอวี้เอ๋อจะทำได้แย่กว่าเดิม

แม้แต่งานอย่างเช่นการยกผัก ผู้หญิงคนนี้ก็โทษว่าน้ำจากผักทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียก

นี่มันบ้าอะไร?

ผู้หญิงคนนี้ทำอย่างกับมีคนหนุนหลังอยู่เป็นพิเศษ ทำตัวอย่างกับมีบรรพบุรุษเป็นคนใหญ่โต!

ใบหน้าของจางอวี้เอ๋อเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและขาวสลับกัน ซึ่งน่าอายมาก

น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ แต่ก็ไม่สามารถร้องออกมาได้

จากนั้นทำเพียงแค่เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นเซี่ยชิงหยวนโดยไม่คาดคิด

เซี่ยชิงหยวนยืนอยู่แผงขายข้าง ๆ มองดูเธอ

ความอัปยศอดสูแต่เดิมเพิ่มมากขึ้นอย่างมหาศาลในทันที

เซี่ยชิงหยวนกลับได้มาเห็นช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดของเธอโดยไม่คาดคิด

ก่อนที่เซี่ยชิงหยวนจะแต่งงานกับเสิ่นอี้โจว มีเวลาไหนบ้างที่เธอไม่กดขี่เซี่ยชิงหยวน?

ตอนนี้กลับตาลปัตรไปหมดแล้ว

เมื่อนึกถึงเสิ่นอี้โจว หัวใจของจางอวี้เอ๋อก็บีบรัดอีกครั้ง

ทั้งคู่จงใจทำให้เธออับอายแบบนี้!

เธอไม่สนใจว่าพวกผู้ชายร่วมงานจะเยาะเย้ยเธออย่างไร จางอวี้เอ๋อหันกลับและจากไป

หลายคนไม่คาดคิดว่าจางอวี้เอ๋อจะจากไปแบบนั้น

แต่ละคนมองกันเองอยู่พักหนึ่งไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ผู้นำกลุ่มกล่าวว่า “ปล่อยไป รอกลับไปแล้วค่อยไปฟ้องเรื่องนี้กับหัวหน้า!”

เถ้าแก่ร้านขายหมูยังดูตื่นเต้นในขณะที่ช่วยเซี่ยชิงหยวนห่อเนื้อ

เขาพูดว่า “ทำไมหน่วยของพวกเขาถึงปล่อยให้หญิงสาวตัวเล็ก ๆ มาทำหน้าที่นี้ล่ะ?”

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบการกระทำของจางอวี้เอ๋อ แต่เขาก็งงงวยกับการจัดการดังกล่าวนัก

เซี่ยชิงหยวนส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เลยค่ะ”

มีแต่สีหน้าครุ่นคิดบนใบหน้าของเธอ

ณ ศาลากลาง สำนักงานเลขาธิการ

เสิ่นอี้โจวกำลังจัดการงานกับฉู่ซิงอวี่ แต่แล้วก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ฉู่ซิงอวี่มองไปที่ท่าทีของเสิ่นอี้โจวก่อนแล้วกล่าวอนุญาต “เข้ามา”

เมื่อประตูถูกผลักออก ผู้อำนวยการสำนักงานสตรีก็เข้ามา

เธอยิ้มให้เสิ่นอี้โจว เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา เธอก็นึกถึงสิ่งที่กำลังจะพูด และทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา

ให้ตายเถอะ ฉันในวัยนี้ถึงกับหน้าแดงเมื่อเห็นเสิ่นอี้โจวเนี่ยนะ!

ไม่แปลกใจเลยที่สาวน้อยในแผนกจะหน้าบางจนไม่กล้าเข้ามาหา หากเป็นเธอก็คงจะรู้สึกอายเช่นกัน!

เสิ่นอี้โจวพยักหน้าให้เธอ “ผู้อำนวยการเฉา ได้โปรดบอกผมได้เลยว่าคุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?”

ผู้อำนวยการเฉากล่าวอย่างกระฉับกระเฉง “แผนกวางแผนครอบครัวจะแจกจ่ายเสบียงให้แก่เจ้าหน้าที่ทุกสองเดือน และนี่คือของคุณค่ะ”

ขณะที่เธอพูด เธอก็วางกล่องสองกล่องไว้บนโต๊ะของเสิ่นอี้โจว “เลขาธิการเสิ่น ถ้าคุณไม่มีข้อสงสัยอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

ในระหว่างนั้น เธอไม่กล้าที่จะมองเขาอย่างใกล้ชิดเลย

เสิ่นอี้โจวมองไปยังกล่องที่มีคำพูดบนโต๊ะ และอึ้งไปชั่วขณะ

หลังจากนั้นเพียงสองวินาทีเขาก็พลันยิ้มออกมา