การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 597 งานฉลองวันเกิด

บทที่ 597 งานฉลองวันเกิด

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงวันหยุดสุดสัปดาห์อีกครั้ง และงานฉลองวันเกิดของฟักทองน้อยและฟักขาวน้อยกำลังจะถูกจัดขึ้น เวลานี้นโยบายใหม่ก็ถูกประกาศใช้ด้วยเช่นกัน กลิ่นแห่งความเจริญเริ่มอบอวลไปทั่ว

“พี่คะ ลุงเปามาค่ะ”

ขณะที่ถังซวงกำลังชงชาอยู่ในสนามหญ้า ถังสือเดินเข้ามาพร้อมกับเปาลี่ผิง

ทันทีที่ได้พบกับถังซวง เขายิ้มก่อนจะเอ่ยปาก “ท่านผู้นำโถง ผมมีบางอย่างจะคุยกับคุณสักหน่อยครับ”

ถังเซวี่ยจึงขอตัวออกไปก่อน

“นั่งลงสิ เดี๋ยวฉันชงชาให้”

เปาลี่ผิงยกยิ้ม นั่งลง หลังจากดื่มชาที่ถังซวงชงให้แล้วเขากล่าวชื่นชมทันที “ท่านผู้นำโถง ฝีมือการชงชาของคุณไม่เลวเลย”

ถังซวงหัวเราะ “เอาละ มีอะไรก็พูดมาเถอะ ฉันรู้ทักษะการชงชาของตัวเองดีอยู่แล้ว”

เปาลี่ผิงยิ้มกว้าง “ท่านผู้นำโถง ผมมาที่นี่เพื่อจะพูดคุยเกี่ยวกับบริษัทขนส่งของเราที่จดทะเบียนในเมืองเผิง แน่นอนว่าการรักษาความปลอดภัยถูกระบุไว้ในวาระการประชุมด้วยนะครับ เรากำลังจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการในเร็ว ๆ นี้”

เปาลี่ผิงกล่าวถึงสถานการณ์ล่าสุดของบริษัทขนส่ง

“ท่านผู้นำโถง คุณมีวิสัยทัศน์กว้างไกลจริง ๆ ตอนนี้ธุรกิจขนส่งของพวกเราสร้างกำไรได้มาก พี่น้องแต่ละคนได้กลับขึ้นมาบนดินและมีชีวิตอย่างสะดวกสบาย ทุกคนรู้สึกขอบคุณผู้นำโถงจากใจจริง”

ถังซวงก็รู้สึกยินดีด้วยเช่นกัน

เธอได้พบกับเฉินกวงหยางโดยบังเอิญ จากนั้นก็ได้รู้จักกับผู้เฒ่าฉี พวกเขาดูแลเธออย่างดีและยังไว้วางใจให้เธอขึ้นเป็นผู้นำโถงยี่ชี่คนใหม่ แน่นอนว่าเธอต้องการตอบแทนบุญคุณของพวกเขา มันคงจะดีไม่น้อยหากพี่น้องในโถงยี่ชี่ทุกคนได้มีชีวิตที่มั่นคง

พูดจบ เปาลี่ผิงก็กล่าวอีกเรื่อง

“ท่านผู้นำโถง เพื่อนของฉีเสียนเจ็ดถึงแปดคนมาที่เมืองหลวงแล้ว เขาบอกว่าคุณสัญญาว่าจะหางานให้เพื่อนของเขา”

ถังซวงพยักหน้ารับทันที “ใช่ ฉันพูดไว้ แล้วคุณได้พบกับเพื่อนของฉีเสียนหรือยัง? พวกเขาเป็นยังไงบ้าง?”

เปาลี่ผิงตอบกลับ “ครับ ผมได้เจอพวกเขาแล้ว ก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว”

หลังจากฉีเสียนเริ่มทำงาน เขาก็ได้รู้ว่าอีกฝ่ายคือทหารผ่านศึก และมีเพื่อนที่เกษียณจากหลายเหตุผลมากมาย ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่พวกเขาจะมีทักษะที่ดี และแน่นอนว่าผู้นำโถงต้องการรับสมัครคนเหล่านี้ให้เข้าทำงาน หากเป็นเช่นนี้ทั้งสินค้าและบุคคลจะต้องได้รับการคุ้มครองอย่างปลอดภัยแน่นอน

ถังซวงพยักหน้ารับ “อื้ม ถ้าคุณคิดว่าดีก็สามารถจัดการเรื่องงานให้พวกเขาได้เลย ให้ฉีเสียนกับคนอื่น ๆ อยู่ในบริษัทรักษาความปลอดภัย ถึงบริษัทจะอยู่ในเมืองเผิง แต่พวกเขาก็สามารถทำงานในเมืองหลวงได้ ถ้ามีงานที่ต้องออกจากเมืองก็แค่ส่งพวกเขาไป แล้วจ่ายเงินอุดหนุนเพิ่มเติม”

งานรักษาความปลอดภัยเป็นงานที่อันตราย ดังนั้นเงินเดือนที่ถังซวงตั้งไว้จึงสูงมาก และพวกเขาจะได้รับเงินอุดหนุนเพิ่มหากออกไปทำงานห่างไกลด้วย

เปาลี่ผิงพยักหน้ารับ “ได้ครับผู้นำโถง”

ถังซวงครุ่นคิดสักหน่อยก่อนจะพูดว่า “คุณกับคุณเฟ่ยและคนอื่น ๆ รีบหารือกันเกี่ยวกับการกำหนดกฏเกณฑ์ข้อบังคับต่าง ๆ ทั้งรางวัลและการลงโทษ ทุกอย่างจะต้องชัดเจนและเป็นระเบียบ”

“ครับ”

เปาลี่ผิงตอบกลับ ก่อนจะหยิบกล่องผ้าเล็ก ๆ สองกล่องออกมา

“ท่านผู้นำโถง ผมได้ยินว่าคุณหนูทั้งสองกำลังจะมีงานฉลองวันเกิด ผมเลยเตรียมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ หวังว่าจะชอบนะครับ”

เพราะกังวลว่าถังซวงจะไม่รับมันไว้ เปาลี่ผิงจึงรีบกล่าวคำไว้ก่อน

พอเห็นกล่องในมือที่เปาลี่ผิงวางไว้แล้วออกไป ถังซวงก็ส่ายศีรษะ ยกยิ้มก่อนจะรับมันไว้แล้วส่งให้ถังหลาน “แม่คะ เปาลี่ผิงฝากของขวัญให้น้องค่ะ”

ถังหลานประหลาดใจ จนอุทานออกมา “ทำไมเสี่ยวเปาถึงสุภาพนักเล่า เดี๋ยวถึงวันงานเลี้ยงของฟักทองน้อยและฟักขาวน้อย แม่จะเชิญเขามาร่วมงานด้วย”

เดิมทีเธอต้องการจัดงานอย่างเรียบง่าย แต่คุณปู่จิงและคุณย่าจิงอยากจัดแบบยิ่งใหญ่ เพราะนี่คือวันเกิดของหลานตัวน้อยทั้งสองคน พวกเขาอยากให้มันเป็นงานที่สนุกสนานและครึกครื้น ถังหลานจึงไม่ปฏิเสธ และคิดว่าจะจองโต๊ะเพิ่มด้วย เธอจึงสามารถเชิญแขกเพิ่มได้อีกสักหน่อย

“ค่ะ”

ขณะแม่กับลูกสาวกำลังพูดคุยกัน พวกเขาทั้งคู่มองของที่อยู่ในกล่อง ใบหนึ่งเป็นเพชรสีชมพูขนาดใหญ่ และอีกกล่องคือไพลิน ทั้งคู่ไม่คิดมาก่อนว่ามันจะมีค่ามากเช่นนี้

“นี่… ไม่แพงเกินไปหรือ”

แม้แต่ถังซวงเองก็ยังไม่คาดคิดว่าเปาลี่ผิงจะมอบของแพงเช่นนี้ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

ถังหลานรีบมอบกล่องคืนให้กับถังซวง “ซวงเอ๋อร์ เอาไปคืนให้เสี่ยวเปาเถอะจ้ะ มันมีค่ามากเกินไป เรารับไว้ไม่ได้หรอก”

ถังซวงพยักหน้า

หลังจากได้พบกับเปาลี่ผิงในวันถัดมา เธอก็คืนกล่องให้เขา แต่เปาลี่ผิงปฏิเสธอย่างหนักแน่น “ท่านผู้นำโถง มันถูกมอบให้กับคุณหนูทั้งสองแล้ว ดังนั้น… คุณควรจะมอบมันให้พวกเขา การที่คุณเอามันกลับมาอย่างนี้ ผมรับมันกลับคืนไม่ได้ครับ”

ถังซวงไม่อยากรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ และต้องการที่จะคืนมันกลับไป

แต่เปาลี่ผิงเองก็ไม่ยอมเช่นกัน “ท่านผู้นำโถง รับมันไว้เถอะครับ ถึงเวลาคุณฉี กวงหยาง และเฟ่ยไห่ชางก็จะมีของขวัญมาให้ด้วยเหมือนกัน พวกเราคุยกันไว้แล้ว ดังนั้นอย่าปฏิเสธเลยครับ”

จากนั้น เปาลี่ผิงรีบเปลี่ยนเรื่อง “ท่านผู้นำโถง ไหน ๆ คุณก็มาแล้ว อย่างนั้นไปเจอเพื่อนของฉีเสียนสักหน่อยสิครับ”

“อื้ม”

ถังซวงเห็นว่าปฏิเสธไม่ได้แล้ว จึงไม่พูดอะไรอีก เพียงคิดในใจว่าค่อยหาอย่างอื่นทดแทนให้เขาหลังจากนี้ก็ได้

ไม่นาน ฉีเสียนและเพื่อน ๆ ของเขาก็ออกมา

“คุณถังซวง”

ฉีเสียนที่เห็นถังซวง รีบกล่าวทักทายทันที

จากนั้นชายแปดคนเดินติดตามฉีเสียน พวกเขาทั้งสูงและรูปร่างดี ทั้งหมดมองถังซวงด้วยความสงสัย ประหลาดใจกับอายุของเจ้านายตนเอง

ชายที่ดูแข็งกร้าวคนหนึ่งกล่าวขึ้นว่า “พี่ใหญ่ นี่คือเจ้านายที่พี่พูดไว้ก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

ฉีเสียนเหลือบมองผู้ชายคนนั้น “ต้าหู่ อย่าพูดจาหยาบคายกับเจ้านาย!”

ลู่ต้าหู่ขอโทษฉีเสียน จากนั้นเขาก้มศีรษะลงแล้วกล่าวขอโทษถังซวงทันที “หัวหน้าครับ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดออกไปอย่างนั้น ผมแปลกใจที่คุณยังอายุน้อยเท่านั้น”

ถังซวงยิ้มตอบกลับ “ไม่เป็นไร ตั้งใจทำงานให้ดีก็พอแล้ว” หลังจากนั้นเธอถามคำถามคนเหล่านี้สองสามคำ ก่อนจะสัมผัสได้ว่าพวกเขามีสายตาหนักแน่น ซื่อสัตย์ จึงไม่มีอะไรโต้แย้งและให้ฉีเสียนเป็นคนดูแลพวกเขา

ก่อนถังซวงจะจากไป เธอหันมาเชิญเปาลี่ผิงให้เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดด้วย

เปาลี่ผิงพยักหน้ารับอย่างยินดี

หลังจากนั้นถังซวงก็ได้รับของขวัญจากผู้เฒ่าฉีและคนอื่น ๆ ทั้งหมดล้วนมีค่ามาก จนเธอรู้สึกละอายใจ แต่ไม่นานก็ลืมเรื่องเหล่านี้ไป ยิ่งใกล้งานเท่าไหร่ เธอก็ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการเชิญแขก ไปรับถังคุนหาว จากนั้นก็ไปรับหัวเทียนจาง

เมื่อหัวเทียนจางมาถึง และได้เจอกับถังเซวี่ย “เสี่ยวเซวี่ย ได้รับของที่ทวดส่งมาให้หรือยัง?”

“ค่ะ หนูได้หมดแล้ว”

หัวเทียนจางระเบิดหัวเราะลั่น “เอาละ ดีจริง ๆ คราวนี้ทวดส่งมันมาเยอะมากเลย ตั้งใจทำงานล่ะ”

“ค่ะคุณทวด”

ถังเซวี่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

หลังจากนั้นหัวเทียนจางให้ทั้งสองไปทำอย่างอื่น “เอาละ ไม่มีอะไรแล้ว พวกเธอไม่ต้องกังวลเรื่องของทวดหรอก ปู่ย่าตายายของเธออยู่ที่นี่หมดแล้วใช่ไหม? อย่างนั้นทวดจะไปคุยกับพวกเขาสักหน่อย”

ถังซวงและถังเซวี่ยต้องไปรับเฮ่อจื่อกุยและครอบครัว จึงจากไปทันทีหลังจากรับหัวเทียนจางเสร็จสิ้น

ครอบครัวของเฮ่อจื่อกุยมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเด็กแฝดสองคน และพวกเขาเองก็ต้องการมาหาผู้อาวุโสเฮ่อด้วย เพราะไม่ได้เจอกันนานแล้ว

“ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย ดีใจที่ได้พบนะจ๊ะ”

พานลี่ฮวายิ้มพร้อมกล่าวทักทาย “ชุนหยานอยู่ที่ไหนหรือ? ทำไมป้าไม่เห็นเธอเลย?”

“ชุนหยานไปรับคุณย่าซูกับคนอื่น ๆ ค่ะ งานเริ่มจัดพรุ่งนี้ แต่ว่าเย็นนี้เราจะทานอาหารง่าย ๆ ที่บ้านด้วยค่ะ”

พานลี่ฮวาพยักหน้า “โอ้ จ้ะ ๆ งั้นเรารีบไปที่นั่นกันเถอะ แล้วคุณพ่อคุณแม่ของป้าอยู่ที่นั่นด้วยไหม?”

“คุณตาคุณยายมาแล้วค่ะ”

“งั้นเรารีบไปกันเถอะจ้ะ”

ถังซวงและคนอื่น ๆ กลับมาถึงบ้านตระกูลจิง อาหารเย็นก็ขึ้นโต๊ะพร้อมแล้ว คืนนี้มีสมาชิกในครอบครัวเท่านั้น หลังจากพวกเขาทานมื้อเย็นกันเสร็จสิ้นแล้วก็รีบแยกย้ายกันไปพักผ่อน

วันรุ่งขึ้น งานฉลองครบรอบหนึ่งปีของฟักทองน้อย จิงเหวินตี้ และฟักขาวน้อย จิงเยว่ลู่ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ