การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 600 ความคิดอันอาจหาญ

บทที่ 600 ความคิดอันอาจหาญ

ระหว่างเดินทาง พานลี่ฮวามองฉีเสียนและคนอื่น ๆ ด้วยสายตาใคร่สงสัยก่อนจะหันมองถังซวงแล้วเอ่ยถาม “ซวงเอ๋อร์ นี่คนของเธอหรือ?”

ถังซวงได้ยินแล้วก็พยักหน้ารับ “จะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอกค่ะ”

จากนั้นเธอก็พูดเรื่องที่ต้องการเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัย และสุดท้ายกล่าวขึ้นว่า “พวกเขามีทักษะแล้วก็มีระเบียบวินัย คุณสมบัติเหมาะสมกับบริษัทใหม่ของหนูมากค่ะ”

พานลี่ฮวาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ครั้นได้ยินอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ซวงเอ๋อร์ บริษัทใหม่ของเธอนับว่าน่าสนใจมาก ถ้าเราต้องการส่งของมีค่า เราก็ต้องการคนมีทักษะสักหน่อยเพื่อคุ้มครองความปลอดภัย ตอนนี้ที่เมืองก่างเฉิงเองก็คลับคล้ายคลับคลาว่าจะมีธุรกิจแบบนี้ด้วยเหมือนกัน เอาไว้ถ้ามีคนอยากจะใช้บริการ ป้าจะติดต่อหนูไปนะ”

ถังซวงยิ้มก่อนจะพูดต่อ “ค่ะ ขอบคุณคุณป้ามากเลยค่ะ”

ระหว่างทาง ถังซวงพูดเรื่องสาขาที่จะเปิดใหม่กับพานลี่ฮวา เวลาผ่านไปรวดเร็วจนทั้งสองไม่ทันรู้ตัว กระทั่งพวกเขามาถึงเมืองเผิง และแน่นอนว่ามีคนมาคอยรอรับพวกเขาที่สถานีรถไฟแล้ว

“คุณพาน คุณถัง ทางนี้ค่ะ”

ซุนเฉียนซีโบกมือเรียกถังซวงและพานลี่ฮวาอย่างรวดเร็ว

เมื่อพานลี่ฮวาเห็นซุนเฉียนซียืนรออยู่แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มก่อนจะกล่าว “เสี่ยวซุน มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? รอนานไหม?”

ซุนเฉียนซีได้ยินแล้วก็ส่ายศีรษะก่อนจะตอบกลับ “คุณพานคะ ฉันก็เพิ่งมาถึงเองค่ะ เราไปโรงแรมก่อนดีกว่าค่ะ”

“จ้ะ”

ซุนเฉียนซีมีไหวพริบยอดเยี่ยมมาก เมื่อเห็นมีกลุ่มคนมาพร้อมกับถังซวงด้วย เธอก็รีบทักทายพวกเขาอย่างกระตือรือร้นแล้วเชิญให้พวกเขาขึ้นรถตู้ด้านหลัง โชคดีที่วันนี้เธอเตรียมรถมาค่อนข้างดี ไม่อย่างนั้นที่นั่งอาจจะไม่เพียงพอ

ถังซวงอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยความพอใจ

ซุนเฉียนซีมีไหวพริบและมีความรอบคอบมาก เพราะเธอไม่ได้บอกไว้ล่วงหน้าว่าฉีเสียนจะมาด้วย แต่อีกฝ่ายก็ยังเตรียมการต้อนรับอย่างดี และมีที่นั่งเพียงพอสำหรับพาทุกคนไปโรงแรม สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าซุนเฉียนซีคิดเรื่องนี้มาอย่างระมัดระวัง

เห็นถังซวงพยักหน้าพึงพอใจแล้ว พานลี่ฮวายกยิ้มอย่างอดไม่ได้ “เห็นไหมว่าซุนเฉียนซีหน่วยก้านดีไม่เบา ตั้งแต่เธอไปเยี่ยมร้านของเราคราวที่แล้ว ก็ทำให้ป้าพบเจอต้นกล้าชั้นดี เธอจริงจังกับงานที่ได้รับมอบหมายมาก ไม่ว่าป้าจะสั่งอะไรไป เธอสามารถทำได้ทุกอย่าง นับว่าเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ”

“ใช่ค่ะ ต้องยอมรับว่าเธอเก่งมากจริง ๆ ครั้งสุดท้ายที่หนูได้เจอกับเธอ พบว่าทักษะการขายของเธอก็ไม่เป็นสองรองใคร”

ถังซวงเองก็คิดแบบเดียวกัน พานลี่ฮวาจึงกล่าวขึ้นว่า “ถ้าเธอเห็นด้วยแล้วฉันก็วางใจ ถ้าซุนเฉียนซีมาดูแลร้านในเมืองเผิงได้จริง ๆ มันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร”

“ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่ว่าร้านยังไม่เปิดเลย คุณป้ายังไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

พานลี่ฮวาก็ยังคงกังวลเช่นเดิม

“ซวงเอ๋อร์ แม้ยอดขายในเมืองก่างเฉิงจะดีมาก แต่เราก็ไม่รู้สถานการณ์ที่นี่ ป้ากลัวว่ายอดขายจะไม่ดีเทียบเท่าน่ะ”

เห็นพานลี่ฮวากังวลเกี่ยวกับเรื่องเดิม ๆ ถังซวงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“คุณป้าของหนูกลายเป็นคนขี้กังวลตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ มันจะไม่มีปัญหาแน่นอน” สุดท้ายเธอมั่นใจในผลิตภัณฑ์ของตัวเองมาก และยังมีความคิดอันอาจหาญ “คุณป้ารู้ไหมคะว่างานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิปีหน้าจะจัดขึ้นเมื่อไหร่?”

“เอ๊ะ? ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน อีกอย่างป้าก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้นัก ทำไมจู่ ๆ เธอถึงสนใจขึ้นมาล่ะ?”

ในตอนท้ายของประโยค คล้ายว่าพานลี่ฮวาจะตระหนักได้ถึงบางอย่าง เธอหันมองถังซวงด้วยความไม่เชื่อถือ “เธอ… คิดจะเอาเครื่องสำอางของเราเข้าร่วมงานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิหรือ?”

ถังซวงพยักหน้า “ใช่ค่ะ ถ้าเราสามารถส่งออกสิ่งนี้ได้ มันจะทำให้เงินไหลเข้าประเทศของเราด้วย และนี่เป็นสิ่งที่ดี สามารถขายได้และต้องซื้อซ้ำ”

พานลี่ฮวาตื่นเต้นขึ้นมา แววตาของเธอเปล่งประกายเจิดจ้า

“โอ้… ซวงเอ๋อร์ เธอนี่มีความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ อย่างนั้นเดี๋ยวภายในวันสองวันนี้ป้าจะไปสอบถามคนรู้จักให้ แล้วจะหาบูธสำหรับเราให้ได้”

ถังซวงพยักหน้ารับก่อนจะพูดขึ้นว่า “ค่ะ แต่ว่า…”

เธอกล่าวแผนการของตัวเองต่อว่า “คุณป้าคะ หนูคิดว่าจะจดทะเบียนร้านค้าในเมืองเผิงและจังหวัดเจียงด้วยค่ะ” ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ถังซวงคิดไว้แล้ว เพราะหากบริษัทสามารถส่งออกสินค้าได้จริง เมื่อถึงเวลานั้นก็จะได้รับเงินจากต่างประเทศเข้ามาด้วย

พานลี่ฮวาได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้ารับทันที

“ไม่มีปัญหาเลย เราจะจัดการเรื่องราวต่าง ๆ เรียบร้อยภายในช่วงไม่กี่วันนี้” ตอนนี้อาวุโสตระกูลเฮ่อทั้งสองคนต่างตั้งรกรากในเมืองหลวงแล้ว เธอกับสามีก็มีความคิดว่าจะเข้าเมืองหลวงทุกครั้งที่มีโอกาส ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทั้งครอบครัวก็ชื่นชอบที่นี่มาก และเต็มใจที่จะมาบ่อย ๆ

ถังซวงได้ยินว่าพานลี่ฮวาเห็นด้วยอย่างนั้น ก็ยกยิ้มและพูดขึ้นว่า “ค่ะ อย่างนั้นเรารีบจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จโดยเร็วดีกว่า”

ขณะพูดคุยกัน พวกเขาก็มาถึงโรงแรมแล้ว

ห้องที่ซุนเฉียนซีจองไว้คราวแรกไม่เพียงพอ เธอจึงรีบจองห้องเพิ่มอีกสองสามห้องสำหรับฉีเสียนและคนอื่น ๆ

“เสี่ยวซุน ขอบคุณมากนะ”

ถังซวงเห็นว่าซุนเฉียนซีจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดี จึงกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม

ซุนเฉียนซีได้ยินก็โบกมือพัลวัน “คุณถังคะ ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของฉันค่ะ”

เห็นว่าซุนเฉียนซีดูมีความสุขกับการทำงาน ถังซวงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะหันไปหาฉีเสียนและคนอื่น ๆ “พาทุกคนไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวตอนเย็นเราจะออกไปทานอาหารข้างนอกกัน”

“ครับ”

จากนั้นฉีเสียนก็พาลู่ต้าหู่และคนอื่น ๆ ไปยังห้องพักของพวกเขา

หลังจากทุกคนมาถึงห้องพักของตัวเอง พวกเขาผ่อนคลายท่าทีลงอย่างรวดเร็ว

“โอ้สวรรค์… ฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้หายใจมานานมาก!” ลู่ต้าหู่กล่าวพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น “ที่นี่เป็นห้องของพวกเราจริงหรือ? มันสวยมากเลย ผมไม่เคยอยู่ในที่ที่สวยขนาดนี้มาก่อน”

ฉีเสียนพยักหน้ารับเช่นกัน “ใช่ มันสวยมาก”

เวลานี้ชายร่างสูงและผอมกล่าวขึ้นจากด้านข้าง “พี่ใหญ่ คุณคิดว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยที่เถ้าแก่กำลังจะเปิดจะสร้างรายได้มากมายจริงหรือ? แล้วเธอยังให้เงินเดือนพวกเราสูงมากด้วย ถ้าตอนนั้นยังไม่มีงาน เธอจะมีเงินมาจ่ายพวกเราไหม?”

ลู่ต้าหู่หันมองชายคนนั้นก่อนจะพูดขึ้นว่า “ต้าหู่ คุณพูดจาให้มันดี ๆ หน่อยไม่ได้หรือ? คราวนี้เถ้าแก่พาพวกเรามาที่เมืองเผิงด้วย แน่นอนว่าต้องมีงานให้ทำ”

ลู่ต้าหู่ได้ยินอย่างนั้นแล้วก็รู้สึกว่าเหตุผลนี้เข้าท่า คงจะจริงอย่างนั้น

ส่วนถังซวงจัดข้าวของเรียบร้อยแล้ว จึงงีบหลับไปสักพัก

ถึงเวลามื้อเย็น ซุนเฉียนซีสั่งอาหารมื้อใหญ่เพื่อเป็นการเลี้ยงอาหารค่ำสำหรับทุกคน

และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉีเสียนกับเพื่อนของเขาได้ทานอาหารของที่นี่ และพวกเขารู้สึกว่าทุกอย่างที่กินเข้าไปล้วนแต่แปลกใหม่

ถังซวงยิ้มก่อนจะเอ่ยปากชักชวน “ถ้ายังไม่อิ่ม สามารถตักเพิ่มได้นะ”

“หัวหน้าครับ พอแล้ว พอแล้วครับ”

ลู่ต้าหู่รีบโบกมือ แม้พวกเขาจะกินได้มาก แต่การกินมากเกินไปจะทำให้เถ้าแก่ต้องอับอายได้

ถังซวงหันมองซุนเฉียนซีด้วยรอยยิ้ม และซุนเฉียนซีลุกขึ้นเติมอาหารเพิ่มอย่างรวดเร็ว

ฉีเสียน ลู่ต้าหู่และคนอื่น ๆ เห็นว่ายังมีอาหารอีกมาก แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ทิ้งมันไว้โดยเปล่าประโยชน์ ค่ำคืนนี้ทุกคนจึงเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหารด้วยความครึกครื้น

วันรุ่งขึ้น ถังซวงพาพานลี่ฮวาไปยังร้านที่เธอซื้อไว้ก่อนหน้านี้