กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 128

ตอนที่128

ดูลาฮานซึ่งเอนตัวไปข้างหน้าสูญเสียจุดศูนย์ถ่วงของมันในขณะที่ม้าตกลงไป หัวของมันโบกสะบัดหลุดลอยไปในอากาศ ผมกระโดดขึ้นไปในอากาศหลังจากนั้น คว้าหัวมอนสเตอร์อย่างปลอดภัยก่อนที่มันจะกระแทกพื้น ผมถอดหมวกกันน็อคออกจากหัว

[คุณไม่มีเกียรติ!]

” ขอบคุณสําหรับมื้ออาหาร” ผมเพิกเฉยต่อความคิดเห็นของมอนสเตอร์และเริ่มกินหัว มันเคี้ยวยาก แต่ทักษะการล่าของผมก็เพียงพอที่จะช่วยให้ผมก้าวหน้าได้บ้าง

[คุณกล้าดียังไงมาท้าประลองนี้]

ร่างของดูลาฮานหันมาหาผม ขว้างขวานยักษ์เหมือนที่ทํา ผมกระโดดออกไปโดยใช้ทักษะแพร่หลาย อีกครั้งโดยเคี้ยวที่ศีรษะต่อไป มันไม่มีรสชาติและรู้สึกเหมือนกําลังพยายามจะกินเค้กข้าวที่ค้างอยู่ ขวานที่โบยบินไปในอากาศที่ผมเคยไปนั้นเริ่มเรืองแสงเป็นสีม่วง มันแยกออกเป็นสองส่วนในขณะที่มันหมุนไปในอากาศ แกนหมุนไปในอากาศอย่างไม่เป็นธรรมชาติ โฉบไปรอบๆ เพื่อมุ่งตรงมาทางผม

[อัญมณีแห่งเพลคาเดีย]

ผมกระโดดผ่านอากาศอีกครั้ง ไม่แปลกใจเลยที่จะเห็นขวานแยกออกเป็นสี่ส่วน ตอนนี้ดูลาฮานพุ่งเข้ามาหาผมด้วยโซ่ที่ทําจากมานาสีดําในขณะที่ขวานเข้ามาใกล้ผม บนม้าที่ตอนนี้เป็นอิสระจากกับดักแล้ว

[ถ้าอยากเล่นแบบนี้ ก็ย่อมได้]

ขวานยังคงแยกออกในขณะที่พวกมันหมุนวนผ่านฉันขึ้นไปในอากาศ ดูลาฮานฟาดที่เท้าของผมด้วยสายยาวจากมานาแห่งความมืด ยิ่งนานไปผมก็ยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น” ผมรีบกินหัวพร้อมที่จะจบเรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว

[อ่าฮะ! คุณกล้าทําให้หัวฉันสกปรก! เจ้าหัวขโมย!]

การเคี้ยวหัวเป็นเรื่องยาก ผู้ชายคนนี้กําลังต่อต้านการถูกกิน ฉันบังคับทางผ่านโดยไม่คํานึงว่าร่างกายของดูลาฮานเริ่มช้าลงเมื่อผมกัดครั้งสุดท้าย

[เฮ-กา-กา-กา-อ๊าาา!]

ผมสามารถบอกได้ว่าความรู้สึกนึกคิดของสิ่งมีชีวิตนี้หายไปแล้ว แต่ผมไม่โชคดีพอที่จะฆ่ามันได้ ขวานยังคงเร่งและแยกออก ตอนนี้มีสิบหกด้ามที่หมุนวนไปรอบๆ ห้อง ความรู้สึกวิตกกังวลเข้ามาครอบงําผม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผมจะต้องสู้กับพวกมันอีกกว่าร้อยในไม่ช้า ไม่สําคัญหรอกว่าห้องนี้จะใหญ่แค่ไหน ผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงพวกเขาได้แม้กระทั่งกับทักษะแพร่หลาย

[เฮก๊ากกกกก!]

โซ่พุ่งเข้าใส่ผมเมื่อขวานทั้งแปดเข้ามาใกล้ กับดักที่วางไว้กลางอากาศระเบิดออก ขัดขวางการโจมตีชั่วคราว ผมกระโดดไปข้างหน้าทันที ร่อนลงบนหลังม้าที่ดูลาฮานขอยู่ ดาบของผมพุ่งไปที่คอม้า มันยากพอๆ กับบอส แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดการโจมตีของผมด้วยการผสมผสานศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงเข้ากับทักษะเซอร์ไพรส์ของผม

(คุณได้รับ 120,948 ค่าประสบการณ์)

(คุณได้รับ 80 เหรียญเงิน)

(คุณได้รับไขโชคลาภ)

ขณะที่ผมผ่าหลังม้า ดูลาฮานก็ถูกกระแทกกับพื้นอีกครั้ง ผมกัดที่คอของม้าโดยไม่ลังเล ขวานแยกไปในอากาศรอบตัวผม ผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับพวกเขาอีกต่อไป แต่บอสคนนี้สูญเสียเหตุผลและตอนนี้ขาดความคล่องตัวของเขา เขาไม่สามารถคุกคามผมได้อีกต่อไป

ระยะห่างระหว่างตัวผมกับดูลาฮานลดลงทันที มันง่ายพอที่จะเลื่อนผ่านโซ่ที่เขาใช้ตีอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า แทงเงาโลหิตลึกเข้าไปในอกของเขา แสงสีดําและไฟโลหิตไหลออกมาจากใบมีด ทําให้ร่างของมอนสเตอร์สะดุดกลับอย่างรุนแรงจากมานาที่เข้มข้น แกนแยกออกอีกครั้ง พยายามปิดระยะห่างระหว่างพวกเขากับผม พวกเขากลายเป็นศัตรูตัวฉกาจยิ่งกว่าดูลาฮานคนนี้

“ผมไม่มีเวลาสําหรับสิ่งนี้!” ผมไม่สามารถใช้ทักษะแพร่หลายเพื่อหลบขวานเหล่านี้ต่อไปได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกมันยังคงทวีคูณ ผมยอมให้ดูลาฮานกระแทกผมด้วยโซ่ ใช้ทักษะต้มตุ๋นสร้างกับดักในอากาศข้างหลังผมเพื่อหยุดการเข้าใกล้ของขวาน เสียงระเบิดดังมาจากข้างหลังผมขณะที่ขวานชนกับกับดักของผม แต่ผมไม่ใส่ใจในขณะที่เหวี่ยงดาบของผมด้วยความประมาท ผมเทมานาเข้าไปในร่างกายของดูลาฮานมากขึ้น เฝ้าดูเปลวไฟเริ่มไหลออกจากดาบของผม ไฟระเบิดออกมาในขณะที่ผมยังคงเพิ่มพลังด้วยเวทย์มนตร์ของผม กินร่างกายของดูลาฮานไปในที่สุด

[อ่า…อ่า….อ่าฮะ!]

ความโกรธของดูลาฮานสะท้อนออกมาในขณะที่ผมใช้มานาทั้งหมดของผมเข้าไปในเปลวเพลิงที่เผาผลาญเขา ผมสัมผัสได้ถึงกับดักที่ผมสร้างไว้พังทลาย ไม่สามารถรักษาตัวเองได้โดยไม่ต้องใช้เวทย์มนตร์

สายเกินไปแล้วเหรอ…?” ผมพยายามหยิบดาบขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองอย่างอ่อนแรง เอื้อมมือไปสัมผัสว่าขวานที่จะสะกดจุดจบของผมกําลังจะมาถึงหรือไม่

(คุณได้รับ 508,910 ค่าประสบการณ์)

(คุณได้รับ 500 เหรียญทอง)

(คุณได้รับอัญมณีแห่งเพลคาเดีย)

(คุณได้รับหมวกของยูลทาน่า)

หน้าต่างแจ้งเตือนปรากฏขึ้น ทําให้ผมถอนใจ แกนรอบตัวผมหยุดกลางอากาศ ค่อยๆ ตกลงสู่พื้นและสลายไป

ผมรู้สึกเหมือนผมสามารถรักษาคําพูดของผมกับลีชานยูได้