การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 568 พรสวรรค์ของถังเซวี่ย

บทที่ 568 พรสวรรค์ของถังเซวี่ย

ถังซวงและหัวเทียนจางเงยหน้าขึ้นมองถังเซวี่ย

“เสี่ยวเซวี่ย ชั้นหนังสือนี้ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลย มันก็เหมือนกันทุกชั้นไม่ใช่หรือ? เธอ…”

แต่ก่อนที่หัวเทียนจางจะพูดจบ เขาเห็นรอยแตกบนพื้นตรงหน้าของถังเซวี่ย หลังจากนั้นช่องว่างก็ปรากฏขึ้นเรื่อย ๆ เป็นบันไดทอดยาวสู่ใต้ดิน

หัวเทียนจางเงียบ

ถังซวงเองก็เงียบเช่นกัน

ทั้งสองมองถังเซวี่ยก่อนจะเอ่ยปากถามว่า “เสี่ยวเซวี่ย เธอทำอะไรน่ะ?”

ถังเซวี่ยมองอุโมงค์ตรงหน้าด้วยความว่างเปล่าก่อนจะตอบว่า “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ”

หัวเทียนจางและถังซวงวางหนังสือในมือ พวกเขาเดินไปหาถังเซวี่ยและมองชั้นหนังสือที่เธอกล่าวถึงก่อนหน้านี้

หัวเทียนจางมาที่ห้องสมุดนี้หลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีอุโมงค์ลับอยู่ภายในชั้นหนังสือของที่นี่ด้วย

“เป็นไปได้ยังไง? หลังจากที่ฉันขึ้นเป็นผู้นำตระกูลหัว ฉันก็รู้ทุกอย่างของตระกูลหัว แต่ทำไมไม่เคยรู้ว่ามีอุโมงค์อยู่ในห้องสมุดนี่ด้วย” หัวเทียนจางแตะประตูตรงหน้าเบา ๆ และไม่รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดสังเกตแม้แต่น้อย

เห็นอย่างนั้นแล้ว ถังเซวี่ยชี้ไปทางด้านซ้ายของชั้นหนังสือแล้วพูดขึ้นว่า “ตรงนี้มันบุ๋มลงไปนิดนึงค่ะ”

“ตรงไหน?”

หัวเทียนจางไม่ทันสังเกตเห็น ถังเซวี่ยจึงกดลงไปอีกครั้ง แต่ว่าคราวนี้เธอไม่สามารถทำได้ “แปลกจัง เมื่อกี้ยังกดได้อยู่เลย”

ถังซวงพูดขึ้นก่อนว่า “คงเป็นเพราะอุโมงค์เปิดแล้วละมั้ง เลยกดไม่ได้”

“คงจะเป็นอย่างนั้น”

หัวเทียนจางพยักหน้ารับ หลังจากนั้นเขาหันมองถังซวงและถังเซวี่ย “งั้นเราลงไปดูด้วยกันเถอะ” เพราะถังเซวี่ยเปิดอุโมงค์นี้ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องพาทั้งสองคนลงไปด้วย

“ค่ะ”

ถังซวงเองก็อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในอุโมงค์นี้ด้วยเช่นกัน เมื่อได้รู้ว่าอุโมงค์นี้ไม่มีใครค้นพบมานานหลายปีแล้ว เธอเลยใช้งานคบเพลิงใกล้ ๆ

หัวเทียนจางพูดขึ้น “ซวงเอ๋อร์หัวไวดีนี่ แต่คบเพลิงนี้ก็ดูสวยดีนะ งั้นเราไปกันเถอะ”

“ค่ะ”

ถังซวงและถังเซวี่ยเดินตามหัวเทียนจางเข้าไปในอุโมงค์

คราวแรกอุโมงค์ค่อนข้างแคบมาก แต่ไม่นานก็ค่อย ๆ กว้างขึ้น ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงห้องแห่งหนึ่ง ซึ่งห้องนี้เต็มไปด้วยชั้นวางและมีกล่องไม้วางเรียงรายอยู่

ถังซวงเดินไปด้านหน้าพร้อมกับถังเซวี่ย เธอตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ อย่างระมัดระวังก่อนจะหยิบกล่องไม้มาเปิดออก

“โห… หินก้อนนี้สวยจังเลย”

ถังเซวี่ยมองหินสีแดงขนาดเท่ากำปั้นในกล่อง แววตาของเธอเปล่งประกายสดใสก่อนจะพูดว่า “มันคือหินอะไรหรือคะ ทำไมสวยขนาดนี้”

ถังซวงเองก็ไม่รู้จัก เธอจึงไม่สามารถตอบคำถามของถังเซวี่ยได้

ด้านหัวเทียนจางที่ได้ยินอย่างนั้น ก็หันมองกลับมาและในดวงตาของเขาเผยความตื่นตระหนก “มันน่าจะเป็นหินหงเหยียน” เขาก้าวเข้ามาเพื่อดูมันให้ชัดอีกครั้ง และเผยใบหน้ายินดี “นี่คือหินหงเหยียนจริง ๆ ด้วย”

ถังซวงและถังเซวี่ยไม่เคยได้ยินชื่อหินชนิดนี้มาก่อน หลังจากมอบกล่องไม้ให้กับหัวเทียนจาง พวกเธอก็เปิดกล่องอีกใบ และภายในกล่องนี้มีหินสีดำขลับราวกับน้ำหมึก

“หินก้อนนี้ดำสนิท ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อนเหมือนกัน”

ถังซวงเองก็ไม่เคยเห็นหินชนิดนี้มาก่อน เธอจึงไม่สามารถตอบอะไรได้ “คุณทวด ลองดูหน่อยสิคะว่ามันคือหินอะไร”

หัวเทียนจางวางหินหงเหยียนในมือลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนจะหันมองหินสีดำดุจหมึกในมือของถังซวง เวลานี้จิตใจของเขาสั่นไหวจนแทบคลั่ง “มันน่าจะเป็นแร่หยกนิล” ขณะพูดอย่างนั้นเขาเดินเข้าหาและตรวจสอบมัน “อื้ม แร่หยกนิลจริง ๆ ด้วย”

ทันทีที่เห็นว่ามันคือหินหายาก หัวเทียนจางอดไม่ได้ที่จะเปิดกล่องอื่น ๆ ดู “โอ้ นี่คืออัญมณีเทอร์ควอยซ์ ส่วนนี่คืออาเกตสีเขียว และนี่คือ…”

หัวเทียนจางเปิดกล่องมากมายตรงหน้า ทุกครั้งที่เปิดออกเขาล้วนแต่อุทานออกมาอย่างตื่นตระหนก ในที่สุดเขาเปิดกล่องทั้งหมดเสร็จสิ้นและทุกกล่องมีหินอยู่ด้านใน

“นี่คือ… แร่ในตำนานของตระกูลหัว ทั้งหมดอยู่เหนือจินตนาการของฉันมากจริง ๆ”

จู่ ๆ หัวเทียนจางก็นึกถึงเรื่องเล่าที่เขาเคยได้ยินครั้งยังเด็ก ว่ากันว่าตระกูลหัวจะมีแร่จำนวนหนึ่งที่ใช้เพื่อเสริมโชคลาภ อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงเรื่องเล่าที่ค่อย ๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา และยังไม่เคยมีใครได้พบเจอแร่ชุดนั้นเลย อีกทั้งตระกูลหัวไม่มีผู้มีพรสวรรค์มาหลายร้อยปีแล้ว พวกเขาจึงหยุดสนใจเรื่องเล่านั้นไป

แต่ไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะได้พบเจอกับมัน

เห็นว่าหัวเทียนจางมีสีหน้าผิดแปลกไป ถังซวงก็เอ่ยปากถาม “คุณทวดคะ แร่พวกนี้สำคัญมากหรือคะ?”

“สำคัญมากสิ โดยเฉพาะกับผู้มีพรสวรรค์”

หัวเทียนจางหันมองถังเซวี่ยก่อนจะกล่าวด้วยความตื่นเต้น “เสี่ยวเซวี่ย เหลนเป็นสมาชิกของตระกูลหัวของเรา นับจากวันนี้ไปเหลนจะเป็นผู้นำตระกูลหัว!”

ที่ถังเซวี่ยโชคดีขนาดนี้ ทั้งยังสามารถหลบหนีจากคำใส่ร้ายของหัวอวี้เหวินได้ และยังค้นพบห้องลับนี้ด้วย มันชัดเจนแล้วว่าพรสวรรค์ของถังเซวี่ยยอดเยี่ยม ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าถังเซวี่ยคือผู้นำตระกูลที่ปรากฏตัวขึ้นในรอบหลายร้อยปี

ถังเซวี่ยที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกตะลึง รีบโบกมือปฏิเสธ “ไม่ค่ะ ไม่ได้หรอกค่ะคุณทวด คุณเข้าใจผิดแล้ว หนูจะเป็นผู้นำตระกูลหัวได้ยังไง อีกอย่างหนูไม่ได้ใช้สกุลหัวด้วย”

ในที่สุดถังซวงก็เข้าใจบางอย่าง เธอหันมองหัวเทียนจางก่อนจะเอ่ยปากขึ้นว่า “คุณทวดคะ เป็นไปได้ไหมว่า… เสี่ยวเซวี่ยเป็นคนมีโชคลาภเป็นพรสวรรค์ ซึ่งจะมีเพียงคนของตระกูลหัวเท่านั้นที่จะมี แต่บางคนก็อาจจะโชคดีกว่า แต่มันก็ยากจะพูดกันในเรื่องแบบนี้”

หัวเทียนจางหันมองถังซวง

“ดูเหมือนเธอเองก็จะรู้เรื่องของตระกูลหัวอยู่บ้าง อื้ม ฉันคิดว่าเสี่ยวเซวี่ยโชคดี และการที่เธอสามารถค้นพบห้องลับนี้ถือว่าเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด” สมาชิกทุกคนของตระกูลหัวเคยเข้ามาที่หอสมุดแห่งนี้แล้ว แต่ไม่เคยมีใครพบสถานที่ลับนี้เลย แต่ถังเซวี่ยกลับค้นพบมันทั้งที่เพิ่งมาในคราวแรก มันชัดเจนแล้วว่าเธอคือผู้ถูกเลือกให้เป็นผู้นำตระกูลหัว

ทว่าถังเซวี่ยไม่รู้เรื่องของตระกูลหัวเลย และรู้สึกสับสนมากหลังได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เธอรู้ดีว่าตัวเองมีความสามารถระดับไหน และเป็นไปไม่ได้เลยที่ตัวเธอจะเป็นผู้นำตระกูลเช่นเดียวกับพี่สาว

“คุณทวดคะ บางทีเรื่องโชคลาภมันก็พูดกันยากนะคะ วันนี้หนูอาจจะแค่โชคดีก็ได้ค่ะ”

หัวเทียนจางกล่าวด้วยความมั่นใจ “ฉันคิดไม่ผิดแน่นอน เหลนคือผู้นำตระกูลหัวที่พวกเราต้องการพบมากที่สุด”

เมื่อเห็นว่าถังเซวี่ยยังไม่เชื่อ หัวเทียนจางถึงกับโบกมือให้ถังเซวี่ยแล้วเอ่ยปากขึ้นว่า “เสี่ยวเซวี่ย มานี่สิ”

ถังเซวี่ยมองหัวเทียนจางก่อนจะก้าวเท้าไปอย่างเชื่อฟัง อีกฝ่ายเอาหินใส่มือของเธอก่อนจะพูดว่า “เสี่ยวเซวี่ย ลองบีบหินก้อนนี้ดูสิ”