การต่อสู้ชิงบัลลังก์ในเงามืดของเจ้าชายไร้ค่าสุดแกร่ง (Saikyou Degarashi Ouji no An’ yaku Teii Arasoi ) - ตอนที่ 60

เยอร์เกน ฟ็อน ไรน์เฟลด์ อายุ 26 ปี

 

หัวหน้าหนุ่มคนปัจจุบันของดยุคบ้านไรน์เฟลด์ที่ตั้งอยู่ระหว่างส่วนตะวันออกและส่วนใต้ของจักรวรรดิ พูดอีกนัยนึงก็คือ, เขาเป็นดยุค

 

อาณาเขตของบ้านไรน์เฟลด์นั้นไม่ได้ใหญ่มาก แต่เดิมนั้นเมื่อเทียบกับตระกูลดยุคที่มีอยู่ก็ถือว่าเป็นตระกูลที่ค่อนข้างใหม่

 

แต่ไม่ว่ายังไง, มันก็เป็นตระกูลที่รุ่งเรืองในด้านการค้าขายผลิตภัณฑ์พิเศษและแร่หินต่างๆ ซึ่งในแง่นี้, เขาก็ถือว่ามีคุณสมบัติเพียงพอแล้วที่จะแต่งงานกับพี่สาวของฉัน

 

“แต่ถึงพูดไปก็เท่านั้น, สถานะของเขาไม่ได้เป็นปัญหามาตั้งแต่แรกแล้ว”

 

ฉันพึมพำในขณะที่ไล่อ่านชีวประวัติของเขา

 

คอขวดมันอยู่ตรงที่มีคำว่า [ไม่เก่งด้านศิลปะการต่อสู้] ถูกเขียนเอาไว้ในเอกสารที่เซบาสรวบรวมมาให้ฉัน

 

พี่สาวของฉันเป็นทหารที่ผ่านอะไรมามาก, เธอตัดสินเรื่องต่างๆด้วยความมุ่งมั่นว่ามันจะเป็นประโยชน์กับสนามรบหรือไม่ ถ้าอยากให้เธอมีสามี, เธอก็น่าจะอยากได้ผู้ชายที่แข็งแกร่ง จะเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้หรือเป็นผู้บัญชาการที่ดีก็ได้ ดังนั้นในตอนนี้, ฉันจำเป็นต้องหาอะไรซักอย่างที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เพื่อโน้มน้าวใจพี่สาวของฉัน

 

“ตอนนี้จะเอายังไงดีนะ”

 

“ท่านอาร์โนลด์ครับ ข้ามีเรื่องจะมารายงาน”

 

“มีอะไรหรอ? เซบาส”

 

“ดูเหมือนว่าดยุคไรน์เฟลด์ที่ขอองค์หญิงจะแอบเข้ามาในเมืองหลวงของจักรวรรดิครับ”

 

“หา!? แอบเข้ามาหรอ!? เขาเป็นดยุคไม่ใช่รึไง!?”

 

“ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นพวกที่ค่อนข้างคิดเร็วทำเร็วครับ เขาแอบเข้ามาอย่างไม่เป็นทางการเพื่อแสดงความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อองค์จักรพรรดิ”

 

“ขอบคุณ? เรื่องที่ยอมรับคำขอแต่งงานของเขาหน่ะหรอ?”

 

“ดูเหมือนจะใช่ครับ….., ดยุคไรน์เฟลด์ส่งคำขอแต่งงานมาให้องค์จักรพรรดิหลายครั้งมากตั้งแต่เมื่อกว่าสิบปีก่อนแล้วครับ”

 

….มากกว่าสิบปีเลยหรอ?

 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

 

เขาถูกปฏิเสธมาเรื่อยๆแล้วก็ส่งซ้ำไปซ้ำมาตลอดจนถึงตอนนี้อย่างนั้นหรอ?

 

ความจริงที่เรื่องแบบนี้ไม่ได้ถูกเผยแพร่ก็แสดงว่าเขาถูกปฏิเสธทุกครั้ง และถึงยังไงนั่นก็คือพ่อของฉันด้วย, มันไม่มีทางที่เขาจะเอาเรื่องนี้ไปพูดกับพี่สาวของฉันแน่ เพราะฉะนั้นพูดอีกนัยนึงก็คือ

 

“นี่พี่สาวของข้าปฏิเสธคำขอของดยุคด้วยตัวเองมาเป็นเวลากว่าสิบปีแล้วอย่างนั้นหรอ!?”

 

“ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นครับ”

 

“ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นหรอ!?…..แบบนี้ดยุคคนนั้นก็เหมือนหมดโอกาสไปแล้วไม่ใช่รึไง!?”

 

“บางทีอาจจะเพราะมีดยุคอยู่ไม่กี่บ้านที่เข้ามาขอองค์หญิงแต่งงาน ข้าคิดว่าฝ่าบาทคงประทับใจในความมุ่งมั่นของเขาและตัดสินใจเคลื่อนไหวเพื่อเขาครับ”

 

“เขาก็แค่โยนงานมาให้ข้าเพราะเขาต้องปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่าทำให้เรื่องนี้เหมือนกับว่าเป็นการเคลื่อนไหวเพราะประทับใจเลย”

 

ดูเหมือนงานนี้จะยากจนคาดไม่ถึงซะแล้วสิ

 

เป็นคนแบบไหนกันนะ? ดยุคไรน์เฟลด์คนนี้เนี่ย

 

เขาน่าจะห่างไกลจากสเป็คของท่านพี่แน่ๆ

 

“ไม่มีทางอื่นแล้วสินะ เดี๋ยวข้าจะไปพบเขาเอง”

 

“ดูเหมือนจะมีแค่วิธีนี้แหล่ะครับ บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่องค์จักรพรรดิกำลังคิดอยู่เหมือนกัน”

 

หลังจากที่ฉันพูดจบ, ประตูห้องของฉันก็ถูกเคาะ

 

บางที, ท่านพ่อน่าจะส่งคนมาเรียกฉัน

 

เอาหล่ะ, ดูเหมือนจะถึงเวลาที่ฉันต้องไปเจอว่าที่พี่เขยของฉันแล้วสินะ

 

….

 

เหวอ, แน่นจังเลยนะ

 

นี่คือความประทับใจแรกของฉันที่มีต่อเยอร์เกน ฟ็อน ไรน์เฟลด์

 

หลังจากที่เขาแอบมาเข้าพบท่านพ่อ, ฉันก็มาเยี่ยมห้องที่เยอร์เกนอยู่

 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ, องค์ชายอาร์โนลด์ ข้าเยอร์เกน ฟ็อน ไรน์เฟลด์ ข้าพึ่งรับตำแหน่งดยุคต่อจากท่านพ่อของข้าเมื่อไม่นานนี้”

 

พอพูดจบ, เยอร์เกนก็เผยรอยยิ้มให้ฉันอย่างเป็นธรรมชาติ ความสูงของเขาน้อยกว่าฉันเล็กน้อย

 

เนื่องจากเขาสูงพอๆกับฉัน, ก็คงพิจารณาได้ว่าเขาตัวเตี้ยกว่าค่าเฉลี่ยของผู้ชายวัยผู้ใหญ่

 

อย่างไรก็ตามปัญหามันอยู่ตรงที่ความกว้าง จากที่ดูแล้วเขาหนักกว่าฉันแน่ๆ

 

ความประทับใจที่เขาสร้างให้ฉันก็คือลูกหมีตัวอวบอ้วน เมื่อผนวกกับรอยยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติของเขา, ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนอ่อนโยนแต่น่าเสียดาย, มันตรงข้ามกับสเป็คพี่สาวของฉันเลย

 

หน้าตาของเขาไม่ได้ถือว่าน่าเกลียดหรอกแต่จะบอกว่าหล่อก็คงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น, ลักษณะโดยรวมของเขาค่อนข้างไม่ผ่านเกณฑ์

 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ, ข้าอาร์โนลด์ เลคส์ แอดเลอร์, เจ้าชายลำดับเจ็ด เป็นเกียรติที่ได้พบครับ”

 

ความรู้สึกที่ดูอ่อนโยนตามธรรมชาติของเยอร์เกนทำให้ฉันทำตัวสุภาพกว่าปกติ

 

 

จะให้ฉันทำตัวหยาบกระด้างกับคนแบบนี้ก็คงไม่ไหวหล่ะนะ

 

เขาน่าจะเป็นคนนิสัยดีมากๆเหมือนกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขา

 

แต่ว่า

 

“ข้าได้ยินมาจากฝ่าบาทว่าองค์ชายอาร์โนลด์จะรับบทเป็นคนเชื่อมสะพานระหว่างข้ากับองค์หญิงลีเซล็อตต์, เป็นความจริงใช่ไหมครับ?”

 

หนอยเจ้าพ่อบ้า, พูดเรื่องไม่จำเป็นอีกแล้วนะ…….

 

ลีเซล็อตต์ เลคส์ แอดเลอร์

 

องค์หญิงลำดับหนึ่งของจักรวรรดิและจอมพล

 

แถมด้วยแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของราชวงศ์

 

การทำหน้าที่เป็นคนเชื่อมสะพานให้กับคนแบบนี้ถือว่าเป็นงานที่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน, นี่เขาเข้าใจตรงจุดนี้ไหมนะ?

 

“ก็ใช่อยู่หรอกครับ…..ฝ่าบาทพูดแบบนั้นก็จริงแต่ว่า……..”

 

“ถ้างั้นข้าก็วางใจได้แล้วหล่ะครับ ข้าได้ยินมาว่าในบรรดาราชวงศ์, องค์หญิงลีเซล็อตต์จะเปิดใจแค่กับองค์หญิงคริสต้าและองค์ชายเท่านั้น”

 

“………ขอโทษที่หยาบคายนะแต่ท่านไปได้ยินมาจากไหนหรอ?”

 

“ข้าได้ยินจากปากของเธอเองครับ?”

 

“…..ท่านเคยติดต่อกับท่านพี่ลีเซด้วยหรอ?”

 

ฉันรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้อย่างบอกไม่ถูก

 

มันเป็นความจริงที่ในบรรดาสมาชิกราชวงศ์นั้น, ท่านพี่ลีเซจะเปิดใจแค่กับฉันและคริสต้า

 

มันเป็นเรื่องหายากที่ท่านพี่ลีเซจะอยู่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิเนื่องจากเธอมักจะอยู่ที่แนวหน้า ซึ่งนี่ก็คือสาเหตุที่เธอมักจะเขียนจดหมายมาหาพวกเรา

 

เธอเคยส่งให้ฉัน, คริสต้าและลีโอคนละฉบับ, แต่เมื่อประมาณสามปีก่อนลีโอไม่ได้รับจากเธอเลย

 

ฉันเคยถามลีโอไปว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เขาก็ไม่เคยตอบคำถามฉัน ท่านพี่เองก็ไม่ได้อธิบายเหมือนกัน

 

มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้

 

เขาบอกว่าเขาได้ยินมาจากท่านพี่โดยตรง, นี่พวกเขามีความสัมพันธ์แบบไหนกันนะ?

 

“ครับ เมื่อก่อนข้าส่งจดหมายไปหาองค์หญิงหลายฉบับ ตอนแรก, ข้าคิดว่าพวกเราน่าจะกลายเป็นเพื่อนทางปากกาได้แต่มันก็ไปได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าข้าส่งจดหมายไปสามฉบับ, ข้าจะได้รับการตอบกลับมาแค่ประมาณฉบับเดียว, ท่านพอจะเข้าใจใช่ไหมครับ”

 

“ก, ก็นะ…….”

 

น, นี่มันน่าประหลาดใจจริงๆ

 

การที่สามารถรุกพี่สาวของฉันได้ถึงขนาดนี้, ในบางมุม, คนๆนี้ก็ถือว่าค่อนข้างใจถึงใช้ได้เลย

 

ฉันเลียนแบบเขาไม่ได้จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น, เขาได้รับจดหมายฉบับนึงจากทุกสามฉบับที่ส่งไปหรอ? แบบนี้ก็แสดงว่าเธอไม่ได้สนใจฉบับที่หนึ่งกับสองไม่ใช่รึไง? เป็นฉันคงทนไม่ได้หรอก

 

“องค์ชายเคยฟังเรื่องราวการพบกันครั้งแรกของข้ากับองค์หญิงลีเซล็อตต์จากองค์จักรพรรดิรึยังครับ?”

 

“ยังครับ, ท่านพ่อไม่ได้เล่าอะไรเลย…..”

 

“มันเป็นเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อน”

 

“ยี่สิบปีเลยหรอ!?”

 

นี่พวกเขารู้จักกันมายี่สิบปีแล้วหรอเนี่ย…….

 

คนๆนี้รู้จักท่านพี่มาตั้งแต่ตอนที่เธอหกขวบแล้วสินะ!?

 

“ครับ ในตอนที่ข้ามาที่เมืองหลวงของจักรวรรดิเป็นครั้งแรกมีงานประลองดาบสำหรับลูกขุนนางจัดขึ้นอยู่แต่ศัตรูของข้าทั้งตัวใหญ่กว่าและแก่กว่าข้า ในตอนที่ข้าร้องไห้เพราะความไม่ยุติธรรมนี้, ก็มีเด็กสาวคนนี้แหล่ะที่เข้ามาหาข้าแล้วบอกข้าแบบนี้, [คิดจะคว้าชัยชนะโดยไม่ใช้ความพยายามเลยมันไม่ดีหรอกนะ อายุกับขนาดตัวมันไม่สำคัญหรอก ศัตรูของเจ้าก็แค่พวกที่ทุ่มเทอย่างหนักเพื่อมัน] ในตอนนั้นเองเด็กสาวตัวเล็กๆก็กระโดดเข้าไปร่วมงานประลอง เธอคว้าชัยชนะไปได้อย่างงดงาม และนั่นก็คือตอนที่ข้าได้รู้ว่าเด็กสาวคนนั้นจริงๆแล้วก็คือองค์หญิงลีเซล็อตต์ที่มีอายุห้าขวบ ข้ารู้สึกละอายอยู่ฝ่ายเดียวและร้องไห้ให้กับความไม่สมชายของตัวเอง, ซึ่งข้าก็ได้ตกหลุมรักท่านลีเซล็อตต์มาตั้งแต่ตอนนั้น ข้ายังจำภาพของเธอได้เป็นอย่างดี เธองดงามมาก แม้กระทั่งตอนนี้ข้าก็ยังคิดว่าเธอคือคนที่งดงามที่สุดในโลก”

 

“…..เจ้าจะบอกว่าเป็นรักแรกพบสินะ?”

 

“ครับ ใช่แล้ว ข้าตกหลุมรักเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นเธอ”

 

เยอร์เกนพูดออกมาโดยไม่รู้สึกอายอะไรเลย

 

คนๆนี้…..รุกแรงจนน่าประหลาดใจเลยไม่ใช่หรอ?

 

“แล้วหลังจากจบงานประลอง, ข้าก็ขอหมั้นเธอในทันที”

 

“ห้ะ? เอะ? เอ๋? ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเนี่ยนะ?”

 

“ครับ, ข้าคิดว่าเธอเป็นคนเดียวที่ใช่สำหรับข้าเพราะฉะนั้นข้าก็เลยขอไปอย่างเขินๆ ในตอนนั้นข้าถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย จากนั้นเธอก็บอกข้าแบบนี้, [ถ้าเจ้ากลายเป็นคนที่คู่ควรกับข้าเมื่อไหร่ข้าจะพิจารณาอีกทีนะ] นี่คือเหตุผลที่ข้าตัดสินใจว่าจะกลายเป็นชายที่เหมาะสมกับเธอ ข้าเริ่มต้นด้วยการขยายบ้านของข้า ข้าไม่เก่งเรื่องศิลปะการต่อสู้เลยเพราะฉะนั้นข้าก็เลยเรียนรู้วิธีการทำธุรกิจและสร้างความเจริญให้กับดินแดนของข้า น่าจะเป็นตอนที่ข้าอายุประมาณสิบห้าปีที่ข้าเริ่มแสดงผลลัพธ์ออกมาได้ดังนั้นข้าก็เลยขอเธออีกครั้ง ครั้งนี้ข้าทำเรื่องผ่านองค์จักรพรรดิแต่คำตอบของเธอก็ยังคือ ‘ไม่’ หลังจากนั้น, ข้าก็ทำแบบนี้ซ้ำไปเรื่อยๆจนถึงตอนนี้”

 

เยอร์เกนทำให้ฉันยิ้มเจื่อนๆแต่ว่าฉันคงทำแบบเดียวกันไม่ได้จริงๆ

 

แสดงว่าเขาปราถนาอยากได้ตัวพี่สาวของฉันมาเป็นเวลายี่สิบปีแล้วสินะ

 

ฉันประทับใจกับความพยายามของเขาจริงๆ คนที่มีความยอดเยี่ยมในเรื่องแบบนี้ก็มีเหมือนกันนะเนี่ย

 

แต่น่าเสียดาย, ถ้าเขาทุ่มเทถึงขนาดนี้แล้วยังไม่พออีกฉันก็คิดว่าไม่มีโอกาสเหลืออยู่แล้วหล่ะ ถึงยังไงพี่สาวของฉันก็เป็นคนที่ใจแข็งมาก

 

“ข้าได้ส่งจดหมายส่วนตัวไปให้เธอและมอบดาบล้ำค่าให้ด้วยแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเลย ข้าพยายามเข้าร่วมกองทัพแต่ก็ถูกเตะออกมาในทันทีเหมือนกัน ดูเหมือนว่าเรื่องมันจะไปถึงหูของท่านลีเซล็อตต์ด้วยสาเหตุบางอย่าง ตั้งแต่นั้นมา, ข้าก็ไม่สามารถเข้าใกล้เขตกองทัพได้อีกเลย”

 

“…..ทำไมท่านถึงลงทุนขนาดนั้น? แค่เพราะพี่สาวของข้าเป็นผู้หญิงที่น่าดึงดูดหรอ?”

 

“ครับ, นั่นน่าจะเป็นประเด็นแรก ถึงยังไงคนๆนั้นก็งดงามมาก และข้าก็คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงในอุดมคติของข้าด้วยข้าก็เลยชอบเธอ แต่ว่า, ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว, ข้าแค่ทำมันเพียงเพราะข้าชอบท่านลีเซล็อตต์ ข้ารักเธอ ได้โปรดช่วยข้าด้วยนะครับ, องค์ชาย ข้าหันไปรักผู้หญิงคนอื่นนอกจากคนๆนี้ไม่ได้อีกแล้ว”

 

ร, ร้อนแรงจังเลยนะ……

 

นี่เขาร้อนแรงขนาดไหนเนี่ย

 

ถ้ามีความรักที่ไม่สมหวังมาเป็นเวลาถึงยี่สิบปีตามปกติก็คงจะตัดใจไปแล้วไม่ใช่หรอ

 

พี่สาวของฉันที่ปฏิเสธเขามาตลอดก็อีกเรื่องนึงแต่คนๆนี้เองก็ต้องมีอะไรผิดปกติด้วยเหมือนกัน

 

ดยุคที่อยากจะแต่งงานกับพี่สาวของฉันน่าจะมีแค่คนๆนี้ ถ้าเขาถอดใจ, การแต่งงานของท่านพี่ก็คงจะยากจนน่าตกใจเลยหล่ะ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ท่านพ่อรีบเอาเรื่องนี้มาให้ฉันก็ได้เพื่อที่ฉันจะได้ช่วยให้การแต่งงานนี้เกิดขึ้นมาจริงๆ

 

เขาเป็นคนดี

 

ฉันเข้าใจตรงจุดนี้ ฉันมีความสุขที่เขามีความรู้สึกแบบนี้กับพี่สาวของฉันมาเป็นเวลาถึงยี่สิบปีและสิ่งที่เขาทำเพื่อกลายเป็นคนที่เหมาะสมกับเธอก็วิเศษมากจริงๆ

 

ถ้าเขาหันไปมองผู้หญิงคนอื่นแทนที่จะเป็นพี่สาวของฉันภรรยาของเขาก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องต่างๆในชีวิตเลย

 

แต่ถึงอย่างนั้น, คนๆนี้ก็ยังไม่สนใจใครนอกจากพี่สาวของฉัน

 

เพราะในตอนที่เขาบอกว่า, ข้ารักท่านลีเซล็อตต์, เขาพูดมันออกมาจากใจของเขาจริงๆ

 

เห้อ……แบบนี้ก็ยากแล้วสิ

 

ฉันไม่สามารถทิ้งคนที่ทุ่มเทถึงขนาดนี้เอาไว้คนเดียวได้

 

บางทีความจริงใจอาจจะเป็นธาตุแท้ของเขา

 

“เข้าใจหล่ะ ข้าจะทำเท่าที่ทำได้ แต่อย่าหวังสูงเกินไปนะครับ”

 

“ไม่หรอกครับ! ท่านทำให้ข้ารู้สึกมีกำลังใจมากจริงๆ! โดยปกตินั้น, จดหมายที่ข้าได้รับตอบกลับจากเธอก็คือฉบับที่ข้าเขียนว่าจะไปเยี่ยมเมืองหลวงของจักรวรรดิ เธอบอกว่าข้าไม่ต้องไปด้วยตัวเองก็ได้แต่เธออยากให้ข้าไปดูว่าองค์ชายกับองค์หญิงคริสต้าเป็นยังไงบ้างแทนเธอ ข้ารู้จากสิ่งที่เธอเขียน เธอห่วงองค์หญิงคริสต้ากับท่านมากจริงๆนะครับ, องค์ชาย”

 

“ง…..งั้นหรอ…..พี่สาวคนนั้นอะนะ”

 

ในอดีต, จะมีลีโอรวมอยู่ด้วย

 

ถ้าฉันช่วยเขาในเรื่องนี้อย่างเต็มที่, ฉันอาจจะให้เธออธิบายเรื่องนั้นกับฉันได้ก็ได้นะ

 

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆและทำการตัดสินใจ

 

ต่อให้ฉันล้มเหลว, ท่านพ่อก็คงไม่โกรธแต่เนื่องจากเขาบอกว่าอยากเห็นลูกสาวแต่งงาน, ฉันก็อยากทำงานนี้เพื่อเขา

 

ฉันอยากช่วยดยุคผู้จริงใจคนนี้ด้วย

 

“ดยุคไรน์เฟลด์ ข้าจะใช้ทุกอย่างที่ใช้ได้เพื่อช่วยท่านจีบพี่สาวของฉัน และในทางกลับกัน,”

 

“ความร่วมมือของข้าในสงครามผู้สืบทอดสินะครับ ข้าเข้าใจแล้ว ในตอนแรก, ตั้งแต่ที่ข้าได้ยินว่าองค์ชายลีโอนาร์ดเข้าร่วมสงครามผู้สืบทอดนั้น, ข้าก็คิดแล้วว่าท่านอาจจะเป็นส่วนหนึ่งในนั้นด้วย, ข้าตั้งใจจะช่วยท่านมาตั้งแต่แรกแล้วครับ แม้ว่าความช่วยเหลือของข้าจะมีจำกัด, แต่บ้านไรน์เฟลด์จะสนับสนุนท่านเอง เรื่องนี้จะไม่เปลี่ยนไปต่อให้ท่านช่วยข้าไม่สำเร็จก็ตาม”

 

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ขอตรงเข้าประเด็นเลยนะครับ เรามาเริ่มด้วยการประชุมวางแผนกันเถอะ ท่านพี่ของข้าถือเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งไม่ใช่เล่นเลยหล่ะ”

 

พอพูดออกมาเช่นนี้, ฉันก็ยิ้มให้และเริ่มประชุมวางแผนกับเยอร์เกน