การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 458 ไปพบอาจารย์

บทที่ 458 ไปพบอาจารย์

บทที่ 458 ไปพบอาจารย์

ยกเว้นแต่จู้เจินเจินและเมิ่งซือเซี่ย นักเรียนที่เคยอยู่ร่วมชั้นเรียนกับถังซวงต่างชื่นชมเธอ เพราะถังซวงที่พวกเขารู้จักเป็นคนเก่งมาก และยังได้คะแนนสูงลิ่ว พวกเขาจึงตั้งใจฟังคำแนะนำของถังซวงอย่างดี เพราะรู้สึกเป็นเกียรติมากที่อีกฝ่ายมาบอกเล่าประสบการณ์ในครั้งนี้

ถังเซวี่ยที่อยู่อีกด้านหนึ่งมองพี่สาวของตนเองด้วยแววตาเปล่งประกาย ภูมิใจในตัวพี่สาวมากขึ้นไปอีก

นักเรียนส่วนใหญ่ในชั้นเรียนรู้ดีว่าถังซวงคือพี่สาวของถังเซวี่ย เวลานี้พวกเขาจึงลอบมองเด็กสาวด้วยความอิจฉา

หลังจากที่ถังซวงเล่าวิธีการมากมายเสร็จแล้ว เธอยังให้กำลังใจนักเรียนทุกคนอีกครั้งก่อนจะเดินลงจากเวที

อาจารย์ใหญ่หันมองโม่เจ๋อหยวนด้วยความลังเล ในใจเขาอยากจะให้โม่เจ๋อหยวนขึ้นไปพูดอะไรสักหน่อยเช่นกัน

โม่เจ๋อหยวนเองก็ไม่ปฏิเสธ เพราะนี่คือโรงเรียนของซวงเอ๋อร์และเขาจะไม่ทำให้ซวงเอ๋อร์ต้องขายหน้าแน่นอน

เมื่อเห็นโม่เจ๋อหยวนกำลังจะเดินขึ้นไป อาจารย์ใหญ่กล่าวแนะนำชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม “ขอต้อนรับเพื่อนร่วมชั้นโม่เจ๋อหยวน เขาจะมาบอกเล่าประสบการณ์การเรียนรู้ให้พวกเราฟังสักเล็กน้อย”

นักเรียนด้านล่างรู้ดีว่าโม่เจ๋อหยวนคืออันดับหนึ่งของเมืองหลวง จึงมองเขาด้วยความสงสัย และเด็กหญิงบางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกริษยา นี่คือผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดที่พวกเธอเคยได้พบเจอ

คำพูดของโม่เจ๋อหยวนเรียบง่ายมาก เขาพูดถึงการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ของตัวเองด้วยถ้อยคำที่เรียบง่าย

แม้จะพูดเพียงน้อยนิดแต่ทุกคนกลับตั้งใจฟัง และรู้สึกว่ามันเป็นวิธีการที่ใช้ได้จริง ท้ายที่สุด อาจารย์ใหญ่ขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวขอบคุณถังซวงและโม่เจ๋อหยวนก่อนจะให้อาจารย์ทั้งหมดพานักเรียนของตัวเองกลับไปที่ชั้นเรียน

“ขอบคุณนักเรียนถังซวง และเพื่อนร่วมชั้นโม่ที่มาแบ่งปันประสบการณ์นะ”

ได้ยินคำขอบคุณของอาจารย์ใหญ่ ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนโบกมือก่อนจะกล่าวตอบว่า “อาจารย์ใหญ่ ไม่ต้องสุภาพกับพวกเราขนาดนั้นหรอกครับ เรายินดีจะแบ่งปันสิ่งเหล่านี้ งั้นเดี๋ยวพวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ”

“เอาละ ๆ งั้นกลับบ้านดี ๆ นะ”

หลังจากถังซวงและโม่เจ๋อหยวนออกไป อาจารย์ใหญ่ก็เดินกลับไปพร้อมกับอาจารย์อีกสองคน

อาจารย์หลายคนเดินเข้ามาหาเหมาจื้อหลางเพื่อกล่าวชมเชย “จื้อหลาง คุณเก่งมากจริง ๆ นักเรียนของคุณทำคะแนนการสอบได้ยอดเยี่ยม หลังจากนี้คุณต้องได้ตำแหน่งใหม่ทางวิชาการแน่นอน”

เหมาจื้อหลางยกยิ้ม “ถังซวงพยายามด้วยตัวเองครับ ผมไม่ได้สั่งสอนอะไรเธอเลย”

“ฮ่า ๆ… ก็คงจะอย่างนั้น”

อาจารย์หลายคนพูดคุยกันภายในห้องพักครูอย่างสนุกสนาน

อีกด้านหนึ่ง หลังจากถังซวงและโม่เจ๋อหยวนออกจากโรงเรียนแล้ว ทั้งสองตรงกลับไปที่บ้านตระกูลจิง

เฮ่อหลานที่เห็นทั้งสองกลับมาจึงถามขึ้นว่า “ซวงเอ๋อร์ ไม่ได้ไปโรงเรียนหรือจ๊ะ? ทำไมกลับมาเร็วจัง”

“ไปมาแล้วค่ะ อาหยวนก็ได้ขึ้นพูดด้วยเหมือนกัน หนูหวังจริง ๆ นะว่านักเรียนทุกคนจะตั้งใจเรียน”

เฮ่อหลานยกยิ้ม “ถึงจะไม่ใช่ทุกคนที่อยากเข้ามหาลัย แต่พวกเขาจะต้องพยายามเพิ่มขึ้นแน่นอนจ้ะ”

ถังซวงพยักหน้า “แม่คะ ฟักทองน้อยกับฟักขาวน้อยล่ะ?”

“เล่นกับทุกคนอยู่น่ะ ทุกคนนี่ดูจะชอบเด็กเล็กมากเลยนะ รีบมาหาน้อง ๆ ทุกวัน ตอนนี้น้อง ๆ เริ่มคุ้นเคยกับผู้ใหญ่แล้ว พยายามพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดเลยละจ้ะ”

“งั้นเราไปหาฟักขาวน้อยกับฟักทองน้อยด้วยกันเถอะค่ะ”

หลังจากไปเยี่ยมเด็กทั้งสองคนแล้ว ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนกลับไปที่ลานของถังซวงเพื่ออ่านหนังสือด้วยกัน หลังจากเสร็จเรื่องราวโม่เจ๋อหยวนกลับบ้านในตอนเย็น เพราะยังไงทุกวันนี้เวลากลางวันเขาจะอยู่ที่บ้านตระกูลจิงเพื่ออ่านหนังสือและช่วยดูแลเด็กน้อยสองคน ก่อนจะกลับไปนอนที่บ้านของตัวเองในเวลากลางคืน

เวลานี้อากาศเริ่มเย็นลง ถังเซวี่ยกำลังจะสอบปลายภาค หลังจากสอบเสร็จเธอจะมีช่วงวันหยุดฤดูหนาว

และอีกไม่นานก็จะถึงวันที่ฟักขาวน้อยกับฟักทองน้อยครบเดือนแล้วด้วย

เกอชิงเหม่ยรู้ว่าเฮ่อหลานกำลังยุ่งกับงานครบเดือนของเด็กแฝด เธอเลยมาช่วยงานที่บ้านตระกูลจิงทุกวัน “อาหลาน งานครบเดือนที่เธอเตรียมไว้เยี่ยมจริง ๆ แขกที่มาจะต้องชอบแน่นอน”

ในงานมีกล่องของขวัญห่อด้วยผ้าสีแดงสดใส มีไข่แดง มีเค้กสำหรับวันครบรอบเดือน นอกจากนี้ยังมีขนมอบและของว่างมากมายที่ดูหรูหรา น่ารับประทาน

เฮ่อหลานตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ซวงเอ๋อร์เป็นคนจัดเตรียมของพวกนี้ไว้น่ะค่ะ ความคิดของเธอยอดเยี่ยมเสมอ”

เกอชิงเหม่ยอดไม่ได้ที่จะพยักหน้ารับ “ใช่ ซวงเอ๋อร์มีความคิดที่ดีมากจริง ๆ” ขณะพูด มือของเธอก็ไม่หยุดเคลื่อนไหว ยังช่วยห่อกล่องของขวัญอย่างพิถีพิถัน

เวลานี้ถังซวง โม่เจ๋อหยวน และถังชุนหยานเดินเข้ามาช่วยกันห่อของขวัญ

“แม่คะ ป้าเกอ ทำไมเริ่มเร็วจังเลย ไหนว่าเราจะรอทำพร้อมกันไง”

เกอชิงเหม่ยยิ้ม “พวกเราก็เพิ่งเริ่มเองจ้ะ”

เพราะพวกถังซวงมาช่วย จึงห่อกล่องของขวัญอย่างรวดเร็ว และพูดคุยกันไประหว่างนั้น ทุกอย่างจึงดำเนินไปอย่างราบรื่นพร้อมเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเป็นระยะ แต่ทว่ากลับมีคนเดินเข้ามา

“อาหลาน…”

เสียงของพานลี่ฮวาดังขึ้น เฮ่อหลานรีบหันมองดูก็ประหลาดใจทันที “พี่ชาย พี่สะใภ้ พวกพี่มาแล้ว” เธอลุกขึ้นยืนต้อนรับพวกเขา ขณะเดียวกันก็เห็นว่าเฮ่อเจียรุ่ยเองก็มาที่นี่ด้วย “เจียรุ่ย หล่อขึ้นทุกวันเลยนะ” จากนั้นเธอหันมองคนสุดท้ายที่เดินตามเข้ามา และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“คุณชายซ่าง มาได้ยังไงคะ เข้ามานั่งก่อนค่ะ”

เกอชิงเหม่ยหันไปมองซ่างสยงเยี่ย ความประหลาดใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ เขามาจริง ๆ ด้วย

“สหายเฮ่อ ยินดีด้วยนะครับ”

ซ่างสยงเยี่ยกล่าวยินดีกับเฮ่อหลานก่อนจะหันไปทักทายเกอชิงเหม่ย “ชิงเหม่ย ผมมาแล้วครับ”

เกอชิงเหม่ยยกยิ้ม แววตาเต็มไปด้วยความยินดี “เข้ามาก่อนเถอะค่ะ”

เฮ่อหลานหันมองเกอชิงเหม่ยก่อนจะสลับกลับไปมองซ่างสยงเยี่ย จากนั้นยกยิ้มก่อนจะปล่อยให้ทั้งสองนั่งด้วยกัน และเรียกครอบครัวเฮ่อจื่อกุยให้นั่งลงแล้วนำชามาเสิร์ฟ

ถังซวง โม่เจ๋อหยวน ถังชุนหยานทักทายพวกเขา

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังยุ่ง พานลี่ฮวาถามขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “อาหลาน กำลังทำอะไรอยู่หรือ?”

“กำลังเตรียมของขวัญสำหรับวันครบเดือนค่ะ”

“อย่างนั้นให้ฉันช่วยนะ”

เฮ่อหลานรีบห้ามเธอไว้ทันที “พี่สะใภ้คะ พวกพี่เพิ่งจะเดินทางถึงเมืองหลวง และไม่ใช่ใกล้ ๆ ด้วย ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอกค่ะ เดี๋ยวไปพักผ่อนก่อนดีกว่า”

พานลี่ฮวายิ้ม “พวกเราไม่เหนื่อยเลย การเดินทางก็ค่อนข้างราบรื่นด้วย” จากนั้นเธอถามหาผู้เฒ่าเฮ่อกับคุณนายเฮ่อ

“คุณลุงกับคุณป้าเล่นกับเด็ก ๆ อยู่ค่ะ”

“อ๊ะ เด็ก ๆ ตื่นแล้วหรือ งั้นฉันไปหาพวกเขาด้วยดีกว่า” พานลี่ฮวาพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “อยากเห็นจริง ๆ ว่าสองทั้งคนจะน่ารักขนาดไหน”

เฮ่อหลานยกยิ้มก่อนจะเดินนำทาง “ไปกันเถอะค่ะ”

ผู้เฒ่าเฮ่อกับคุณนายเฮ่อกำลังเล่นกับเด็ก ๆ เห็นว่าครอบครัวของลูกชายมาถึงแล้ว จึงกล่าวต้อนรับด้วยรอยยิ้ม “มาแล้วหรือ” หลังจากนั้นตระกูลเฮ่อก็เข้าไปรุมล้อมเด็กน้อยทั้งสองเอาไว้

เฮ่อหลานที่กลัวว่าพานลี่ฮวาจะเหนื่อย เลยบอกให้หล่อนกับคนอื่น ๆ ไปพักผ่อนก่อน

อีกด้านหนึ่ง เกอชิงเหม่ยกำลังพูดคุยกับซ่างสยงเยี่ย เรื่องที่ว่าเขาต้องการไปพบอาจารย์ของเกอชิงเหม่ย

“หา… คุณจะไปพบอาจารย์ของฉันตอนนี้เลยหรือคะ?”

ซ่างสยงเยี่ยพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ครับ ไปกันเลย”

เกอชิงเหม่ยได้ยินอย่างนั้นจึงลุกขึ้น “ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันจะพาคุณไป”