การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 68 ยินดีต้อนรับ(รีไรท์)

บทที่ 68 ยินดีต้อนรับ(รีไรท์)

บทที่ 68 ยินดีต้อนรับ(รีไรท์)

เมื่อหลิวเหลียงไคได้ยิน เขาก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “หนูซวงไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะบอกเสี่ยวเซวี่ยให้เอง ไม่ต้องกังวลนะ”

ถังซวงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

“คุณลุงคะ เดี๋ยวฉันไปบอกเสี่ยวเซวี่ยเองเลยดีกว่า เผื่อเธออยากไปที่ด้วย ส่วนถ้าแม่ฉันกลับมาแล้วพวกฉันยังไม่มา รบกวนคุณลุงบอกแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ให้หน่อยนะคะ”

ถังซวงรู้สึกว่าปลอดภัยกว่าหากพาเสี่ยวเซวี่ยไปด้วยเพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น

หลิวเหลียงไคขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขารู้สึกว่าคนจากโรงงานเครื่องจักรยังคงรออยู่ที่นี่ และถังซวงไม่ควรรอช้าอีกต่อไป

จู่ ๆ เหลียงจุนเฟิงก็พูดขึ้นว่า “สหายเสี่ยวถัง ถ้าเธอกังวลใจ ให้น้องสาวเธอไปที่กับเราได้นะ ครั้งนี้ฉันขับรถมาที่นี่คนเดียว ยังไงก็สะดวกอยู่แล้ว”

ถังซวงพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และพูดว่า “ตกลงค่ะ งั้นฉันไปตามเสี่ยวเซวี่ยก่อนนะคะ”

แต่โม่เจ๋อหยวนรั้งถังซวงไว้และพูดว่า “ซวงเอ๋อร์เดี๋ยวฉันไปเรียกเสี่ยวเซวี่ยเอง เธอรออยู่ที่นี่เถอะ”

เมื่อคิดว่าเหลียงจุนเฟิง และคนอื่น ๆ ยังคงอยู่ที่นี่ ถังซวงก็ไม่ปฏิเสธ

“ได้”

โม่เจ๋อหยวนออกไปอย่างรวดเร็ว หลังจากวิ่งกลับบ้านและเห็นถังเซวี่ย เขาก็อธิบายกับเธอสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น และก็พาถังเซวี่ยไปหาถังซวงที่หมู่บ้าน

เมื่อทั้งสองมาถึง ถังซวงและเหลียงจุนเฟิงก็กำลังคุยกันเรื่องรถก่อสร้าง

“พี่สาว เรามาแล้ว”

เมื่อได้ยิน ถังเซวี่ยมองไปที่เหลียงจุนเฟิงด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “สหายเหลียง งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”

เหลียงจุนเฟิงพยักหน้าทันที และขับรถพาถังซวง กับคนอื่น ๆ ออกไป

เมื่อมองตามหลังของถังซวง และคนอื่น ๆ ที่ออกไป หลิวเหลียงไคก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยอารมณ์บางอย่าง

“เฮ่อหลาน… ดูเหมือนว่าในอนาคตชีวิตของเธอคงจะดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ หนูซวงเก่งมากจริง ๆ เธอถึงขนาดรู้จักคนในโรงงานเครื่องจักร แถมคนผู้นั้นยังเข้าหาเธอเองอีก ดูเหมือนพวกเขาจะให้คุณค่ากับยัยหนูซวงมากเลยนะ”

อู๋จวน ภรรยาของหลิวเหลียงไคก็สังเกตเห็นเช่นกัน พยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ใช่ ซวงเอ๋อร์มีความสามารถมากจริง ๆ”

ในอีกด้านหนึ่ง ถังซวงและคนอื่น ๆ ขึ้นรถของเหลียงจุนเฟิง และตรงไปที่โรงงานเครื่องจักรของอำเภอ

แต่กว่าจะไปถึงก็เกือบเที่ยงแล้ว พวกเขาเลยยังไม่ได้ไปซ่อมเครื่องจักรในทันที

เหลียงจุนเฟิงได้พาทั้งสามคนไปที่โรงอาหารก่อน

“สหายเสี่ยวถัง เธอต้องกินมากกว่านี้นะ”

ถังซวงยิ้มให้เขา “อย่ากังวลเลยสหายเหลียง ครั้งหน้าเราคงไม่ได้มาเป็นแขกที่นี่แล้วล่ะค่ะ”

ถังเซวี่ยที่ตามมาพยักหน้าด้วย เธอยังคงตื่นเต้นเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่าจะได้มาที่โรงงานเครื่องจักรพร้อมกับพี่สาวของเธอ และยังได้ทานอาหารดี ๆ ด้วยกันอีก

หลังจากทานอาหารเสร็จ เหลียงจุนเฟิงก็พาถังซวงและคนอื่น ๆ ไปยังสถานที่ที่ซ่อมรถครั้งก่อน

ถังซวงมองดูอุปกรณ์เสริมอย่างระมัดระวัง จากนั้นพยักหน้าและพูดว่า “อุปกรณ์เสริมนี้ใช้ได้เลยค่ะ สามารถเริ่มซ่อมมันได้ทันทีเลย”

เมื่อถังซวงวุ่นวายอยู่กับการซ่อม โม่เจ๋อหยวนก็มายืนอยู่ข้าง ๆ และทำหน้าที่ยื่นเครื่องมือให้เธอ แม้แต่เหลียงจุนเฟิงก็ไม่สามารถเข้าไปแทรกได้…

ถังซวงนั้นไม่ได้สังเกตในตอนแรก แต่เมื่อเธอพบว่าเป็นโม่เจ๋อหยวนที่กำลังส่งมอบเครื่องมือให้ เธอก็อดหัวเราะไม่ได้และพูดว่า “พี่โม่ ฉันไม่คิดเลยว่าพี่จะรู้จักของพวกนี้ด้วย”

แม้แต่เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าโม่เจ๋อหยวนจะเก่งขนาดนี้

เครื่องมือใดที่เธอต้องการ โม่เจ๋อหยวนจะมอบให้เธอในทันทีราวกับรู้อยู่แล้วว่าต้องใช้อะไร

แม้แต่เหลียงจุนเฟิงก็มองไปที่โม่เจ๋อหยวนด้วยความสงสัย

หากแต่โมเจ๋อหยวนยิ้มและพูดว่า “ฉันสนใจเรื่องนี้เหมือนกันน่ะ เลยคุ้นเคยกับมันดี งานวิจัยในปัจจุบันของฉันก็เกี่ยวกับเรื่องเครื่องจักร แต่ฉันไม่รู้วิธีซ่อมรถจริง ๆ หรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหลียงจุนเฟิงก็พูดชมเชย “แต่ถึงอย่างนั้น คุณก็เก่งมากเลยนะ”

เมื่อเขาเห็นโม่เจ๋อหยวนครั้งแรก เหลียงจุนเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดโดยไม่รู้ตัวว่านี่คือเด็กผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาคงไม่เคยแตะต้องเครื่องมือใด ๆ มาก่อน เขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กชายเช่นนี้จะสนใจในสิ่งเหล่านี้เลย ตอนนี้เมื่อเห็นโม่เจ๋อหยวนกับถังซวงยืนอยู่ด้วยกัน เขาแค่คิดว่ามันเจริญตาดีจริง ๆ ทั้งตอนที่อยู่ในโรงอาหารก่อนหน้านี้ หลาย ๆ คนก็มองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว

แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งสองก็ราวกับว่าไม่ได้สังเกตเห็นสายตาเหล่านั้นเลย

หลังจากที่ถังซวงกำลังยุ่งกับการซ่อมอยู่ เธอก็ปรบมือและพูดว่า “เอาล่ะ เสร็จแล้ว”

เหลียงจุนเฟิงพูดด้วยความไม่เชื่อ “เร็วจัง”

แต่ด้วยประสบการณ์ก่อนหน้านี้ เขารู้สึกว่าถังซวงไม่ได้พูดรับประกันใด ๆ ดังนั้นเขาจึงรีบเรียกหลินกง และขอให้อีกฝ่ายลองขับรถก่อสร้างคันนี้ก่อน

หลินกงได้เคยเจอกับถังซวงมาก่อนแล้วจากครั้งล่าสุด และหลังจากครั้งนี้ เขาก็ยกนิ้วให้ถังซวงและพูดว่า “สหายถัง เธอน่าทึ่งจริง ๆ”

ต้องรู้ว่าแม้พวกเขาจะไม่รู้เกี่ยวกับอุปกรณ์เสริมหลายชิ้น แต่ทั้งหมดที่เตรียมไว้นั้นถังซวงก็เป็นคนวาดไว้ให้ เธอน่าทึ่งมากจริง ๆ

ในเวลานี้ หูจื่อเฉียงก็รีบมาที่นี่เช่นกัน

“สหายเสี่ยวถัง ฉันขอโทษจริง ๆ เมื่อกี้ฉันติดประชุมอยู่น่ะ เลยไม่มีเวลามาพบเธอ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงโบกมือของเธอและพูดว่า “ผู้จัดการหู คุณสุภาพเกินไปแล้วค่ะ”

“ไม่ ๆ สหายเสี่ยวถัง เราอยากจะขอบคุณเธอมากจริง ๆ”

หลังจากหูจื่อเฉียงขอบคุณอย่างจริงใจ เขาก็มอบสิ่งที่เขาเตรียมไว้นานแล้วให้ถังซวง เพราะในท้ายที่สุด เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้เด็กสาวตัวเล็ก ๆ ซ่อมรถให้พวกเขาโดยไม่ได้อะไรติดไม่ติดมือกลับไปไม่ได้หรอก

สิ่งที่หูจื่อเฉียงเตรียมไว้นั้น ก็สามารถใช้งานได้จริง มีทั้งข้าว แป้ง และน้ำมันปรุงอาหาร ซึ่งเป็นของมีค่าในตอนนี้

แต่ท้ายที่สุด หูจื่อเฉียงมองไปที่ถังซวงอย่างลังเลและถามว่า “สหายเสี่ยวถัง เอ่อ… ชายชราคนหนึ่งขอให้ฉันถามเธอว่าเธอสามารถซ่อมรถบรรทุกขนาดใหญ่แบบนั้นได้ไหม?”

ถังซวงเลิกคิ้วเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธ เพียงพยักหน้าและพูดว่า “รถบรรทุกขนาดใหญ่ก็น่าจะซ่อมได้ค่ะ แต่คงต้องไปดูอาการมันก่อน จึงจะฟันธงได้นะคะ”

“จริงหรือ? แบบนั้นคงจะวิเศษมากเลย”

ใบหน้าของหูจื่อเฉียงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “อา… ขอบอกตามตรงก่อนว่าฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในทีมขนส่ง ก่อนหน้านี้ รถสองคันของทีมขนส่งของพวกเขามีปัญหาน่ะ แต่ทีมได้พยายามติดต่อช่างซ่อมมาเองแล้วแต่ก็ไม่สามารถซ่อมได้เลย เลยขอให้โรงงานเครื่องจักรของเราช่วย แต่เราเองก็ยังแก้ปัญหาไม่ได้ เพราะงั้นฉันเลยนึกถึงเธอน่ะ”

“งั้นฉันจะไปดูให้นะคะ”

ถังซวงตกลงอย่างง่ายดาย

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้

“เฒ่าหู ฉันมาพบคุณแล้ว”

เมื่อหูจื่อเฉียงได้ยินเสียงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและมองไปที่ถังซวง และพูดว่า “พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ถังซวง นี่คือฟู่เซิง หัวหน้าทีมขนส่ง”

เมื่อเห็นหูจื่อเฉียงแนะนำตัวเอง ฟู่เซิงก็รีบหันไปมองถังซวง และตอบสนองทันที

“เฒ่าหู นี่คือสาวน้อยที่ช่วยโรงงานเครื่องจักรของนายซ่อมรถก่อสร้างสินะ ดูเหมือนว่าฉันจะโชคดีจริง ๆ ได้พบกับสหายเสี่ยวถังทั้งที่เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก” ฟู่เซิงทักทายถังซวงอย่างอบอุ่น “สวัสดีสหายเสี่ยวถัง ฉันชื่อฟู่เซิงจากทีมขนส่งนะ”

“สวัสดีค่ะหัวหน้าฟู่”

เดิมทีฟู่เซิงต้องการคุยกับหูจื่อเฉียงเกี่ยวกับบางสิ่ง แต่เมื่อตอนนี้ได้เจอถังซวงแล้ว เขาก็อยากจะพาเธอออกไปโดยเร็ว “สหายเสี่ยงถัง… เธอสนใจไปที่ทีมขนส่งของเราเพื่อดูรถตอนนี้เลยไหม? ขนส่งของเราอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เอง และเราจะไปถึงที่นั่นในไม่ช้าด้วย”