การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 454 อันดับหนึ่ง อันดับสอง

บทที่ 454 อันดับหนึ่ง อันดับสอง

บทที่ 454 อันดับหนึ่ง อันดับสอง

เมื่อเหมาจื้อหล่างเห็นถังซวง ใบหน้าของเขาก็เผยความประหลาดใจออกมา เขารีบโบกมือให้เธอก่อนจะกล่าวเชิญชวน “ถังซวง มาทันเวลาพอดี อาจารย์ใหญ่กำลังไปตรวจสอบคะแนนอยู่ อีกสักพักคงจะกลับมาแล้วล่ะ พวกเธอรอก่อนนะ”

เดิมทีเขาไม่ได้คิดจะมา

แต่ถังซวงเป็นนักเรียนของเขาที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยในคราวนี้ อีกทั้งเขาก็เห็นใบสมัครที่ถังซวงกรอกทุกอย่างแล้ว กล่าวตามตรง เขายังรู้สึกอยู่เลยว่าถังซวงทะเยอทะยานมากเกินไป เพราะมหาวิทยาลัยชิงหวา เป็นมหาวิทยาลัยที่ทุกคนต่างใฝ่ฝัน แต่กลับมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเข้าเรียนได้ อีกอย่างถังซวงยังไม่ได้เรียนจนจบหลักสูตร แต่กลับต้องการเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวาแห่งนี้

แม้จะคิดอย่างนั้น แต่เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นกับผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ดี

จะเป็นอย่างไร ถ้า…ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง แต่สุดท้ายแล้วผู้คนมักจะมีภาพลวงตาในใจเสมอ

เหมาจื้อหล่างสังเกตเห็นโม่เจ๋อหยวน และเห็นว่าถังซวงกับโม่เจ๋อหยวนยืนอยู่ข้างกัน เขาก็หันมองอย่างระมัดระวังก่อนจะถามด้วยความสงสัย “นักเรียนถังซวง นี่ใครเหรอ?”

“คู่หมั้นของฉันค่ะ”

“เอ๋?”

เหมาจื้อหล่างและอาจารย์คนอื่น ๆ หันมามองถังซวงด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะมีคู่หมั้นแล้ว

ถังซวงไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ตอนนี้เธอยืนรอผลคะแนนกับโม่เจ๋อหยวนเงียบ ๆ คนสองคนยืนเคียงข้างกันราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดในนิยาย

เดิมทีเหมาจื้อหล่างอยากจะบอกกับถังซวงว่าเธอยังเด็กและยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ไม่จำเป็นต้องรีบหาคนมาแต่งงานด้วยเร็วขนาดนั้น แต่เมื่อเห็นว่าคู่หมั้นของเธอยืนอยู่ด้วย เขาจึงต้องหุบปากให้สนิท อีกอย่างผู้ชายตรงหน้าก็โดดเด่นทั้งรูปร่างหน้าตา เขาไม่สามารถจะกล่าวโต้แย้งอะไรได้เลย

อาจารย์ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เห็นโม่เจ๋อหยวนผู้หล่อเหลาก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความอิจฉา “นักเรียนถังซวง เธอนี่ตาดีจริง ๆ ได้เจอคู่หมั้นที่ยอดเยี่ยมตั้งแต่เนิ่น ๆ ดีแล้วล่ะที่จัดการทุกอย่างไว้ก่อน”

ถังซวงยกยิ้ม “ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ จริง ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองตาดีเหมือนกัน”

ส่วนโม่เจ๋อหยวนได้ยินถังซวงยอมรับว่าตนเองตาดี ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ดูเหมือนว่าถังซวงจะภูมิใจในตัวเขาไม่น้อยเลยแฮะ เห็นทีต่อจากนี้เขาจะต้องพยายามอย่างหนัก เพื่อให้ถังซวงภูมิใจ และแนะนำตัวเขาให้คนอื่นรู้จักมากกว่านี้ซะแล้ว

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ ใครคนหนึ่งก็วิ่งพรวดพราดเข้ามา

เดิมก่อนหน้านี้คนอื่น ๆ ต่างนิ่งเฉย แต่เมื่อเห็นว่าใครเข้ามา พวกเขาก็อุทานว่า “อาจารย์ใหญ่ คุณกลับมาแล้วเหรอครับ” เวลานี้อาจารย์ใหญ่ที่ปกติเคร่งขรึมเสมอกลับเปลี่ยนไป เขากระวนกระวาย เส้นผมยุ่งเหยิงและหอบหายใจหนักหน่วง

เหมาจื้อหล่างที่เห็นอย่างนั้นก็ถามขึ้น

“อาจารย์ใหญ่ นักเรียนของโรงเรียนเราทำข้อสอบได้ไหมครับ? ทำไมคุณดูมีความสุขจัง”

อาจารย์ใหญ่เป็นชายแก่ร่างเล็กผมหงอกบาง เวลานี้เขาหัวเราะลั่นก่อนจะพูดว่า “โรงเรียนของเราติดอันดับสองของเมืองเลยล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า สุดยอดจริง ๆ”

ได้ยินคำพูดของอาจารย์ใหญ่อย่างนั้น ทุกคนต่างส่งเสียงด้วยความดีใจ

“จริงเหรออาจารย์ใหญ่ นักเรียนคนนั้นเป็นใครกัน เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”

อาจารย์ใหญ่ปรับสีหน้าและอารมณ์ก่อนจะพูดว่า “นักเรียนหญิงชื่อ ถังซวง ฉันจำได้ว่าเธอ…” ขณะพูด เขาหันมองเหมาจื้อหล่าง “จื้อหล่าง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นนักเรียนของคุณนะ เพราะเธอสอบข้ามระดับ ผมเลยจำได้ว่ามีนักเรียนชื่อถังซวงอยู่ในชั้นเรียนของคุณนี่”

“อะ… อะไร… อันดับสองของเมือง?”

เหมาจื้อหล่างรู้สึกว่าหูของเขาอื้ออึง หลังจากรู้สึกตัว เขารีบถามด้วยความตื่นเต้น “อาจารย์ใหญ่ครับ จริงเหรอครับที่ถังซวงได้อันดับสองของการสอบคราวนี้? เรื่องจริงเหรอครับ?”

“แน่นอน มันคือผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของโรงเรียนเรา ฉันจะดูผิดได้ยังไง”

“อาจารย์ใหญ่ เธอ… ถังซวงอยู่ที่นี่ครับ”

เหมาจื้อหล่างดึงถังซวงมายืนตรงหน้าอาจารย์ใหญ่ก่อนจะกล่าวแนะนำ “เธอเป็นนักเรียนในชั้นเรียนของผมเอง ถังซวงครับ”

เวลานี้เองที่อาจารย์ใหญ่สังเกตเห็นถังซวง ก่อนหน้านี้เขามัวตื่นเต้นมากไปหน่อย หลังจากที่รู้ว่านักเรียนตรงหน้าคือถังซวง เขารีบกล่าวชื่นชม “นักเรียนถังซวง เธอได้อันดับสองของเมืองเลยนะ แล้วก็ผ่านเกณฑ์ทดสอบของมหาวิทยาลัยที่เธอเลือกด้วย ในอนาคตเธอจะกลายเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชิงหวาแล้ว”

นอกจากถังซวงจะสอบข้ามระดับเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้ว อาจารย์ใหญ่ยังจำเธอได้เพราะถังซวงเป็นคนกรอกใบสมัครว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวาก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่คิดเลยว่าวันนี้ถังซวงจะมาฟังคะแนนของตนที่นี่ด้วยตัวเอง

ก่อนถังซวงจะพูดอะไร โม่เจ๋อหยวนที่ยืนอยู่ด้านข้างก็กล่าวขึ้นด้วยความยินดี “ซวงเอ๋อร์ ยินดีด้วยนะ เธอทำสำเร็จแล้ว”

ได้ยินคำแสดงความยินดีของโม่เจ๋อหยวน ถังซวงก็ยิ้มกว้าง “ขอบคุณค่ะอาหยวน เดี๋ยวเราไปดูผลสอบของพี่บ้างดีกว่า”

ทันทีที่ถังซวงจะออกไป อาจารย์ใหญ่รีบพูดขึ้นว่า “นักเรียนถังซวงอย่าเพิ่งไปได้ไหม พอดีฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยสักหน่อย”

เมื่อเห็นโม่เจ๋อหยวน เขาก็นึกถึงสิ่งที่ถังซวงพูดก่อนหน้านี้ คู่หมั้นของถังซวงก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยเหมือนกัน “ฉันขอถามชื่อคู่หมั้นของเธอได้ไหม บางทีฉันอาจจะเห็นมันผ่านหูผ่านตาบ้าง”

แน่นอนว่าถังซวงไม่มีอะไรต้องปิดบัง เธอตอบออกไปตามตรง “คู่หมั้นของฉันชื่อโม่เจ๋อหยวนค่ะ”

“ดะ… เดี๋ยวก่อน… ชื่ออะไรนะ?”

“เขาชื่อโม่เจ๋อหยวน”

ถังซวงเห็นขากรรไกรของอาจารย์ใหญ่แข็งค้างไปแล้ว จึงเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะถามว่า “อาจารย์ใหญ่เห็นชื่อนี้ไหมคะ?”

“ชื่อจริงของเขาคือโม่เจ๋อหยวนงั้นเหรอ?”

ถังซวงพยักหน้าอีกครั้ง โม่เจ๋อหยวนเองก็พูดขึ้นยืนยันอีกครั้ง “ครับ ผมชื่อโม่เจ๋อหยวน”

อาจารย์ใหญ่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “อันดับหนึ่งของเมืองหลวงชื่อ โม่เจ๋อหยวน ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่ชื่อเดียวกันไหม แต่คนชื่อนี้ค่อนข้างพบได้ยาก มันไม่น่าจะมีซ้ำนะ” ในตอนสุดท้าย อาจารย์ใหญ่กล่าวพร้อมนึกบางอย่างได้ “เธอสมัครเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวาด้วยหรือเปล่า? เพราะชื่อนี้เป็นนักศึกษาคนแรกที่อยู่บนรายชื่อมหาวิทยาลัยชิงหวา”

โม่เจ๋อหยวนพยักหน้า “ผมสมัครเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวาครับ”

“อย่างนั้นก็ถูกต้องแล้วล่ะ เป็นเธอจริง ๆ”

อาจารย์ใหญ่ไม่อยากจะเชื่อสถานการณ์ตรงหน้า คู่รักที่ยังไม่ได้แต่งงานนี้เป็นอันดับหนึ่งและอันดับสองของเมืองหลวง มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อจริง ๆ

เหมาจื้อหล่างและอาจารย์คนอื่น ๆ เองก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน แต่หลังจากได้สติ พวกเขาก็ปรบมือ “ขอแสดงความยินดีกับพวกเธอสองคนด้วยที่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยชิงหวาแล้ว และจะได้ไปอยู่ร่วมชั้นเรียนเดียวกันในอนาคตนะ”

ถังซวงมองโม่เจ๋อหยวนด้วยความประหลาดใจ “อาหยวน พี่คืออันดับหนึ่งเหรอเนี่ย งั้นเราสองคนก็ทำสำเร็จแล้วสิ จากนี้ไปเราจะเป็นเพื่อนกันแล้ว”

โม่เจ๋อหยวนเองก็มีความสุขมาก

“ใช่ เราจะเป็นเพื่อนกันนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”

แม้ทั้งสองจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ทั้งคู่เลือกสาขาวิชาเอกแตกต่างกัน จึงไม่ได้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน เป็นได้เพียงเพื่อนร่วมสถาบันเท่านั้น

เห็นว่าทั้งสองแสดงความยินดีให้กันพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า อาจารย์ใหญ่ก็หันมองถังซวงก่อนจะพูดขึ้นว่า “นักเรียนถังซวง หลังจากโรงเรียนเปิดสอนในสัปดาห์หน้า ฉันอยากเชิญเธอมาพูดคุยเกี่ยวกับเคล็ดลับการอ่านหนังสือ และหาความรู้ของเธอหน่อยได้ไหม ไหน ๆ คราวนี้เธอก็เป็นนักเรียนของโรงเรียนเราที่สามารถทำคะแนนได้ดีที่สุด จะได้เป็นตัวอย่างให้กับนักเรียนคนอื่น ๆ ต่อไปด้วย”

ถังซวงยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ

“ได้ค่ะ”