ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 208 ไอ้หมอนี่มันใคร ทำไมถึงทำให้เดือดร้อนทั้งตัวเองและคนอื่น!
ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหมิงหยุนวิลล่า
เผยเชียนกับหม่าหยางและจางหยวนไปสำรวจทำเลสำหรับเปิดภัตตาคารระดับสูงด้วยกัน
จริงๆ พวกเขาเคยมาสำรวจทำเลแถวนี้ดูแล้วครั้งหนึ่ง จึงพอจะเข้าใจสภาพธุรกิจในละแวกนี้บ้าง
โดยรวมแล้วทำเลที่ได้เงียบเหงาและปลอดผู้คนมาก เผยเชียนพอใจสุดๆ
แผนเดิมของหมิงหยุนวิลล่าคืออยากให้มีร้านในละแวกใกล้เคียงเยอะๆ แต่พอวิลล่าไม่ดังประกอบกับคนเข้ามาพักอาศัยน้อย จำนวนลูกค้าที่เข้าไปใช้บริการร้านต่างๆ ก็น้อยตาม ไม่มีร้านไหนหาเงินคืนทุนได้ ต้องทยอยปิดตัวไปตามๆ กัน
ตอนนี้ค่าเช่าที่หลายๆ ร้านถูกมาก พูดง่ายๆ คือสามารถเช่าที่ได้ในราคาเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาเฉลี่ยในตลาด
สองสามวันก่อน เผยเชียนเลือกทำเลที่ชอบมาสองสามแห่ง ทุกที่อยู่ห่างจากร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
ร้านพวกนี้มีจุดที่เหมือนกันอยู่หลายอย่าง อย่างแรกคือใหญ่ มีพื้นที่ใช้สอยกว้างมาก ตรงกับความต้องการของเผยเชียนที่อยากได้ภัตตาคารกว้างๆ อย่างที่สองคืออยู่ท่ามกลางร้านที่เจ๊งไปหลายๆ ร้าน บรรยากาศเงียบเหงา ปราศจากผู้คน วันธรรมดาไม่น่าจะมีลูกค้าเข้า อย่างที่สามคือการเดินทางไม่ค่อยสะดวกนัก
ใกล้ๆ ร้านมีที่จอดรถเยอะมาก แต่ลูกค้าต้องเดินจากที่จอดรถไกลพอสมควรกว่าจะถึงภัตตาคาร
ดังนั้นเผยเชียนจึงตัดสินใจมาดูทำเลเป็นครั้งสุดท้ายด้วยตัวเองในวันนี้ พอตัดสินใจเลือกทำเลได้แล้ว ก็เซ็นสัญญาแล้วเริ่มปรับปรุงร้านได้เลย
ถ้าทุกอย่างไปได้สวย เขาอาจจะพาพนักงานมากินเลี้ยงที่ภัตตาคารเดือนหน้าได้
จางหยวนเดินตามหลังบอสเผยกับหม่าหยางเงียบๆ เขารู้สึกเศร้าใจที่ตัวเองเดาความคิดบอสเผยได้ยากขึ้นเรื่อยๆ
ทำเลที่บอสเลือกมาสำหรับเปิดภัตตาคารนั้นแปลกมาก
จางหยวนแอบดีใจตอนที่ได้ยินว่าบอสเผยจะเปิดภัตตาคารระดับสูง เขาคิดว่าในที่สุดตัวเองก็เดาทางบอสเผยได้แล้วว่าต่อไปจะทำอะไร
โมหยูเดลิเวอรี่ครอบคลุมมื้ออาหารทั่วไป ส่วนภัตตาคารระดับสูงจะตอบโจทย์คนที่อยากลิ้มรสอาหารชั้นเลิศ ธุรกิจทั้งสองอย่างเกื้อหนุนกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ!
จางหยวนคิดว่าภัตตาคารระดับสูงน่าจะเปิดที่ใจกลางเมือง ทำเลตรงนั้นน่าจะทำให้ร้านเป็นที่รู้จักและมีคนเข้าไม่ขาดสาย!
แต่บอสเผยทำให้เขางงเป็นไก่ตาแตก
บอสเลือกทำเลแถวร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหมิงหยุนวิลล่า ทั้งๆ ที่สาขานี้กิจการเลวร้ายที่สุดจากทุกสาขาเนี่ยนะ
หมิงหยุนวิลล่าตั้งอยู่เขตตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองจิงโจว เป็นทำเลที่เงียบเหงาปลอดผู้คนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ถ้าบอสเผยเปิดภัตตาคารที่ใจกลางเมืองก็จะดึงลูกค้าจากทั้งเมืองจิงโจวได้ เพราะคนที่อาศัยอยู่นอกเมืองใช้เวลาขับรถแค่ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงใจกลางเมืองแล้ว
แน่นอนว่าเวลาที่บอกไปนั้นไม่นับรวมตอนรถติด
แต่ถ้าเปิดร้านที่เขตตะวันออกเฉียงใต้ของเมือง คนที่อาศัยอยู่เขตเหนือกับเขตตะวันออกก็ต้องถ่อข้ามเมืองไปที่ร้านถ้าอยากกิน ใช้เวลาเดินทางอย่างต่ำประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมง
กินเสร็จก็ต้องขับรถฝ่านรกรถติดช่วงเย็นกลับบ้านอีกสองชั่วโมง…
แค่คิดก็ขนลุกแล้ว…
แถมสภาพธุรกิจในละแวกก็ไม่ได้ดี ไม่มีสถานบันเทิง ใครมันจะถ่อมาไกลเพื่อแค่มากินข้าวกัน
มองยังไงแผนนี้ก็ดูบ้ามากๆ
แต่บอสเผยเคยอธิบายเหตุผลที่เลือกทำเลตรงนี้ไปแล้ว บอสคาดการณ์ว่าหมิงหยุนวิลล่าจะกลายเป็นย่านการค้าแห่งต่อไปของเมืองจิงโจว เลยชิงลงมือล่วงหน้าก่อน
จุดนี้บอสเผยกำลังวางแผนต่างๆ ให้สอดคล้องกัน
แต่ไม่ว่าจางหยวนจะวิเคราะห์ยังไง ทำเลตรงนี้ก็ดูไม่เหมือนย่านการค้าเลยสักนิด เพราะมันทั้งเงียบเหงาและไร้ผู้คน…
ทั้งสามเดินดูที่ไปเรื่อยๆ
ตอนนั้นเองจางหยวนก็ตาเป็นประกาย
เขาสังเกตเห็นร้านหนึ่งกำลังปรับปรุงอยู่!
เป็นร้านสองชั้นที่ดูดีทีเดียว
จางหยวนจำได้ว่าครั้งก่อนที่มา ร้านนั้นปิดให้บริการไปแล้ว แถมยังดูเหมือนถูกปล่อยทิ้งร้างมาได้สักพัก
มีคนเพิ่งมาซื้อต่อกิจการร้านนี้เหรอ
จางหยวนเดินไปแถวหน้าร้านแล้วถามอะไรคนงานแถวนั้นเล็กน้อย
จากนั้นเขาก็ได้รู้ว่าตรงนี้จะเปิดเป็นร้านกาแฟ!
ดูแล้วเจ้าของร้านนี้น่าจะหวังดึงลูกค้ากระเป๋าหนักที่อาศัยอยู่ในหมิงหยุนวิลล่า!
เห็นได้ชัดว่าร้านกาแฟร้านนี้น่าจะแย่งลูกค้าไปจากร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและยอดขายจะต้องกระทบแน่ เพราะร้านนี้อยู่ใกล้หมิงหยุนวิลล่ามากกว่า เดินมาประมาณสิบนาทีก็ถึงแล้ว
จู่ๆ แถวนี้ก็ดูเงียบเหงาน้อยลงกว่าเดิม!
เผยเชียนเดินต่อไปเรื่อยๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
พวกเขาไปถึงทำเลแรกที่เลือกไว้
ตอนแรกเผยเชียนเลือกทำเลตรงนี้เพราะอยู่ท่ามกลางร้านมากมายที่ปิดกิจการไป เป็นทำเลร้างผู้คน เหมาะสำหรับใช้เป็นจุดซ่อนตัวของภัตตาคารระดับสูงของเขา
แต่ตรงถนนถัดไปมีร้านใหญ่ร้านหนึ่งกำลังปรับปรุงอยู่!
จางหยวนเดินไปคุยกับคนงานอีกครั้งแล้วพบว่ามีคนกำลังจะมาเปิดบาร์ตรงนี้ ดูจากขนาดร้านและการตกแต่งภายในอันแสนหรูหราแล้ว บาร์นี้น่าจะไม่ใช่บาร์กระจอกๆ!
จางหยวนอดเหลือบมองบอสเผยด้วยความเคารพยกย่องไม่ได้
บอสเผยช่างมีสายตาเฉียบคมเรื่องการทำธุรกิจจริงๆ!
ไม่กี่วันก่อน บอสเพิ่งจะบอกไปว่าสภาพธุรกิจในย่านนี้จะพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นย่านการค้าแห่งต่อไปของเมืองจิงโจว ตอนนี้มีคนเข้ามาลงทุนเปิดธุรกิจในย่านนี้แล้วจริงๆ!
ถึงบริเวณนี้จะยังดูเงียบเหงาไร้คนสัญจร แต่พอสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ เปิดให้บริการ ย่านนี้คงจะคึกคักขึ้นแน่นอน!
พอเปิดภัตตาคารระดับสูงตรงนี้ ลูกค้าก็จะมีที่สำหรับกินข้าว จากนั้นก็ไปดื่มต่อที่บาร์ใกล้ๆ จู่ๆ ย่านนี้ก็ดูน่าสนใจขึ้นมา!
บอสเผยช่างสายตาเฉียบคมจริงๆ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของบอสหมดเลย!
ระหว่างนั้นมุมปากของเผยเชียนก็กระตุกเล็กน้อย
ใครวะ!
ฉันใช้เวลาตั้งนานกว่าจะหาที่ร้างคนแบบนี้ได้ แกบังอาจมาสร้างปัญหาให้ฉันได้ไง!
ทำเลร้างคนขนาดนี้ แกยังจะมาลงทุนอีกเหรอ เปิดทั้งร้านกาแฟ ทั้งบาร์ ไม่กลัวขาดทุนรึไง!
ถึงฉันจะขาดทุน แต่ก็ยังมีระบบช่วยหักกลบลบหนี้ให้ แต่แกไม่มีนี่
แกมันบ้าไปแล้ว ที่มาทำให้ทั้งตัวเองและคนอื่นต้องเดือดร้อนแบบนี้!
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก เขาแค่อยากหาที่เงียบๆ ที่จะทำให้ตัวเองขาดทุน แล้วทำไมถึงมีคนแส่มาร่วมวงด้วยล่ะ
ที่สำคัญที่สุดคือหมอนั่นเปิดทั้งบาร์และร้านกาแฟ พอเปิดร้านอย่างเป็นทางการก็จะดึงดูดคนจากหมิงหยุนวิลล่ามาได้
ถ้าฉันเปิดภัตตาคารระดับสูงตรงนี้ ต้องมีคนเจอเข้าแน่!
เกิดมีคนเมาเดินว่อนไปทั่วก็จะบังเอิญเจอร้านฉันได้
แล้วจู่ๆ ทำเลตรงนี้ก็จะมีคนหลั่งไหลเข้ามา!
ไอ้บ้าหน้าไหนมันว่างถึงขนาดมาลงทุนกับทำเลแบบนี้กัน…
เผยเชียนนึกอะไรขึ้นได้ เขาถึงบางอ้อทันที
อ๋อ ต้องเป็นคนที่ซื้อข้อมูลร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไปแน่!
เจ้านั่นเชื่อข้อมูลปลอมของฉัน!
น่าจะคิดว่ารอบๆ หมิงหยุนวิลล่าจะดังขึ้นมา ก็เลยเลือกมาลงทุนแถวนี้ จะได้ทำเงินได้ในอนาคต
เผยเชียนรู้สึกขมขื่น แกจัดการอะไรเร็วเกินไปแล้ว…
ฉันเพิ่งจะปล่อยข้อมูลปลอมไปได้ไม่นาน แต่แกดันติดกับทันทีเลยเนี่ยนะ แกจะเชื่อฉันมากเกินไปรึเปล่า…
สีหน้างุนงงของเผยเชียนเปลี่ยนเป็นยินดีปรีดาทันที
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี!
แกทุ่มเงินตัวเองเปิดร้านแย่งลูกค้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไปเป็นของตัวเอง แกกำลังทำร้ายตัวเองเพื่อช่วยเหลือฉัน!
ถึงจะไม่ดีต่อภัตตาคารระดับสูงของฉัน เพราะจะเพิ่มโอกาสให้คนรู้จักร้านมากขึ้นแต่ก็ไม่เป็นไร ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องทำเลเปิดร้าน เดี๋ยวเลือกที่อื่นแทนก็ได้!
เผยเชียนตัดสินใจทิ้งทำเลนี้แล้วเดินต่อไปอีก
หม่าหยางเดินตาม ส่วนจางหยวนยืนงง เขาหันมองบาร์ที่กำลังปรับปรุงอยู่สลับกับบอสเผยที่กำลังเดินจากไป จู่ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำตัวยังไง
หลังจากนั้นเขาก็รีบตามหลังบอสเผยไป
อะไรกันเนี่ย
แถวนี้มีร้านเปิดใหม่ตั้งเยอะแยะ เหมาะใช้เป็นทำเลเปิดภัตตาคารเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เลือกตรงนี้ล่ะ
ทำไมบอสเผยเดินหนีไปไม่หันมองเลย
ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรออกมา เขาเลือกที่จะเดินตามหลังบอสเผยไปเงียบๆ แทน
YOU MAY ALSO LIKE
