การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 522 ครอบครัวรองเสียหน้า

บทที่ 522 ครอบครัวรองเสียหน้า

ได้ยินแม่เฒ่าถังตอบกลับอย่างนั้น หัวเฟยเฟิ่งก็ผ่อนคลายลง

“ค่ะคุณแม่ ฉันจะรอฟังข่าวนะคะ”

แต่เธอยังไม่ลืมเรื่องของเหวินเจ๋อหลิ่วกับถังซวง “คุณแม่คะ เรื่องของอาหลานจบไปแล้ว งั้นเรามาพูดเรื่องของเหวินเจ๋อหลิ่วหน่อยเถอะค่ะ เธอเป็นแค่เด็กรับใช้ทำไมถึงกล้าไม่เคารพซวงเอ๋อร์ของฉัน? หล่อนกล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับซวงเอ๋อร์ เราไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้ และจะต้องเด็ดขาดเพื่อไม่ให้หมาแมวที่ไหนมาสร้างปัญหาให้กับเราอีกในอนาคต!”

เหวินเจ๋อหลิ่วเป็นเพียงผู้คุ้มกันของถังอวี้สือ แน่นอนว่าผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังไม่ได้ใส่ใจกับเธอมากนัก หลังได้ยินคำพูดของหัวเฟยเฟิ่งแล้ว ทั้งสองตอบกลับทันทีว่า “ถูกต้องแล้ว เหวินเจ๋อหลิ่วอาจหาญเกินไป คราวนี้เด็กนั่นลงมือโจ่งแจ้งทำให้ซวงเอ๋อร์เดือดร้อน สมควรถูกลงโทษ พรุ่งนี้เช้าฉันจะสั่งให้คนไปตามตัวเธอมา และให้ซวงเอ๋อร์ลงโทษ”

ได้ยินอย่างนั้น หัวเฟยเฟิ่งก็รู้สึกดีขึ้น

“ค่ะ งั้นพรุ่งนี้เช้าฉันจะพาซวงเอ๋อร์มาที่นี่” หัวเฟยเฟิ่งหยุดโวยวายและกล่าวคำลาผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังก่อนจะจากไปทันที

เดิมทีถังคุนหาวก็จะกลับออกไปด้วย แต่ผู้เฒ่าถังหยุดเขาเอาไว้

“เจ้าใหญ่ หยุดก่อน”

ถังคุนหาวหยุดฝีเท้าก่อนจะหันหน้ากลับมา

ผู้เฒ่าถังโบกมือเรียกถังคุนหาวก่อนจะพูดว่า “อาหาว ลูกคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องที่อาหลานหายตัวไปคราวนั้น?”

ถังคุนหาวไม่คิดว่าชายชราจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ “พ่อครับ พ่อเจอเบาะแสแล้วหรือครับ?”

“ไม่… ยังไม่พบอะไรทั้งนั้น เลยอยากจะถามว่าถ้าการหายตัวไปของลูกสาวลูกเกี่ยวข้องกับน้องชายของลูกจริง ๆ ลูกจะทำยังไง?”

ถังคุนหาวไม่ตอบ เพียงมองตรงไปที่ผู้เฒ่าถังแล้วถามกลับไปว่า “แล้วพ่อจะทำยังไงหรือครับ?”

ผู้เฒ่าถังจ้องมองถังคุนหาวด้วยแววตาลุ่มลึก ก่อนจะโบกมือ “อาหาว กลับไปพักผ่อนเถอะ ไว้ได้เรื่องยังไงพ่อจะบอก”

“ครับ”

หลังจากเห็นว่าถังคุนหาวจากไปแล้ว แม่เฒ่าถังหันมองผู้เฒ่าถังก่อนจะพูดขึ้นว่า “สำหรับอาหาวไม่มีอะไรต้องกังวล ฉันคิดว่าคุณจะไม่ต้องไปถามอะไรเขา แต่สำคัญคือเฟยเฟิ่งที่ไม่ยอมลดละ เธอมุ่งมั่นที่จะทวงความยุติธรรม แต่ว่า… ทั้งอาหาวและอาเฉินเป็นลูกของเราทั้งคู่ และฉันก็ไม่อยากเห็นพวกเขาทะเลาะกันเลย”

“ผมก็ไม่อยากเหมือนกัน”

ผู้เฒ่าถังกล่าวเสียงเข้ม ก่อนจะหันมองแม่เฒ่าถังแล้วพูดต่อว่า “เอาละ เราไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้เราจะต้องลงโทษเหวินเจ๋อหลิ่ว เพื่อให้เฟยเฟิ่งและซวงเอ๋อร์สบายใจ”

“อื้ม”

หลังจากหัวเฟยเฟิ่งกลับมาแล้ว เธอบอกว่าพรุ่งนี้จะมีการลงโทษเหวินเจ๋อหลิ่ว

“หากอาวุโสทั้งสองรับปากแล้ว เหวินเจ๋อหลิ่วก็ไม่สามารถรอดพ้นไปได้ คราวนี้เธอจะต้องสำนึกผิด!” แววตาของหัวเฟยเฟิ่งเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ลูกสาวและหลานสาวของเธอถูกครอบครัวรองรังแก แน่นอนว่าเธอจะลากคอพวกนั้นมาชดใช้อย่างสาสม

ถังซวงหันมองหัวเฟยเฟิ่งก่อนจะพูดต่อว่า “คุณยายคะ เราไปพักกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปที่นั่นเพื่อดูว่าผู้เฒ่าทั้งสองจะลงโทษเหวินเจ๋อหลิ่วยังไง”

ด้านเหวินเจ๋อหลิ่วไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะถูกลงโทษ ตอนนี้เธอมองถังอวี้สือด้วยความละอายใจ “คุณหนูใหญ่ ฉันขอโทษนะคะที่ไม่สามารถสั่งสอนบทเรียนให้กับถังซวง แต่กลายเป็นฉันที่ได้รับบทเรียนซะเอง เพราะฉันไม่แข็งแกร่งพอ”

ถังอวี้สือได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว เธอถามกลับไปว่า “ถังซวงเก่งขนาดนั้นเชียวหรือ? เธอพาคนไปด้วยถึงสองคน แต่ก็ยังแพ้?”

เหวินเจ๋อหลิ่วทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับ “ค่ะ ถังซวงเก่งมากจริง ๆ การเคลื่อนไหวล้วนอันตรายและมุ่งเป้าที่จุดตาย ยากจะป้องกันได้”

ถังอวี้สือได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของเธอก็บึ้งตึง

“ดูเหมือนว่าหล่อนจะแข็งแกร่งมากจริง ๆ อย่างนั้นเราต้องจับตาดูหล่อนให้ดี”

“ค่ะ ฉันจะเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด”

ก่อนที่เหวินเจ๋อหลิ่วจะทันได้ทำอะไร เธอก็ถูกควบคุมตัวอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยฉัน พวกคุณคิดจะทำอะไร!”

ถังอวี้สือเองก็ไม่คิดว่าจะมีคนบุกเข้ามาจับกุมตัวเหวินเจ๋อหลิ่ว เธอรีบเอ่ยปากถาม “พวกคุณเป็นใคร? ใครเป็นคนส่งพวกคุณมา? แล้วจะพาเจ๋อหลิ่วไปไหน?”

“คุณหนูอวี้สือ ผู้เฒ่าถังส่งพวกเรามา เพราะเมื่อวานนี้เหวินเจ๋อหลิ่วสร้างปัญหาให้กับคุณหนูถังซวง พวกเราจึงต้องพาเธอไปขอโทษคุณหนูถังซวงครับ”

“อะไรนะ… จะให้ฉันไปขอโทษถังซวงงั้นหรือ ไม่มีทาง!” เหวินเจ๋อหลิ่วพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้

ถังอวี้สือเองก็ไม่คิดมาก่อนว่าผู้เฒ่าถังจะส่งคนมาจับกุมเหวินเจ๋อหลิ่วด้วยตัวเอง เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับมาได้

“คุณหนูอวี้สือ ให้เราพาเหวินเจ๋อหลิ่วไปที่นั่นเถอะครับ”

“ไม่… ฉันไม่ไป”

เหวินเจ๋อหลิ่วที่ได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เมื่อวาน แล้วตอนนี้ยังถูกจับกุมอีก เธอเลยไม่สามารถดิ้นรนหลุดพ้นได้

ส่วนถังอวี้สือเห็นว่าเหวินเจ๋อหลิ่วยิ่งดิ้นรน ก็ถูกจับแน่นขึ้น เธอจึงกล่าวอย่างราบเรียบ “เจ๋อหลิ่ว ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ ฉันจะไปด้วย ต่อให้เมื่อวานเธอทำผิด แต่ถังซวงก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เรื่องราวมันไม่น่าจะใหญ่โต”

ได้ยินถังอวี้สือพูดอย่างนั้น เหวินเจ๋อหลิ่วจึงสงบปากลง

ด้านถังหวยรุ่ยและถังคุนเฉินเองก็ทราบเรื่องนี้เช่นกัน แต่พวกเขาไม่คิดใส่ใจกับเหวินเจ๋อหลิ่วเท่าไหร่นัก ทว่าเหวินเจ๋อหลิ่วเป็นหนึ่งในคนของพวกเขา หากถูกจับตัวไปเพื่อขอโทษถังซวง หน้าของพวกเขาจะต้องแตกละเอียดแน่นอน ถังคุนเฉินจึงให้ถังหวยรุ่ยติดตามไป

“ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อ ฉันจะไม่ยอมให้เหวินเจ๋อหลิ่วได้รับโทษเด็ดขาด ครอบครัวของพวกเราจะอับอายไม่ได้!”

“อื้ม รีบไปจัดการซะ”

ถังหวยรุ่ยรีบมุ่งหน้าไปหาผู้เฒ่าถัง และเห็นว่าเจ๋อหลิ่วถูกพาตัวมาแล้ว

ถังคุนหาว หัวเฟยเฟิ่ง และสมาชิกของครอบครัวเฮ่อหลานทั้งหมดอยู่ที่นี่ พวกเขากำลังมองดูเหวินเจ๋อหลิ่วที่ถูกพาตัวเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เมื่อผู้เฒ่าถังเห็นเหวินเจ๋อหลิ่วถูกพาตัวมาแล้ว เขาพูดขึ้นทันที “เหวินเจ๋อหลิ่ว เธอกล้ามากที่ดูหมิ่นซวงเอ๋อร์ รีบขอโทษซวงเอ๋อร์เดี๋ยวนี้!”

เหวินเจ๋อหลิ่วได้ยินคำพูดนั้นชัดทุกคำ แต่เธอก็ไม่ยอมอ้าปาก

ถังอวี้สือที่เดินตามหลังเข้ามาจ้องมองเหวินเจ๋อหลิ่ว และหันมองผู้เฒ่าถังแล้วพูดขึ้นว่า “คุณตาทวดคะ ถึงเจ๋อหลิ่วจะดื้อรั้นไปสักหน่อย แต่ว่าเธอก็มีความจงรักภักดีและทำงานให้กับเราเสมอมา อย่าได้ถือโทษเธอเลยนะคะ”

ผู้เฒ่าถังไม่พูดอะไร เพียงหันมองถังซวงที่อยู่ด้านข้างก่อนจะถามขึ้นว่า “ซวงเอ๋อร์ เธอคิดจะลงโทษเหวินเจ๋อหลิ่วยังไง?”

ถังซวงหันมองเหวินเจ๋อหลิ่วที่ใบหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียดตรงหน้า ก่อนจะหัวเราะ “ง่ายมากค่ะ เพราะเธอต้องการสั่งสอนบทเรียนให้กับฉัน อย่างนั้นฉันก็อยากจะสั่งสอนบทเรียนให้กับเธอเหมือนกัน”

“อืม!”

ทันทีที่ผู้เฒ่าถังเห็นด้วย ถังอวี้สือถึงกับตะโกนออกไป

“คุณตาทวด ทำไม…”

แต่ก่อนที่ถังอวี้สือจะพูดจบ ผู้เฒ่าถังสั่งให้คนพาเหวินเจ๋อหลิ่วออกไป และเริ่มลงโทษทันที โดยมีชายสองคนจับแขนของเหวินเจ๋อหลิ่วเอาไว้ ก่อนจะมีชายอีกคนลงมือทุบตีเธออย่างหนัก

ถังหวยรุ่ยที่เพิ่งมาถึงและได้เห็นฉากตรงหน้า ตอนนี้เธอรู้สึกว่าใบหน้าของตนกำลังร้อนผ่าว แม้บุคคลที่ถูกทุบตีคือเหวินเจ๋อหลิ่ว แต่มันก็ไม่ต่างจากการตบหน้าครอบครัวรองของเธอ