กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่164
ตอนที่164
ดวงตะวันฉายแสงสาดส่องมาที่เรา
“มันคือดวงอาทิตย์จริงๆ”
“เราอยู่ข้างนอกจริงๆ” ลี ชานยูเรียกนกตัวเล็กๆ มาให้เขาด้วยทักษะของเขา สั่งให้มันบินขึ้นไปและสํารวจบริเวณโดยรอบ ไม่นานก็กลับมารายงาน
“ฉันเห็น นี่คือซอนบุกก ภูเขาที่ดันเจี้ยนตั้งอยู่ที่ “ซอนบุกกู. “นั่นก็เป็นสถานที่ที่ผมเคยอยู่มาก่อนเช่นกัน ผมหลับตาลง จิตใจเต็มไปด้วยความคิดถึงครอบครัว คนที่รักผมมาก แม้ว่าจริงๆ แล้วผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขา
“เราไปกันเลยไหม” “เราหาที่ที่จะแลกเงินกันก่อน” “นั่นจะดีมาก คุณมีเงิน?”
“….”
“คุณมีเงินด้วย!”
“ผมจะใช้มันทั้งหมดกับจาจังมยอน”
“นั่นราคาเหมือนทองแดง!”
ลี ชานยู และผม ในรูปลักษณ์ที่ไม่ต่างจากมนุษย์ พูดคุยกันระหว่างเวลาที่เราลงจากภูเขา
“เวร!”
“พวกมันมาจากภูเขา!”
“แล้วพวกเอลฟ์ล่ะ? พวกเขาควรจะช่วยพวกเรา!”
และผมได้เห็นฉากการต่อสู้: สงครามระหว่างมนุษย์กับมอนสเตอร์
“มันจะระเบิดหลังจากสามวินาที!”
“เขตชานเมืองทางตะวันตกไม่มีที่พึ่ง! ยืนตัวตรง!”
มนุษย์และมอนสเตอร์กําลังชนกันในอาคารและถนนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ร้านอาหารฟาสต์ฟูดที่ผมเคยไปบ่อย ๆ ตอนที่ผมอาศัยอยู่ที่นี่กําลังถูกทําลาย หมูป่าขนาดครึ่งตัวที่อาละวาดไปทั่วการระเบิดครั้งใหญ่ได้ดับไป รอบๆ ตัวของมันในขณะที่มันถูกขับไล่โดยมนุษย์
“บ้าเอ๊ย เข้ามาอีก! “พวกเขาจะมาเร็ว ๆ นี้! “ยังไง.. “ผมพึมพํา ไม่แน่ใจว่าผมเห็นอะไรกันแน่
“โลกนี้กลายเป็นดันเจี้ยนตั้งแต่เมื่อไร?” “ไม่”ลีชานยูตอบทันทีโดยปฏิเสธการเรียกร้องของผม
“มันไม่ใช่ดันเจี้ยน แค่มีมอนสเตอร์จํานวนมากปรากฏขึ้นที่นี่” “นี่เป็นเรื่องธรรมดาเหรอ?”ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่เหลืออะไรมากแล้ว“เรากําลังวิ่งไปข้างหน้า นกอินทรียักษ์บินเข้ามาจากข้างบนขณะที่เราก้าวไปข้างหน้า
[!]
“ยังมีพลเรือนเหลืออยู่เหรอ!” “มันสายเกินไปสําหรับพวกเขา เมื่อมันเข้าไปเพื่อฆ่า ให้โยนตาข่าย!
ผมชักดาบขึ้นมาถือไว้พร้อม เมื่อนกอินทรีลงมาที่หัวผม ผมก็เหวี่ยงดาบไปข้างหน้า นกอินทรีกรีดร้องชั่วครู่
(คุณได้รับ 1 เหรียญทองและ 80 เหรียญเงิน)
“มันอ่อนแอ แต่.. “มีคนมากมายเกินกว่าจะกินอย่างเมามัน เหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรมากมายจากการกิน แค่ไม่กินก็รู้สึกเหมือนเสียเปล่า ไม่ว่าพลังงานจะอ่อนแค่ไหนก็ตาม
“เขาฆ่ามอนสเตอร์ระดับกลางในครั้งเดียว?” “พวกเขามาจากกิลด์เหรอ?”ขณะที่ความสนใจเริ่มค่อยๆ เปลี่ยนมาที่เรา ลี ชานยูก็แตะไหล่ผม
“เราควรจัดระเบียบและพิจารณาเรื่องนี้ก่อนบอส”
“ใช่” ผมเผาร่างของนกอินทรี หันไปมองกองทัพของมอนสเตอร์ที่อาละวาดผ่านถนนและอาคารที่คุ้นเคยกับผม ความคิดถึงทําให้มเห็นความทรงจําในสมัยของผมเมื่อผมเป็นมนุษย์
“คุณอาจจะแข็งแกร่ง แต่ถ้าปล่อยออกไป คุณจะได้รับบาดเจ็บ! “ศัตรูอยู่ข้างหน้า! “
มนุษย์ซึ่งซ่อนตัวอยู่ตามอาคารหรือป้ายต่างๆ กําลังโจมตีมอนสเตอร์ขณะที่พวกมันเดินขึ้นไปบนถนน พวกเขาใช้ระเบิดและเวทย์มนตร์เพื่อหลบเลี่ยง ขณะที่มนุษย์ที่มีดาบและขวานขวางอาวุธของพวกเขา ผมอดไม่ได้ที่จะชื่นชมพวกเขาในการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ผมคิดว่าถ้าผมอยากจะกลับไปอยู่ในสังคมนี้อีกครั้ง ผมจะต้องช่วยเหลือพวกเขา มันควรจะไม่เป็นไรแม้ว่าผมจะเก่งกาจเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย
“อย่ากังวลว่าจะฆ่าพวกมันมากเกินไป แค่ทําให้พวกเขาคิดว่าเราแข็งแกร่ง” “เข้าใจแล้ว อย่ารุนแรงเกินไป” “ก็ได้”ผมเตะออกจากพื้นขณะที่ผมตอบ พุ่งไปข้างหน้า กุหลาบดํายื่นออกมาจากปลายนิ้วของผมห่อหุ้ม กลุ่มมอนสเตอร์ไว้ใกล้ๆ กับร้านขายเสื้อผ้าเล็กๆ และพันพวกมันเหมือนปลาในตาข่าย
“ฮะฮะ!“ผมเหวี่ยงตาข่ายกุหลาบสีดําไปรอบๆ และใช้สายฟ้าฟาดกับมันในขณะที่มอนสเตอร์ที่อยู่ภายในพยายามจะหลุดเป็นอิสระ พวกเขาทําอะไรไม่ได้ในขณะที่ผมปล่อยให้มันบินขึ้นไปในอากาศ เล็งไปที่กลุ่มมอนสเตอร์ที่เพิ่งข้ามซากปรักหักพังของอาคาร มอนสเตอร์ที่ไม่ถูกน้ําหนักทับถมตายจากตาข่ายที่น่าตกใจ
“คุณมาจากกิลด์ไหน” “ต่างประเทศ?” ในท้ายที่สุด ผมใช้ดอกกุหลาบสีดําทําความสะอาดมอนสเตอร์ทั้งหมดที่อยู่ใกล้ผม เมื่อใช้ทักษะแพร่หลายผมเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วผ่านอากาศเหนือสนามรบ มนุษย์จํานวนมากที่ใช้อาวุธระยะไกลหรือเวทมนตร์พยายามทําให้มอนสเตอร์บางลง แต่ก็ยังมีมากเกินไป
[คายัค!]
มอนสเตอร์กรีดร้องและรีบเร่ง ทันทีที่ผมปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา พ่นพิษและไฟออกจากปากของพวกมันบางคนถึงกับพยายามระบายมานาของผม แต่พวกมันล้วนเป็นการโจมตีโดยอิงจากมานา และมานาที่จัดการโดยระบบย่อยนั้นอ่อนแอเกินไปที่จะทําร้ายผมอย่างเหมาะสม ผมพ่นมานาของตัวเอง กระจายการโจมตีและละลาย พวกมันก่อนที่พวกเขาจะไปถึงผม
[!]
“อ่อนแอ!” ทักษะต้มตัน, สายฟ้าสีดํา, เปลวไฟ และน้ําแข็ง ล้วนเต็มไปด้วยอากาศรอบตัวผม มานาที่มาจากจินม่ากวาดไปในอากาศราวกับพายุ ทําลายล้างมอนสเตอร์ทั้งหมดที่บินหนีไปและปฏิเสธการโจมตีด้วยเวทย์มนตร์ของพวกมันอย่างง่ายดาย ความสามารถเวทย์มนตร์ของผมเปลี่ยนไปมากที่สุดในช่วงวิวัฒนาการของผม เบลเคนาเก่งทั้งศิลปะการต่อสู้และเวทมนตร์ กระบวนการย้ายมานาของเขาเพื่อสร้างเวทย์มนตร์ก็สั้นลง เช่นกัน ทําให้ใช้งานได้รวดเร็วเป็นพิเศษ ผมยังคงมั่นใจในทักษะดาบของผมมากกว่าเวทมนตร์ แต่ผมไม่ต้องการแสดงความสามารถทั้งหมดของผมต่อคนที่ผมไม่รู้จัก
