การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 623 เปิดตัวได้ดี (2)

บทที่ 623 เปิดตัวได้ดี (2)

เมื่อพื้นที่จัดแสดงสินค้าถูกถังซวงปรับแก้ มันก็กลายเป็นพื้นที่จัดแสดงที่สะดุดตา จนทำให้ทุกคนต่างพากันเข้ามาดูด้วยความสนใจ

จนตอนนี้สีหน้าของหัวหน้ากวนนั้นดูไม่ได้ เดิมทีเขาไม่ได้ยินดีที่มีบริษัทเครื่องสำอางเล็ก ๆ ของพวกถังซวงมาอยู่แล้ว ดังนั้นจึงจัดเตรียมพื้นที่นั้นให้ แต่ตอนนี้เขาเหมือนกลายเป็นตัวตลก พวกถังซวงไม่ได้อับอาย ตรงกันข้ามกลับยิ่งดึงดูดสายตา

ผู้อำนวยการเถียนเองก็เห็นความสามารถของพวกถังซวง และเห็นพื้นที่จัดแสดงสินค้าของพวกเธอแล้ว “เป็นเด็กสาวที่เก่งรอบด้านสมคำร่ำลือจริง ๆ ดูการตกแต่งของพวกเธอสิ มันสวยมากจริง ๆ”

หัวหน้ากวนคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่านักธุรกิจชาวต่างชาติกลับเข้ามาพอดี เขาจึงทำได้เพียงรีบไปเตรียมตัว

ถังซวงเองก็เห็นนักธุรกิจต่างชาติเหล่านั้นมาแล้วเช่นกัน แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือหนึ่งในนั้นคือคนที่เธอรู้จัก

“ซูซาน คุณมาได้ยังไงเนี่ย”

ซูซานได้เจอถังซวงก็ดีใจเป็นอย่างมาก “คุณถัง ฉันไปหาคุณที่ร้านมาค่ะ ไม่รู้ว่าพวกคุณจะมาร่วมงานฤดูใบไม้ผลิที่ทางใต้ด้วย อีกอย่างฉันได้ยินมาว่าพวกคุณยังมีสินค้าใหม่ที่ยังไม่ได้เอาออกขายมาเปิดตัวที่งานฤดูใบไม้ผลิ ฉันก็เลยมาดูสักหน่อย” เมื่อกล่าวจบ เธอก็โน้มหน้าเข้าหาถังซวงและพูดว่า “คุณถัง คุณดูหน้าฉันสิ ฉันสวยกว่าเมื่อก่อนใช่หรือเปล่า”

ถังซวงเห็นรูปลักษณ์ของซูซานที่ไม่เพียงแค่สวยขึ้นเท่านั้น แต่ยังอ่อนหวานงดงาม “สวยกว่าเมื่อก่อนจริง ๆ ด้วยค่ะ”

เมื่อซูซานได้ยินก็กล่าวด้วยความรู้สึกตื่นเต้น “คุณถัง ทั้งหมดมันเป็นเพราะความพยายามของคุณนั่นแหละ นี่ใช้เวลาไม่นานเองนะ แต่กลับผิวดีขึ้นขนาดนี้ แถมยังแต่งหน้าติดแน่นขึ้นอีก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเครื่องสำอางของคุณเลย อันนั้นน่ะใช้ดีอยู่แล้ว ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงแพงขนาดนี้ สินค้าสมราคาจริง ๆ ค่ะ”

ข้างกายของซูซานมีชาวต่างชาติมาด้วยกันสองสามคน เมื่อพวกเขาได้ยินที่ซูซานกล่าว ทุกคนต่างก็เอ่ยด้วยความสงสัย “ซูซาน เครื่องสำอางที่คุณใช้อยู่ตอนนี้ซื้อมาจากเธอคนนี้หรือ พวกเราก็อยากซื้อบ้างจัง”

“ใช่ ก็ซื้อมาจากคุณถังนี่แหละ แต่วันนี้พวกเธออย่ามาแย่งฉันนะบอกไว้ก่อน ฉันว่าจะสั่งจองเครื่องสำอางพวกนี้กลับไปสักหนึ่งล็อต แล้วเอากลับไปขายที่ประเทศเรา ถ้าพวกเธอสนใจก็มาซื้อกับฉันได้”

ถังซวงได้ยินอย่างนั้นก็ตาเป็นประกาย ดูท่าซูซานคงจะเป็นลูกค้าขาใหญ่ตัวจริงเสียงจริงเสียแล้ว ก่อนหน้านี้เธอซื้อของชุดละสองหมื่นหยวน แล้วตอนนี้ก็ยังจะตกลงสั่งซื้อสินค้าอีก นั่นทำให้ถังซวงรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก

“จริงหรือซูซาน ว่าแต่ว่าคุณอยากได้เท่าไหร่หรือคะ คุณเองก็น่าจะรู้ว่าสินค้าของพวกเราเป็นสินค้าทำมือทั้งหมด มันจึงค่อนข้างใช้เวลานานมาก ถ้าคุณสั่งครั้งละจำนวนมากเกินไป เราคงจะผลิตให้ไม่ทันแน่นอน แต่ถ้าคุณพอจะรอได้ เราก็ไม่มีปัญหาค่ะ”

เมื่อซูซานได้ยินก็รีบเอ่ยถาม “แล้วถ้าอยากได้มากกว่านี้ พวกคุณจะใช้เวลานานแค่ไหนในการส่งสินค้าคะ?”

“เพราะพวกคุณเป็นลูกค้ารายแรก เพราะฉะนั้นก็จะได้เร็วหน่อย ส่วนรายละเอียดก็ขึ้นอยู่กับปริมาณการสั่งซื้อของคุณค่ะ”

ในตอนนี้ซูซานเชื่อมั่นในผลิตภัณฑ์ของซวงฮวาอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงสั่งสินค้าแบบที่เธอซื้อก่อนหน้านี้ทันทีห้าร้อยชุด

“ห้า… ห้าร้อยหรือ?”

ถังชุนหยานมองซูซานด้วยความประหลาดใจ เธอเริ่มคำนวณแล้วว่าห้าร้อยชุดจะได้ราคาเท่าไหร่ หลังจากที่คำนวณแล้วก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก มันจะได้สิบล้านเลยไม่ใช่หรือไง ซูซานมีเงินมากขนาดนั้นเลยหรือ จริงอยู่ว่าการทำสัญญาในงานฤดูใบไม้ผลินี้ไม่ได้ใช้สกุลเงินหยวน ดังนั้นเมื่อแปลงค่าเงินออกมาแล้ว แม้จำนวนเงินจะไม่มากถึงสิบล้านก็ตาม แต่ก็ถือว่าไม่น้อยเลยทีเดียว

แม้แต่ถังซวงเองก็มองไปที่ซูซานแล้วเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “คุณต้องการชุดก่อนหน้าจริง ๆ หรือคะ ตอนนี้ไม่มีกิจกรรมลดราคานะ ราคายังค่อนข้างแพง”

ซูซานกล่าวอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย “พอกลับไป ยังไงเครื่องสำอางชุดนั้นก็มีคนซื้อกลับไปแน่นอน”

ถังซวงอดไม่ได้ที่จะกล่าว “ถ้างั้นพวกเราก็มาทำสัญญาสั่งซื้อสินค้ากันเลยเถอะค่ะ”

ซูซานทำสัญญาสั่งซื้อสินค้าอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็มองดูผลิตภัณฑ์ที่อยู่ตรงหน้า “ว้าว… คุณถัง ครั้งนี้กล่องบรรจุภัณฑ์ของพวกคุณไม่เหมือนกับอีกแบบใช่หรือเปล่า สวยจังเลย ให้ความรู้สึกคนละแบบกับอันก่อนด้วย”

เพราะซูซานพูดเร็วมากจนถังชุนหยานติด ๆ ขัด ๆ เพราะฟังเข้าใจเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น แถมยังทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงมองไปที่ถังซวง

ถังซวงพูดแนะนำด้วยรอยยิ้ม “กล่องบรรจุภัณฑ์พวกนี้เป็นอีกแบบหนึ่งที่เราออกแบบค่ะ มันจะมีเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมประเทศเราอยู่ด้วย จึงจะแตกต่างกันมาก”

“สวยมากจริง ๆ”

หลังจากที่กล่าว ซูซานก็เอ่ยถามต่อ “คุณถัง ฉันได้ยินมาว่างานฤดูใบไม้ผลิครั้งนี้พวกคุณมีผลิตภัณฑ์ชิ้นใหม่ด้วย เป็นตัวไหนหรือ?”

ถังซวงหยิบผลิตภัณฑ์ลดสิวและให้ความชุ่มชื้นขึ้นมาทันที

“เป็นตัวนี้ค่ะ แต่กลุ่มเป้าหมายหลักก็จะเป็นคนที่มีสิวอยู่บนใบหน้า ถ้าเป็นคุณคงไม่จำเป็นต้องใช้”

เมื่อซูซานได้ยินก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย “จะช่วยลดสิวได้จริง ๆ หรือ?” เธอพูดพลางดึงตัวเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังออกมา “คุณถัง นี่เจนนี่ เพื่อนของฉันเองค่ะ ตอนนี้เธอกำลังมีปัญหาเรื่องสิวอยู่น่ะ”

ถังซวงได้ยินก็หันไปมองแล้วพบว่าถ้าไม่มองอย่างละเอียด ความจริงแล้วก็ไม่ได้ชัดมาก แต่เป็นเพราะเธอเป็นคนผิวขาวมาก เม็ดสีผิวจึงมีไม่มาก ผิวของเธอจึงไม่คล้ำง่าย เลยทำให้มองไม่ชัด “ใช้ได้แน่นอนค่ะ”

“งั้นก็ดีเลย”

ซูซานรีบตื๊อให้เจนนี่สั่งซื้อ

แต่เจนนี่กลับรู้สึกลังเล

“ซูซาน คุณเชื่อในตัวเครื่องสำอางของพวกเธอจริง ๆ หรือ คุณจะไม่ให้คนมาตรวจสอบข้างในว่ามีส่วนประกอบ อะไรบ้างเลยหรือ”

เมื่อซูซานได้ยินก็ไม่พอใจ

“ก็พวกเธอพูดเองไม่ใช่หรือว่าหน้าของฉันดีขึ้น ทำไมตอนนี้เกิดจะไม่เชื่อขึ้นมาอีกล่ะ”

“ฉัน…”

เจนนี่พูดไม่ออกไปชั่วขณะ ผิวของซูซานดีขึ้นมากก็จริง และพวกเธอก็อยากได้เครื่องสำอางที่อีกฝ่ายใช้ด้วย แต่อย่างไรก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี แล้วอันที่จริงเธอก็คิดมาโดยตลอดว่าเครื่องสำอางของประเทศของพวกเธอต้องดีกว่าแน่นอน

ถังซวงไม่ได้มีนิสัยชอบบังคับคนอื่นอยู่แล้ว เธอยิ้มให้ซูซานแล้วพูดว่า “ซูซาน ในเมื่อเพื่อนของคุณไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ส่วนเรื่องการสั่งซื้อสินค้า พวกเราจะดำเนินการส่งให้ไวที่สุด”

“อืม”

ซูซานได้ยินก็พยักหน้า จากนั้นก็คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณถัง งั้นฉันสั่งซื้อผลิตภัณฑ์ลดสิวพวกนี้ได้ไหม แต่ไม่ได้สั่งซื้อเยอะมากนะคะ”

“ได้แน่นอนค่ะ”

ถังซวงไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว จึงตอบตกลงโดยทันที แม้ว่าในท้ายที่สุดซูซานจะสั่งซื้อเพียงสามสิบชุดเท่านั้น แต่ราคามันก็ไม่น้อยเลย ดังนั้นเธอจึงมองซูซานด้วยรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงความใจถึงของซูซาน ถังซวงก็ใจกว้างมอบเครื่องสำอางให้เธอสามตัวเป็นของแถม “ซูซาน นี่เป็นเครื่องสำอางตัวหลักที่เรานำเสนอในครั้งนี้ สามตัวให้คุณอย่างละชุดค่ะ”

จากนั้นถังชุนหยานก็ได้โอกาส แนะนำสรรพคุณของสินค้าแต่ละตัวอย่างช้า ๆ

ซูซานก็รับเอาไว้ด้วยความดีใจ หลังจากทำสัญญาสั่งซื้อสินค้าเป็นอันเสร็จเรียบร้อย เธอก็ไปดูพื้นที่จัดแสดงสินค้าอื่น ๆ ต่อ

พานลี่ฮวามองไปที่ถังซวงด้วยใบหน้าตื่นเต้น และพูดว่า “ซวงเอ๋อร์ ไม่คิดเลยว่าซูซานจะเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สุดของพวกเรา เธอใจถึงดี ป้าชอบ”

ส่วนคนจากโรงงานรื่อฮว่าต่างพากันมองด้วยสายตาอึ้ง ๆ ในบรรดาพวกเขามีคนที่ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องและได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ พวกเขาจึงหันไปถามพวกถังซวงด้วยความไม่เชื่อ “คุณ… พวกคุณนี่ปล้นกันหรือเปล่า ทำไมของถึงได้แพงขนาดนี้”

ถังซวงได้ยินก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่ที่ไหนกันล่ะคะ เมื่อสักครู่นี้ไม่ได้ยินหรือว่าสินค้าของพวกเราสมราคา เพราะฉะนั้นราคานี้ก็ควรค่ากับสินค้าแล้ว”