การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 401 จุดประสงค์

บทที่ 401 จุดประสงค์

บทที่ 401 จุดประสงค์

ได้ยินที่หลี่จงอี้พูด คนอื่น ๆ หันมองเขาและซูเหนียนอวิ๋นอย่างพร้อมเพรียงด้วยความประหลาดใจ

ความจริงแล้ว แม้แต่ซูเหนียนอวิ๋นเองก็ไม่คิดว่าหลี่จงอี้จะกล่าวมันออกมาต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของตนแดงก่ำ แต่ไม่ว่ายังไงเธอที่ได้เผชิญกับสถานการณ์ต่าง ๆ มากมายในชีวิต พลันสงบใจลงอย่างรวดเร็วก่อนจะยกยิ้มอ่อนโยนออก “ค่ะ พวกเราตั้งใจจะเชิญเพียงคนในครอบครัวมาร่วมทานอาหาร ไปกันนะคะทุกท่าน”

คุณนายจิงเป็นคนแรกที่ตอบกลับ เธอหันกลับมาจับมือของซูเหนียนอวิ๋นแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าเราต้องไปสิ… นี่คืองานเลี้ยงที่น่ายินดี ฉันมีความสุขมากที่จะได้เห็นว่าพวกคุณจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต”

เฮ่อหลานและเกอชิงเหม่ยรู้สึกยินดีมากเช่นกัน ทั้งสองต่างมีความสุข

แม้จะสังเกตเห็นบางอย่างก่อนหน้านี้มาบ้าง แต่พวกเธอไม่คิดว่าทั้งอาจารย์และลุงหลี่จะสามารถก้าวข้ามความหวาดกลัว ถือเป็นเรื่องดีที่ผู้เฒ่าทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันในอนาคตต่อจากนี้

“อาจารย์ ลุงหลี่ ยินดีด้วยนะคะ”

จิงเจ้อหรงกล่าวขึ้นด้วยเช่นกัน “แสดงความยินดีด้วยครับ” เวลานี้เขาหันมองหลี่จงอี้ก่อนจะกล่าวว่า “แสดงความยินดีกับลุงหลี่ด้วยนะครับ ความปรารถนาของคุณเป็นจริงเสียที”

หลี่จงอี้ยิ่งมีความสุขมากเมื่อได้รับคำอวยพร เขาหันกลับมาหาจิงเจ้อหรงก่อนจะตอบกลับว่า “ขอบคุณมาก”

ส่วนผู้เฒ่าจิง พี่ใหญ่และพี่รองตระกูลจิงต่างสับสน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ได้สติอย่างรวดเร็ว และบอกว่าจะไปร่วมงานแต่งงานอย่างแน่นอน

“จงอี้ แล้วกำหนดวันแต่งงานหรือยัง?”

ได้ยินผู้เฒ่าจิงถามอย่างนั้น หลี่จงอี้รีบตอบกลับว่า “เรียบร้อยแล้ว เวลาเที่ยงของวันอาทิตย์หน้า ฉันตั้งใจเชิญเพื่อนเก่าและคนสนิทเท่านั้น เราจะร่วมทานอาหารกันแบบเรียบง่าย”

“พวกเราจะไปแน่นอน”

หลังได้ยินอย่างนั้น หลี่จงอี้กล่าวอำลาผู้เฒ่าจิง

“อาจิง ฉันสร้างความลำบากใจให้นายเสมอมา เดิมทีพวกเราคิดว่าจะกลับไปที่หมู่บ้านเถาฮวา แต่หลังจากที่เราสองคนเห็นว่าอาหลานกับคนอื่น ๆ ยังอยู่ที่นี่ และมิตรสหายบางคนของพวกเราก็ยังอยู่ในเมืองหลวง เราเลยจะไม่กลับไปแล้วล่ะ และตัดสินใจกันว่าจะตั้งหลักแหล่งที่เมืองหลวงนี้เลย เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันกับอาอวิ๋นซื้อลานเล็ก ๆ ด้วยกัน วันพรุ่งนี้เราสองคนจะย้ายไปที่นั่น”

ผู้เฒ่าจิงที่ดื่มชาและพูดคุยกับหลี่จงอี้เสมอมา ได้ยินว่าอีกฝ่ายกำลังจะจากไป เขาค่อนข้างไม่ยินดีนัก

“จงอี้ นายจะรีบร้อนไปทำไมกัน? นายจะอยู่ที่นี่ก็ไม่ลำบากอะไรเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า… ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะย้ายไปที่นั่นแน่นอน เอาล่ะ ที่นี่เองก็ยอดเยี่ยม แต่มันเหมาะสำหรับการพักอาศัยในระยะสั้น เราจึงไม่มีเหตุผลที่ต้องพักที่นี่นานนัก”

ผู้เฒ่าจิงเองก็ทราบเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน แต่เขาอดรู้สึกหดหู่ใจไม่ได้ แบบนี้ในอนาคตเขาจะไม่มีใครมานั่งดื่มชาและพูดคุยให้คลายเหงาอีกแล้วสิ

คุณนายจิงเองก็ไม่ค่อยยินดีนัก เพราะเธอกับซูเหนียนอวิ๋นพูดคุยกันมากมาย หากหล่อนย้ายออกไปตอนนี้ คงไม่สามารถพูดคุยกันได้ตลอดเวลาอีกแล้ว

สำหรับเฮ่อหลานและเกอชิงเหม่ย ทั้งสองหันมองซูเหนียนอวิ๋นด้วยความประหลาดใจ

“อาจารย์คะ เราไม่เห็นรู้มาก่อนว่าคุณกับลุงหลี่ไปซื้อบ้านด้วยกัน และยังจะย้ายออกไปพรุ่งนี้ด้วย”

เห็นท่าทางประหลาดใจของศิษย์ทั้งสองคนแล้ว ซูเหนียนอวิ๋นยกยิ้มก่อนจะตอบกลับว่า “ฉันแก่แล้ว เลยต้องการสร้างครอบครัว ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอก แต่ตอนนี้ก็ไม่สายเกินไป ลานเล็ก ๆ ที่พวกเราซื้ออยู่ไม่ไกลจากที่นี่เลย พวกเธอสามารถไปเยี่ยมฉันได้เหมือนเดิม”

เธอและหลี่จงอี้ซื้อลานนั้นด้วยกัน และมันจะเป็นบ้านในอนาคตของพวกเขา โชคดีที่เพื่อนเก่าของหลี่จงอี้จะขายลานนี้อยู่แล้ว พวกเขาจึงซื้อมันเอาไว้ได้ทันเวลา

เฮ่อหลานพยักหน้า “ค่ะ เราจะไปเยี่ยมอาจารย์บ่อย ๆ นะคะ”

“จ้ะ”

ซูเหนียนอวิ๋นพยักหน้าก่อนจะหันมองเกอชิงเหม่ย “ชิงเหม่ย เธอจะย้ายไปอยู่กับพวกเราด้วยมั้ย? หรืออยากจะซื้อลานเล็ก ๆ ของตัวเองก็ได้นะ” ศิษย์คนนี้อาศัยอยู่กับซูเหนียนอวิ๋นมานาน เธอยังคงหวังว่าเกอชิงเหม่ยจะไปอยู่กับพวกเขาด้วย

เกอชิงเหม่ยตอบกลับอย่างไม่ลังเล “อาจารย์คะ ฉันจะไปอยู่กับคุณด้วย ดังนั้นคุณและลุงหลี่อย่าได้คิดว่าฉันไปรบกวนเลยนะ”

แต่หลี่จงอี้กลับโบกมืออย่างรวดเร็ว “ชิงเหม่ย ฉันมีความสุขมากที่เธอจะมาอยู่กับพวกเราด้วย ฉันจะว่าเธอรบกวนได้ยังไงกัน อีกอย่างฉันกลัวว่าเธอจะมองพวกเราเป็นภาระเสียมากกว่าน่ะสิ”

“ไม่เป็นแบบนั้นแน่นอนค่ะ ฉันอยากอยู่กับอาจารย์ด้วย”

เกอชิงเหม่ยเริ่มคิดว่าค่อยกลับไปทำสะอาดสถานที่แห่งนั้นภายหลัง

ถังซวงและถังเซวี่ยมีความสุขมากเช่นกัน จากนั้นซูเหนียนอวิ๋นและหลี่จงอี้กล่าวเชิญชวนโม่เจ๋อหยวนด้วย “เจ๋อหยวน เชิญคุณปู่ของเธอด้วยนะ”

“ครับคุณปู่หลี่”

โม่เจ๋อหยวนมีความสุขกับอาวุโสทั้งสองเช่นกัน

ส่วนตู้จ้งเหว่ยที่นั่งอยู่ที่นี่ หลี่จงอี้ก็เรียกชื่อของเขาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“ครับลุงหลี่ ผมจะไปแน่นอน”

ตู้จ้งเหว่ยไม่คิดว่าการที่เขามาที่บ้านตระกูลจิงในเช้าวันนี้จะได้พบเจอกับสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยความสุข เขาจึงตอบรับอย่างง่ายดาย

ครอบครัวของจิงไค่หรงและจิงซิวหรงก็แสดงความยินดีเช่นกัน และจากนั้นทุกคนก็รับประทานอาหารเช้าอย่างอบอุ่น

หลังจากรับประทานมื้อเช้าแล้ว เฮ่อหลานอยากจะไปช่วยทำความสะอาดด้วย

แต่ซูเหนียนอวิ๋นมองจิงเจ้อหรงก่อนจะพูดว่า “อาเจ้อ รีบพาอาหลานกลับไปพักผ่อนซะ แค่เกอชิงเหม่ยคนเดียวก็พอแล้วล่ะ”

“แม่คะ เสี่ยวเซวี่ย ชุนหยาน กับหนูก็จะไปช่วยด้วย แม่กลับไปพักผ่อนเถอะนะ”

ซูเหนียนอวิ๋นพยักหน้ารับทันที “ใช่แล้ว ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย ชุนหยานก็พอแล้ว อีกอย่างเจ๋อหยวนกับเสี่ยวตู้ก็อยู่ที่นี่ด้วย เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก กลับไปพักผ่อนเถอะจ้ะ”

เฮ่อหลานถอนหายใจก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ “ค่ะ ฉันไม่ไปก็ได้”

เวลานี้จิงเจ้อหรงพาเฮ่อหลานกลับไปที่ลานเล็กของตนเอง แต่จิงเจ้อหรงเองก็สัมผัสได้ว่าเฮ่อหลานอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

“อาหลาน ผมรู้ว่าคุณอยากจะช่วย แต่ซวงเอ๋อร์กับคนอื่น ๆ ก็อยู่ด้วยนะครับ คุณไม่ต้องกังวลหรอก”

เฮ่อหลานกล่าวออกมาอย่างหดหู่ “ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีประโยชน์เลยค่ะ ช่วยอะไรใครไม่ได้เลย”

“อาหลาน คุณเก่งมากแล้ว ตอนนี้คุณตั้งท้องลูกของเราตั้งสองคน นี่คือการทำงานหนักของคุณในทุกวัน ตอนนี้เรื่องอื่น ๆ ให้คนอื่นทำไปก่อนเถอะนะ หลังจากคลอดแล้ว คุณอยากทำอะไร ผมไม่ห้ามเลย”

เขารู้ดีว่าเฮ่อหลานกำลังเจอกับช่วงที่อยากลำบาก เพราะขาของเธอบวมมากจากการตั้งครรภ์ บางครั้งเมื่อเขามองเห็นเธอในสภาพนี้ ก็อดที่จะทุกข์ใจไม่ได้

เมื่อได้ยินคำพูดของจิงเจ้อหรง อารมณ์ของเฮ่อหลานกลับมาดีขึ้น

อีกด้าน เกอชิงเหม่ยพาถังซวงและคนอื่นมาช่วยกันทำความสะอาด เมื่อมีคนมากมาย พวกเขาจึงจัดการทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว “ซวงเอ๋อร์ ใกล้จะเรียบร้อยแล้วล่ะ กลับไปพักผ่อนเถอะจ้ะ อาจารย์กับลุงหลี่ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

“ค่ะป้าเกอ งั้นพวกเรากลับก่อนนะคะ”

หลังจากทุกคนออกไปแล้ว ตู้จ้งเหว่ยอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองถังชุนหยานก่อนจะพูดกับเธอ “ชุนหยาน เรากลับไปอ่านหนังสือกันนะ”

“อื้ม”

ตู้จ้งเหว่ยมีความสุขมากเมื่อคิดว่าตนจะมีเวลาได้อ่านหนังสือกับชุนหยานสองต่อสอง แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของตู้จ้งเหลียนเมื่อคืนนี้แล้ว ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหันมองถังเซวี่ย

แต่ก่อนที่ถังเซวี่ยจะถาม ถังซวงกลับถามขึ้นมาเสียก่อน “มีอะไรรึเปล่า? ทำไมมองเสี่ยวเซวี่ยอย่างนั้นล่ะ”

“เสี่ยวเซวี่ย ตู้จ้งเหลียนน้องชายของฉันเอาแต่พูดถึงเธอตลอดเวลา ดูเหมือนว่า… เขากำลังมีจุดประสงค์บางอย่าง”