การผจญภัยของจอมเวทย์ที่ชอบเล่นชู้กับเมียชาวบ้าน - ตอนที่ 1 ชินจิเข้าร่วมปาร์ตี้
“ฮ่าาาา!!!”
นักดาบหนุ่มฟันหัวของก็อบลินขาดกระเด็นด้วยความดุดัน เมื่อเขามองไปรอบๆ เห็นว่าก็อบลินทั้งหมดนอนตายลงกับพื้นหมดแล้ว จึงหันกลับไปหาเพื่อนที่รออยู่แนวหลัง
“ไม่เหลือร่องรอยของศัตรูอยู่เลย ดูเหมือนการต่อสู้จะจบลงแล้วล่ะ”
จอมเวทย์หนุ่มบอกนักดาบจากแนวหลัง
“อัลคุง เหนื่อยหน่อยนะ บาดเจ็บหรือเปล่า?”
นักบวชสาวถามนักดาบหนุ่ม
“อัล รอสักเดี๋ยวนะ ฉันจะรีบเก็บชิ้นส่วนวัตถุดิบของก็อบลินให้เอง!!”
พรานสาวสะพายคันธนูไว้ที่หลัง ชักกริชสั้นออกมา แล้วเริ่มชำแหล่ะซากก็อบลิน
“ขอบคุณ มี่~ ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร!
เรนกะ เดี๋ยวฉันจะไปช่วย จัดการไปก่อนได้เลย!
โทษทีนะ ชินจิซัง คุณช่วย…..”
“ฉันเข้าใจว่าคุณจะบอกอะไร เรื่องเฝ้าระวังปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันได้เลย เนอะ เฟรรี่”
เมื่อจอมเวทย์เรียกภูติเด็กสาวตัวจิ๋วที่นั่งอยู่บนไหล่ของเขา เธอก็โบกมือตอบรับอย่างอ่อนโยน
นักดาบหนุ่มที่ดูบ้องแบ๊ว พึ่งพาไม่ค่อยได้ แต่เขารู้หลักการสอดแนมศัตรูเป็นอย่างดี จึงกล้าออกไปต่อสู้ในแนวหน้าอย่างไม่ลังเล
การผจญภัยครั้งนี้จึงสิ้นสุดลงโดยไม่มีปัญหาอะไร
แต่เดิมปาร์ตี้หมาป่าคะนอง มีสมาชิกเพียง 3 คน นักดาบหนุ่มอัลวิน นักบวชสาวมีลิส และพรานสาวเรนกะ
ส่วนชินจิเป็นจอมเวทย์ที่โซโลเดี่ยวมาก่อน แต่เพิ่งเข้าร่วมปาร์ตี้ชั่วคราวเป็นครั้งที่ 3
“ดังนั้นเพื่อต้อนรับที่ชินจิซังเข้าร่วมปาร์ตี้อย่างเป็นทางการ พวกเรามาดื่มฉลองกันเถอะ!!”
“คัมปายยย!!!”
หลังการผจญภัยครั้งล่าสุด สมาชิกทั้ง 3 คนของ”หมาป่าคะนอง”จึงตัดสินใจยอมรับชินจิเข้าร่วมปาร์ตี้
“ดีนะที่คุณไม่มองฉันกับมี่ด้วยสายตาแปลกๆ แต่ยังไงฉันก็อยากได้สมาชิกผู้หญิงเข้าร่วมมากกว่า”
“พอเถอะ! ฉันต้องเหนื่อยหนักกว่าเดิมแน่ถ้ามีสมาชิกเป็นผู้หญิง 3 คนกับผู้ชายแค่คนเดียว!”
“หมายความว่ายังไงยะ! จะบอกว่าเหนื่อยที่ต้องอยู่กับพวกเรา 2 คนเหรอ!”
“เอ่อ….ทั้งคู่ใจร่มๆ กันก่อนนะ”
มีลิสหยุดทั้งคู่ให้เลิกโวยวายเสียงดัง ส่วนชินจิอมยิ้มแล้วดื่มต่อ
“จะว่าไป ปาร์ตี้เก่าของฉันถูกยุบ เพราะสมาชิกในปาร์ตี้กำลังจะมีลูก มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีก็จริง แต่อย่างน้อยน่าจะบอกให้รู้ล่วงหน้าสักหน่อยนะ”
ชินจิมองทอดยาวออกไปอย่างเซ็งๆ ส่วนมีลิสพึมพัมๆ “มีลูก” ใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงก่ำ แล้วหันไปมองอัลวิน แต่เรนกะหันไปมองอัลวินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า….
“ปฏิกริยาแบบนี้ คืออะไร?” ชินจิเอียงหัวสงสัย
“ร…เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นในปาร์ตี้ของพวกเรา เนอะ มี่~?!”
“ฉ…ฉันไม่รู้หรอก!!”
มีลิสหน้าแดงเมื่ออัลวินโยนลูกมากระทันหัน ทำให้เธอตอบกลับไปด้วยเสียงที่กว่าปกติ ชินจิเห็นท่าไม่ดีจึงก้มหัวข้อโทษที่ยกเรื่องละเอียดอ่อนมาเป็นประเด็น ทำให้ทั้งคู่ตื่นตระหนกและสับสน
“แหม่ๆ ทั้งคู่ไม่ได้จีบกันตอนออกไปผจญภัย แต่ตอนไปเดทกันหวานจนมดแทบเจาะลูกตา”
เรนกะเริ่มขยี้
“โอ้ เล่าให้ฟังมากกว่านี้อีกหน่อยสิ”
ชินจิตามมาเหยียบแช่
“เฮ้ย! เรนกะ รู้เรื่องนั้นได้ไงกัน?!”
“ฉันเห็นพวกนายเดทกันบนถนนเมื่อวันก่อน”
“ร…เรนกะจัง!”
“มีปาร์ตี้อื่นเห็นแล้วล้อพวกนายด้วยนะ….”
เมื่อมีวงเหล้าก็ต้องมีเผาเสียบประจาน
พวกเขาเริ่มหัวเราะเสียงดังครื้นเครง บทสนทนาไหลลื่นไปเรื่อย และสิงห์นักดื่มก็ดำเนินต่อไป
(โอ้ววว!! แจ่มเลย นี่แหล่ะคือความหมายของชีวิตนักผจญภัย)
เมื่อมองมีลิสที่เขารัก เรนกะที่เชื่อใจได้ และชินจิเพื่อนใหม่ของเขา อัลวินรู้สึกมีความสุขมาก เขาอยากให้มันดำเนินต่อไปแบบนี้ตลอดไป
——-
“เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“อืม เจอกันที่กิลด์ ขอโทษนะที่ต้องนัดมาเจอกันที่นั่น”
“ม…ไม่เป็นไร แล้วเจอกันพรุ่งนี้”
จากนั้น อัลวิน มีลิส และเรนกะ ก็จะเดินทางกลับ อัลวินถามชินจิว่าอยากเปลี่ยนมาพักโรงแรมเดียวกับพวกเขาไหม แต่ชินจิปฏิเสธอย่างขอโทษ และขอแยกย้ายกลับ เมื่ออัลวินมองย้อนกลับไปที่ชินจิ เห็นแผ่นหลังของเขาเดินออกจากบาร์อย่างมั่นคง
“่น่าจะสะดวกกว่านะ ถ้าเราพักอยู่ที่เดียวกัน”
“เอาเถอะ เรนกะจัง ฉันเข้าใจความรู้สึกของชินจิซัง ฉันก็ไม่อยากเปลี่ยนไปพักที่อื่นเหมือนกัน”
“แต่เธอชอบที่นี่ใช่ไหมมี่? ยาโดริกิ-เท (ชื่อโรงแรมเป็นชื่อของ ไม้กาฝากประเภทหนึ่งในตระกูลไม้จันทน์ ใช้ร้อยเป็นพวงเพื่อแขวนประดับในวันคริสมาส”
“ใช่แล้ว บริการดีมาก และริริจังก็อยู่ที่นี่”
ริริกะ อายุ 2 ขวบ ลูกสาวคนเดียวของคู่สามี-ภรรยาเจ้าของโรงแรม มีลิสชอบเธอมากและมักจะหาเวลามาเล่นกับเธอในวันหยุด อัลวินนึกถึงฉากอมยิ้ม เลยนึกถึงเรื่องที่คุยกันในวงเหล้า เมื่อคิดว่าตัวเองเป็นสามี มีลิสเป็นภรรยา แล้วมีลูกกัน จนหน้าแดงก่ำอยู่เงียบๆ แต่ก็ไม่หลุดรอดสายตาอันสู่รู้ของเรนกะไปได้….
“อัล ทำไมหน้าแดงล่ะ กำลังคิดภาพตัวเองกับมี่อยู่ชิมิ”
“งี่เง่าน่ะ ก็บอกว่ามันยังเร็วเกินไปไงล่ะ!!”
“เหมือนฉันจะเดาถูกนะ เจ้าคนทะลึ่ง 〜♪ ”
เรนกะเดินตามหลังทั้งคู่ มองเห็นมีลิสหน้าแดงพอๆ กับอัลวิน
(คิดเรื่องเดียวกันอยู่สินะ…)
มีลิสมีความสุขที่ได้จินตนาการว่าได้แต่งงานกับอัลวินมีลูกด้วยกัน แล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่การมีลูกนั่นหมายถึงการทำ “สิ่งนั้น” ….
(บางทีอัลก็อยากจะทำสิ่งนั้นเหรอ?)
มีลิสมีประสบการณ์เกี่ยวกับความรักเพียงแค่การจูบกับอัลวินเท่านั้น เธอหลีกเลี่ยงจะข้ามเส้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจ แต่เธอคิดว่ามันน่าอายหากเธอเป็นฝ่ายเชิญชวน ดังนั้นเธอจึงรออีกฝ่ายรุกก่อน
(ถ้าได้บรรยากาศดีๆ แล้วเขาจับกดฉันล่ะก็ ฮุฮุฮุ)
อัลวินก็ไม่ได้ตั้งใจจะปฏิเสธมีลิส ถึงแม้จะยังไม่อยากมีลูก แต่ก็อยากโอบกอดคนที่เขารัก
“แม้แต่มี่ก็ยังหน้าแดง ฉันจำไม่ได้เลยนะว่าเลี้ยงเธอให้โตมาเป็นผู้หญิงลามก!”
“ฮย๊าา?!”
มีลิสที่กำลังมัวเมาอยู่ในจินตนาการ ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจที่เรนกะโผเข้ามากอดกะทันหัน
“เรนกะไม่ได้เลี้ยงฉันมาสักหน่อย”
“ทำไมล่ะ เราสามคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ฉันอายุมากกว่าพวกนายทั้งคู่ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่าฉันเลี้ยงพวกนายมาเหมือนกัน”
“ฮะฮะฮะ”
เราสามคนอยู่ด้วยกันเสมอ และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป
ตอนนี้ทั้งสามคนคิดเหมือนกัน
แต่ไม่มีใครคิดเลยว่า สิ่งเหล่านี้อาจจะเปลี่ยนแปลงไปในอนาคต
