การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 617 ช่วยถังชุนหยานให้รอดพ้น (1)

บทที่ 617 ช่วยถังชุนหยานให้รอดพ้น (1)

ถังชุนหยานที่ได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้นถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ

“อย่าให้มันมากนักนะถังไห่โป เงินก้อนนั้นมันเพียงพอที่จะสร้างบ้านแล้วแต่งเมียให้นายด้วยซ้ำ พวกนายก็รู้จักพอบ้างเถอะ คิดว่าฉันเก็บเงินได้หรือไง ยังจะมีหน้าให้ฉันโอนเงินให้ทุกเดือนอีก ตลกหรือเปล่า”

ถังไห่โปยิ้มหยันเมื่อได้ยิน

“ถังชุนหยาน ตอนนี้เธอก็ได้เงินทุกวันไม่ใช่หรือ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ แกอยู่กับพวกถังซวงและถังเซวี่ย ถ้าไม่สุขสบาย ก็ต้องรู้ว่าอาสะใภ้รองแต่งงานกับคนปักกิ่งที่มีเงินมีอิทธิพลไปแล้ว ถ้าแกอยู่กับพวกนั้น แกก็ต้องมีกินมีใช้ทุกวัน”

เมื่อกล่าวจบ สายตาของถังไห่โปเต็มไปด้วยความละโมบ

ก่อนหน้านี้ เพราะจู่ ๆ ที่บ้านก็ได้รับเงินก้อนโตทุกคนจึงพากันประหลาดใจ

หลังจากที่รู้ว่าเงินก้อนนี้เป็นเงินที่ถังชุนหยานโอนเข้ามา พวกเขาก็พากันอึ้งทั้งบ้าน คิดเอาไว้ว่าเธอได้ตายไปแล้ว ไม่คาดคิดว่าถังชุนหยานไม่ใช่แค่มีชีวิตอยู่เท่านั้น หนำซ้ำยังมีเงินมากขนาดนี้

พอหลังจากสองวันที่พวกเขาได้เงิน ลุงรองก็กลับมา

ลุงรองถังเจี้ยนกั๋วมอบเงินก้อนใหญ่ให้กับตายาย มันเยอะมากจนนับไม่ถ้วน ในตอนนั้นเองพวกเขาถึงได้รู้ว่าหลังจากที่ลุงรองออกไปจากหมู่บ้าน เขาได้ติดตามผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง ถึงได้มีเงินมากขนาดนี้

พวกเขารู้เรื่องของถังซวงจากปากลุงรอง จึงได้รู้ถึงเรื่องของถังชุนหยานด้วย ที่แท้ถังชุนหยานก็อยู่กับถังซวงมาโดยตลอด

พอรู้ว่าถังชุนหยานยังมีชีวิตอยู่แถมมีชีวิตอย่างสุขสบายด้วย

ครอบครัวก็ตกลงกันให้เขามาปักกิ่งเพื่อตามหาถังชุนหยาน

มีลูกสาวที่หาเงินได้มากขนาดนี้อยู่ในมือ จะให้ปล่อยได้ยังไง ทว่าเขาก็โชคดีมากหลังจากมาปักกิ่งได้ไม่ถึงสองวัน ก็เจอตัวถังชุนหยานแล้ว

“ถังชุนหยาน แกเกิดเป็นคนตระกูลถัง ตายไปก็เป็นผีตระกูลถัง ยัยเด็กไร้เดียงสาอย่างแกน่ะ น่าจะอุทิศตัวเพื่อครอบครัว ในเมื่อตอนนี้แกหาเงินได้แล้ว ก็ต้องส่งเงินไปที่บ้านทุกเดือน ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนก็จะขนกันมาอยู่ปักกิ่ง มีแกอยู่ยังไงซะพวกเราก็อยู่ปักกิ่งได้สบาย”

เมื่อกล่าวจบ ถังไห่โปก็ยิ่งพอใจกับความคิดนี้

อยู่บ้านนอกจะไปมีอนาคตอะไร ปักกิ่งต่างหากที่ใคร ๆ ก็อยากมาอยู่ หากพวกเขาสามารถมาลงหลักปักฐานที่นี่ได้ ต่อไปครอบครัวของพวกเขาก็จะกลายเป็นคนปักกิ่ง

“ในเมื่อแกไม่อยากให้เงินพวกเรา งั้นพวกเราก็จะมาที่ปักกิ่งกันให้หมด เดี๋ยวฉันจะส่งโทรเลขไปบอกพ่อแม่ ให้พวกเขามาด้วย”

แทนที่จะให้ยัยตัวเหม็นโอนเงินให้พวกเขา ไม่สู้พวกเขามาปักกิ่งเองเสียเลย แบบนี้ต่อให้ยัยตัวเหม็นถังชุนหยานไม่ให้เงิน พวกเขาก็มาขอเงินกับเธอเองได้

ถังไห่โปทำให้ถังชุนหยานโกรธจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ชี้ไปที่ถังไห่โปด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทว่าก็พูดอะไรไม่ออก

ถึงแม้จะรู้มาตลอดว่าคนตระกูลถังนั้นหน้าไม่อาย แต่ก็ไม่คาดคิดว่าจะหน้าไม่อายถึงขนาดนี้

“นายจะให้ฉันเลี้ยงดูพวกนายอย่างนั้นหรือ หึ… นี่มันตลกสิ้นดี ผู้คนเอาแต่บอกว่าเลี้ยงลูกเอาไว้ดูแลตอนแก่ แต่ฉันว่าถ้าพึ่งนายนะ คนทั้งบ้านคงได้อดตายกันพอดี เพราะมีลูกผู้ชายแล้วมันไม่มีประโยชน์ยังไงล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนี้ ถังไห่โปทั้งโกรธทั้งอับอาย

“ถังชุนหยาน… ยัยตัวเหม็น แกกล้าเยาะเย้ยฉันหรือ วันนี้ฉันจะตีแกให้ตายเลยคอยดู”

ตั้งแต่เล็กจนโตเขาเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของที่บ้านมาโดยตลอด แต่ถังชุนหยานเป็นแค่เด็กผู้หญิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านลุงรอง มีลูกทีก็ได้ลูกสาวถึงสองคน ดังนั้นในสายตาของตายาย เขาจึงเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูล แต่สุดท้ายกลับถูกถังชุนหยานดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถังไห่โปก็พลันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ยกมือขึ้นจะฟาดหน้าถังชุนหยาน

ถังชุนหยานไม่อาจทนดูดายปล่อยให้ตัวเองถูกตีอยู่แล้ว เธอจึงหลบไปด้านข้าง

นั่นทำให้ถังไห่โปโกรธจัด วันนี้เขาจะต้องสั่งสอนถังชุนหยานให้ได้ เมื่อตีพลาดครั้งแรก เขาก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้าแล้วดึงผมถังชุนหยานเอาไว้ทันที

“ถังชุนหยาน นอกจากแกจะไม่นับถือฉันที่เป็นพี่ใหญ่ แล้วยังจะกล้ามาดูถูกฉันอีก แกคงจะใช้ชีวิตสุขสบายเกินไปจนลืมตัวไปแล้วล่ะสิ”

ในขณะถังไห่โปกล่าว มือข้างหนึ่งของเขาดึงผมของถังชุนหยานเอาไว้แน่น และกำลังยกอีกมือขึ้นมาจะตีเธอ

เมื่อถังชุนหยานเห็นว่าฝ่ามือกำลังจะกระทบลงบนหน้าของตน เธอก็โกรธจัด

เธออยู่กับถังซวงมานานขนาดนี้ย่อมรู้กระบวนท่าต่อสู้อยู่บ้าง ทว่ากระบวนท่าทั้งหมดที่เธอเรียนรู้มันโหดมาก เมื่อก่อนเธอยังเคยคิดว่ามันเป็นการทำร้ายคน แต่ในตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว

ทว่า ในขณะที่ถังชุนหยานกำลังจะสวนหมัด ก็มีคนบางคนพุ่งตัวก้าวเข้ามาจับข้อมือของถังไห่โปเอาไว้

“หยุดเดี๋ยวนี้ แกทำอะไรน่ะ”

เมื่อเห็นว่ามีคนหยุดไว้ ถังชุนหยานก็มองด้วยความสงสัย และเมื่อพบว่าเป็นเฮ่อเจียรุ่ย สายตาของหญิงสาวก็เต็มไปด้วยความตกใจ

“พี่เจียรุ่ย พี่มาได้ยังไงคะ”

เฮ่อเจียรุ่ยสำรวจดูถังชุนหยาน เมื่อเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไร เขาก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก “ฉันบังเอิญมาทำธุระแถว ๆ นี้ ไม่คิดว่าอยู่ดี ๆ จะเห็นเธอถูกรังแก”

กล่าวจบ เฮ่อเจียรุ่ยก็มองถังไห่โปด้วยสายตาเย็นชา

“นายนี่มันหน้าด้านจริง ๆ กล้าทำร้ายผู้หญิงกลางวันแสก ๆ” ขณะที่กล่าว เฮ่อเจียรุ่ยผลักถังไห่โปออก แล้วเตะเขาทันที

“อ๊าก…”

ถังไห่โปถูกเตะล้มลงกับพื้น กุมจับหน้าอกแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หลังจากที่มีแรงก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนช้า ๆ มองเฮ่อเจียรุ่ยด้วยสายตาอาฆาต จากนั้นก็มองไปที่ถังชุนหยาน

“ใช้ได้นี่ ถังชุนหยาน มีคนมาช่วยแกด้วย ผู้ชายคนนี้เป็นใครล่ะ ใช่คนที่แกสนิทด้วยหรือเปล่า”

ในขณะที่กล่าว ถังไห่โปก็ใช้สายตามองเฮ่อเจียรุ่ย และรู้ในทันทีว่าอีกฝ่ายแต่งตัวดี แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนมีเงิน

“ถังชุนหยาน ไม่คิดเลยนะว่าแกจะมีความสามารถแบบนี้ สามารถจับผู้ชายโง่ ๆ ได้ มันรู้ไหมว่าแกเป็นคนบ้านนอกน่ะ”