การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 553 สมควรแล้ว

บทที่ 553 สมควรแล้ว

ถังคุนเฉินที่ถูกมัดเอาไว้ มีสีหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียด หันมองหัวเฟยเฟิ่งก่อนจะกล่าวอย่างฉุนเฉียว “ทุกสิ่งที่พี่พูดเป็นความจริงหรือ?”

“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง ฉันดูชอบยุ่งเรื่องคนอื่นหรือไง?”

ถังคุนเฉินหันไปมองผู้หญิงที่เขาหลงรักมานานหลายปีแต่กลับไม่ได้รักเขาเลย แต่เธอหลงรักพี่ชายคนโตของเขา เรื่องไร้สาระแบบนี้จะเกิดกับเขาจริง ๆ หรือ…

หลานอี้ไป๋ตกใจที่หัวเฟยเฟิ่งรู้มากเกินไป แต่เธอก็พยายามสงบลงได้ เธอหันมองถังคุนเฉินก่อนจะพูดว่า “คุนเฉิน เป้าหมายของหัวเฟยเฟิ่งคือการทำลายครอบครัวของเรา คุณจะเชื่อถือเธอได้ยังไง? ทุกอย่างที่เธอพูดเป็นเรื่องโกหก”

ได้ยินอย่างนั้น ถังคุนเฉินรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่คำพูดของหัวเฟยเฟิ่งได้หยั่งรากลึกไปในใจของเขา และยังสร้างความเจ็บปวดให้เขาด้วย

ขณะนั้นเองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กล่าวขัดจังหวะหลานอี้ไป๋ “จะจริงหรือเท็จ เราจะทราบหลังตรวจสอบ” หลังจากนั้นเขาออกคำสั่งให้ไปค้นหาทันที

“ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ การทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะ คุณจะให้คนอื่นเข้าไปในห้องของอี้ไป๋ได้ยังไง?”

แม้แม่เฒ่าถังจะเศร้าใจ แต่เธอก็รู้ว่าหากตนไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ครอบครัวของลูกชายคนเล็กต้องพังทลายแน่ และลูกชายคนโตจะถูกหัวเราะเยาะ ทุกคนในครอบครัวจะกลายเป็นตัวตลกทันที

แม่เฒ่าถังตอนนี้อยากจะบีบคอหัวเฟยเฟิ่งให้ตายคามือ

พวกเขาสามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ในหลังบ้านได้ แต่หัวเฟยเฟิ่งกลับยืนกรานที่จะป่าวประกาศให้ผู้คนภายนอกรับทราบด้วย

แต่ไม่ว่าแม่เฒ่าถังจะพยายามหยุดอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ แต่มันก็สายไปแล้ว ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่พบเจอนาฬิกาที่พังแล้วในห้องของหลานอี้ไป๋

“นี่… เป็นไปไม่ได้…”

ถังคุนหาวมองนาฬิกาตรงหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ ไม่อยากจะเชื่อเรื่องราวเหล่านี้เลย แม้เขาไม่อยากยอมรับความจริง เขาก็หันมองหัวเฟยเฟิ่งด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “เฟยเฟิ่ง คุณ…”

ถังคุนหาวยังพูดไม่จบประโยค แต่หัวเฟยเฟิ่งก็รู้ดีว่าเขาต้องการถามอะไร

เธอจ้องมองถังคุนหาวด้วยแววตาคาดเดายากก่อนจะเอ่ยปาก “หลานอี้ไป๋ชอบคุณตั้งแต่ต้น เธอจึงมักสร้างปัญหาให้ฉันเสมอมา ฉันไม่คิดเลยว่าการแต่งงานกับคุณจะทำให้ฉันต้องพบเจอเรื่องเลวร้ายมากมาย หลังจากฉันคลอดอาหลาน เธอต้องการฆ่าอาหลานเพื่ออยากเห็นฉันเจ็บปวด โชคดีที่อาหลานไม่ตาย และแม่บ้านไม่ได้ลงมือฆ่าเธอจริง ๆ ไม่อย่างนั้นตลอดชีวิตนี้ฉันคงไม่มีวันให้อภัยคุณได้อีกแล้ว”

“ไม่… มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”

ถังคุนหาวจ้องมองนาฬิกาเรือนนั้นอยู่นาน และเขาก็จดจำมันได้ นาฬิกานี้คือนาฬิกาเก่าของเขา

ถังคุนเฉินจ้องมองหลานอี้ไป๋ก่อนจะเอ่ยปากถาม “สิ่งที่หัวเฟยเฟิ่งพูดออกมาเป็นความจริงใช่ไหม? เธออิจฉาพี่สะใภ้ และอยากให้หล่อนเจ็บปวด เธอจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ฉันทำร้ายถังหลาน”

ถังอวี้สือตื่นขึ้นมา และไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากได้ยินบทสนทนาแล้วจึงเข้าใจเรื่องราว เธอหันมองหลานอี้ไป๋อย่างไม่อยากจะเชื่อถือ “เรื่องนี้มันเป็นไปได้ยังไง คุณยาย…”

แต่เมื่อเห็นสีหน้าของถังคุนเฉินแล้ว ถังอวี้สือจึงไม่พูดอะไรต่อ

หลานอี้ไป๋มองนาฬิกาที่พังแล้วในมือของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ แววตาของเธอเหม่อลอย ไม่มีใครรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เดิมทีเธอคิดจะหาคำแก้ตัว แต่ดูเหมือนว่าความลับที่เก็บซ่อนไว้ลึกที่สุดในชีวิตของเธอถูกหัวเฟยเฟิ่งเปิดเผยหมดสิ้นแล้ว

“หัวเฟยเฟิ่ง เธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

ได้ยินหลานอี้ไป๋กล่าวขึ้นมาอย่างนั้น หัวเฟยเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อะไรกัน หยุดเสแสร้งแล้วหรือ ในที่สุดก็คิดจะยอมรับความจริงแล้วสินะ”

“ฮึ่ม… ชีวิตของฉันจบสิ้นแล้ว หากมันจะเกิดอะไรขึ้นคงไม่สำคัญอีกแล้ว”

หัวเฟยเฟิ่งพยักหน้า “อื้ม มันก็เป็นอย่างนั้นแหละ สถานการณ์จะไม่เปลี่ยนไป”

“หัวเฟยเฟิ่ง บอกฉันมาว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

หัวเฟยเฟิ่งหยุดเมินเฉยก่อนจะเม้มปากแล้วยกยิ้มจาง “พอเห็นเธอเก็บนาฬิกาของถังคุนหาวเอาไว้ ฉันก็เข้าใจถึงสิ่งที่ฉันไม่เคยเข้าใจมาก่อน น่าเสียดาย… เธอไม่ควรมายุ่งกับอาหลานของฉันเลย” แววตาของหัวเฟยเฟิ่งเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ฮ่าฮ่า… แค่นี้เองน่ะหรือ ฉันก็คิดว่าฉันเก็บสิ่งนี้ไว้ดีแล้วเชียว ไม่คิดว่าเธอจะรู้”

หัวเฟยเฟิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “หลานอี้ไป๋ นี่เธอบอกว่าเก็บซ่อนแล้วงั้นหรือ? ดวงตาของเธอมที่จ้องมองถังคุนหาวตลอดเวลา เธอคิดว่าคนอื่นตาบอดและมองไม่เห็นหรือไง?”

“อืม… แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร พูดอะไรตอนนี้ก็คงไม่สำคัญแล้ว”

ทั้งสองพูดคุยกันสักพัก ขณะนั้นเองหัวเฟยเฟิ่งโน้มตัวเข้าใกล้หลานอี้ไป๋พร้อมกล่าวกระซิบด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงสองคน “แล้วรู้ไหมว่าทำไมเธอถึงตกเลือดตอนคลอดลูก?”

หลานอี้ไป๋นิ่งเงียบไปชั่วขณะ หลังจากที่เธอเข้าใจทุกอย่าง เธอเงยหน้าขึ้นมองหัวเฟยเฟิ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เธอ… เธองั้นหรือ นังสารเลว!”

ไม่แปลกใจเลย ทั้งที่หลานอี้ไป๋แข็งแรงและสุขภาพดีเสมอมา กลับมีเลือดออกมากเมื่อต้องคลอดลูก หัวเฟยเฟิ่งนี่เองที่ทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอมีลูกได้อีก “ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแก”

คนอื่นไม่รู้เลยว่าทั้งสองพูดคุยอะไรกัน แต่เมื่อเห็นหลานอี้ไป๋ที่บ้าคลั่ง และพยายามจะโจมตีหัวเฟยเฟิ่ง ทั้งหมดเข้าไปกันหัวเฟยเฟิ่งทันที

ถังซวงมอบสิ่งที่เนี่ยหลางมอบให้กับผู้เฒ่าตระกูลใหญ่

“ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ เนี่ยหลางมอบสิ่งนี้ให้ฉัน กรุณาตรวจสอบมันด้วยค่ะ”

ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่คาดเดาไว้แล้วว่าถังคุนเฉินก่อเรื่องเลวร้ายไว้มากมาย แต่หลังจากอ่านมัน เขายังโกรธมากถึงขีดสุด “มากเกินไป มากเกินไปแล้ว” และสิ่งที่ทำให้เขาทนไม่ได้คือถังคุนเฉินลงมือสังหารคนของเขา “จับมันมา จับกุมถังคุนเฉินกับครอบครัว!”

“ครับ”

หลังจากนั้นผู้เฒ่าตระกูลใหญ่หันมองผู้เฒ่าตระกูลรอง

“เจ้ารอง ดูเหมือนว่านายเองก็ทำเรื่องลับหลังฉันไว้มากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดีเสียจริง”

ผู้เฒ่าตระกูลรองที่ไม่เคลื่อนไหว เมื่อได้ยินผู้เฒ่าตระกูลใหญ่พูด เขาจึงตระหนักได้ว่าเรื่องราวไม่ราบรื่นเสียแล้ว แม้เขาจะมีกำลังคน แต่ก็ไม่สามารถต่อสู้กับทีมผู้คุ้มกันของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ได้ จึงถูกจับกุมไว้ด้วย

ส่วนผู้เฒ่าตระกูลสี่และห้าที่ก่อกบฏก็รู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง แม้พวกเขาจะร้องขอความเมตตามากเท่าไหร่ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้ว

หลังจากทุกคนถูกพาตัวไป ผู้เฒ่าถังราวกับว่ามีอายุเพิ่มขึ้นอีกสิบปี ร่างกายของเขาแข็งทื่ออย่างไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อ

แม่เฒ่าถังที่รู้สึกตัวได้ก่อน หันไปมองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ “ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ วันนี้ตระกูลของเราวุ่นวายมากพอแล้ว อย่างนั้นฉันขอให้คุณจัดการทุกสิ่งตามสมควรค่ะ”

ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ส่ายศีรษะ “คุณหนูถังซวงเป็นผู้นำตระกูลอย่างถูกต้อง เธอจะเป็นผู้ที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งหลังจากนี้”