กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 260 ปีนขึ้นเตียง

บทที่ 260 ปีนขึ้นเตียง

บทที่ 260 ปีนขึ้นเตียง

จางอวี้เอ๋อติดตามฉู่ซิงอวี่ไปอย่างลับ ๆ และออกมาจากเงามืดหลังจากยืนยันว่าเสิ่นอี้โจวไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป

เธอก้าวไปข้างหน้า พลางช่วยพยุงฉู่ซิงอวี่จากอีกด้านหนึ่งและกระซิบกระซาบ “ให้ฉันช่วยนะ”

ระหว่างทางไปหอพักมีเพียงไฟถนนสลัว ๆ และฉู่ซิงอวี่ก็สูงจนบังจางอวี้เอ๋อเกือบทั้งหมด ชายหนุ่มอีกคนมองไม่เห็นว่าใครเป็นคนช่วยเขา แค่คิดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานในหน่วย

เขาไม่ปฏิเสธและพยุงฉู่ซิงอวี่ไปพร้อมกับจางอวี้เอ๋อที่ช่วยประคองไปด้วยกัน

ฉู่ซิงอวี่ต้องการที่จะเปิดตาของเขาเพื่อดูว่าใครมาพยุงแขนอีกข้างของตัวเอง แต่เขาเมามากจนมองเห็นร่างที่มาใหม่เบลอไม่ชัดเจน

เมื่อพวกเขาไปถึงห้อง ทั้งสองก็วางฉู่ซิงอวี่ลงและกำลังจะจากไป

ในขณะนี้ ฉู่ซิงอวี่พึมพำบางอย่างและหันไป

จางอวี้เอ๋อพูดทันที “เขาบอกว่าเขาต้องการดื่มน้ำน่ะ”

ขณะที่เธอพูดก็เดินไปหยิบขวดน้ำบนโต๊ะด้วย “คุณไปช่วยส่งผู้นำคนอื่น ๆ ก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะอยู่ต้มน้ำให้เขาแล้วจะออกไปทันที”

ชายหนุ่มไม่คิดมาก “งั้นผมไปก่อนนะ คุณทำอะไรก็ระวังหน่อยแล้วกัน”

พูดจบแล้วก็จากไป

เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินจากไป จางอวี้เอ๋อก็แสดงสีหน้าเย้ยหยันและวางกาน้ำกลับลงบนโต๊ะ

เธอไปที่ประตูและปิดทันที

จากนั้นเธอเดินไปที่เตียงทีละก้าว มองไปยังฉู่ซิงอวี่ที่หลับตาด้วยความมึนเมา รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอก็ปรากฏ

หลังจากคืนนี้เธอจะเป็นคุณนาย!

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เธอก็ปลดกระดุมเสื้อผ้าของตัวเอง เธอแทบไม่สามารถหยุดรอยยิ้มพอใจบนใบหน้าของตัวเองได้ แม้แต่มือก็ยังสั่นเพราะความตื่นเต้น

เมื่อเธอปลดกระดุมเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วกำลังจะปีนขึ้นเตียง จู่ ๆ ก็พบกับสายตาคู่หนึ่ง

เธอไม่รู้ว่าฉู่ซิงอวี่ตื่นขึ้นเมื่อไหร่ เขายังคงนอนอยู่แต่มองเธออย่างไร้อารมณ์

จางอวี้เอ๋อตัวสั่นทันที

ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่นอน

เธอต้องการให้แน่ใจว่าฉู่ซิงอวี่มีสติแล้ว

เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และเอื้อมมือออกไป

“ออกไป!”

ทันใดนั้นฉู่ซิงอวี่ก็ตะโกนออกมาโดยปราศจากความลังเลจากริมฝีปากของเขา

เขามองไปที่จางอวี้เอ๋ออย่างเยือกเย็นพร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ย

จางอวี้เอ๋อถูกตรึงไว้กับที่ราวกับว่าเธอตกลงไปในน้ำแข็ง

หัวสมองของเธอแล่นฉับไว คิดหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบัน

หรือเธอควรจะตะโกนทันทีว่าถูกลวนลาม?

ในกรณีนี้ แม้ว่าฉู่ซิงอวี่จะไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ เขาก็ทำได้เพียงต้องยอมรับเท่านั้น

แค่ว่ามันจะยากสำหรับเธอที่จะมีอนาคตที่ดีกับเขาบราวนี่ออนไลน์

เมื่อเทียบกับผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้นกับวันที่ไร้ซึ่งความหวังในหมู่บ้านชนบท เห็นได้ชัดว่าจางอวี้เอ๋อเลือกอย่างแรก

เธอคว้าชายเสื้อที่เพิ่งปลดออกและกำลังจะอ้าปากตะโกน

เมื่อรู้ได้ถึงความตั้งใจของเธอ ฉู่ซิงอวี่ก็ระงับความเมาของตัวเอง ลุกขึ้นพรวดไปข้างหน้าและยัดหมอนเข้าไปในปากของเธออย่างไว

เขาพลักตัวเธอล้มลมไปที่พื้น บีบคอของเธอแน่น

เขาสะบัดหัวที่ยังง่วงงุน นัยน์ตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความขยะแขยง

“ถ้าไม่อยากตายก็ไสหัวออกไปซะ!”

ร่างกายของจางอวี้เอ๋อสั่นราวกับผีเข้า ทำไมทุกคนที่ดูภายนอกนั้นอ่อนโยน แต่จริง ๆ แล้วน่ากลัวขนาดนี้!

ทันใดนั้นเธอก็พลิกตัวและผลักเขาออกไป รีบลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งออกไปที่ประตูทันที

เมื่อเห็นแบบนี้ ฉู่ซิงอวี่ก็ล้มลงไปข้างหลังราวกับว่าร่างกายของเขาพังทลายลง

ร่างของเขากระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่ใกล้เคียงอย่างแรง

เสียงดังทำให้เจ้าหน้าที่บริการในอยู่ห้องถัดไป ซึ่งกำลังส่งหัวหน้าอีกคนตกใจ

เขารีบแจ้งให้คนที่พามาให้เดินมาดู ก่อนจะพบว่าฉู่ซิงอวี่นอนอยู่บนพื้นและอาการดูไม่ปกติเท่าไหร่นัก

เขารีบไปช่วยฉู่ซิงอวี่ขึ้นนอนบนเตียง หลังจากนั้นก็ถอดรองเท้าและคลุมด้วยผ้านวม เขาก็ปิดประตูและจากไป

ขณะเดียวกันก็ไม่มีใครเห็นร่างที่ตื่นตระหนกเดินผ่านห้องที่เปิดโล่งห้องหนึ่ง และมีเสียงบ่นขี้เมาจากข้างใน

ร่างนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันหลังกลับเข้าไปในห้องที่ยังเปิดประตูอยู่แล้วปิดประตูลง

…

เซี่ยชิงหยวนรู้ว่าเสิ่นอี้โจวมีงานเลี้ยงตอนกลางคืน

เธอไม่กล้านอนหลับ เอาแต่นั่งรออยู่ที่บ้าน

เมื่อได้ยินเสียงรถมาจากประตู เธอก็รีบลุกขึ้นไปต้อนรับเขาทันที

เสิ่นอี้โจวเพิ่งลงจากรถ ดวงตาของเขาก็พันสดใส เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เมา

เมื่อเห็นเธอออกมา เสิ่นอี้โจวก็โอบแขนรอบเอวของภรรยา “คุณนอนดึกขนาดนี้เลยเหรอ?”

เซี่ยชิงหยวนได้กลิ่นแอลกอฮอล์และบุหรี่จาง ๆ บนร่างกายของเขา ซึ่งน่าจะติดมาจากในงานเลี้ยง

เธอตบไหล่ของเขาเบาๆ “ก็ฉันกังวลเกี่ยวกับคุณนี่ ไม่ได้เหรอ?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเสิ่นอี้โจวก็อบอุ่นขึ้น “กลับเข้าบ้านกันเถอะ”

เมื่อกลับเข้าบ้าน เสิ่นอี้โจวนั่งบนโซฟาโดยเงยหน้าขึ้นและนวดขมับของตัวเอง

เซี่ยชิงหยวนนั่งลงและพูดว่า “ฉันทำให้นะ”

จากนั้นเธอก็จับมือของเขาออกและนวดขมับให้สามีอย่างเบามือ

เทคนิคเฉพาะของเซี่ยชิงหยวนช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าที่เกิดจากความเครียดสูงตลอดทั้งวันได้อย่างรวดเร็ว

เซี่ยชิงหยวนพูดว่า “พวกเขาไม่ได้ทำให้คุณลำบากในการดื่มคืนนี้หรอกเหรอ?”

เสิ่นอี้โจวหยุดชั่วคราวและพูดว่า “ไม่นะ”

โดยรวมแล้วบรรยากาศที่โต๊ะเหล้าค่อนข้างกลมกลืน หลังจากทุกคนได้ข่าวว่าเขาอาเจียนเป็นเลือดและไปโรงพยาบาล

สำหรับพวกตัวตลกที่กระโดดไปมาสองสามตัว เขาไม่มีอะไรต้องกังวลกับคนเหล่านั้น

เมื่อคิดถึงฉู่ซิงอวี่ที่เมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเสิ่นอี้โจว “ผมเกรงว่าคืนนี้เสี่ยวฉู่คงรู้สึกอึดอัดมากแน่ ดังนั้นเขาจึงกันเหล้าให้ผมและตัวเองก็ดื่มแทนไปไม่น้อยเลย”

เมื่อได้ยินแบบนี้ การเคลื่อนไหวของเซี่ยชิงหยวนก็ไม่ได้หยุด เธอยังคงยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรเพิ่มเงินเดือนให้เขาสักหน่อยในอนาคตนะ ครั้งนี้ที่คุณเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เขาก็ช่วยได้มากเลย”

จากนั้นเธอก็จำได้ว่าครอบครัวของฉู่ซิงอวี่ไม่ได้ขาดแคลนเงิน เธอเลยอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจว่าตัวเองคิดตื้นเกินไป

นับตั้งแต่ที่ทั้งสองพูดคุยกันอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา เมื่อพูดถึงฉู่ซิงอวี่และหลิงเยี่ยก็ไม่มีช่องว่างใดเลย มันเหมือนกับหัวข้อทั่วไปเท่านั้น

เสิ่นอี้โจวดึงมือที่นวดอยู่ของเซี่ยชิงหยวนแล้วพูดว่า “ถึงเวลาเลื่อนตำแหน่งให้เขาแล้วสินะ”

ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มก็ดึงเซี่ยชิงหยวนเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแรงและกักขังเธอไว้

“แล้วผมล่ะ มีรางวัลอะไรให้ผมไหม?”

เขาดึงเซี่ยชิงหยวนและชุดนอนหลวม ๆ ก็เปิดออก เผยให้เห็นไหล่กลมเนียนของเธอ

หลังจากช่วงการบำรุงที่ผ่านมา ในที่สุดผิวของเธอก็ขาวขึ้น

แม้ว่าตัวเธอเองจะยังไม่พอใจ แต่เธอก็ขาวกว่าผู้หญิงหลายคนในมณฑลยูนนานแล้ว

เธอสังเกตเห็นว่าดวงตาของเสิ่นอี้โจวมืดลงและติดตามการจ้องมองของเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่

เธอรีบคว้าคอเสื้อแล้วพูดว่า “อยากได้รางวัลเหรอ? คุณต้องการของว่างตอนดึกไหมล่ะ?”

เสิ่นอี้โจวก้มหน้าลงแล้วกดหน้าผากกว้างไปหาเธอ “แต่ผมอยากกินคุณ”

เมื่อเขาพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยประกายบวกกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขาทำให้รู้สึกน่าสงสารไม่น้อยจริงๆ

หัวใจของเซี่ยชิงหยวนอ่อนลงทันที

เสิ่นอี้โจวพูดต่อ “เกือบสองเดือนแล้วนะ”

เขาจับมือภรรยาไว้ และให้เธอเอนกายกึ่งนอนลง “คุณไม่ต้องการผมบ้างเหรอ?”