กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 165

ตอนที่ 165

“บัดซบ มันมาจากอากาศ!”

“หนีไป! เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเอาชนะ!”

[ว้าว!]

[อ่าฮะฮะฮะ!]

เสียงคํารามที่มาจากมอนสเตอร์บนพื้นเพิ่มขึ้น และพวกมันในอากาศก็แสดงท่าทางผิดปกติในตอนนี้ พวกเขาไม่ได้พยายามฆ่ามนุษย์ ตอนนี้พวกเขากําลังรวมตัวกันอยู่ที่แห่งเดียว มันเป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคย

“ตอนนี้ ผมรู้แล้ว..” พวกมันทําตัวคล้ายกับมอนสเตอร์ในสนามรบมือใหม่ เมื่อนึกย้อนกลับไปตอนนี้ ผมสามารถบอกได้ว่าผมรู้สึกได้เมื่อได้ฆ่ามอนสเตอร์เหล่านี้ ชิ้นส่วนเล็กๆ ของวิญญาณที่ร่วงหล่นและพิการ

“เฮ้ ลงมานี่!” ผมเพิกเฉยต่อเสียงเรียกร้องของมนุษย์ด้านล่างและดึงดาบออกมา มอนสเตอร์ที่รวมตัวกัน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พลังงานสีเทาเข้มเล็ดลอดออกมาจากใจกลางของพวกมัน

พวกเขารอดจากสนามรบของมือใหม่ได้อย่างไร? พวกมันคล้ายกับวิญญาณอสูร แต่ไม่เหมือนกัน…มันชัดเจนเมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน อัศวินแห่งเอเลคาตราต้องพาพวกเขามาที่นี่ หลังจากที่หาวิธีจําลองปรากฏการณ์เดียวกันนี้ที่จะเกิดขึ้นในสนามรบ หากมอนสเตอร์ที่นี่เริ่มได้รับความสามารถแปลกๆ ของวิญญาณมอนสเตอร์เหล่านั้น และ สายลมแห่งยูตินัสเริ่มพัดมาที่นี่บนโลกมันจะเป็นหายนะที่แท้จริง ความสิ้นหวังในระดับที่ไม่เหมือ นกับในสนามรบมือใหม่ บางทีถ้าผมรอให้พวกเขาหลอมรวมเสร็จ ผมก็สามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเป้าหมายของเอเลคาตราได้ แต่ผมเริ่มสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวแปลก ๆ ในพื้นที่ที่พวกเขามาบรรจบกัน ผมไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

[วิเศษมาก!]

ตอนนี้นกมอนสวเตอร์ไม่สามารถจดจําได้ในขณะที่พวกมันรวมตัวกัน ณ จุดหนึ่งเพื่อสร้างมวลมหาศาล ผมต้องระงับความรังเกียจเมื่อมองดูพลังงานด้านลบที่พ่นออกมาและบิดเบือนพื้นที่รอบตัวพวกเขา กระบวนการเปลี่ยนแปลงนั้นดูแปลกประหลาดกว่าที่เคยเป็นในสนามรบ ผมยกดาบใหญ่ของผมเติมมันด้วยพลังแห่งทักษะยมทู ตของผมในทันที ราวกับว่ารับรู้ถึงเจตนาของผม มวลก็เริ่มยิงเอ็นปอดหลายร้อยเส้นออกจากร่างที่มีรูปร่างเป็นก่อนเพื่อหยุดผม มันคงจะอันตรายกว่ามอนสเตอร์ที่ผมเคยเผชิญหน้าในสนามรบมากถ้าผมไม่ได้วิวัฒนาการ

ขณะที่ผมเหวี่ยงดาบ เส้นเอ็นหลายสิบเส้นก็ถูกตัดขาดและถูกเผาทิ้งไป มีอีกหลายตัวเข้ามาหาผมในทันที แต่ผมก็พร้อมเต็มที่กับทักษะแพร่หลายที่จะกระโดดหนี อัตตาที่เปลี่ยนแปลงไปของผมยังคงอยู่ในที่ของผมเต็มไปด้วยมานาของผม เมื่อเส้นเอ็นหดรัดตัว อัตตาที่เปลี่ยนแปลงไปก็ระเบิด เผากิ่งไม้ออกไป

[อ้าาาาาาา!]

ผมยืนอยู่ตรงหน้าร่างของมอนสเตอร์ เอ็นใหม่พุ่งออกมาจากมันเพื่อพยายามจับตัวผม ผมตัดพวกมันออกอย่างง่ายดาย กลืนกินพวกมันทั้งหมดด้วยพลังแห่งการล่า มนุษย์ที่เคยต่อสู้มาก่อนตอนนี้กําลังหลบหนี ปล่อยให้ผมออกไปโดยไม่ต้องกลัวผู้สังเกตการณ์

“มันต่างจากวิญญาณของพวกนั้นเพียงเล็กน้อย” ผมสงสัยว่าเป้าหมายของอัศวินคืออะไร เจตจํานงแบบไหนที่ขับเคลื่อนพวกเขาไปข้างหน้า บางทียุคฟิวชั่นเองก็มุ่งเป้าไปที่อัศวิน คําถามที่ผมไม่สามารถแก้ไขได้ผุดขึ้ ในใจผม ผมผลักพวกมันออกไป ตัดร่างของมอนสเตอร์ด้วยดาบใหญ่ของผม พลังงานของทักษะยมทูตยืดออก ราวกับเคียว ตัดผ่านมอนสเตอร์ตามวิถีดาบของผม บางทีถ้าผมรออีกหน่อย มันก็จะไปถึงระบบระดับสูง แต่ตอนนี้มันเป็นมากกว่าความอาฆาตพยาบาทและเวทมนตร์ การล่าของผมทําให้ส่วนที่ผมตัดนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว

[อ๊าก!]

ทันใดนั้น พื้นที่ของช่องว่างที่มวลมหาศาลถูกเปิดออกราวกับว่ามันถูกฟันด้วยดาบ มีแสงจ้าพุ่งออกมาจากมัน จากข้างในนั้น สิ่งมีชีวิตที่สวมชุดเกราะส่องแสงพุ่งออกมา

[โอ้ว!]

“….” ผมไม่มีเวลาบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งมีชีวิตนั้นกระโดดตรงมาที่ผมด้วยค้อนสงครามในมือ แสงที่เปล่งประกายออกมาดูเหมือนจะระงับมานาของจินม่าที่ไหลเวียนอยู่ภายในตัวผม มันเป็นมานาที่ตรงกันข้ามกับของผมเอง ผมใช้ทักษะแพร่หลายเพื่อหลบเลี่ยงเขาชั่วคราวขณะพิจารณาเรื่องนี้

“มันยังไม่จบ!”

“วิ่งต่อไป!”

ผมยังคงได้ยินเสียงตะโกนและเสียงกรีดร้องของมนุษย์ที่ยังคงอยู่ในสนามรบ แต่ผมผลักพวกเขาออกจากความคิด มอนสเตอร์ตัวนี้ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ที่มอนสเตอร์กําลังหลอมรวม นี่เป็นเป้าหมายของพวกเขาที่หลอมรวมกันหรือถูกดึงดูดไปที่นั่นเพื่อกินสิ่งมีชีวิตนี้?

[!]

มอนสเตอร์ที่อยู่บนพื้นจดจ่ออยู่กับร่างที่สวมเกราะ หอนไปในอากาศ แต่ลี ชานยูจะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้สูญเปล่า หมาล่านรกของเขาแทะมอนสเตอร์บนพื้น ทํางานเพื่อลดจํานวนพวกมัน ผมหันความสนใจไปที่ร่างที่สวมเกราะอย่างไม่มีการแบ่งแยก ดีใจที่ผมสามารถพึ่งพาชานยูเพื่อดูแลส่วนที่เหลือ ผมเตรียมที่จะฟาดฟันออกไปด้วยดาบโดยเล็งไปที่เป้าหมาย มอนสเตอร์พุ่งไปข้างหน้าชนผมขณะที่ผมใช้การตรวจจับเพื่อวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของมัน มอนสเตอร์วิญญาณหุ้มเกราะนี้เร็วและแข็งแกร่งพอๆ กับที่มันใหญ่โต แต่มันไม่ได้อยู่ในระบบที่สูงกว่า และนั่นคือสิ่งที่สําคัญ

ผมขังเขาไว้กลางอากาศโดยกางเหมืองสีดําออก เปิดใช้งานทักษะต้มตุ้นเพื่อเพิ่มพลังให้กับมัน ผมยังเสียสละอุปกรณ์บางอย่างที่ผมมีเกี่ยวกับสินค้าในคลังของผมเพื่อเพิ่มเข้าไป สิ่งมีชีวิตนั้นบินไปข้างหน้าเป็นเส้นตรงรับความรุนแรงของกับดัก เมื่อมันเซ ผมก็พุ่งไปข้างหน้าและแทงดาบใหญ่ของผมเข้าที่หน้าอกของมัน

[อ่าฮะฮะฮะ!]

เกราะของมันไม่สามารถปกป้องมันจากทักษะยมทูตได้กัดเซาะและละลายไปภายใต้การโจมตีของผม

(คุณได้รับ 382 เหรียญทอง)

(คุณได้รับชิ้นส่วนแห่งแสง)

มอนสเตอร์ตายและพลังของมันก็ลอยขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะตกลงสู่พื้น ก่อนที่มันจะลงมา ผมก็รีบเก็บมันไว้ในคลังของผม มนุษย์ที่หลบซ่อนกําลังกลับมา ดวงตาของพวกเขาจดจ่ออยู่กับผม ความประหลาดใจ ความตื่นเต้น ความยินดี ความกตัญญ ความสงสัย และความริษยา อารมณ์ทั้งหมดเหล่านี้ปะปนอยู่ในสายตาของคนรอบข้าง ผมยังคงอยู่ในอากาศและคิดเกี่ยวกับศัตรูใหม่ เกี่ยวกับจินม่า เกี่ยวกับอัศวิน