กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 311 คืนนี้อีกครั้ง

บทที่ 311 คืนนี้อีกครั้ง

บทที่ 311 คืนนี้อีกครั้ง

ทันทีที่ชายเจ้าของร้านได้ยิน เขาก็เหลือบดูป้ายเงื่อนไขการเช่าที่แปะด้วยตัวเองที่ประตูแล้วหัวเราะ “คุณสนใจจะเช่าร้านเราเหรอ?”

เซี่ยชิงหยวนพยักหน้า “มาทำความเข้าใจกันก่อนดีกว่าค่ะ ตอนนี้ฉันแค่ต้องการถามข้อมูลก่อนเท่านั้น ถ้ามันไม่เหมาะกับฉันก็คงต้องปล่อยไปค่ะ”

ชายเจ้าของร้านคือคนที่คุ้นเคยกับการทำธุรกิจดี ดังนั้นจึงเข้าใจความหมายของเซี่ยชิงหยวน

ตอนนี้การค้าของร้านเขาเองก็ไม่ค่อยดีนัก จึงย้ายเก้าอี้สองตัวที่ว่างอยู่มาตั้งแยกและพูดด้วยรอยยิ้ม “นั่งลงก่อนสิ ค่อย ๆ คุยกันก็ได้”

เก้าอี้เป็นไม้ทั่วไป ส่วนตรงเบาะนั่งค่อนข้างเก่าแล้ว และมีคราบติดอยู่ตามอายุการใช้งาน ซึ่งไม่สามารถเช็ดให้สะอาดได้

ป้าอู๋ก้าวเร็วกว่าเซี่ยชิงหยวน หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเช็ดเก้าอี้สองสามครั้ง พลันพูดว่า “คุณนาย เชิญนั่งค่ะ”

เซี่ยชิงหยวนยิ้มให้ป้าอู๋และนั่งลงอย่างสง่างาม “ขอบคุณค่ะ ป้าอู๋”

ชายเจ้าของร้านมองเซี่ยชิงหยวนขึ้นลง ก่อนจะพูดว่า “คุณเช่าเองหรือมาช่วยดูให้คนอื่นเหรอครับ?”

เมื่อมองดูรูปลักษณ์โดยรวมของเซี่ยชิงหยวนที่ดูดีเกินไปแล้ว เธอดูไม่เหมือนคนที่จะทำธุรกิจด้วยตัวเองแบบนี้เลย

เซี่ยชิงหยวนพยักหน้า “ฉันจะเช่าเองค่ะ”

ชายคนนั้นดวงตาเป็นประกายทันที “คุณนี่ตาแหลมจริง ๆ ร้านของผมอยู่ในตำแหน่งที่คนเห็นมากมายเลยล่ะ”

จากนั้นเขาชี้นิ้วไปด้านใน “อย่าดูแค่หน้าร้านที่เล็กเลย ด้านหลังร้านของผมมีพื้นที่ว่างอีกหลายตารางเมตร ก่อนหน้านี้ก็มีคนสนใจร้านของผมเหมือนกัน แถมผมกับเขายังต่อรองราคากันไปแล้วด้วย เขาบอกว่าจะมาเซ็นสัญญาพรุ่งนี้ เพราะงั้นถ้าคุณสนใจจะเช่าก็ต้องรีบหน่อย แต่ทำภายในวันนี้นะ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เซี่ยชิงหยวนก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันขออวยพรให้เถ้าแก่โชคดีก็แล้วกันค่ะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็ลุกขึ้นทันที

“เดี๋ยวก่อน ๆ อย่าเพิ่งรีบร้อนสิครับคุณนาย” เจ้าของร้านหยุดเธอ “ผมกับเขายังไม่ได้เซ็นสัญญากันเลย ถ้าคุณชอบร้านของผมจริง ๆ เราก็คุยกันได้นะ คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”

สีหน้าของเซี่ยชิงหยวนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “งั้นเหรอคะ? แต่ฉันยังไม่รู้เลยนะว่าคุณจะให้ฉันเช่าในราคาเท่าไหร่?”

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน พวกคนที่พยายามสร้างภาพลวงตาว่าร้านดีมากจนมีคนมาต่อคิวรอเช่าเพื่อถือโอกาสเพิ่มราคากับคนที่ร้อนรนเชื่อคำลวง

ชายเจ้าของร้านยกนิ้วสองนิ้วให้กับเซี่ยชิงหยวนและทำท่าทางสองท่าทาง “ถ้าจ่ายค่าเช่าเต็มหนึ่งปีทีเดียวก็ราคาสองพันสองร้อยหยวน แต่ถ้าจ่ายทีละครึ่งปีค่าเช่าเต็มปีคือสองพันห้าร้อยหยวน”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เซี่ยชิงหยวนก็เม้มริมฝีปากและกำลังจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ชายเจ้าของร้านรีบเสนออีกรอบ “สองพันหนึ่งร้อยสำหรับจ่ายทีเดียวหนึ่งปี สองพันสี่ร้อยสำหรับจ่ายทีละครึ่งปี?”

ตอนนี้เซี่ยชิงหยวนยืนขึ้นแล้ว “ฉันมาดูร้านด้วยความจริงใจ แต่ดูเหมือนว่าเถ้าแก่ไม่รีบร้อนที่จะปล่อยเช่ามันนะคะ งั้นเอาไว้ฉันมาดูอีกครั้งทีหลังดีกว่าค่ะ”

พอพูดจบ หญิงสาวก็จับมือเสิ่นอี้หลินไว้แล้วจากไป

จนในที่สุดชายเจ้าของร้านก็เริ่มวิตกกังวล “ถ้างั้นก็ยึดตามราคาค่าเช่ากลางมาตรฐานแถวนี้ก็ได้!”

เซี่ยชิงหยวนมองย้อนกลับไปที่เขา ริมฝีปากของเธอแยกออก “หนึ่งพันแปดร้อยต่อหนึ่งปี และฉันจะเพิ่มค่าเช่าให้หนึ่งร้อยทุกปี”

ชายเจ้าของร้าน “… ”

ภรรยาเจ้าของร้าน “…”

ป้าอู๋และคนอื่น ๆ “…”

เซี่ยชิงหยวนหยิบถุงใส่เงินขึ้นมาแสดงให้ชายเจ้าของร้านดู “ฉันนำเงินติดตัวมาด้วยนะ”

ชายเจ้าของร้านและภรรยามองหน้ากันอย่างตื่นเต้น แต่ก็ลังเล

ร้านนี้เป็นของเขาเอง แต่ธุรกิจไม่ค่อยดีนัก จึงอยากปล่อยเช่า

แต่เขาประกาศปล่อยเช่ามาสักพักแล้ว แม้มีคนมาดูบ้างแต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็ไม่ชอบใจ

เพราะต่างรู้สึกว่าไม่คุ้มที่จะเสียเงินมากมาย เช่าร้านที่ดูเหมือนทำเงินได้ไม่มากเท่าที่ควร

เดิมทีเขาคิดว่าเซี่ยชิงหยวนดูเหมือนจะไม่ได้ขาดเงิน ดังนั้นเขาจึงวางแผนลวงจะขึ้นราคาค่าเช่า

แต่ใครจะรู้ สายตาของผู้หญิงตรงหน้าเฉียบแหลมจริง ๆ

เซี่ยชิงหยวนกดราคาลงอย่างหนัก แต่เขาก็รู้สึกประทับใจเช่นกัน

เขาไม่รู้ว่าถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะยังมีคนมาสนใจเช่าร้านเขาอย่างจริงจังแบบนี้อีกไหม

ในที่สุดเขาก็กัดฟัน “ก็ได้! ผมจะให้คุณเช่า!”

การพลิกกลับอย่างกะทันหันทำให้คนที่เหลือตกตะลึงบราวนี่ออนไลน์

เซี่ยชิงหยวนยิ้มอย่างจริงใจ “งั้นมาเซ็นสัญญากันเถอะค่ะ”

เมื่อหลินตงซิ่วรับสัญญาเช่าร้าน สีหน้าของเธอยังคงมีความประหลาดใจอยู่

วันนี้เธอแค่อยากออกมาเดินเล่นกับเซี่ยชิงหยวนด้วย แต่เธอจะรู้ได้ยังไงว่ามันจะกลายเป็นการได้เซ็นสัญญาเช่าร้านเลย

เสิ่นอี้หลินรู้สึกตื่นเต้นมาก “พี่สะใภ้สุดยอดมาก!”

เซี่ยชิงหยวนหัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว”

หลังจากกลุ่มของเซี่ยชิงหยวนออกไปแล้ว ชายเจ้าของร้านก็ถูกภรรยาของเขาหยิกแขนอย่างแรง “คุณเห็นว่าเธอสวยก็เลยปล่อยให้เช่าร้านง่าย ๆ ใช่ไหม!”

ชายเจ้าของร้านรู้สึกเจ็บและลูบแขนตัวเอง “แล้วคุณจะให้ทำไง? ปฏิเสธไปเหรอ? เราประกาศปล่อยเช่ามากี่วันแล้ว? ยิ่งไปกว่านั้นเธอจะเพิ่มค่าเช่าให้เราอีกตั้งปีละร้อยหยวนนะ!”

ฝั่งภรรยารู้ดีว่าสามีพูดถูก เธอทำหน้ามุ่ยพ่นลมหายใจแล้วกระทืบเท้ากลับเข้าไปหลังร้าน

…

เสิ่นอี้โจวกลับมาบ้าน และเห็นเซี่ยชิงหยวนนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องหนังสือกำลังวาดรูปอยู่

เมื่อเขามองดูใกล้ ๆ มันเป็นแบบร่างของการตกแต่งร้านที่เรียบง่าย แต่สวยงาม

เสิ่นอี้โจวเอ่ยถาม “คุณหาเช่าร้านได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

เซี่ยชิงหยวนพยักหน้า “ใช่แล้ว ถ้าเจอแล้วก็ต้องลงมืออย่างรวดเร็วสิ”

ขณะเดียวกันก็มีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอ ซึ่งดูเหมือนกำลังร้องขอคำชมเชย

เสิ่นอี้โจวหยิบภาพวาดดูอย่างระมัดระวังแล้วพยักหน้า “มันไม่เลวเลย”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็วางภาพวาดลงบนโต๊ะแล้วดึงเซี่ยชิงหยวนมากอดไว้ในอ้อมแขน

“แต่ผมให้ป้าอู๋ไปกับคุณเอง คุณก็ถูกแนะนำได้ดีใช่ไหม?”

เซี่ยชิงหยวน “?”

เสิ่นอี้โจวกำลังขอคำชมจากเธอเหรอ?

ทำไมสถานการณ์จึงกลับตาลปัตรแบบนี้ได้ล่ะ?

วันนี้เซี่ยชิงหยวนอารมณ์ดี ดังนั้นเธอจึงไม่ต่อต้านเขา

หญิงสาวเอามือโอบรอบคอของเขา และกดริมฝีปากของตัวเองเข้ากับริมฝีปากบางของสามีอย่างแรง

เสียง ‘จุ๊บ’ ค่อนข้างดังไม่น้อย

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เธอก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา แต่เสิ่นอี้โจวชี้ไปที่ริมฝีปากของตัวเอง “ภรรยาของผม จูบผมอีกทีสิ”

เซี่ยชิงหยวนหน้าแดงกับคำขอที่ตรงไปตรงมาของเขาทันที

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจูบเขาอีกครั้ง

แต่ในครั้งที่สอง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่กล้าเหมือนตอนที่จูบเมื่อครู่ พลันอดไม่ได้ที่จะหลับตา

ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มประกบกัน สัมผัสนี้ชวนให้ความรู้สึกที่ดีไม่น้อย

เซี่ยชิงหยวนเผยอปากตัวเองเล็กน้อย และสัมผัสที่ริมฝีปากของเขาเบา ๆ

จากนั้นก็ผละตัวออกไปหลังจากผ่านไปสัมผัสเดียว

แต่เสิ่นอี้โจวกลับจับเอวของเธอไว้ พลางยันมือกักขังเธอที่โต๊ะ และโน้มน้าวให้เธอทำต่อ

เขาก้มศีรษะลงแล้วมอบจูบอีกครั้ง

เซี่ยชิงหยวนต่อยเขาด้วยแรงที่มีทันที “แม่กับคนอื่น ๆ ยังอยู่ข้างล่างนะ”

เสิ่นอี้โจวรั้งหลังคอของเธอไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้หญิงสาวตรงหน้าหนีหาย “แม่กำลังช่วยป้าอู๋อยู่ในครัวนี่”

เขามองดูริมฝีปากอันแดงก่ำที่เพิ่งถูกจูบของเธอ จากนั้นก็ก้มลงขบกัดเบา ๆ “คืนนี้พวกเขากำลังทำเกี๊ยวกันอยู่ น่าจะยุ่งอยู่อีกสักพักเลยล่ะ”

ขณะที่เขาพูด มือใหญ่ก็สอดไปอยู่ใต้ชายกระโปรงของภรรยาแล้ว เธอกลัวมากจนรีบคว้ามือของเขาไว้

เธอถามเขาอย่างสั่นเทา “คุณจะทำอะไรเนี่ย!”

เสิ่นอี้โจวจูบปลายจมูกของเธอ “ผมจะกินของว่างก่อน ตกลงนะ?”

เซี่ยชิงหยวน “!”

เธอยังคงยืนกรานและอ้อนวอน “เป็นตอนกลางคืนไม่ได้เหรอ?”

เสิ่นอี้โจวพยักหน้า “ก็ได้”

จากนั้นเขาก็จับเข่าของเธอด้วยมือข้างหนึ่งแล้วแยกมันออกจากกันด้วยแรงเพียงครั้งเดียว “ไว้ทำอีกทีคืนนี้”

เสิ่นอี้โจวโน้มใบหน้าไปจูบเบา ๆ ที่ติ่งหูของเธอ “คืนพรุ่งนี้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับผมด้วยล่ะ”

เซี่ยชิงหยวน “อะไรนะ?”

ในขณะที่เธอกำลังตกตะลึง เสิ่นอี้โจวก็รุกเข้าใส่แล้ว

———————