กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 179

ตอนที่179

[ฉันคิดต่างนิดหน่อย]

ผมคว้าคริสตัลและกระโดดไปข้างหน้าพร้อมกับทักษะแพร่หลายอย่างไรก็ตาม วัตถุคล้ายเคียวคมตกลงมาตรงที่ผมกระโดดไป มันคือขาของแมงมุมยักษ์

[ไม่ใช่จุดเริ่มต้น แต่เป็นการปฏิบัติตามและความพ่ายแพ้ คุณที่สูญเสียความแข็งแกร่งและความทรงจําทั้งหมดไป ไม่ใช่คนที่ยอดเยี่ยมอีกต่อไป]

“คุณ..” ผมป้องกันการโจมตีด้วยดาบใหญ่ ผมได้ฆ่าแมงมุมทั้งหมดภายในวิหารและอ้างว่ารูปปั้นที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นคริสตัล ดังนั้น ไม่มีอะไรจะหยุดผมไม่ให้ใช้ทักษะปกครองของผม แต่ข้างหน้าผมคือแมงมุมยักษ์ที่ตกลงที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม และทักษะการปกครองของผมก็ไร้ประโยชน์กับเขา ซึ่งหมายความว่า ตอนนี้เขาปฏิเสธที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผมฟังคําพูดของเขา ดูเหมือนว่านั่นไม่ใช่คําโกหกเพียงอย่างเดียวที่เขาบอก

“รู้จักผมตั้งแต่แรกเลยเหรอ”

[มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถผ่านมาทางกุญแจนั้นได้ ฉันจึงรู้จักคุณทันทีที่ฉันเห็นมัน คุณเป็นหนึ่งในกลุ่มของเราที่รับใช้ คนที่ล้มเหลวอย่างน่าสังเวชและถูกลิดรอนจากความแข็งแกร่งของพวกเขา นั่นคือตัวตนของคุณ]

อันที่จริง ผมถูกคนนี้หลอกไปหมดแล้ว แต่มันก็ไม่ได้กวนใจผมมากนัก เพราะผมวางแผนจะเข้าวิหารตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

[คุณไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้ มันจะเกิดขึ้นอีกครั้งเท่านั้น และยิ่งการต่อสู้ยิ่งใหญ่เท่าใด ดันเจี้ยนก็จะยิ่งทุกข์ทรมานมากขึ้นเท่านั้น ผมจะไม่ปล่อยให้คุณไป]

ผมสัมผัสได้ถึงมานาที่ไหลล้นออกมา เขาซื่อสัตย์เมื่อเขากล่าวว่ากลุ่มเลือดแดงมีเวทมนตร์ระดับสูง ก่อนที่ผมจะรู้ตัว ใบพัดลมจํานวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาหาผม มีสายฟ้าผ่าแตกออกมาจากมัน และเลียใบหน้าของผม ขณะที่ผมหลบหลีกด้วยทักษะแพร่หลายแม้ว่าผมจะใช้ทักษะยมทูตอยู่มันก็รู้ว่าผมจะไปที่ไหน

[การซ่อนเร้นของคุณใช้ไม่ได้กับฉัน พลังของคุณไม่ได้หนี้จากระดับล่าง คุณคิดว่าพวกเขาสามารถหลอกพวกระดับสูงได้จริงหรือ? น่าสงสารจัง]

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน เขาบอกว่ามันเป็นทักษะการพรางตัวที่ยอดเยี่ยมเมื่อผมใช้มันเพื่อเข้าไปในวิหาร ผมคิดว่ามันเป็นการชื่นชมง่ายๆ แต่ก็ไม่ใช่ ตอนนั้นเขามองตรงมาที่ผม และผมน่าจะรู้ตัวเร็วกว่านี้ ตอนนี้ทั่วทั้งวิหารกําลังสั่นคลอนจากมานาของเขา ใยแมงมุมเต็มพื้นที่ที่ผมสามารถเคลื่อนไหวได้ นั่นคือจุดอ่อนของทักษะแพร่หลาย; ผมไม่สามารถย้ายไปยังสถานที่ที่มีบางสิ่งบางอย่างอยู่แล้ว สิ่งที่น่าประทับใจกว่าคือแมงมุมตัวนี้สามารถตัดขาดผมได้เมื่อพวกมันหลายสิบตัวไม่เคยทํามาก่อน

[คุณคิดว่าคุณเอาชนะผู้แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลของเราได้จริงหรือ?]

เขาไม่ได้หยุดการโจมตีแม่ในขณะที่พูดกับผม การระเบิดดังขึ้นเมื่อใยแมงมุมที่เขาใช้ยังคงมีคุณสมบัติเหมือนกับใยแมงมุมอื่นๆ เมื่อสัมผัสกับมานาของผม

[ฉันขอโทษสําหรับคนที่ทิ้งทุกอย่างให้คุณ หากฉันสามารถเปิดประตูวิหารได้ พวกเขาคงไม่ได้รับความอับอายเช่นนี้ คุณต้องชดใช้ด้วยชีวิตของคุณ!]

ธาตุต่างๆ โจมตีผม แมงมุมตัวนี้เรียกออกมาด้วยความเร็วที่ผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อย่างเต็มที่ด้วยทักษะแพร่หลาย ผมต้องยอมรับว่าตอนนี้ผมกําลังเผชิญกับเอนทิตีระดับสูง ผมเก็บคริสตัลที่มีแก่นแท้ของตระกูลเลือดแดงไว้ในช่องเก็บของของผม ตัดสินใจว่าตอนนี้คงปลอดภัยกว่านี้ และปล่อยให้นึกของจินม่าของผมแผ่ขยายออกไป อย่างที่เขาพูด ผมยังใช้พลังของตัวตนที่สูงกว่านี้ไม่ได้ความรู้สึกของการเป็นโดยรวมมาก ขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อทักษะยมทูตเลเวลอัพนั้นแม่นยําเกินไป แม้ว่าเขาจะสามารถมองทะลุผ่านมันได้ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้

ผมต้องขอบคุณเขาที่สอนผมถึงวิธีต่อสู่ในฐานะเอนทิตีระดับสูงที่เหมาะสม ผมเพิ่มพลังงานของการล่าและใส่มันลงในปีกของผมในขณะที่เวทมนตร์จํานวนนับไม่ถ้วนชนกับผมและทําให้ร่างกายของผมเสียหาย แต่พลังงานของการล่าเริ่มกลืนกินมานาที่แข็งแกร่ง กลืนกินและย่อยมันเพื่อซ่อมแซมร่างกายของผม ผมคิดว่ามันเป็ ไปไม่ได้ที่จะกินมานาของคนอื่น แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น มันไม่ต่างจากอย่างอื่นที่ผมกินเข้าไป ผมไม่สามารถกินทุกอย่างได้ เนื่องจากการล่าระดับของยังค่อนข้างต่ํา

[คิดว่าความสามารถของผู้ยิ่งใหญ่ลดลงถึงขนาดนี้!]

ผมใช้ประโยชน์จากทักษะแพร่หลายอย่างเต็มที่เพื่อก้าวไปข้างหน้า ไม่ใช่แค่ผมที่กระโดดผ่านอวกาศ มันเป็นความสามารถของผมที่จะอยู่เคียงข้างเขาและอยู่ที่นั่น เขารีบโต้กลับด้วยพลังของตัวเอง ความตายกําลังลุกลามไปทั่วบริเวณรอบๆ ตัวผม ผมดึง ทักษะยมทูตไปรอบๆ ตัว โดยนึกถึงความสามารถในการช่วยให้ผมหลบเลี่ยงความตาย

[ฉันบอกว่าการซ่อนเร้นของคุณใช้การไม่ได้!]

ขาแมงมุมหลายขาบินเข้ามาหาผม แต่ผมก้าวไปข้างหน้าและยกดาบขึ้น มันตัดขาและใยของแมงมุม ลบออกทั้งหมดในขณะที่มันยังคงแทงทะลุร่างของแมงมุมยักษ์ต่อไป

[อะไร?!]

ขาของแมงมุมเริ่มกัดเซาะอย่างช้าๆ เช่นเดียวกับใยแมงมุม ฉันยกดาบใหญ่ขึ้นและแทงเข้าไปในดวงตาของมัน

“ผมไม่ได้ใช้ทักษะพรางตัว”