ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 180 บอสเผย รีบเปิดทีวีเลยครับ!

วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน ช่วงกลางคืน

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู

หลี่สือนั่งดื่มอย่างเบิกบานใจอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง

เผยเชียนกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่อีกมุมหนึ่ง

ถึงจะรู้จักอีกฝ่าย แต่ทั้งสองต่างมีอะไรอยู่ในใจจึงแสร้งทำเป็นจำอีกฝ่ายไม่ได้

เผยเชียนไม่คิดทำอะไรบุ่มบ่าม ขอแค่เขาแสดงตบตาหลี่สือต่อไปได้เรื่อยๆ ทุกอย่างก็จะราบรื่น

หลายวันที่ผ่านมา ร้านในละแวกเดียวกันจัดโปรโมชันลดราคาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ถนนที่ตั้งร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมีคนพลุกพล่านมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ปกติย่านการค้าเล็กๆ ที่อยู่ในละแวกเดียวกันจะไม่ค่อยมีคน แต่ช่วงนี้กลับมีรถสัญจรไปมาขวักไขว่

หลายคนได้ยินว่าร้านค้าแถวนี้จัดโปรโมชันยกใหญ่จึงแห่แหนกันมา บางส่วนไม่ได้อยากออกจากบ้านด้วยซ้ำแต่ก็แวะมาด้วย

เพราะเหตุนี้บรรยากาศในละแวกนี้จึงคึกคักขึ้น ร้านค้าต่างๆ มีลูกค้าแน่นร้าน คนเดินสัญจรไปมาหนาตา แต่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกลับร้างผู้คน แตกต่างจากร้านอื่นๆ ราวฟ้ากับเหว

มีหลายคนคิดว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเองก็จัดโปรโมชันเหมือนกัน แต่พอเข้าร้านไปแล้วพบว่าราคาสูงกว่าร้านอื่นหลายเท่าก็รีบหนีออกไปกันหมด

เผยเชียนงงเล็กน้อย ฉันก็ติดราคาไว้ตรงประตูแล้วนี่ ทำไมมีคนเดินเข้ามาถามราคาเยอะแยะขนาดนี้

หลังจากคิดเรื่องนี้อยู่สักพักก็พอจะเดาได้ว่าคนพวกนี้น่าจะเหมารวมกันไปเอง พอเห็นว่าร้านข้างๆ จัดโปรโมชันกันหมด เลยคิดกันเอาเองว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูน่าจะลืมติดโฆษณาโปรโมชันร้านตัวเองจึงเดินเข้ามาถามดู

เผยเชียนบอกให้หม่าหยางไปติดป้ายหน้าร้านตัวโตๆ ว่า ‘ไม่มีส่วนลด!’

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเดินเข้ามาถามราคาอีก

สถานการณ์ของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูตอนนี้คือ ‘คนอื่นสนุกกันหมด ส่วนฉันนั่งเหงา’

ซึ่งก็เป็นความตั้งใจของเผยเชียน

หลังจากมั่นใจแล้วว่าเกมในเครือเถิงต๋าน่าจะไม่มีปัญหาอะไรอีก เผยเชียนก็เลือกมาที่ร้านเวลาไม่มีอะไรให้ทำ

ทุกครั้งที่บังเอิญเจอหลี่สือ เผยเชียนจะแสร้งทำเหมือนว่ากำลังสับสนและกังวลใจมาก

ขอแค่ล่อหลี่สือให้จัดโปรโมชันกับร้านต่างๆ ต่อไป ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็จะไม่มีลูกค้าเข้า ทำให้เขามีโอกาสขาดทุนในรอบบัญชีนี้สูงขึ้น!

…

หลี่สือนั่งจิบเครื่องดื่มไปพร้อมๆ กับแอบสังเกตท่าทีของเผยเชียนอยู่เงียบๆ

ช่วงก่อนหน้านี้เผยเชียนไม่ได้มาที่ร้านบ่อยนัก เขาจึงไม่มีโอกาสได้สังเกตอีกฝ่าย

ตอนนี้หลี่สือจึงจดจ่ออยู่กับการเฝ้ามองเผยเชียน

“ได้เป็นบอสทั้งๆ ที่ยังเด็กอยู่แสดงว่าไม่ใช่คนธรรมดา

“ถึงจะเห็นได้ชัดว่าในใจนึกกังวลอยู่ แต่ก็ยังนิ่งและสุขุม เผยให้เห็นอารมณ์ที่แท้จริงแค่เสี้ยวเดียว สามารถจัดการกับอารมณ์ได้ขนาดนี้ถือว่ายอดเยี่ยมและเหนือชั้นกว่าคนทั่วไป

“ไม่เลวเลย ยิ่งทำให้ฉันอยากลงทุนด้วยไปอีก”

ความคิดของหลี่สือเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลักๆ แล้วการลงทุนสำหรับเขาคือการลงทุนในผู้คน

ไม่ว่าจะบริษัทไหนก็ต้องได้เจอโอกาสการลงทุนหมด

เมื่อมีโอกาสนั้นลอยเข้ามาหา บริษัทส่วนใหญ่มักจะล้มหายตายจาก มีน้อยมากที่เหลือรอดไปได้

กุญแจหลักคือเจ้าของบริษัท

หลี่สือมีเงินมากมายในมือ แต่การมีเงินไม่ได้หมายความว่าเขาต้องลงมือทำเอง

เขาไม่เก่งเรื่องดูแลบริหารร้านอินเทอร์เน็ต ถึงจะช่วยเรื่องเงินทุนและเส้นสายได้ แต่การบริหารจัดการต่างๆ ภายในร้านก็ต้องยกให้คนที่เชี่ยวชาญด้านนี้ดูแล

หลี่สือตระหนักเรื่องนี้ดี นอกจากจะชอบโมเดลธุรกิจของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูแล้ว เขายังมั่นใจในตัวเผยเชียนในฐานะผู้นำอีกด้วย

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกอยากลงทุนกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมาก ไม่คิดทำธุรกิจลอกเลียนแบบขึ้นมา

การจะลอกธุรกิจร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูนั้นต้องลงทุน ลงแรง ลงเงิน แถมยังต้องหาผู้จัดการอีก เป็นอะไรที่ไม่คุ้มค่าใช้จ่าย

สำหรับนักลงทุนอย่างหลี่สือ เขาไม่มีทางถกแขนเสื้อลงไปลุยงานเองแน่นอน

อีกอย่างเขายังมั่นใจด้วยว่าตนเองได้ชัยชนะมาไว้ในกำมือแล้ว

หลี่สือยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ

“ทำไมถึงรู้สึกไม่สบายใจแบบนี้นะ

“ฉันมองข้ามอะไรไปรึเปล่า”

หลี่สือครุ่นคิดยกใหญ่ เขายังมีบางเรื่องที่ติดค้างอยู่ในใจ

“ว่ากันตามตรง บอสเผยประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังเด็ก น่าจะเป็นคนมากความสามารถ

“แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้นึกสงสัยในตัวฉันเลย ไม่เห็นแสดงท่าทีอะไรเลยสักนิด

“ดูไม่สมเหตุสมผลเลย

“บอสเผยไม่ได้หาทางจัดการเรื่องโดนร้านอื่นแย่งลูกค้า ไม่ได้สั่งให้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูปรับเปลี่ยนอะไร

“ไม่ลดราคา ไม่จัดโปรโมชัน แถมยังขึ้นป้ายว่า ‘ไม่มีส่วนลด’ ตรงหน้าประตูเพื่อกันไม่ให้ลูกค้าเข้ามาถามเรื่องราคาอีก

“เขามั่นใจในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมากเกินไปรึเปล่า

“หรือจะยอมแพ้ไปแล้ว

“ไม่ก็…มีแผนอะไรบางอย่างซ่อนอยู่”

หลี่สือคิดอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดก็ส่ายหน้า

“เฮ้อ ฉันคงคิดเยอะไป สถานการณ์แบบนี้เป็นใครก็คงทำอะไรไม่ถูก

“จะลดราคาก็ไม่ได้เพราะจะกระทบกับภาพลักษณ์ของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและส่งผลในระยะยาว สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดๆ

“หรือว่าเขาจะตั้งใจให้เป็นแบบนี้

“ไม่ๆๆ ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลตรงไหนเลย

“ถึงร้านอื่นจะขาดทุนกัน แต่อย่างน้อยก็ยังได้สร้างชื่อ แต่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมีแต่ขาดทุนอย่างเดียว

“เว้นแต่ว่าเขาจะมีแผนการอะไรที่ฉันหยั่งไม่ถึง…

“ช่างเถอะ ฉันคงคิดมากไปเอง อีกฝ่ายก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งจะไปทำอะไรได้”

คิดได้อย่างนั้น หลี่สือก็หัวเราะออกมา

เนื่องจากเผยเชียนไม่ได้ทำอะไรตามหลักเหตุผล หลี่สือจึงเดาทางไม่ออกและประเมินอีกฝ่ายสูงเกินไป

หลี่สือคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเข้าวงการลงทุนมานานหลายปีแล้ว มีอะไรบ้างที่ยังไม่เคยเห็นอีก

ถึงบอสเผยจะเป็นอัจฉริยะ แต่ก็ยังขาดประสบการณ์อีกมากโข ไม่เห็นจะต้องประเมินอีกฝ่ายสูงขนาดนั้นเลย

พอดื่มเครื่องดื่มหมดแก้ว หลี่สือก็พร้อมกลับออกจากร้าน

ตอนนี้คือคืนวันอาทิตย์ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูร้างผู้คนเหมือนอย่างเคย ผลลัพธ์ก็เห็นๆ กันอยู่ ไม่จำเป็นต้องจับตาดูอีกต่อไป

เดี๋ยวไปพักผ่อนรอสักสองสามวัน ไม่แน่อาจจะได้เปิดแชมเปญฉลองเร็วๆ นี้ก็ได้

ตอนนั้นเองโทรศัพท์เผยเชียนก็ดังขึ้น

หลี่สือที่กำลังจะลุกยืนชะงักไป

ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าคงไม่ได้ยินรหัสลับอะไรจากบทสนทนานี้ แต่แอบฟังไว้ก็ไม่เสียหาย

เผยเชียนเองก็แปลกใจเล็กน้อย ดึกขนาดนี้ใครกันนะที่โทรมา

เขาหยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วพบว่าเป็นหวงซื่อปั๋ว

พอนึกถึงสารคดีจากดักแด้สู่ผีเสื้อของหวงซื่อปั๋ว เขาก็อดปวดใจขึ้นมาไม่ได้ เผยเชียนอยากจะกดตัดสาย แต่พอลองคิดๆ ดู หวงซื่อปั๋วทำให้บริษัทขาดทุนได้สำเร็จแถมยังพ่วงหนี้มาให้ด้วย ถือว่ารอบนี้ทำได้ดีทีเดียว

ชายหนุ่มกดรับสาย

“บอสเผย!

“มีทีวีอยู่ใกล้ๆ มั้ยครับ บอสรีบเปิดไปช่องเซี่ยงไฮ้ทีวีด่วนเลย!”

เผยเชียนงง “ทำไมเหรอ”

หวงซื่อปั๋ว “ไม่ต้องถามดีกว่าครับ พอเปิดไปช่องเซี่ยงไฮ้ทีวีบอสก็จะรู้เอง! ผมขอแสดงความยินดีล่วงหน้าไว้ก่อนเลยครับ!”