กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี - บทที่ 349 ผู้ริเริ่ม

บทที่ 349 ผู้ริเริ่ม

บทที่ 349 ผู้ริเริ่ม

สุดท้ายเฟิงหว่านก็พูดว่า “ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะยืนเคียงข้างคุณในเรื่องนี้อย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่คุณต้องการให้ฉันช่วยก็แค่บอกมาเท่านั้นได้เลยค่ะ”

การได้รับความช่วยเหลือจากเฟิงหว่านเช่นนี้เซี่ยชิงหยวนประหลาดใจเล็กน้อย

เธอยิ้มและพยักหน้า “ขอบคุณค่ะพี่สาวหว่าน”

การถูกเรียก ‘พี่สาวหว่าน’ คือสิ่งที่เฟิงหว่านเพิ่งขอให้เซี่ยชิงหยวนเรียกเธอแบบนี้

เฟิงหว่านเป็นคนที่รู้ความตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เธอได้เห็นแผนการและการต่อสู้เพื่ออำนาจมากมายในครอบครัวตัวเอง และไม่ชอบคนอย่างเซี่ยจื่ออี้มากที่สุด

แต่คนในเขตที่พักกลับชื่นชมเซี่ยจื่ออี้มากจนมองไม่เห็นอะไรเลย

เซี่ยชิงหยวนส่งแขกที่ประตู และเสิ่นอี้หลินก็เข้ามาหาพร้อมกับเถาเหนียนซี

หลังจากที่ทั้งสองเล่นสนุกกันอยู่พักใหญ่ พวกเขาก็ไม่อยากที่จะแยกจากกันเลย

เถาเหนียนซีกอดเอวของเสิ่นอี้หลิน และกะพริบตาใส่เฟิงหว่าน

“แม่คะ หนูยังอยากเล่นกับพี่ชายของหนูอยู่เลย”

ทันใดนั้นร่างกายของเสิ่นอี้หลินก็แข็งค้างไป และยืนอยู่กับที่โดยไม่กล้าขยับตัว

เฟิงหว่านคุกเข่าลงและจับลูกของสาวของเธอ “วันนี้ไม่ได้นะ มันค่อนข้างสายแล้ว”

เธอจับมือเล็ก ๆ ของลูกสาวแล้วพูดว่า “เอาไว้วันหลังเรามาเล่นกับพี่ชายของลูกใหม่ดีไหม?”

เถาเหนียนซีพยักหน้า แต่ยังลังเล หลังจากนั้นไม่นานเด็กน้อยก็ยอมปล่อยเสิ่นอี้หลิน “ค่ะแม่”

เฟิงหว่านอุ้มเถาเหนียนซีขึ้นมากล่าวคำอำลากับเซี่ยชิงหยวน และกลับบ้านไป

เซี่ยชิงหยวนตบไหล่เสิ่นอี้หลินที่ยืนเขย่งเท้าแล้วมองตามคู่แม่ลูก “คนเขาไปแล้ว นายยังดูอยู่อีกเหรอ?”

ใบหน้าของเสิ่นอี้หลินเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “ผมเปล่าสักหน่อย!”

เซี่ยชิงหยวนยิ้มกริ่ม “นายกับเธอห่างกันสามปีพอดี เป็นเรื่องที่ดีนะที่จะหาลูกสะใภ้ตั้งแต่ยังเล็ก แต่ยังไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะเริ่มปลูกความสัมพันธ์ในตอนนี้หรอก”

คราวนี้เสิ่นอี้หลินหน้าแดงจนถึงโคนคอของเขาแล้ว

เขาตะโกนทันที “ผมไม่สนใจพี่อีกต่อไปแล้ว!”

เขาสะบัดก้นหนีแล้ววิ่งกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

เซี่ยชิงหยวนยิ้มและส่ายหัว

หญิงสาวพิงประตู มองดูเมฆสีแดงที่ลอยอยู่นอกบ้าน และดวงอาทิตย์สีแดงเพลิงที่กำลังตกหลังภูเขาแล้วหรี่ตาลง

ภายในสองวันก็น่าจะได้เห็นอะไรดี ๆ ได้แล้วแหละ

…

วันนี้ฉินซูอวี้กลับบ้านหลังจากเลิกงาน เห็นได้ชัดว่ามีอารมณ์ไม่ดีมาก

วันนี้ทั้งวัน เพื่อนร่วมงานของเธอที่สถาบันธรณีวิทยามองตัวเองด้วยสายตาแปลก ๆ

ทุกครั้งที่เธอเดินลับไป พวกเขาจะพูดคุยอะไรบางอย่างกัน และเมื่อเธอกลับมาพวกเขาก็เงียบทันที

เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นและน่าจะเกี่ยวข้องกับเธอ

หญิงสาวยังได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเซี่ยชิงหยวนเมื่อวานนี้ด้วย

ตอนที่เสิ่นอี้โจวยังอยู่ที่สถาบันธรณีวิทยาของเมืองเตียนเฉิง เขาได้ติดต่อกับผู้คนจากสถาบันธรณีวิทยาประจำมณฑลด้วย

ตอนนั้นเขามาที่นี่เพื่อศึกษาดูงาน ซึ่งบอกได้เลยว่าความสามารถของเขาทำให้คนอื่นตกตะลึง และหลายคนก็พูดถึงหลังจากที่เขากลับไป

ดังนั้นทันทีที่คนอื่นได้ยินว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของเสิ่นอี้โจว ความสนใจก็เพิ่มขึ้นทันที

มีคนมาถามเธอด้วยว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่

เธอไม่ได้ตอบปฏิเสธหรือตอบว่าใช่ แค่ตอบว่า “ฉันไม่รู้” เท่านั้น

แม้เธอจะไม่ได้ยินเรื่องแบบนี้ตอนที่อยู่ในเมืองเตียนเฉิง แต่เธอก็ยังปล่อยให้ข่าวลือแพร่กระจายมากขึ้นเรื่อย ๆ ในสถาบันธรณีวิทยา

หญิงสาวมีความสุขเล็ก ๆ โดยคิดว่าเซี่ยชิงหยวนก็มีวันที่ต้องทุกข์ทนเช่นกัน

ในความเห็นของฉินซูอวี้ เธอไม่ใช่คนปล่อยข่าวลืออยู่แล้ว ดังนั้นทำไมต้องชี้แจงเรื่องของเซี่ยชิงหยวนให้คนอื่นฟังด้วยล่ะ?

ทว่าในวันนี้กระแสข่าวลือก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และทุกคนเริ่มมองเธออย่างแปลก ๆ แทน

คนที่เป็นประเด็นคือเซี่ยชิงหยวนชัด ๆ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?

ฉินซูอวี้รู้สึกงุนงง ด้วยอารมณ์หดหู่เช่นนี้ เธอจึงกลับบ้านหลังจากเลิกงานทันที

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือคนในเขตที่พักอาศัยก็มองเธอแปลก ๆ เช่นกัน!

ขณะที่เธอเดินผ่านถนนสายเล็ก จู่ ๆ เธอก็ได้ยินชื่อของตัวเอง

ฉินซูอวี้เห็นพวกป้าแม่บ้านคุยกันอยู่ตรงหัวมุมถนน หนึ่งในนั้นพูดว่า “นี่คุณฉินก็ชอบเลขาธิการเสิ่นด้วยเหรอ?”

มีคนตอบว่า “มันจะไม่ถูกต้องได้ยังไง? ข่าวลือเกี่ยวกับภรรยาของเลขาธิการเสิ่นในครั้งนี้ ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นคนแพร่ข่าวลือนะ!”

“ใช่เหรอ? แต่ฉันได้ยินมาว่าเป็นลูกสาวของผู้อำนวยการเซี่ยที่เป็นคนสร้างข่าวลือนี่นา? มีคนบอกว่าเธอทำเพื่อเอาคืนให้คุณฉินที่เคยถูกรังแก”

“ไม่ใช่ ดูเหมือนว่านายน้อยฉีจะชอบคุณฉิน และคุณเซี่ยก็อิจฉาต่างหาก ดังนั้นคุณเซี่ยจึงจงใจใส่ร้ายคุณฉินไงล่ะ”

“เป็นไปได้ยังไง? คุณเซี่ยเป็นคนดีมากนะ เธอเคยเห็นคุณเซี่ยทะเลาะกับใครบ้างไหม? เธอจะวางแผนจัดฉากคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง?”

“ถูกต้อง ฉันเชื่อว่าคุณฉินเป็นคนทำ มีโอกาสสูงกว่าด้วย”

“นี่ แล้วพวกเธอคิดว่าเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของเลขาธิการเสิ่นนั้นจริงไหม? ฉันได้ยินมาว่า คุณฉินบอกว่าเธอเห็นคุณนายเสิ่นไปหาหมอฮวงเพื่อรับการรักษาด้วย”

“หมอฮวงที่อยู่ในโรงพยาบาลประจำมณฑลน่ะเหรอ? ที่เธอเชี่ยวชาญด้านนั้นใช่ไหม? …ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริงนะเนี่ย”

หลังจากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว หลายคนก็เริ่มหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่พูด เสียงของพวกเธอก็เบาลงและเบาลง

ฉินซูอวี้แอบรับฟังอยู่ในมุมลับตา และอดไม่ได้ที่จะกัดฟันกรอด

จื่ออี้!

เซี่ยจื่ออี้อีกแล้ว!

เซี่ยจื่ออี้เป็นคนที่บอกเธอก่อนหน้านี้ว่าเห็นเซี่ยชิงหยวนกำลังรับการรักษาจากหมอฮวง และบอกเธอว่าอย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะจะทำให้ชื่อเสียงของเซี่ยชิงหยวนเสียหาย

เธอไม่สนใจเรื่องนี้เลย และลืมมันไปนานแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เรื่องนี้จะหลุดจากปากของเธอ

และแน่นอน ฉินซูอวี้ไม่คิดว่าเซี่ยชิงหยวนจะทำลายชื่อเสียงของตัวเองเพียงเพื่อจัดการกับตน

ท้ายที่สุด หากเซี่ยชิงหยวนมีความคิดนี้จริง มันจะเป็นการฉลาดกว่าไหมที่จะหยิบเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองเตียนเฉิงมาปล่อยข่าวออกไป แทนที่จะทำให้ชื่อเสียงตัวเองถูกตั้งคำถามไปด้วย

ในความเห็นของเธอ ไม่มีใครอื่นนอกจากเซี่ยจื่ออี้ที่สามารถทำสิ่งนี้ได้!

เซี่ยจื่ออี้ดีกว่าเธอในทุกเรื่องอยู่แล้ว แม้แต่แม่ของเธอเองก็ชอบเซี่ยจื่ออี้มากกว่า แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังไม่พอใจอีก?

หรือเพียงเพราะในวันนั้นถูกฉีจิ่นจือหมางเมิน และเขาก็มาพูดคุยกับเธอแค่สองสามคำก็เลยอิจฉา?

ผลักเธอให้ตกลงในนาอย่างเดียวไม่พอ แต่ยังจะทำลายเธอด้วยวิธีนี้อีกเหรอ?

และคนเหล่านั้น ทำไมพวกเขาถึงไม่คิดบ้างว่าเซี่ยจื่ออี้ก็สามารถทำเรื่องเลวทรามได้?

มันกลับกลายเป็นว่าพอมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น ทุกคนกลับมองว่าเธอทำได้เป็นเรื่องปกติ แต่เซี่ยจื่ออี้กลับไม่มีทางทำได้! ทำไม!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินซูอวี้ก็โกรธมากจนเกือบจะเสียสติ

ความโกรธในอกของเธอล้นหลาม และหันไปทางบ้านของเซี่ยจื่ออี้เพื่อจะไปสอบถามรายละเอียด

ฉินซูอวี้ก้าวไปเพียงสองก้าวเท่านั้นก็พบกับเฟิงหว่าน ซึ่งกำลังเดินมาทางเธอโดยมีเถาเหนียนซีอยู่ในอ้อมแขน

เมื่อเฟิงหว่านเห็นฉินซูอวี้ เธอก็พยักหน้าทักทาย “คุณฉิน”

จากนั้นเฟิงหว่านก็เดินเข้ามาหยุดในระยะประชิด

เมื่อบรรดาป้าแม่บ้านที่รวมตัวกันได้ยินคำทักทาย พวกเธอก็ตกใจกลัวจนเงียบไปทันที

อะไรจะน่ากลัวกว่าการนินทาคนอื่นแล้วถูกคนนั้นได้ยินล่ะ?

พวกเธอไม่กล้าออกไป และเริ่มผลักกันเอง แต่จากนั้นก็รีบเดินหนีไปจากทางด้านข้าง

ฉินซูอวี้เห็นว่าเฟิงหว่านดูเหมือนมีอะไรจะถาม ดังนั้นเธอจึงยืนอยู่กับที่ หายใจเข้าลึกและรอให้อีกฝ่ายพูดออกมา