การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 603-2 ค่าจ้างครั้งแรกของถังเซวี่ย (2)

บทที่ 603 ค่าจ้างครั้งแรกของถังเซวี่ย (2)

เฟ่ยไห่ชางยกยิ้ม มองถังซวงแล้วพูดขึ้นว่า “หัวหน้า ผมเลือกอาคารไว้เรียบร้อยแล้ว บริษัทรักษาความปลอดภัยจงเฉิงกำลังจะมีสำนักงานเป็นของตัวเอง แล้วเรายังจัดเตรียมหอพักสำหรับพนักงานด้วย พี่น้องของเราจะได้พักผ่อนที่นี่ได้ และถ้าคนของฉีเสียนอยากจะไปอยู่ด้วย พวกเขาก็สามารถทำได้เหมือนกันครับ”

ถังซวงยืนขึ้น “เอาละ งั้นเราไปดูกันดีกว่า”

หลังจากผ่านไปสองวัน บริษัทรักษาความปลอดภัยจงเฉิงก็ก่อตั้งขึ้นในเมืองเผิงอย่างเงียบ ๆ ฉีเสียนกับคนอื่น ๆ ก็เข้าร่วมพิธีเปิดบริษัทด้วย ทุกคนเห็นว่าบริษัทเปิดตัวแล้ว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปลาบปลื้มและยินดี ทั้งหมดรู้สึกราวกับว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทแห่งนี้

หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมด ถังซวงก็มาคุยกับฉีเสียนเกี่ยวกับงานในคราวต่อไป

“พี่ฉีเสียน ตอนนี้บริษัทรักษาความปลอดภัยจงเฉิงของพวกเรามีการว่าจ้างจากเมืองก่างเฉิงเข้ามาเยอะมาก เพราะฉะนั้นช่วงนี้พวกเราคงต้องยุ่งกันอีกสักพักใหญ่ ๆ ถ้าพี่ยังมีพี่น้องที่พอจะมาร่วมงานกับเราได้ ก็สามารถเรียกพวกเขามาที่เมืองเผิงได้โดยตรงเลยนะ ที่นี่มีหอพักให้ สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้ และหากต้องการพาครอบครัวมาด้วย บริษัทของเราจะจัดหาที่พักให้ตามเหมาะสม ส่วนคนที่ต้องการกลับเมืองหลวงก็สามารถทำได้ แต่ถ้าที่นี่มีงานเข้ามามากเกินไปและกำลังคนไม่เพียงพอ วันนั้นพวกพี่อาจจะต้องถูกแบ่งมาช่วยเหลือบ้าง”

ฉีเสียนได้ยินถังซวงพูดอย่างนั้นก็พยักหน้ารับอย่างเร่งรีบ “ครับหัวหน้า ผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมจะให้ลู่ต้าหู่กับโจวต้าจู่ช่วยหาคนมาเพิ่มด้วย”

“ครับ”

ฉีเสียนจัดการทุกอย่างรวดเร็วมาก ไม่ถึงสองชั่วโมง เขาก็เดินเข้ามาบอกข่าวกับถังซวง

“หัวหน้า ลู่ต้าหู่ต้องการจะอยู่ปกป้องสหายซุนต่อสักพัก เขากับโจวต้าจู่และเพื่อน ๆ อีกเจ็ดคนจะอยู่ที่นี่ มีแต่ผมที่จะกลับเมืองหลวง และค่อยกลับมาอีกครั้ง ก่อนหน้านี้ผมได้ยินคุณเฟ่ยบอกว่ามีงานให้ทำเยอะมาก ผมเลยอยากจะมาหาเงินที่นี่สักพัก”

เขากล่าวออกมาด้วยความเคอะเขิน “แต่ว่า… ผมเป็นห่วงเสี่ยวซี”

ถังซวงตอบกลับทันทีว่า “ไม่ต้องห่วงเรื่องของเหยาหงกับเสี่ยวซีค่ะ เดี๋ยวฉันจะหาบ้านใหม่ให้พี่ แล้วให้เหยาหงกลับบ้านทุกวันเพื่อดูแลลูกด้วยตัวเอง ส่วนช่วงกลางวันก็จะให้ป้าของเปาลี่ผิงดูแลเสี่ยวซีแทน อีกอย่างเสี่ยวซีก็โตแล้ว อีกเดี๋ยวเดียวเขาก็จะไปโรงเรียน เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลเลยค่ะ ฉันจะดูแลทั้งภรรยาและลูกชายของพี่อย่างดี”

ได้ยินถังซวงพูดอย่างนั้นแล้ว ฉีเสียนยิ่งผ่อนคลาย ขณะเดียวกันเขากล่าวขอบคุณถังซวงอย่างจริงใจ

“ขอบคุณครับหัวหน้า”

ถังซวงส่ายศีรษะโดยตรง “ไม่ต้องสุภาพมากนักหรอกค่ะ ในเมื่อพี่เต็มใจที่จะทำงานหนักให้กับฉัน และทั้งหมดนี้มันคือสิ่งที่ฉันควรทำ”

หลังจากจัดการกับเรื่องในบริษัทรักษาความปลอดภัยแล้ว ถังซวงกับพานลี่ฮวาก็ไปดูร้านขายเครื่องสำอางที่กำลังอยู่ในช่วงปรับปรุง

ซุนเฉียนซีเห็นทั้งสองเข้ามาก็รีบออกมาต้อนรับ

“คุณพาน คุณถัง โครงสร้างของร้านเริ่มจะชัดแล้วค่ะ อีกไม่นานคงเสร็จเรียบร้อย” ขณะพูด เธอก็พาทั้งสองคนเข้าไปเยี่ยมชมร้านค้า

ร้านค้ากำลังวุ่น แต่ก็สามารถมองเห็นโครงสร้างได้แล้ว

พานลี่ฮวาพยักหน้าอย่างอดไม่ได้ “เสี่ยวเซวี่ยออกแบบได้ดีจริง ๆ แค่ให้เจียรุ่ยแก้ไขบางส่วนเท่านั้น” แต่จู่ ๆ พานลี่ฮวาก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้จ่ายค่าจ้างการออกแบบ “ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ยของเราทำงานหนักมาก เราจะต้องมอบค่าจ้างให้เธอด้วยนะจ๊ะ”

ถังซวงยิ้มกว้าง “ค่ะคุณป้า หนูไม่ลืมแน่นอน และหนูจะจ่ายเงินให้กับเสี่ยวเซวี่ยตามราคาตลาดด้วย”

พานลี่ฮวาพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เราจะจ่ายให้ตามราคาท้องตลาดได้ยังไงล่ะ การออกแบบของเสี่ยวเซวี่ยยอดเยี่ยมกว่าท้องตลาดเสียอีก เราต้องจ่ายสูงกว่าสิ” หลังจากนั้นเธอก็พูดราคาออกมา

ถังซวงหัวเราะและไม่ได้โต้แย้งอะไรอีก

เมื่อถึงวันเดินทางกลับ พานลี่ฮวายังไม่คิดจะกลับไปพร้อมกับถังซวง

“ซวงเอ๋อร์ ป้าจะกลับเมืองก่างเฉิงก่อน เพราะอีกเดี๋ยวลุงของเธอกับคนอื่น ๆ ก็จะกลับมาแล้ว ป้าจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาจ้ะ”

คราวนี้เฮ่อจื่อกุยและเฮ่อเจียรุ่ยได้มีช่วงเวลาที่ดีกับผู้เฒ่าเฮ่อทั้งสองเต็มที่แล้ว และพวกเขาก็กำลังจะกลับ ถ้าหากเธอเข้าเมืองหลวงวันนี้ เมื่อไปถึง เธอก็ต้องกลับเมืองก่างเฉิงทันที มันจะเป็นการเสียเวลาเปล่า ๆ

ถังซวงพยักหน้ารับ “ค่ะคุณป้า อย่างนั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ตอนที่พวกเขามาที่นี่ พวกเขามาพร้อมกันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่เมื่อถึงวันกลับ กลับมีเพียงถังซวงและฉีเสียนเท่านั้น

ทันทีที่มาถึงเมืองหลวง ฉีเสียนขอตัวกลับบ้านทันที “หัวหน้าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ถังซวงโบกมือให้กับฉีเสียน “อื้ม เดินทางดี ๆ นะคะ”

หลังจากฉีเสียนจากไปแล้ว ถังซวงก็กลับบ้านด้วยเช่นกัน

ถังหลานที่เห็นลูกสาวคนโตกลับมาแล้ว เธอถึงกับประหลาดใจ อุทานออกมาเสียงดัง “ซวงเอ๋อร์ กลับมาแล้วหรือจ๊ะ ทำไมคราวนี้ถึงออกจากบ้านไปนานนักล่ะ”

ถังซวงมีความสุขมากที่ได้เจอแม่อีกครั้ง พูดขึ้นว่า “ในเมืองเผิงมีเรื่องให้ทำเยอะแยะเลยค่ะ เพราะแบบนั้นหนูเลยกลับมาช้า ที่บ้านเป็นยังไงบ้างคะ?”

“ไม่มีอะไรจ้ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“พี่… พี่…”

ศีรษะน้อย ๆ ทั้งสองโผล่ออกมาจากด้านหลังของถังหลาน นั่นคือฟักทองน้อยกับฟักขาวน้อย

ถังซวงประหลาดใจมากเมื่อเห็นเด็กน้อยทั้งสอง

“ฟักทองน้อย ฟักขาวน้อยยืนได้แล้วหรือคะ ทำไมถึงเก่งขนาดนี้เนี่ย”

แม้ว่าฟักทองน้อยกับฟักขาวน้อยจะไม่ได้เจอกับถังซวงมาสักพัก แต่พวกเขาก็ยังจดจำเธอได้ เมื่อเห็นว่าเธอเข้ามา เด็กทั้งสองก็รีบเข้าหาถังซวงพร้อมรอยยิ้มสดใส

แต่เพราะพวกเขาสองคนกำลังอยู่ในช่วงหัดเดิน ทันทีที่ออกตัวก็สะดุดขาตัวเองและจะล้ม ถังซวงจึงพุ่งไปคว้าเด็กน้อยทั้งสองไว้ในมือเดียว

“ทำไมเจ้าตัวน้อยถึงออกมาเดินอยู่ข้างนอกแบบนี้ล่ะ มันหนาวนะ รีบเข้าไปข้างในเร็วเข้า” ถังซวงบ่นออกมา พร้อมกับอุ้มน้องสองคนเข้าไปด้านใน

ถังหลานเองก็วิ่งตามไป แต่แทนที่จะหยุดในห้องนั่งเล่น เธอกลับเดินเข้าไปในครัวเพื่อสั่งทำอาหารจานโปรดของถังซวง

คุณย่าจิงดีใจมากเมื่อเห็นว่าหลานสาวคนโตกลับมาแล้ว

“ซวงเอ๋อร์กลับมาแล้วหรือจ๊ะ ย่ารู้สึกว่าไม่ได้เจอหลานนานมาก เรานึกว่าหลานจะไม่กลับมาจนกว่าจะถึงช่วงปีใหม่เสียอีก”

“ย่า… ย่า…”

เด็กน้อยสองคนเห็นว่าคุณย่าจิงเดินเข้ามา พวกเขาเหยียดมือออกพร้อมร้องเรียกเสียงหวาน

“โอ้… หลานที่น่ารักของย่า”

คุณย่าจิงรีบอุ้มฟักขาวน้อยซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ส่วนถังซวงยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ค่ะคุณย่า หนูกลับมาแล้วค่ะ”

บรรยากาศที่บ้านเต็มไปด้วยความรื่นเริง และเธอเองก็ได้ข่าวว่าเฮ่อจื่อกุยและเฮ่อเจียรุ่ยกลับเมืองก่างเฉิงไปแล้ว พวกเขาเองก็คิดถึงเธอด้วยเช่นกัน

จากนั้นไม่นาน ถังเซวี่ยก็กลับจากโรงเรียน เด็กสาวยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าพี่สาวกลับมาแล้ว

“พี่คะ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

ทันทีที่ถังซวงเห็นถังเซวี่ย เธอก็กวักมือเรียกน้องสาว ก่อนจะหยิบซองสีแดงออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้

“เสี่ยวเซวี่ย นี่คือค่าจ้างการออกแบบของเธอ งานที่เธอทำมันยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ”