การต่อสู้ชิงบัลลังก์ในเงามืดของเจ้าชายไร้ค่าสุดแกร่ง (Saikyou Degarashi Ouji no An’ yaku Teii Arasoi ) - ตอนที่ 94

“ห้องของเจ้ายอดเยี่ยมไม่เบานี่ สมกับเป็นเจ้าชายจริงๆ”

 

“ก็นะ, ขอบใจ ตอนนี้, ขอฟังเรื่องราวของเจ้าหน่อย ไปทำยังไงถึงตกอยู่ในสภาพแบบนี้?”

 

ในขณะที่ฟีเน่เริ่มเตรียมชาให้พวกเรา, ฉันก็ถามคำถามเขา

 

ซิกก้มหน้าลงด้วยสีหน้าจริงจังแล้วก็,

 

“มันเป็นเรื่องเมื่อประมาณครึ่งปีก่อน ข้าได้เจอกับผู้หญิงคนนึงในป่า”

 

“เข้าใจหล่ะ แสดงว่าเป็นความผิดของเจ้าเองสินะ”

 

“ข้ายังไม่ได้อธิบายอะไรเลยนะ!?”

 

“ไม่ต้องฟังเรื่องราวข้าก็พอบอกได้แล้ว! เจ้าพยายามจะล่วงเกินเธอใช่ไหมหล่ะ!?”

 

“ยังซักหน่อย! ข้าถูกเปลี่ยนเป็นแบบนี้ก่อนที่จะได้แตะต้องเธอด้วยซ้ำ!”

 

ซิกเตะโต๊ะอย่างเจ็บใจ

 

ความรู้สึกสิ้นหวังนี้สามารถสัมผัสได้จากสีหน้าของเขา

 

เจ้านี่ชอบผู้หญิงขนาดนี้เลยหรอ

 

“เห้อ….แล้ว? ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ทำแบบนี้กับเจ้าหรอ?”

 

“ไม่ใช่หรอก เป็นพี่สาวของเธอหน่ะ…..”

 

“ก็นะ, ถ้ามีแมลงร้ายมาเข้าใกล้น้องสาว, มันก็เป็นธรรมดาที่คนเป็นพี่จะปกป้องนั่นแหล่ะ”

 

“ไม่ใช่ซักหน่อย! ข้าถูกเปลี่ยนเป็นแบบนี้หลังจากที่ถูกให้กินยาแปลกๆต่างหากหล่ะ! ข้าเองก็คิดว่าเธอโกรธที่ข้าเล็งน้องสาวของเธอเหมือนกันแต่เธอแค่บอกกับน้องของเธอว่าข้าเป็นแบบนี้ดูน่ารักกว่า! เธอเปลี่ยนให้ข้าเป็นแบบนี้เพราะเธอคิดว่าลูกหมีน่ารักกว่ายังไงหล่ะ!!”

 

ซิกเริ่มร้องไห้แต่เขาพูดคำว่าน่ารักออกมาเยอะมากบางทีจริงๆแล้วเขาอาจจะชอบรูปลักษณ์นี้ก็ได้

 

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่เปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นหมีแค่เพราะเธอคิดว่าเขาจะน่ารักกว่า นี่หัวของเธอปกติรึเปล่านะ

 

“แล้วเจ้าไปป่าที่ไหนหล่ะ?”

 

“นั่นมัน….ความลับหน่ะ ข้าไปที่นั่นตามคำไหว้วาน”

 

ซิกหลบตา

 

สมแล้วที่เป็นนักผจญภัยแรงค์สูง, ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักผจญภัยที่น่ายกย่องในแง่นี้นะ

 

เขาไต่ขึ้นมาถึงแรงค์ S แต่เขาก็ต้องมาหยุดชะงักแค่เพราะความบ้าผู้หญิง

 

“ชาเสร็จแล้วค่ะ”

 

“โอ้, ชาของท่านฟีเน่! ขอบคุณนะครับ!”

 

“เจ้าดื่มได้ด้วยหรอ?”

 

“ได้สิ! ข้ากินได้เหมือนคนปกตินั่นแหล่ะ สิ่งที่เปลี่ยนไปมีแค่รูปลักษณ์นี้เท่านั้น”

 

“แสดงว่าเจ้าไม่ได้เป็นแค่ตุ๊กตาหมีสินะ”

 

“ร่างกายของข้าแค่ดูเหมือนตุ๊กตาหมีเท่านั้น อูย! ฟู่ว ฟู่ว”

 

ซิกพยายามจะดื่มชาแต่เขาก็ขมวดคิ้วแล้วรีบเป่ามัน

 

ฉันเองก็ลองดืมเหมือนกันแต่ชาไม่ได้ร้อนขนาดนั้น หรือว่านี่จะเป็นลักษณะของหมีทั่วไป? นี่อาจจะเป็นเรื่องยากจนน่าประหลาดใจก็ได้สินะ

 

“เกี่ยวกับเรื่องวิธีคืนร่างของเจ้า, ข้าจะลองหาทางดูให้”

 

“หืม? เจ้ามีเบาะแสหรอ?”

 

“ซิลเวอร์น่าจะพอรู้อะไรบ้าง”

 

“…..นี่เจ้ารู้จักกับซิลเวอร์หรอเนี่ย!?”

 

เขาหยุดเป่าชาแล้วมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 

ยิ่งกว่ารู้จักซะอีก, เพราะนั่นคือตัวฉันเองยังไงหล่ะ

 

เอาเถอะ, ถึงยังไงฉันก็บอกเขาไม่ได้อยู่แล้ว, โกหกเขาไปตามความเหมาะสมแล้วกัน

 

“ก็นะ, มันก็ใช่อยู่หรอก ซิลเวอร์กำลังร่วมมือกับข้าและน้องชายของข้าในหลายๆเรื่อง ข้าจะขอให้เขาช่วยเรื่องของเจ้าด้วย ก็รอดูไปก่อนละกัน แต่อย่าหวังมากหล่ะโอเคไหม? เพราะยาไม่ใช่สาขาที่ซิลเวอร์เชี่ยวชาญ”

 

“ยังไงก็ขอบคุณนะ! ถ้าเป็นนักผจญภัยสวมหน้ากากคนนั้นหล่ะก็เขาน่าจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับมันจริงๆก็ได้”

 

“โอเค, ซิก ถ้างั้นข้าขอยืนยันกับเจ้าหน่อย พวกเราจะให้เจ้ามาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเราและถามซิลเวอร์เกี่ยวกับวิธีคืนร่างของเจ้าให้เป็นปกติ ในทางกลับกัน, เจ้าจะต้องให้ความร่วมมือกับเรา ตกลงไหม?”

 

“โอเค! ไม่มีปัญหา ว่าแต่เจ้าช่วยถอดไอ้นี่ออกไปซักทีได้ไหม?”

 

พอพูดจบเขาก็ชี้ไปที่ปลอกคอของเขา

 

แต่ว่าฉันยังไม่อยากถอดมันเลย

 

“ไม่ได้”

 

“ทำไมหล่ะ!?”

 

“ข้าจะปล่อยเอาไว้แบบนั้นเพื่อที่เจ้าจะได้ไม่ทำเรื่องแปลกๆ”

 

“ไม่จริงหน่า!? แบบนี้มันเกินไปแล้ว! ท่านฟีเน่คร้าบบ～!”

 

จากนั้นซิกก็กระโดดขึ้นเล็กน้อยพยายามที่จะกอดฟีเน่, ฟีเน่เองก็เตรียมรับเขาแต่ในขณะที่ตัวเขากำลังลอยขึ้นไป, ซิกก็ตกลงมาอย่างกระทันหัน

 

“อั๊ก!!”

 

“นี่แหล่ะสาเหตุที่ข้าจะปล่อยปลอกคอเอาไว้กับเจ้าแบบนั้น”

 

“เป็นอะไรรึเปล่าคะ? คุณซิก”

 

“หน, หนอยยย……”

 

ปลอกคอหนักขึ้นในทันที

 

เพราเหตุนี้เองซิกจึงตกลงไปที่พื้น

 

ซิกที่สามารถเงยหน้าขึ้นมาได้นั้น, จ้องมาที่ฉันในขณะทีกางเล็บของเขาออกมาเหมือนกับสัตว์กินเนื้อที่ดุร้าย

 

“ถ้างั้นจะถอดมันด้วยตัวเอง! ส่งกุญแจมาให้ข้าซะ!!”

 

พอพูดจบ, ซิกก็วิ่งมาหาฉันแล้วคว้าแขนของฉันเอาไว้

 

ตอนนี้สภาพของเขาดูเหมือนหมีโคอาล่ามากกว่าหมีแล้ว

 

“เป็นไงหล่ะ! ตอนนี้ยอมแพ้รึยัง!?”

 

“อะไรของแกเนี่ย?”

 

“….เอ๊ะ? ข้าไม่หนักหรอ?”

 

“สำหรับเจ้ามันจะหนักจนแทบขยับตัวไม่ได้ ส่วนข้าเองก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักเหมือนกันแต่เป็นน้ำหนักเบาๆแต่เดิมของเจ้ายังไงหล่ะ”

 

ในขณะที่พูดออกมาเช่นนั้น, ฉันก็เพิ่มน้ำหนักให้ซิกต่อ

 

ฉันรู้สึกได้แค่ว่าที่แขนของฉันหนักเหมือนมีเด็กคนนึงมาเกาะแขนแต่ตอนนี้ซิกใกล้จะตกลงไปแล้ว

 

อย่างไรก็ตามแม้จะโดนไปขนาดนี้, แต่ซิกก็ยังใส่แรงเพิ่มเข้าไปในแขนของเขาแต่เนื่องจากแขนของเขาสั่นแรงมาก, แสดงว่าเขาน่าจะถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว

 

“บ้าจริง…..อย่าคิดนะว่าแค่นี้จะชนะข้าแล้ว! ข้าจะชิงกุญแจมาจากเจ้าให้ได้แล้วให้เจ้าได้ลิ้มรสแบ—อั๊ก!!”

 

ในตอนที่พูดไปได้กลางประโยค, แขนของซิกก็หลุดจากแขนของฉัน, แล้วซิกก็กระแทกกับพื้นเรียบๆด้วยสภาพหน้าคะมำ

 

เขายังพยายามจะลุกขึ้นมาอยู่ดังนั้นฉันจึงเพิ่มน้ำหนักเข้าไปอีก

 

“มีอะไรจะพูดไหม?”

 

“ขอโทษครับ, ได้โปรดลดน้ำหนักลงเถอะครับ”

 

“ดี”

 

ในตอนที่พูดออกมาแบบนั้น, ฉันก็คลายน้ำหนักที่กดทับเขา

 

อย่างไรก็ตาม, ซิกก็กระโดดเข้าใส่ฉันราวกับว่าเขารอโอกาสนี้อยู่

 

“เสร็จข้าหล่ะ!”

 

“ไม่อะ, เจ้าต่างหากหล่ะ”

 

“อ-อ้ะ!!?? แอ๊ก!”

 

ซิกที่กระโดดเข้าใส่ฉันร่วงลงไปเอาหน้ากระแทกใส่พื้นจากความสูงที่มากกว่าเดิม เขาส่งเสียงแปลกๆออกมาแล้วก็ไม่ขยับเขยื้อนอีก

 

ฉันคิดว่าเขาน่าจะอยู่แบบนั้นไปซักพัก

 

“เรียกข้าในตอนที่เจ้ายอมร่วมมือด้วย แล้วก็อยู่เงียบๆไปจนกว่าเจ้าตัดสินใจที่จะทำแบบนั้นหล่ะ”

 

“….ครับ”

 

หลังจากการพูดคุยกันสั้นๆนี้, ฉันก็ย้ายตัวไปหางานเอกสารของฉัน ส่วนซิกก็คลานไปตามพื้นอย่างช้าๆแล้วพยายามกลับไปนั่งบนเก้าอี้

 

ในระหว่างทาง, เขาพยายามมองใต้กระโปรงของฟีเน่ดังนั้นฉันจึงเพิ่มน้ำหนักใส่เขาอีกสามเท่า ซิกส่งเสียงร้องออกมาแล้วนิ่งไปตรงนั้นแต่ฉันก็ตัดสินใจว่าจะปล่อยเอาไว้แบบนี้เพื่อเป็นการลงโทษ

 

แม้ว่าเขาจะกลายเป็นลูกหมีเขาก็ยังคงเป็นนักผจญภัยแรงค์ S ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาแข็งแกร่ง แต่ฉันเริ่มคิดจริงๆแล้วว่านี่ฉันพึ่งดึงตัวปัญหาเข้ามาเป็นพวกรึเปล่า

 

แต่ก็ช่างเถอะ, ทั้งหมดที่ฉันต้องทำก็คือใช้งานเขาหล่ะนะ

 

ฉันคิดเช่นนี้ในขณะที่จิบชาของฟีเน่

 

“นี่เจ้าหนู ที่เจ้าออกตามหาข้าก็เพราะเจ้ามีงานให้ข้าไม่ใช่หรอ?”

 

“ก็นะ, นี่ข้ายังไม่ได้บอกเรื่องงานหรอ?”

“คูจัง! หมีตัวนี้พูดได้ด้วยหล่ะ!”

 

“ว้าว, นุ่มนิ่มจังเลย….รู้สึกดีสุดๆ”

 

“นี่เจ้าอยากให้ข้ามาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเนี่ยนะ!!!?”

 

ซิกประท้วงในขณะที่ทำหน้าโกรธเหมือนหมี

 

อย่างไรก็ตาม, พอเห็นคริสต้ากับริต้าเล่นกับเขาแบบนี้มันทำให้ดูไม่น่ากลัวเลย

 

เนื่องจากริต้ากับคริสต้าเข้ามาเล่นที่นี่, ฉันก็เลยให้ซิกเป็นเพื่อนเล่นของพวกเธอ

 

ดูเหมือนว่าซิกจะไม่ได้บ้าผู้หญิงไปซะทั้งหมด, เด็กผู้หญิงดูจะไม่ใช่สายของเขา เพราะเหตุนี้เอง, จึงไม่มีอะไรต้องกังวลต่อให้คริสต้ากับริต้าสัมผัสตัวเขาก็ตาม เขาก็แค่ทำให้มันรู้สึกเหมือนกับว่านี่เป็นปัญหาสำหรับเขาแต่เขาก็ไม่ได้โกรธเด็กหรืออะไรเลย

 

“นี่, คุณหนู ถึงจะอยู่ในสภาพนี้, แต่ข้าก็ยังเป็นมนุษย์นะ”

 

“โห! ริต้าเองก็อยากเป็นหมีบ้างจัง!”

 

“แต่เจ้าเป็นหมีนี่…..”

 

“ไม่, ฟังข้าสิ!”

 

จากนั้นเขาก็ถูกลากไปทั่วและถูกลูบไปทั้งตัว

 

หลังจากถูกเล่นมามากแล้ว, ซิกก็พยายามอ้อนวอนพวกเธอแต่ทั้งสองไม่มีทีท่าว่าจะฟังเขาเลยซักนิด

 

ถึงยังไงตอนนี้พวกเธอก็ยังเป็นเด็กและเขาก็เป็นลูกหมี แถมรูปลักษณ์ของเขาเองก็น่ารักและสัมผัสก็นุ่มนิ่มด้วย, ดังนั้นแน่นอนว่า, พวกเธออยากจะเลี้ยงเขา

 

“เดี๋ยวอีกซักพักข้าก็จะเสร็จงานแล้วในระหว่างนั้นก็เล่นกับพวกเด็กๆไปก่อนนะ”

 

“งานเนี่ยนะ…..เจ้าหนู, ผู้คนเรียกเจ้าว่าเจ้าชายไร้ค่าไม่ใช่รึไง? เจ้าควรจะเป็นพวกไร้ความสามารถและทำตัวขี้เกียจไปวันๆไม่ใช่หรอ? อ้ะ-! อย่าดึงข้าพร้อมกันสิ! ข้า—กำลังจะ—ขาด—!!”

 

“ข่าวลือไม่ผิดหรอก แต่งานมันมีเยอะมากจนถึงขั้นที่คนไร้ค่าอย่างข้าก็ต้องทำงานด้วยก็แค่นั้นเอง”

 

“แสดงว่ามันไม่ใช่เพราะเจ้าทำไม่ได้แต่แค่เจ้าไม่ทำสินะ เจ้านี่อยู่ในสถานะที่น่าอิจฉาชะมัด, บ้าจริงเชียว”

 

“ถึงยังไงเจ้าชายก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสบายได้โดยไม่ต้องทำงานนี่นะ ในเมื่อข้าเกิดในครอบครัวที่ดีมันก็คงจะสูญเปล่าถ้าไม่ตามใจตัวเองให้เต็มที่ใช่ไหมหล่ะ”

 

ในขณะที่พูดเช่นนั้น, ฉันก็จัดสรรข้อมูลต่างๆที่เซบาสรายงานฉัน

 

ส่วนใหญ่มันก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรได้มากนักแต่มันก็มีช่วงเวลาที่ข้อมูลพวกนี้สามารถนำมาใช้ได้เหมือนกัน

 

นับจากนี้ไปฉันต้องตามหารีเบคก้าและสนับสนุนขุมอำนาจจากในเงามืด ข้อมูลคือเส้นชีวิตของฉัน

 

งานพวกนี้ไม่สามารถละเลยได้

 

“การที่เจ้าพยายามหนักถึงขนาดนี้เพื่อให้น้องชายได้เป็นจักรพรรดิก็แสดงว่าเจ้าเป็นพี่ชายที่ดีใช้ได้เลยนี่ อ้ะ! หยุดเล่นตรงตานะ! ตรงตาไม่ได้!”

 

“ข้าไม่ได้ทำอะไรที่มันยุ่งยากเลย ข้าก็แค่ใช้ความพยายามตามสมควร ถึงยังไงถ้ากลุ่มอื่นชนะข้าก็อาจจะถูกประหารก็ได้นี่นะ”

 

“ถ้าแบบนั้นเจ้าหนีไปด้วยตัวเองก็ได้นี่ ไม่ว่าเจ้าจะดูไร้ค่าแค่ไหน, เจ้าก็ทำแบบนั้นได้ไม่ใช่รึไง”

 

“ก็นะ, ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้หรอก”

 

ในขณะที่พูดเช่นนั้น, ฉันก็มองคริสต้ากับริต้า

 

ถ้าฉันหนี, ฉันก็ต้องพาเด็กพวกนี้ไปกับฉันด้วย นับจากนี้ไปขุมอำนาจจะเติบโตขึ้นเรื่อยๆและใหญ่ขึ้นในขณะเดียวกันนั้นสิ่งที่ฉันต้องปกป้องก็จะเพิ่มขึ้นเหมือนกัน

 

การหนีอาจจะเป็นวิธีการที่เป็นไปไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ

 

“เข้าใจหล่ะ….เจ้าเองก็เป็นคนอ่อนโยนไม่เบานี่”

 

“อยากพูดอะไรก็พูดเถอะ”

 

“ก็นะ, ข้าไม่ได้เกลียดคนอย่างเจ้าหรอก แต่จำเรื่องนี้เอาไว้นะ ถ้าเจ้ามอบหมายงานให้ข้า, ข้าก็จะทำตามวิธีของข้า เจ้าจะมาบ่นทีหลังไม่ได้เข้าใจใช่ไหม?”

 

คำพูดของเขาจะดูเท่มากถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าริต้ากับคริสต้ากำลังดึงหูทั้งสองข้างของเขาและทำให้หน้าของเขายืดเป็นรูปร่างแปลกๆ

 

คำว่าเกินจริงอาจจะไม่พอที่จะอธิบายสภาพของเขาในตอนนี้

 

“เอาเถอะ, ข้าฝากเรื่องวิธีการเอาไว้กับเจ้าละกัน ข้าจะรับผิดชอบเองไม่ว่าเจ้าจะอยากทำอะไรก็ตาม ตราบใดที่สามารถสร้างผลลัพธ์ที่พึงพอใจได้ข้าก็จะไม่บ่นอะไร”

 

“เยี่ยม ถ้างั้นก็เอาตามนี้แหล่ะ นี่! หยุดดึงหูของข้าได้แล้ว! อย่างน้อยก็ช่วยเล่นมือหรือไม่ก็ขาของข้าจะได้ไหม!”

 

“แล้วก็อีกเรื่องนึง, อย่าเอาปัญหาเรื่องผู้หญิงมาหาข้าหล่ะเข้าใจนะ?”

 

“ถึงยังไงตอนนี้ข้าก็อยู่ในสภาพแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากอยู่แล้ว แต่ก็นะ, อาจจะมีผู้หญิงคนสองคนมาตกหลุมรักข้าก็ได้, ถ้าเป็นแบบนั้นก็อย่ามาโทษว่าเป็นความผิดของข้าก็แล้วกัน”

 

ซิกพูดเรื่องแบบนั้นออกมาในขณะที่ถูกดึงมือทั้งสองข้างและตอนนี้เขาก็กำลังลอยอยู่กลางอากาศ

 

เอาเถอะ, อย่างน้อยก็คงไม่มีผู้หญิงคนไหนมาตกหลุมรักซิกในสภาพนี้หรอก

 

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้ากังวลเพราะฉะนั้นเจ้าก็ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เอาหล่ะ, ข้าเสร็จงานแล้ว คริสต้า, ริต้า วันนี้จะเล่นอะไรดีหล่ะ?”

 

“ซิก……!”

 

“ริต้าอยากเล่นวิ่งไล่จับ! ซิกเป็นนะ!”

 

“เอาสิ! เกมส์จะจบในทันทีเลยหล่ะ! นี่! ทำให้ข้าหนักขึ้นแบบนี้มันไม่ยุติธรรมไม่ใช่รึไง!?”

 

“เจ้าเล่นกับเด็กนะเพราะฉะนั้นก็ต่อให้หน่อยสิ”

 

“เจ้าพูดแบบนั้นแต่ตัวเองก็เล่นด้วยไม่ใช่รึไง!? ไอ้ขี้โกง!?”

 

ในขณะที่ปล่อยซิกซึ่งติดอยู่กับพื้นเพราะน้ำหนักเอาไว้, ฉันก็พาคริสต้ากับริต้าหนีห่างจากเขา