การต่อสู้ชิงบัลลังก์ในเงามืดของเจ้าชายไร้ค่าสุดแกร่ง (Saikyou Degarashi Ouji no An’ yaku Teii Arasoi ) - ตอนที่ 133

“น้ำพุร้อนหรอ?”

 

“ใช่น้ำพุร้อน พวกเราไปด้วยกันกับทุกคนไหม?”

 

กะทันหันจังนะ

 

มันคือวันหลังจากที่ฉันออกไปหาประสบการณ์นักผจญภัยกับลินเฟีย

 

บางทีคงเห็นว่าฉันเจ็บกล้ามเนื้อตั้งแต่ที่ช่วงนี้ออกไปข้างนอกทุกวัน เอลน่าก็เลยแนะนำให้ฉันไปเที่ยวบ่อน้ำร้อน

 

สถานที่ก็คือบ่อน้ำพุร้อนที่ก่อตั้งขึ้นมานานแล้วใกล้กับเมืองหลวงจักรวรรดิที่มีชื่อว่า ‘เฮยลุ้ง’ มันมีชื่อเสียงในเรื่องการรักษาบาดแผลและความเหนื่อยล้าทั้งยังเป็นที่รู้กันดีว่าจักรพรรดิและนักรบที่มีชื่อเสียงนั้นได้เข้าใช้สถานที่แห่งนี้มาตั้งแต่โบราณกาลแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม ฉันพูดตามตรงเลยว่าไม่อยากไปที่นั่น มันมีปัญหาเกินไป ฉันเหนื่อยมาก และฉันก็ไม่อยากออกไปข้างนอก ทำไมฉันต้องเอาตัวเองไปเหนื่อยเพื่อให้หายเหนื่อยหล่ะ?

 

อีกเหตุผลก็คือความจริงที่ว่าเอลน่าหยิบขึ้นมาพูดในช่วงเวลาแบบนี้ ฉันมีความรู้สึกว่าที่นั่นต้องมีอะไรบางอย่าง

 

เอลน่ามองสิ่งที่ฉันคิดออกแล้วถอนหายใจออกมา

 

“ข้าไม่มีอะไรแอบแฝงอยู่หรอกโอเคไหม”

 

“แล้วทำไมจู่ ๆถึงมาชวนข้าหล่ะ?”

 

“เพราะท่านแม่หน่ะ เธอบอกว่า ‘ช่วงนี้อัลทำงานหนักเพราะฉะนั้นเจ้าก็ควรพาเขาออกไปพักผ่อนที่บ่อน้ำพุร้อนนะ’ และข้าก็ไม่สามารถไปเยี่ยมที่แห่งนั้นได้ด้วยเว้นเสียแต่ว่าข้าจะมีภารกิจในฐานะอัศวินหลวง”

 

แม้ว่าการกักบริเวณของเอลน่าจะถูกยกเลิกแล้ว แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถกลับไปยังตำแหน่งเดิมของเธอในภาคีอัศวินหลวงได้

 

แม้กระทั่งท่านพ่อที่ลงโทษเธอด้วยตัวเองเพราะไม่สามารถปกป้องคริสต้าได้ก็น่าจะอยากให้เธอกลับเข้าภาคีด้วยเหมือนกัน แต่เขาไม่สามารถคืนสถานะให้เธอได้ง่าย ๆดังนั้นเขาน่าจะรอโอกาสอยู่

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยงานฉลองครบรอบครองราชย์ 25 ปีที่กำลังใกล้เข้ามา เขาคงไม่สามารถปล่อยให้เอลน่าว่างแบบนี้ไปตลอดได้ เขาจะต้องออกคำสั่งให้เธอกลับไปในเร็ว ๆนี้อย่างแน่นอน และถ้าเป็นแบบนั้นเอลน่าก็จะกลับมายุ่งอีก

 

ดังนั้นมันจึงไม่น่ามีปัญหาสำหรับเธอถ้าจะทำตัวสบาย ๆในช่วงนี้

 

อย่างไรก็ตาม

 

“ถ้านั่นคือเหตุผลจริง ๆก็ปล่อยข้าไว้เฉย ๆเถอะ….ข้าไม่มีอารมณ์ออกไปข้างนอก”

 

“เจ้านี่มันน่าสมเพชจังเลยนะ”

 

เอลน่าถอนหายใจแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนึง

 

จากนั้นเธอก็ไขว่ห้างแล้วพูด

 

“อัลอาจจะไม่อยากไปแต่คนอื่นจะคิดแบบเดียวกับเจ้าหรอ?”

 

“ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องดึงดันพาข้าไปด้วยก็ได้นี่….”

 

“ไม่จำเป็นก็จริงแต่ข้าคิดว่ามีคนที่อยากให้เจ้าไปนะ”

 

“ใครกันหล่ะ?”

 

“นั่นสินะ”

 

เอลน่าพูดเหมือนแสร้งทำเป็นไม่รู้

 

อะไรกันหล่ะเนี่ย ทำไมเธอถึงทำตัวสบายขนาดนี้ ปกติเธอจะแค่พูดว่า ‘ไม่ต้องสนใจหรอก บอกให้ไปก็ไปเถอะ’ หรืออะไรแนวๆนี้

 

ฉันมีความรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้เอาซะเลย

 

ในตอนที่ฉันคิดอย่างนั้น ประตูห้องก็เปิดออกมา

 

“ท่านพี่! ถ้าท่านจะไปที่บ่อน้ำพุร้อนข้าก็จะไปด้วย!”

 

ลีโอโผล่พรวดเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเบิกบาน

 

เขากำลังยิ้มมากกว่าปกติ ความเครียดของเขาคงถึงขีดสุดจริง ๆแล้ว

 

ฉันถอนหายใจแล้วมองไปที่เอลน่า

 

ซึ่งเอลน่าก็ได้หลบตาหนีฉัน

 

“……ลีโอ ข้าไม่เคยบอกซักหน่อยว่าจะไป”

 

“เอ๋, แต่ข้าชวนคริสต้ากับฟีเน่ไปแล้วนะครับ”

 

“ทำไมเจ้าถึงได้…..”

 

ความตกตะลึงได้ครอบงำฉัน

 

ลีโอชอบกิจกรรมแบบนี้จริง ๆ

 

เขาโหยหาการเที่ยวแบบครอบครัวมาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นแค่ความฝัน จักรพรรดิ, สนมของเขา และเจ้าชาย คณะผู้คุ้มกันเป็นสิ่งจำเป็นถ้าพวกเราอยากไปและมันก็มักจะมากเกินจำเป็นเสมอ มันคงจะไม่ใช่แค่การเที่ยวแบบครอบครัวแบบที่เขาต้องการแน่ ๆ

 

พวกเราถูกครอบงำเรื่องสงครามผู้สืบทอดมาตั้งแต่ตอนที่พวกเราโตขึ้นแล้วดังนั้นมันไม่มีโอกาสสำหรับเรื่องแบบนั้นหรอก เพราะฉะนั้นนี่อาจจะเป็นโอกาสอันดีที่ลีโอจะได้เติมเต็มความฝันของเขา

 

“เจ้าไม่ต้องคอยดูแลงานของกองรักษาการณ์เมืองหลวงรึไง?”

 

“ถ้าแค่วันเดียวคงไม่เป็นอะไรครับ ถึงยังไงข้าก็เป็นแค่นายพลผู้ทรงเกียรติ”

 

“แต่พวกเราอยู่ในช่วงสงครามผู้สืบทอดไม่ใช่หรอ?”

 

“วันนี้ท่านพี่เอริคจะออกนอกเมืองหลวงช่วงบ่ายวันนี้ ถึงยังไงเขาก็เป็นรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ ส่วนขุมอำนาจของท่านพี่กอร์ดอนก็คงจะไม่เคลื่อนไหวเหมือนกันดังนั้นคงไม่เป็นอะไรหรอกครับ”

 

“…….”

 

ชิ, สถานการณ์เป็นใจสินะ

 

มันจะถือเป็นการสร้างเจตคติที่ดีถ้าลีโอออกไปบ่อน้ำพุร้อนตอนนี้ ถ้าเขาเลือกที่จะไม่ทำอะไรเลยในสถานการณ์ที่เหมาะแก่การเคลื่อนไหว มันก็จะแสดงให้ท่านพ่อเห็นว่าพวกเราไม่มีแผนที่จะขัดความต้องการของเขา

 

มันเป็นความคิดที่ดีจากมุมมองของสงครามผู้สืบทอด แต่มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องตามพวกเขาไปด้วย”

 

“ถ้าเจ้าอยากไปก็ไปกับเอลน่าเถอะ”

 

“ข้าทิ้งท่านพี่เอาไว้ที่นี่คนเดียวไม่ได้หรอกครับ”

 

“ไม่เป็นไรหรอกหน่า ปล่อยข้าไว้เถอะ”

 

“ช่วงนี้ท่านพี่ไม่ได้พักผ่อนเลยไม่ใช่หรอครับ? บางครั้งไปผ่อนคลายกับเพื่อนบ้างก็ดีเหมือนกันนะครับ”

 

“ฟังนะ…..ที่ข้าอยากให้พวกเจ้าทุกคนไปโดยไม่มีข้าก็เพราะข้าอยากผ่อนคลายโอเคไหม”

 

ในขณะที่พวกเรากำลังเถียงกันอย่างไม่น้อยหน้านี้เอง ครั้งนี้ฟีเน่ก็โผล่พรวดเข้ามาในห้อง

 

ดูเหมือนคนนี้ก็ตื่นเต้นไม่ใช่น้อยเหมือนกันนะ

 

“ท่านอัล! ท่านจะไปบ่อน้ำพุร้อนใช่ไหมคะ!? ข้าอยากไปด้วย!”

 

“ไม่ ข้ายังไม่ได้ตัดสินใจเลย…..”

 

“เห็นไหมครับ ท่านฟีเน่เองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน?”

 

ลีโอพูดเช่นนี้แล้วกดดันให้ฉันตัดสินใจ

 

ลีโอ ฟีเน่ เอลน่า ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะมาร่วมมือกันแบบนี้

 

ด้วยเหตุนี้เองฉันจึงมองไปยังความหวังสุดท้ายของฉัน ลินเฟีย

 

“ข้าเองก็เห็นด้วยเรื่องไปบ่อน้ำพุร้อนค่ะ ตอนนี้มันอาจจะเจ็บกล้ามเนื้อตอนที่ขยับตัวแต่พอท่านแช่น้ำพุร้อน มันก็จะรักษาอาการเหนื่อยล้าของท่านเป็นปลิดทิ้งค่ะ”

 

“แม้แต่ลินเฟียก็….”

ฉันคิดว่าเธอจะเป็นพวกฉันแท้ๆ….

 

ฉันไหล่ตกอย่างหดหู่แต่ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้

 

น้ำพุร้อนหรอ? ความเหนื่อยล้าของฉันยังไม่ถึงขั้นที่ต้องการมันซักหน่อย ฉันแค่เหนื่อยเพราะฉะนั้นถ้าฉันแค่ได้นอนหลับอย่างเพียงพอฉันก็จะฟื้นตัวแล้ว

 

นอกจากนี้ การไปบ่อน้ำพุร้อนก็อาจจะทำให้เหนื่อยกว่าเดิมด้วยซ้ำ

 

“ข้าไม่อยากไป”

 

“ไม่จริงหน่า…..”

 

“ท่านพี่ นี่ก็เพื่อท่านนะครับ”

 

โกหกชัด ๆ

 

ลีโอ มันเขียนชัดอยู่บนหน้าเลยว่าเจ้าต่างหากหล่ะที่อยากไป

 

ให้ตายเถอะ ฉันโดนเล่นแล้วสินะ ในขณะที่กำลังบอกตัวเองแบบนั้น แขกอีกคนก็มาถึง

 

“ท่านพี่อัลคะ….บ่อน้ำพุร้อน…..”

 

โดยที่โผล่มาแค่ศีรษะจากประตูทางเข้า คริสต้าก็จ้องมาที่ฉัน

 

ความรู้สึกต้องการกำลังถ่ายทอดมาจากสายตาของเธอ

 

ข้างหลังคริสต้าที่เป็นเช่นนี้ ก็มีริต้าที่กำลังจ้องมาที่ฉันเหมือนกัน

 

“ริต้าก็อยากไปด้วย!! ไปกันเถอะค่ะพี่อัล!!”

 

“ริต้าด้วยหรอ….”

 

“ด้วยสมาชิกขนาดนี้ เรื่องการจัดกำหนดการคงจะ…..”

 

“ไว้ใจข้าได้เลยครับ ข้าได้เตรียมการให้หมดแล้ว”

 

“……..”

 

เซบาสที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆได้ประกาศออกมาว่าเตรียมการให้เรียบร้อยหมดแล้ว

 

ทำไมหล่ะ!? เจ้านายของเจ้าคือข้านะรู้ใช่ไหม!?”

 

ฉันคอยพึ่งพาความเก่งกาจของเขาแต่ในเวลาแบบนี้ เขามันน่ารำคาญเกินไปแล้ว

 

ฉันจ้องเซบาสตาเขม็งแต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจฉัน ยิ่งไปกว่านั้น

 

“ถ้าท่านอาร์โนลด์ไม่ไป มันก็อาจจะมีข่าวลือว่าองค์ชายลีโอนาร์ดแอบออกไปพักร้อนด้วยกันกับท่านเอลน่าและท่านฟีเน่ก็ได้นะครับ มันอาจจะทำให้ภาพลักษณ์ของท่านลีโอนาร์ดเสียหายก็ได้”

 

“ต่อให้ข้าไปมันก็เหมือนกันไม่ใช่รึไง!?”

 

“มันเป็นเรื่องที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าท่านอาร์โนลด์ ท่านลีโอนาร์ด และท่านเอลน่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ด้วยการที่เพื่อนสามคนไปด้วยกันโดยมีท่านฟีเน่ ท่านคริสต้าและเพื่อนของท่านคริสต้าตามไปด้วย มันก็จะถูกนับเป็นการเที่ยวแบบครอบครัวโดยไม่มีใครเข้าใจผิดครับ”

 

นั่นมันเหตุผลอะไรกันเนี่ย

 

ประชาชนของเมืองหลวงจะพอใจกับเรื่องแค่นั้นหรอ?

 

ข่าวลือเกี่ยวกับลีโอที่เป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงและฟีเน่ที่เป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายจะทุเลาลงได้แค่เพราะฉันมาขั้นกลางเนี่ยนะ?

 

“ทุกอย่างจะเรียบร้อยดีถ้าท่านอาร์โนลด์ตกลงที่จะไปบ่อน้ำพุร้อนครับ พูดอีกนัยนึงก็คือท่านเป็นคนที่ขาดไม่ได้สำหรับการเที่ยวครั้งนี้ ท่านอาร์โนลด์”

 

“ทำไมถึงต้องดึงดันจะให้ข้าไปให้ได้ขนาดนี้…..”

 

“สงครามผู้สืบทอดกำลังตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆดังนั้นท่านอาร์โนลด์ รวมทั้งท่านลีโอนาร์ดด้วยจะต้องวุ่นอยู่กับมัน และสุดท้ายท่านก็จะต้องได้รับบาดเจ็บหรือเหนื่อยล้า ถ้าท่านทั้งคู่หาสามารถหาเวลาพักผ่อนได้ในตอนนี้ ท่านก็ควรจะผ่อนคลายตัวเองให้เต็มที่ครับ”

 

“เห้อ….เข้าใจแล้ว แค่ไปก็พอใช่ไหม”

 

“จริงหรอครับ!? สำเร็จ!!”

 

ลีโอส่งเสียงดีใจอย่างใสซื่อเหมือนเด็กในขณะที่คริสต้ากับริต้ากำลังเฉลิมฉลอง

 

นี่คืออาการที่บ่งบอกว่าคนพวกนี้อยากไปแค่ไหน

 

“สมาชิกก็มีข้า ลีโอ เอลน่า ฟีเน่ ลินเฟีย คริสต้า ริต้า แล้วก็เซบาส 8 คนใช่ไหม? ถ้างั้นก็คงไม่ต้องใช้คนคุ้มกันหรอก”

 

“เห้ย เห้ย ถ้าลืมข้าไปด้วยมันจะเป็นปัญหานะเจ้าหนู”

 

ซีกเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้ม

 

“น้ำพุร้อน….สวรรค์ของชายชาตรี! ภาพที่อยู่หลังกำแพงนั่นก็คือสวรรค์! จะไปหรือไม่ไปนั้น! คือการทดสอบความกล้าหาญของลูกผู้ชาย ไว้ใจได้เลย! ซีกผู้นี้จะทำให้ความฝันของเจ้าเป็นจริงอย่างแน่นอน! เจ้าหนู! ตามข้ามา!!”

 

“เจ้าเป็นคนเฝ้าบ้านนะ”

 

“ว่าไงนะ!!??”

 

ซีกที่เคลิ้มอยู่กับความคิดของตัวเองถูกลากกลับมาสู่ความเป็นจริงด้วยสีหน้าตกใจ

 

ก็นะ ฉันประหลาดใจยิ่งกว่าที่เขาตกใจขนาดนี้

 

ไม่มีทางที่ฉันจะพาตัวถ้ำมองไปด้วยอยู่แล้ว

 

“เจ้าจะไปถ้ำมองใช่ไหมหล่ะ เมื่อกี้เจ้าพึ่งประกาศออกมาด้วยตัวเอง”

 

“ข้า ไม่ใช่ซักหน่อย เมื่อสักครู่นี้ข้าแค่กำลังพูดถึงความกล้าหาญในการเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อนต่างหาก”

 

การเปรียบเทียบอะไรกันเนี่ย?

 

ไม่ว่าจะคิดยังไง เขาก็ประกาศอย่างเต็มที่แล้วว่าเขาจะถ้ำมองผู้หญิง

 

“จะอะไรก็ช่างเถอะ แต่เจ้าจะต้องเฝ้าบ้าน”

 

“เห้ย!? เจ้ายังกล้าเรียกตัวเองว่าผู้ชายอยู่อีกหรอ!? อย่าคิดมากนักสิ!? เจ้าไม่รู้สึกผิดกับเหล่าชายชาตรีบ้างรึไง!?”

 

“ไม่อะ ไม่เลยซักนิด”

 

“เจ้ามันปีศาจกลับมาเกิด! เจ้าจะไปแอบดูเองคนเดียวใช่ไหมหล่ะ!? ต่อให้เจ้าบอกว่าเจ้าไม่อยากไป แต่จริง ๆแล้วเจ้ากำลังวางแผนถ้ำมองที่แยบยลอยู่ใช่ไหม!? อย่าคิดนะว่าข้าจะยอมให้เจ้าเอาความสนุกไปคนเดียวแบบนั้น! ผิวหนังที่เนียนนุ่มของสาวงามถูกแบ่งปันให้กับเหล่าลูกผู้ชายทุกคนรู้เอาไว้ซะด้วย!”

 

ในขณะที่พูด ซีกก็กระโดดเข้าใส่ฉัน อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง ปลอกคอของเขาก็หนักขึ้นแล้วใบหน้าของเขาก็ตกลงไปแนบกับพื้น

 

“แอ๊บ!!”

 

“ที่พวกเราให้เจ้าเฝ้าบ้านก็เพื่อตัวเจ้านะ เจ้าอาจจะได้แอบดูแต่เอลน่าได้ฆ่าเจ้าแน่ถ้าเธอจับได้รู้ไหม?”

 

“อย่างกับข้าจะหยุดถ้ำมองแค่เพราะกลัวผู้กล้า….พ พาข้าไปด้วยเถอะ……แค่พาข้าไปด้วยก็พอ!!”

 

“ความมุ่งมั่นของเจ้าน่าชื่นชมนะแต่คำตอบก็คือไม่”

 

“ทำไมหล่ะ! แค่พาข้าเองด้วยเอง! ข้าอยากไป! ข้าอยากไป!”

 

ในขณะที่พูด ซีกก็กลิ้งไปมาบนพื้นเหมือนเด็กโดนตามใจ

 

สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างไปจากเด็กโดนตามใจทั่ว ๆไปก็คือเขาพยายามแอบส่องใต้กระโปรงของฟีเน่ไปด้วยในขณะที่ทำแบบนั้น

 

แต่ก่อนที่เขาจะได้เห็น ลินเฟียก็เตะเขาปลิวไปซะก่อน

 

“ถ้างั้นก็ลงตัวแล้วนะ ถ้าพวกเราจะไปก็รีบเตรียมตัวกันได้แล้ว เจ้าเตรียมรถม้ารึยัง?”

 

“แน่นอนครับ”

 

“เห้อ เอาหล่ะ ไปกันเถอะ”

 

“หนอย….จำเอาไว้เลยนะเจ้าหนู ถ้าเจ้าทิ้งข้าเอาไว้ที่นี่ ตัวข้าคนที่สองกับสามจะปรากฏตัวขึ้นแน่….!!”

 

“เจ้าคนที่สองกับสามคงถูกเอลน่าฆ่าอยู่ดีนั่นแหล่ะเพราะฉะนั้นวางใจได้เลย”

 

ในตอนที่พูดเช่นนั้น พวกเราก็มุ่งหน้าไปยังบ่อน้ำพุร้อนเก่าแก่ ‘เฮยลุ้ง’