การต่อสู้ชิงบัลลังก์ในเงามืดของเจ้าชายไร้ค่าสุดแกร่ง (Saikyou Degarashi Ouji no An’ yaku Teii Arasoi ) - ตอนที่ 57

ปราสาทดาบหลวงคือสถานที่ที่ใหญ่มาก

 

เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นราชวงศ์ที่อาศัยอยู่ในปราสาทหลังนี้, มันก็ไม่ใช่ที่ที่จะจำทางได้ง่ายๆเลย แม้กระทั่งตัวจักรพรรดิเองก็ไม่ได้รู้จักห้องลับและทางเดินลับทั้งหมดเพราะในแต่ละยุคนั้นจักรพรรดิจะสร้างขึ้นใหม่เป็นของตัวเองตลอด

 

ที่ชั้นกลางของปราสาทที่ว่านี้

 

มีเด็กสาวคนนึงกำลังหลงทางอยู่

 

“อืมมม….ดูเหมือนข้าจะหลงทางนะเนี่ย!”

 

ด้วยสีหน้าไม่สบายใจ, เด็กสาวก็ตะโกนออกมา

 

พื้นที่ชั้นบนของปราสาทนั้นคือสถานที่ที่จักรพรรดิอาศัยอยู่ในขณะที่พื้นที่ชั้นกลางจะมีไว้สำหรับราชวงศ์และขุนนาง รายงานที่ไม่จำเป็นต้องส่งไปให้จักรพรรดิจะถูกตรวจสอบที่นี่ด้วย

 

ห้องของอัลกับลีโอเองก็อยู่ในพื้นที่นี้ อย่างไรก็ตาม, มันอันตรายเกินไปสำหรับเด็กสาวตัวคนเดียวจากที่ไหนก็ไม่รู้ที่มาหลงทางอยู่ที่นี่

 

ถ้าเธอโดนจับได้, เธอก็จะถูกคุมตัวเอาไว้จนกว่าตัวตนของเธอจะได้รับการยืนยัน

 

อย่างไรก็ตาม, เด็กสาวคนนี้ยังมีท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอยู่

 

เธอคือเด็กสาวผมบลอนด์ที่มัดผมทรงหางม้าซึ่งอายุน่าจะไม่เกินสิบเอ็ดถึงสิบสองปี

 

ด้วยดาบไม้ที่เอวของเธอ, ไม่ว่าใครในปราสาทก็สามารถรู้ได้ว่าเธอเป็นอัศวินฝึกหัดหรืออะไรที่ใกล้เคียงกับตำแหน่งนั้น

 

อย่างไรก็ตาม, อัศวินฝึกหัดส่วนใหญ่จะไม่อยู่ในสถานที่แบบนี้

 

“ทำยังไงดีนะ, ทำยังไงดี…….ถ้ามีคนกินข้าวเที่ยงของข้าไปหมดข้าจะทำยังไงหล่ะเนี่ย……”

 

ถ้าอัลเห็นเธอเขาอาจจะมองด้วยสีหน้าผิดหวังพร้อมกับพูดว่า [นี่ยังมีอารมณ์มาห่วงเรื่องกินอีกหรอ!?]

 

เด็กสาวเงยหน้าขึ้นแล้วเริ่มเดินต่อ

 

เธอยึดติดกับความคิดที่ว่าเธอจะเจอสถานที่ที่เธอรู้จักในอีกไม่นานนี้ถ้าเธอเดินต่อไปเรื่อยๆ

 

“บันไดหรอ, ข้าควรเดินขึ้นหรือเดินลงหล่ะเนี่ย? ครูฝึกบอกว่าอย่าขึ้นไปข้างบน, เอ๊ะ, หรือว่าข้างล่างนะ, อืมมม”

 

“นี่! เจ้าหนูตรงนั้นหน่ะ!”

 

ในตอนที่เธอได้ยินเสียงนั้น, เธอก็ยืดหลังตรงในทันที

 

จากนั้นเธอก็ค่อยๆหันกลับไปยังต้นเสียงอย่างช้าๆเหมือนกับตุ๊กตาที่พังแล้ว

 

ตรงนั้นมีการ์ดอยู่สองคนที่ถือหอกอยู่ พวกเขาทั้งคู่มองเธอด้วยความสงสัย

 

“เจ้าเป็นใคร? เข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”

 

“เธอเป็นอัศวินฝึกหัดไม่ใช่หรอ? ข้าว่าเธอคงจะฝ่าฝืนกฏแล้วขึ้นมาที่นี่หล่ะมั้ง พวกที่ไม่สามารถปฏิบัติตามกฏได้จะไม่สามารถเป็นอัศวินได้นะรู้รึเปล่า”

 

“เอ่ออ, คือว่านะคะ…..”

 

“ก็คงต้องปลดออกหล่ะนะ มากับพวกเราซะ! พวกเราจะพาเจ้าไปหาครูฝึกของเจ้า”

 

พอพูดจบ, การ์ดก็ยื่นมือมาหาเด็กสาว

 

อย่างไรก็ตาม, เหมือนกับตั้งใจจะหยุดพวกเขา, ชายที่มีผมสีดำได้ส่งเสียงเรียกเด็กสาวคนนั้น

 

“อ้าว, มาอยู่ที่นี่เอง ไม่ดีเลยนะ ออกห่างจากตัวข้าแบบนี้เนี่ย”

 

“อ, องค์ชายลีโอนาร์ด!?”

 

“อืม, ขอโทษนะ ข้าเป็นคนเรียกเด็กสาวคนนี้ขึ้นมาที่นี่เองแหล่ะ พอดีเห็นเธอดูเหมือนจะว่างอยู่ข้าก็เลยให้เธอมาช่วยยกสัมภาระของข้า พวกเจ้าเองก็จะมาช่วยด้วยหรอ?”

 

“ม, ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ! พวกเรามีหน้าที่ที่สำคัญกว่า!”

 

“พวกเราขอโทษด้วยครับ, พอดีพวกเราไม่รู้ว่าองค์ชายลีโอนาร์ดเป็นคนเรียกเด็กคนนี้ขึ้นมา! เดี๋ยวพวกเราขอตัวกลับไปประจำตำแหน่งก่อนนะครับ!”

 

“เข้าใจหล่ะ ขอบใจที่ตั้งใจทำงานหนักนะ”

 

ด้วยการยิ้มและโบกมือให้การ์ดที่กำลังเดินจากไป, ลีโอนาร์ดก็เหลือบไปมองดูรอบๆเพื่อยืนยันให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ หลังจากที่ยืนยันได้แล้วว่าพวกเขาเดินจากไปไกลแล้ว, เขาก็ถอนหายใจออกมาแล้วพูดกับเด็กสาว”

 

“ทำแบบนี้มันอันตรายนะ”

 

“…..ข, ข้า”

 

“!?”

 

“คนหล่อนี่หน่า! พี่ชาย! พี่ชายเหมือนกับคนหล่อที่ท่านอาจารย์เคยบอกข้าเลย! ขอบคุณที่ช่วยข้าเอาไว้นะคะ!”

 

เด็กสาวยิ้มอย่างเริงร่า

 

ลีโอรู้สึกสับสนเล็กน้อยเพราะท่าทีเป็นกันเองจนเข้าขั้นผิดปกติของเธอแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยิ้มให้และกวักมือเรียกเธอในทันที

 

“เป็นเด็กที่ร่าเริงจังเลยนะ หรือว่าเจ้าจะเป็นอัศวินฝึกหัด?”

 

“อื้ม!”

 

“อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นข้าจะพาเจ้าไปส่งครูฝึกของเจ้าทีหลังนะ ถ้าข้าไปกับเจ้าด้วย, เจ้าก็ไม่น่าจะโดนดุ แต่ว่าเจ้าต้องมาช่วยงานข้าก่อนตกลงไหม?”

 

“โอ้! นี่สินะที่เรียกว่าข้อตกลง! โอเคค่ะ! ข้ายอมรับ!”

 

“โอเค ข้าชื่อลีโอนาร์ด คนที่สนิทกับข้าจะเรียกว่าลีโอ แล้วเจ้าหล่ะ?”

 

 

“ชื่อของริต้าก็คือ—”

 

“อืม, ชื่อของเจ้าคือริต้าสินะ”

 

“รู้ได้ยังไงกัน!?”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า, เจ้าเป็นเด็กที่น่าสนใจใช้ได้เลยนะเนี่ย”

 

พอพูดจบ, ลีโอก็พาริต้าไปที่ห้องของเขา

 

“เอาหล่ะ, ริต้า นี่คืองานที่สำคัญมาก ข้าจะวางใจให้ริต้าทำได้ไหม?”

 

“อ, อื้ม! ข้าจะพยายามเต็มที่ค่ะ!”

 

ลีโอเอาขนมจำนวนมากมาวางตรงหน้าริต้า

 

ขนมพวกนี้คือของขวัญจากขุนนางหญิงและพวกผู้หญิงจากเขตย่อย การทดสอบพิษได้ดำเนินการไปเรียบร้อยแล้วแต่ว่าจำนวนทั้งหมดก็ยังมากเกินไปอยู่ดี

 

หลังจากกลับมาจากทางใต้, ชื่อเสียงของลีโอก็เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด, โดยเฉพาะในหมู่พวกผู้หญิง สำหรับลีโอแล้ว, เขาคิดว่าส่วนใหญ่มันคือความผิดของพี่ชายของเขา

 

วีรกรรมทั้งหมดที่เขาได้ทำไปเพื่อช่วยเหลือผู้รอดชีวิตจากเรือของราชรัฐที่โดนจมได้แพร่หลายมาถึงเมืองหลวงจักรวรรดิ, โดยเฉพาะเรื่องที่เขากระโดดลงไปในทะเลเพื่อช่วยเหลือผู้รอดชีวิตคนนึง, นอกจากนี้เหตุการณ์ที่เขายกธงขาวขึ้นเพื่อที่จะช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บที่อยู่บนเรือของเขาเองก็กลายเป็นเรื่องเล่าที่เป็นที่นิยมที่สุดในเมืองหลวงของจักรวรรดิด้วย

 

ด้วยความที่ทั้งสองเรื่องนี้เป็นฝีมือของอัล, แม้ว่าลีโอจะอยากบอกทุกคนว่าควรไปขอบคุณท่านพี่, แต่เขาก็ทำไม่ได้และต้องกินขนมทั้งหมดที่ถูกส่งมาให้เขาทุกวัน

 

อย่างไรก็ตาม, ไม่ว่าท้องของลีโอจะรับได้มากแค่ไหน, มันก็ยังมีขีดจำกัดอยู่

 

“ข, ข้ากินได้หมดเลยหรอ!?”

 

“ใช่แล้ว, เชิญตามสบายเลย ถึงยังไงการกินทั้งหมดนี่ก็คืองานของริต้าอยู่แล้ว”

 

“รับทราบค่ะ! ริต้าจะพยายามเต็มที่!”

 

ริต้าเริ่มเปิดถุงที่เต็มไปด้วยขนมหวานด้วยสายตาที่เป็นประกาย

 

สีหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่มีให้กับขนมหวานจำนวนมากที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

 

พอเห็นริต้าเป็นแบบนี้, ลีโอก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา การล่อลวงเด็กสาวตัวน้อยๆมาที่ห้องและให้เธอทำสิ่งที่เขาไม่อยากทำแบบนี้ มันชวนให้รู้สึกเหมือนพวกขี้ขลาดยังไงไม่รู้สิ

 

อย่างไรก็ตาม, ลีโอกินต่อไม่ไหวแล้วและอัลก็คงไม่คิดจะมาช่วยกินด้วย มันคงจะน่าเสียดายแย่ถ้าให้โยนขนมที่เหลือทิ้งดังนั้นการให้คนอื่นมาช่วยกินคงจะดีกว่า

 

ลีโอโน้มน้าวตัวเองแล้วเริ่มรินชาให้ริต้า

 

“อร่อยจังเลย! อร่อยสุดๆไปเลย!”

 

“งั้นหรอ, ถ้าเจ้าชอบข้าก็ดีใจ เอานี่, ดื่มชาด้วยสิ มันค่อนข้างร้อนเพราะฉะนั้นระวังด้วยนะ”

 

“ขอบคุณค่ะ! พี่ลีโอ”

 

“พี่ลีโอหรอ?”

 

“อื้ม! พี่ชายลีโอนาร์ด เรียกสั้นๆก็พี่ลีโอ! ข้าเรียกแบบนั้นไม่ได้หรอคะ?”

 

“ไม่หรอก, ข้าไม่ถือ อยากเรียกแบบไหนก็เชิญเลย เดี๋ยวข้าขอไปสะสางงานเอกสารซักพักนึงนะแล้วพอข้าทำเสร็จเมื่อไหร่, เราค่อยไปหาครูฝึกของเจ้าด้วยกันโอเคไหม?”

 

“รับทราบค่ะ!”

 

รอยยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติเบ่งบานบนใบหน้าของเขาในขณะที่ลีโอมองริต้าที่เปี่ยมไปด้วยความร่าเริง

 

บรรยากาศที่สดใสและตรงไปตรงมาของริต้านั้นทำให้ลีโอรู้สึกผ่อนคลาย เพราะข้างในปราสาท, ทุกคนมักจะวางตัวอย่างระมัดระวัง

 

รอยยิ้มของพวกเขาไม่ได้มาจากใจจริง, และมีหลายจังหวะที่มันชวนให้รู้สึกอึดอัด และมันก็ยิ่งเลวร้ายหนักขึ้นเนื่องจากพวกเขารู้ถึงความสำเร็จของเขาที่ทางใต้

 

ด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้, ความบริสุทธิ์และความร่าเริงของริต้าจึงเหมือนกับยาชูกำลังที่ช่วยฮีลหัวใจของลีโอ

 

“นี่, พี่ลีโอ พี่ลีโอเป็นพวกคนใหญ่คนโตของที่นี่หรอ?”

 

“ทำไมจู่ๆถึงถามแบบนี้หล่ะ?”

 

“อื้ม, ก็เพราะว่าคนก่อนหน้านี้ใช้คำว่าท่านนำหน้าในตอนที่เรียกพี่ลีโอใช่ไหมหล่ะ อาจารย์บอกว่าคนที่มีคำว่าท่านนำหน้าก็คือพวกคนใหญ่คนโต”

 

“แบบนี้นี่เอง, ก็นะพ่อของข้าเป็นคนที่ยิ่งใหญ่จริงๆนั่นแหล่ะ ที่ผู้คนใช้คำว่าท่านในตอนที่คุยกับข้าก็เพราะสาเหตุนี้ จริงๆแล้วข้าไม่ได้เป็นคนที่ยิ่งใหญ่อะไรหรอก ว่าแต่, อาจารย์ที่ว่านี้คือคนที่แนะนำเจ้ากับครูฝึกของเจ้าใช่ไหม?”

 

“อื้ม อาจารย์เป็นพี่ชายนักผจญภัยที่สอนริต้าจับดาบ อาจารย์น่าจะมีอายุพอๆกับพี่ลีโอ แต่ว่าพี่ลีโอเท่กว่าเยอะเลย! อาจารย์ชอบโดนเด็กๆรังแกอยู่บ่อยๆที่โรงฝึกแล้วเขาก็ชอบโดนผู้หญิงทิ้งด้วย

 

“ฟังดูเป็นคนที่น่าสนใจจังเลยนะ ริต้าเองก็ดูค่อนข้างจะชอบอาจารย์อยู่ด้วย, ข้าควรหาเวลาไปพบเขาบ้างดีไหมน้า?”

 

“อื้ม! ริต้ารักอาจารย์มากๆเลย! ต้องขอบคุณอาจารย์ริต้าถึงได้เข้ามาฝึกในปราสาทแบบนี้! ในอนาคตริต้าจะกลายเป็นอัศวินที่ยิ่งใหญ่หรือไม่ก็นักผจญภัยที่เหมือนกับอาจารย์หล่ะ”

 

ริต้ากัดผลไม้ที่วางอยู่บนสุดของพาย

 

“เจ้าไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนั้นก็ได้นะ?”

 

“ม, ไม่หรอกค่ะ…….ริต้าเป็นผู้หญิงที่รักษาสัญญา….ริต้าต้องกินให้หมด……”

 

“ฮ่าฮ่า, เด็กดี ถ้างั้นเจ้ากินทั้งหมดที่อยู่ในมือก็พอแล้ว, เดี๋ยวข้ากินที่เหลือเอง”

 

“ร, รับทราบค่ะ…..งานง่ายๆ…..”

 

ในตอนที่พูดจบ, ริต้าก็เอาช็อคโกแลตชิ้นสุดท้ายเข้าปาก

 

ในระหว่างนั้นเอง, ลีโอก็กินขนมที่เหลืออยู่ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม, ด้วยความที่มันเหลืออยู่แค่หยิบมือ, ลีโอจึงไม่ได้รีบกิน เขาค่อยๆใช้เวลากินอย่างช้าๆในขณะที่มองริต้า

 

จากนั้น

 

“ร, เรียบร้อย!!”

 

“ทำได้ดีมาก”

 

“ฮี่ฮี่!”

 

ลีโอลูบศรีษะของริต้าและริต้าก็เผยรอยยิ้มกว้างในขณะที่ปล่อยให้เขาลูบ

 

หลังจากนั้น, ลีโอก็พาริต้าเดินกลับลงไปที่ชั้นล่าง

 

“นี่, พี่ลีโอ เราจะได้เจอกันอีกไหมคะ?”

 

“แน่นอนสิ เจ้ามาหาข้าได้ทุกเมื่อเลย”

 

“อื้ม! เดี๋ยวข้าจะไปหาอีกนะ!”

 

พอพูดจบ, ริต้าก็แยกทางกับลีโอ

 

เขาได้อธิบายรายละเอียดให้ฟังแล้วดังนั้นครูฝึกคงจะไม่โกรธเธอและเขายังบอกการ์ดเอาไว้ด้วยว่าให้ปล่อยให้เธอผ่านเข้ามาได้ในตอนที่พวกเขาเห็นเธอ

 

จากนั้นลีโอก็กลับมาที่ห้องของเขา, ทำการเก็บขยะที่ถูกทิ้งเอาไว้และกำลังคิดอยู่ว่าเธอน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีให้กับคริสต้าได้