การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 83 มาที่บ้าน(รีไรท์)

บทที่ 83 มาที่บ้าน(รีไรท์)

บทที่ 83 มาที่บ้าน(รีไรท์)

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อเฒ่าถัง แม่เฒ่าถังก็พูดตอบกลับด้วยใบหน้าที่มืดมนว่า “โทษฉัน โทษฉันงั้นหรือ! ฉันไม่เคยเห็นคุณปฏิบัติต่อถังซวงและถังเซวี่ยอย่างดีเลยเหมือนกัน ทำไมคุณเอาแต่ดูเด็กสองคนนั้นทำงานโดยไม่พูดอะไรล่ะ พอมาตอนนี้ก็กลายเป็นความผิดฉัน โทษฉันอีก ฮึ่ม… คิดได้ยังไง”

“หุบปาก กล้ามาว่าฉันอย่างนั้นหรือ?”

เมื่อเห็นใบหน้าที่บูดบึ้งจนน่าเกลียดของพ่อเฒ่าถัง แม่เฒ่าถังก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอยังคงกลัวชายชราจะโกรธ

ในขณะนี้ ถังอี้กั๋วก็รีบเข้ามา

“พ่อแม่ คนในหมู่บ้านบ่นเรื่องครอบครัวเรากันใหญ่เลย เราควรทำยังไงดีล่ะ?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายคนโตพูด พ่อเฒ่าถังก็พูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ตอนนี้สามแม่ลูกนั่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเราแล้ว เราจะทำอะไรได้?”

ถังอี้กั๋วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ถึงเฮ่อหลานจะหย่ากับเจี้ยนกั๋วแล้ว แต่ถังซวงก็เป็นลูกสาวโดยกำเนิดของเจี้ยนกั๋ว เครื่องจักรถูกมอบให้กับหมู่บ้านเถาฮวาแทนที่จะเป็นหมู่บ้านหลู่ฮวา เพราะงั้นเราจะปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้”

“อี้กั๋ว ลูกหมายความว่ายังไง?”

แม่เฒ่าถังยังรู้สึกว่าการกระทำของถังซวงนั้นไร้สาระ แม้ว่าเธอจะตามเฮ่อหลานไป แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนเลือดของตระกูลถังในตัวของเธอ ดังนั้นสิ่งดี ๆ ก็ควรมาอยู่ที่ตระกูลถังของพวกเขา

“พ่อแม่ เราควรไปที่หมู่บ้านเถาฮวาและไปเอาเครื่องจักรนั้นกลับมา ถังซวงเป็นลูกหลานของตระกูลถัง เธอจะมอบของที่สำคัญแบบนั้นโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้เฒ่าของเราได้ยังไง? มันยังคงเป็นของตระกูลถังของเราอยู่” ถังอี้กั๋วรู้สึกว่าต้องนำรถเก็บเกี่ยวกลับมาให้ได้ และหากสามารถนำรถเก็บเกี่ยวมาอยู่ในมือได้ ในอนาคตตระกูลถังของเขาต้องสบายแน่

“ใช่ ไปที่หมู่บ้านเถาฮวากันเถอะ”

แม่เฒ่าถังพยักหน้าเห็นด้วย แต่เธอยังคงมองไปที่พ่อเฒ่าถังอย่างรอคำตอบ และปล่อยให้เขาตัดสินใจ

พ่อเฒ่าถังไม่พูดอะไร แต่หันไปมองถังเจี้ยนกั๋วแล้วถามว่า “เจ้าสอง แกคิดว่ายังไง?”

ถังเจี้ยนกั๋วนึกถึงคำซุบซิบของคนเหล่านั้นที่ชี้มาที่เขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และแน่นอนว่าเขาต้องการล้างแค้นให้กับความอับอายและทำให้คนพวกนั้นหุบปาก เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า “ผมคิดว่าพี่พูดถูก ทำไมถังซวงถึงทำอย่างนั้น นังสารเลวนั่นตัดสินใจทำอะไรโดยไม่ถามเรา ไปที่หมู่บ้านเถาฮวากันเถอะ”

“เอาเถอะ ในเมื่อทุกคนคิดอย่างนั้น ก็ไปที่หมู่บ้านเถาฮวากัน แต่นอกจากเราแล้ว เราต้องบอกเรื่องนี้กับหัวหน้าหมู่บ้านด้วย เพราะที่เราทำก็เพื่อหมู่บ้านหลู่ฮวา เราตระกูลถังจะไปกันเองไม่ได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อเฒ่าถัง ดวงตาของถังอี้กั๋วและถังเจี้ยนกั๋วก็เป็นประกาย

ใช่ ตระกูลถังจะทำเรื่องนี้เพียงลำพังไม่ได้ หัวหน้าหมู่บ้านถังเยว่หมินควรออกมากับพวกเขาด้วย นี่เป็นเรื่องสำคัญเพื่อหมู่บ้านหลู่ฮวา ไม่เพียงแต่หัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้น พวกเขาจะเรียกรองหัวหน้าหมู่บ้านไปด้วยก็ย่อมได้ “พ่อ ไปหาเยว่หมินกันเถอะ”

“ดี”

ในท้ายที่สุด พ่อเฒ่าถังและแม่เฒ่าถังก็พาถังอี้กั๋วกับถังเจี้ยนกั๋วไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ถังเยว่หมิน

ด้านถังเหยาหัว รองหัวหน้าหมู่บ้านก็อยู่ที่บ้านของถังเยว่หมินและกำลังพูดถึงเรื่องนี้เช่นกัน

“หัวหน้าหมู่บ้าน นังเด็กถังซวงนั่นเติบโตในหมู่บ้านหลู่ฮวาของเรา เธอควรคิดถึงหมู่บ้านหลู่ฮวาของเราก่อนสิ แล้วทำไมเธอถึงให้รถเก็บเกี่ยวกับหมู่บ้านเถาฮวาล่ะ ไม่ควรเลยจริง ๆ”

ถังเยว่หมินเงียบไปเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปพักหนึ่ง

ในความเป็นจริง เขาก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง ในตอนเช้าที่เขาไปยังหมู่บ้านเถาฮวาพร้อมกับรองหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อตรวจสอบรายละเอียดเกี่ยวกับรถเก็บเกี่ยว มันใช้งานได้ง่ายจริง ๆ เพียงเวลาแค่ครึ่งวันก็สามารถเก็บเกี่ยวข้าวในหมู่บ้านได้ทั้งหมด

นอกจากนี้เขายังได้ยินมาว่าโรงงานเครื่องจักรในอำเภอกำลังผลิตรถเก็บเกี่ยวนี้อย่างจริงจัง แต่หลังจากผลิตเสร็จแล้วจะถูกส่งไปยังจังหวัดเกษตรกรรมต่าง ๆ เป็นไปไม่ได้ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ อย่างพวกเขาจะได้มา แต่หมู่บ้านเถาฮวาที่อยู่ข้าง ๆ กลับได้มีรถเก็บเกี่ยวเป็นที่แรก

เมื่อเห็นว่าถังเยว่หมินไม่พูดอะไร ถังเหยาหัวจึงรีบพูดอีกครั้งว่า “เยว่หมิน นายกำลังคิดอะไรอยู่ นายควรแสดงความคิดเห็นบ้างสิ”

ถังเยว่หมินถอนหายใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “ฉันจะแสดงความคิดเห็นอะไร ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ถังซวงได้มอบรถเก็บเกี่ยวให้กับหมู่บ้านเถาฮวาแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่เราจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าพวกคุณเองก็รู้จักถังซวงและแม่ของเธอ ทั้งสามคนมีชีวิตแบบไหนตอนอยู่ที่นี่ล่ะ? เธออาจจะยังมีความขุ่นเคืองอยู่ในใจ แล้วจะคิดถึงหมู่บ้านหลู่ฮวาของเราได้กันไง?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ถังเหยาหัวก็ถอนหายใจแล้วสาปแช่ง “ทั้งหมดมันเป็นเพราะการกระทำที่ไร้ยางอายของถังเจี้ยนกั๋ว เฮ่อหลานเป็นผู้หญิงที่ดี ใครก็รู้ มันเป็นโชคดีของเขาแล้วที่ได้แต่งงานกับเฮ่อหลาน แต่หลังจากแต่งงานเขากลับทำตัวเสเพล แถมยังปฏิบัติต่อลูกสาวสองคนแย่ยิ่งกว่า แม้ว่าลูกสาวจะไร้ประโยชน์ แต่เขาก็ไม่ดูดำดูดีพวกเธอสักนิด แถมคนอื่น ๆ ในตระกูลถังยังทำตัวแย่ ๆ กับสองพี่น้องด้วย ตอนนี้เธอคงจำพ่อผู้ให้กำเนิดไม่ได้แล้วล่ะ”

ในตอนท้าย ถังเหยาหัวส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่เย้ยหยัน

“ตอนนี้มันก็พูดไม่ได้หรอกนะ ว่าผู้หญิงนั้นไร้ประโยชน์ นายก็เห็นไม่ใช่หรือว่าถังซวงมีความสามารถแค่ไหน”

“นั่นสิ”

ถังเยว่หมินไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าถังซวงจะทำได้ถึงขนาดนี้

หากแต่ถังเหยาหัวดูเหมือนจะนึกถึงสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้ “จะว่าไป เยว่หมิน ฉันได้ยินมาว่าตอนที่ถังซวงเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการบาดเจ็บที่ศีรษะ นายจ่ายค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าให้เธอนี่?”

ถังเยว่หมินรู้สึกงุนงงว่าทำไมถังเหยาหัวถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นดีมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงพยักหน้ายืนยันเรื่องนี้ “ใช่ ฉันจ่ายเงินล่วงหน้าให้เธอ”

“ถ้าอย่างนั้น… ถังซวงก็ยังเป็นหนี้นายอยู่ไม่ใช่หรือ? ด้วยความเมตตาเช่นนี้ เธอควรคิดถึงหมู่บ้านหลู่ฮวาของเราบ้างสิ”

ถังเยว่หมินชะงักไปชั่วครู่เมื่อได้ยิน จากนั้นพูดว่า “ถังซวงได้คืนเงินที่ค้างอยู่หมดแล้ว”

“หะ… ทำไมเร็วจัง”

ถังเหยาหัวรู้สึกเสียดาย ไม่อย่างนั้นเขาคงสามารถใช้เรื่องนี้ต่อรองเรื่องรถเก็บเกี่ยวได้

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ทุกคนจากตระกูลถังก็มาที่บ้านของถังเยว่หมิน

“เยว่หมิน อยู่บ้านหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินเสียงของพ่อเฒ่าถัง ทั้งถังเยว่หมินและถังเหยาหัวรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็พอจะเดาจุดประสงค์ของการมาเยือนของตระกูลถังได้ ซึ่งถังเยว่หมินก็ลังเลอยู่พักหนึ่ง

หากแต่ถังเหยาหัวกลับผลักถังเยว่หมินไปข้างหน้า “เยว่หมิน เราลองไปถามถังซวงด้วยตัวเองกันเถอะ แม้ว่าจะมีการมอบรถเก็บเกี่ยวคันแรกให้กับหมู่บ้านเถาฮวา แต่ที่โรงงานเครื่องจักรในอำเภอก็กำลังผลิตเพิ่มไม่ใช่หรือ? ให้ถังซวงช่วยถามให้เราก็ได้ แค่บอกว่าเราหมู่บ้านหลู่ฮวาต้องการจะซื้อสักคันก็ได้”

“ซื้อ?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของถังเยว่หมินก็เป็นประกายขึ้น

ถูกต้อง แม้ว่าถังซวงจะไม่มอบมันให้แก่หมู่บ้านหลู่ฮวา แต่พวกเขาก็สามารถซื้อได้ ซึ่งน่าจะง่ายกว่าเยอะ

เมื่อเห็นอารมณ์บนใบหน้าของถังเยว่หมินแล้ว ถังเหยาหัวก็พูดต่อไปว่า “ทุกอย่างซื้อได้ด้วยเงิน เครื่องจักรก็เหมือนกัน ถ้าทางนั้นขายให้เรา เพราะงั้นไปหาถังซวงแล้วถามเธอกัน”

เมื่อถังเจี้ยนกั๋วได้ยินว่าพวกเขาต้องการซื้อ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่าง หากแต่เป็นพ่อเฒ่าถังที่มีสายตาและมือที่รวดเร็ว หยุดเขาไว้ได้ทัน และในที่สุดถังเยว่หมินก็นำทุกคนไปหาถังซวง

แต่หลังจากเดินไปได้ครึ่งทาง แม่เฒ่าถังก็ขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ทางไปหมู่บ้านเถาฮวาสักหน่อย”

ถังเยว่หมินพยักหน้าและพูดว่า “เราไม่ได้กำลังไปที่หมู่บ้านเถาฮวาหรอก เพราะตอนนี้สามแม่ลูกอาศัยอยู่ในตำบลแล้ว”

“อะไรนะ… นังสามตัวนั่น…”

แม้ว่าพ่อเฒ่าถังจะตกใจ แต่เขาก็หยุดคำพูดของแม่เฒ่าถังได้ทันท่วงที “เยว่หมิน เฮ่อหลานกับเด็ก ๆ ไม่ได้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเถาฮวาหรอกหรือ? ทำไมพวกเธอถึงไปอาศัยอยู่ในตำบลได้?”

“ฉันได้ยินมาว่าเฮ่อหลานเช่าบ้านในตำบลเพื่อถังซวงและถังเซวี่ยจะได้ไปโรงเรียนสะดวกน่ะ”

“นี่มัน…”

แม่เฒ่าถังกำลังจะระเบิด หากแต่พ่อเฒ่าถังยังคงห้ามเธอไว้ได้ทัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถโวยวายได้

ในความเป็นจริง ไม่ต้องพูดถึงแม่เฒ่าถัง แม้แต่ถังอี้กั๋วและถังเจี้ยนกั๋วก็ยังประหลาดใจมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดถึงเรื่องเหล่านั้น เพราะพวกเขาจะต้องไปพบกับถังซวงอยู่แล้ว

ด้านถังซวงที่ไม่รู้ว่ามีคนมากมายกำลังมาหาเธอ

เมื่อเห็นตระกูลถัง ถังเยว่หมินและถังเหยาหัว เธอก็ขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ แต่เมื่อนึกถึงความช่วยเหลือของถังเยว่หมินก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ถามออกไปตรงว่า “ลุงหัวหน้าหมู่บ้าน มาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”