กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 217 แค่เป็นคุณนายเสิ่นให้สบาย

บทที่ 217 แค่เป็นคุณนายเสิ่นให้สบาย

บทที่ 217 แค่เป็นคุณนายเสิ่นให้สบาย

สีหน้าของเสิ่นอี้โจวเปลี่ยนไป เขาหันกลับและปิดประตู

เขาพูดเบา ๆ “ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

เห็นได้ชัดว่าเป็นคำถามทั่วไป แต่เซี่ยจื่ออี้ฟังดูเหมือนเขากำลังสอบสวนเธอมากกว่า

หญิงสาวยังคงยิ้มให้ และพูดว่า “ซูอวี้รู้สึกปวดท้องมาสองวันแล้วน่ะ ฉันมาหาหมอเป็นเพื่อนเธอ บังเอิญว่าเธอก็รอตรวจกับหมอหมิ่นด้วย”

รอยยิ้มของเธอยังคงโค้งอย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับว่าเธอกำลังพูดเรื่องธรรมดาที่สุด ราวกับว่าเธอไม่ได้เพิ่งได้ยินความลับบางอย่างมา

เสิ่นอี้โจวพยักหน้า “เอาล่ะ งั้นผมขอตัวก่อน”

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินจากไปทันที

เมื่อเห็นเสิ่นอี้โจวเดินผ่านหน้าเธอ เซี่ยจื่ออี้ก็จับกระเป๋าถือของตัวเองแน่น

เธอดึงความกล้าหาญออกมาและหยุดเขาไว้ “เลขาธิการเสิ่น มีบางอย่างที่ฉันอยากจะพูดค่ะ”

เสิ่นอี้โจวหยุดเดิน หันศีรษะและเหลือบมองเธอเบา ๆ “เรื่องอะไร?”

“ที่นี่มีคนเดินไปมา ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะจะพูดคุย ส่วนซูอวี้ไปห้องน้ำ เธอคงใกล้จะกลับมาแล้ว” เธอพูดต่อว่า “เดินไปคุยกับฉันในที่เงียบ ๆ ได้ไหมคะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสิ่นอี้โจวก็เดินตามเธอไปที่มุมลับตาคน

มุมทางเดินไม่กว้างนัก เซี่ยจื่ออี้และเสิ่นอี้โจวยืนเผชิญหน้ากันโดยมีระยะห่างระหว่างกันราวๆ หนึ่งเมตร

เสิ่นอี้โจวยังคงเงียบ เซี่ยจื่ออี้มองลงไปที่เท้าของเธอราวกับว่ากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับบางสิ่ง

แม้จะอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่เมตรเดียว แต่เซี่ยจื่ออี้ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองอยู่ห่างไกลจากเสิ่นอี้โจวมาก เธอไม่สามารถรู้ได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ และไม่สามารถเข้าใกล้ได้

เธอพิจารณาคำพูดตัวเองในใจและถามออกมา “แม้คำถามของฉันจะดูไม่เหมาะสมไปหน่อยก็เถอะ แต่คนรักของคุณรู้เกี่ยวกับอาการป่วยของคุณไหมคะ?”

ดวงตาฟีนิกซ์ของเสิ่นอี้โจวจ้องที่เธอทันที ไม่แสดงความสุขหรือความโกรธใด

เซี่ยจื่ออี้อธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันขอโทษด้วย ฉันแค่บังเอิญได้ยินอะไรบางอย่างน่ะ”

เธอโบกมือเป็นพัลวัน “คุณคือคนที่พ่อของฉันชื่นชม และฉันก็ถามเรื่องนี้เพราะเป็นห่วงเท่านั้น ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่รู้ส่วนที่เหลือหรอกค่ะ”

แม้จะบอกว่าเธอไม่รู้ส่วนที่เหลือ แต่สิ่งที่เธอได้ยินคือข้อมูลที่สำคัญที่สุดแล้ว

เสิ่นอี้โจวพ่นลมหายใจออกเบา ๆ “ผมไม่คิดว่าเธอจำเป็นต้องรู้อะไร”

แววตาของเซี่ยจื่ออี้มีความประหลาดใจ “แต่เธอเป็นภรรยาของคุณ เธอควรรู้เพื่อที่จะได้ดูแลคุณอย่างเหมาะสมซิ”

เสิ่นอี้โจวทำหน้าเหมือนได้ยินเรื่องตลก มุมปากของเขายกขึ้น “ภรรยาของฉันแค่ต้องเป็นคุณนายเสิ่นอย่างสบายเท่านั้น ส่วนที่เหลือเรื่องอื่นเธอไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น”

ปล่อยให้เขาแบกรับเรื่องเลวร้ายทั้งหมดก็พอ

อารมณ์ที่ซับซ้อนฉายบนใบหน้าของเซี่ยจื่ออี้ และแม้แต่รอยยิ้มก็ยังดูยิ้มมากกว่าปกติเล็กน้อย “ฉันเข้าใจเจตนาของคุณ แต่ฉันคิดว่าเธอจะรู้ไม่ช้าก็เร็ว ซึ่งเธอจะรู้แน่ ๆ แล้วเมื่อเธอรู้ภายหลัง เธอจะไม่ตำหนิคุณเหรอ?”

ทันทีที่พูดจบ เซี่ยจื่ออี้รู้สึกว่าอากาศรอบตัวเธอเย็นลง

ดวงตาของเสิ่นอี้โจวเปลี่ยนเป็นเย็นชา “แล้วทำไมเธอถึงจะได้รู้?”บราวนี่ออนไลน์

ในปัจจุบัน มีเพียงเสิ่นอี้โจว หมอหมิ่น และเซี่ยจื่ออี้เท่านั้นที่รู้ หากเซี่ยชิงหยวนรู้มันก็หมายความว่าคนที่ปากสว่างคือเซี่ยจื่ออี้ใช่ไหม?

เมื่อเห็นดวงตาเย็นชาของเขา เซี่ยจื่ออี้พลันรู้สึกตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ได้

เธอตั้งสมาธิอย่างรวดเร็ว ยิ้มตอบและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฉันจะเก็บความลับไว้ให้คุณเอง”

เมื่อเป็นแบบนี้ระยะห่างระหว่างพวกเขาสองคนก็จะยิ่งใกล้กันมากขึ้น โดยเริ่มต้นจากการมีความลับร่วมกัน

เสิ่นอี้โจวพยักหน้าอย่างเฉยเมย “ขอบคุณ”

และจากไปโดยไม่ลังเล

เซี่ยจื่ออี้ยังคงยืนอยู่ตรงจุดนั้นมองไปที่ด้านหลังของเสิ่นอี้โจว ดวงตาของเธอมืดลง

เสียงของฉินซูอวี้เรียกเธอมาจากข้างนอก และเธอก็เดินออกไปอย่างไม่เร่งรีบ

เมื่อเสิ่นอี้โจวมาถึง เซี่ยชิงหยวนกำลังจะเข้าไปในห้องตรวจพอดี

เธอถามเสิ่นอี้โจวทันที “หมอพูดว่ายังไงบ้าง?”

เสิ่นอี้โจวยิ้มและจับมือเธอ “หมอบอกว่าผมดีขึ้นแล้ว ให้กินยาต่อไปและกลับมาตรวจให้ตรงเวลาน่ะ”

พอได้ยินแบบนั้น เซี่ยชิงหยวนก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย “ดีแล้ว ๆ”

จากนั้นเธอพูดว่า “ใบรับรองหมอของหมออยู่ที่ไหนเหรอ? ขอฉันดูหน่อยสิ”

แต่ในเวลานี้เอง นางพยาบาลคนหนึ่งกำลังเรียกชื่อเธอพอดี

เสิ่นอี้โจวดันหลังภรรยาให้เข้าไปข้างใน “ไปเร็ว หมอกำลังรอคุณอยู่”

เซี่ยชิงหยวนไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าไปข้างในห้องตรวจก่อน

เสิ่นอี้โจวมองดูเธอเข้าไปในห้องตรวจด้วยรอยยิ้ม และมุมปากของเขาก็ไม่ลดลงจนกระทั่งประตูปิด

ให้เวลาเขาอีกสักนิด เขาจะอยู่กับเธอนานมากขึ้น

พอจบงานนี้เขาจะหาเหตุลางานสักพักใหญ่

เพื่อกลับไปเป็นสามีที่คอยเลี้ยงดูเธออย่างดี

เขาเดินไปที่ถังขยะใกล้ ๆ ฉีกใบผลตรวจของหมอออกเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนลงถัง

เมื่อเซี่ยชิงหยวนออกมาจากห้องตรวจอีกครั้ง พยาบาลเป็นคนพยุงเธอไว้

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซีดและดูไม่สบายมาก

เสิ่นอี้โจวซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ ยืนขึ้นทันที

เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ช่วยพยุงเซี่ยชิงหยวนจากนางพยาบาลและถามว่า “คุณพยาบาล ภรรยาของผมเป็นอะไรไปครับ?”

พยาบาลสาวอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เสิ่นอี้โจวมากขึ้น แก้มของเธอแดงระเรื่อ “เธอสบายดีค่ะ แค่เจ็บระหว่างการตรวจ เป็นเรื่องปกติ”

เสิ่นอี้โจวดูทุกข์ใจมาก แต่ยังคงพูดว่า “ขอบคุณครับ”

เขาช่วยเซี่ยชิงหยวนพยุงและพาไปนั่ง

ชายหนุ่มเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของภรรยา แล้วได้ยินเธอพูดว่า “การตรวจนี้ทรมานจริง ๆ”

เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ เสิ่นอี้โจวก็ลืมความรู้สึกเจ็บปวดจากการตรวจของเขาเองที่ถูกสอดท่อจากคอลงไปถึงในท้องทันที

เซี่ยชิงหยวนจับมือของเขาแน่น “ฉันสบายดี ใจเย็น ๆ นะ”

เครื่องมือตรวจที่เย็นเฉียบมันสอดแทรกเข้าไปในร่างกายส่วนล่าง มันไม่สบายเลยจริง ๆ

หลังจากนั้นพยาบาลก็ออกมาจากห้องหมอ และตะโกนว่า “คนไหนคือ เซี่ยชิงหยวนคะ โปรดเข้ามาข้างในได้เลยค่ะ”

จากนั้นเสิ่นอี้โจวก็ช่วยเธอเข้าไปด้วยกัน

เมื่อเขาเข้าไปในห้อง หมอฮวงกำลังดูผลการตรวจของเซี่ยชิงหยวนดู

เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา เธอก็พยักหน้า “นั่งลงเลยค่ะ”

จากนั้นเธอก็วางผลการตรวจลงในมือ เหลือบมองเซี่ยชิงหยวนและพูดว่า “ผลการตรวจของคุณเหมือนกับที่ตรวจในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้ ท่อนำไข่ด้านหนึ่งถูกปิดกั้น และอีกด้านหนึ่งเปิดอยู่ อาจกล่าวได้ว่าสถานการณ์ดังกล่าวเป็นเรื่องยากมากที่จะตั้งครรภ์ได้ค่ะ”

เธอหยุดชะงัก พลางมองไปที่เซี่ยชิงหยวนและเสิ่นอี้โจวด้วยความเสียใจ “ฉันมีตัวเลือกการรักษาสองทาง หนึ่งคือผ่านการขุดลอกท่อนำไข่ เพื่อเอาสิ่งที่ขวางกั้นออก แต่ว่าวิธีการนี้ยังไม่ได้รับการรับรองในประเทศของเราในปัจจุบันและมีความเสี่ยงสูง ความประมาทเพียงเล็กน้อยจะทำให้ท่อนำไข่ทั้งหมดเสียหายอย่างถาวรได้ ส่วนวิธีที่สองคือการใช้วิธีการรักษาแบบหมอแผนจีนของประเทศเรา ผสมผสานการรมยา ฝังเข็มแบบแผนจีน คุมอาหาร ออกกำลังกาย แล้วค่อยมาตรวจเรื่อย ๆ ดูว่าดีขึ้นไหม แนวทางที่สองนี้ที่หมอแนะนำว่ามีข้อเสียคือใช้เวลานานและพลังงานมาก อีกทั้งคุณต้องมาที่นี่เป็นระยะ ๆ”

เสิ่นอี้โจวและเซี่ยชิงหยวนมองหน้ากัน แล้วพูดแทบจะพร้อมกันทันที “หมอฮวงครับ เลือกแผนที่สองเลยครับ”

“แต่…” เซี่ยชิงหยวนลังเล

มันใช้เวลาค่อนข้างมากในการไปและกลับมาที่เมืองหลวงของมณฑล

หมอฮวงกล่าวว่า “วันนี้ฉันจะทำให้คุณก่อนค่ะ และหลังจากเสร็จแล้วฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับจุดชีพจร คุณสามารถกลับบ้านไปรมยาได้ด้วยตัวเองทุก ๆ สามวันนะคะ และฉันจะสั่งยาจีนโบราณให้คุณดื่มค่ะ”

“ฉันจะเขียนรายการให้กับคุณ ซึ่งคุณค่อยสนใจเมื่อกลับไปแล้วก็ได้ค่ะ สำหรับการออกกำลังกายก็มีรูปแบบของมันอยู่ และพยาบาลจะสอนคุณเองค่ะ”

“สำหรับการฝังเข็ม คุณต้องกลับมาทุก ๆ สิบวัน และฉันจะทำการปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมตามสถานการณ์ของคุณค่ะ”

ฟังหมอฮวงพูดเช่นนี้ เซี่ยชิงหยวนก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด

สิบวันครั้งเธอยังพอทำได้

ทั้งสองขอบคุณหมอฮวงหลังจากทำการรักษาให้เสร็จ รับยาและกลับไปด้วยกัน

หลังจากที่ทั้งสองเดินออกจากห้องทำงานของหมอฮวง ผู้หญิงร่างเพรียวบางคนหนึ่งก็มาเคาะประตูและเดินเข้ามา