ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 239 โชคดีที่ผู้ช่วยผมจำที่ตั้งภัตตาคารได้

เผยเชียน “???”

จางจู่ถิง ฉันอุตส่าห์ดูแลนายเป็นอย่างดี ทำไมถึงตอบแทนกันแบบนี้!

เผยเชียนรีบส่องคอมเมนต์ใต้โพสต์จางจู่ถิงเพื่อยืนยันความร้ายแรงของสถานการณ์

ถ้าเป็นไปในทางบวกต้องแย่แน่ๆ

ในโพสต์ของจางจู่ถิงมีคีย์เวิร์ดอย่าง ‘จิงโจว’ กับ ‘ภัตตาคารส่วนตัว’ ต้องซวยแน่ถ้าเกิดมีคนสนใจขึ้นมาแล้วไปไล่ถามหาที่ตั้งร้าน

ถึงตอนนี้จางจู่ถิงจะกระแสตกแล้ว แต่ก็ยังมีแฟนคลับเดนตายอยู่ เกิดมีแฟนคลับที่บังเอิญอยู่จิงโจวอยากมาลองชิม ‘มื้ออาหารเดียวกับจางจู่ถิง’ ขึ้นมา ภัตตาคารของเผยเชียนได้เป็นที่รู้จักแน่

แม้จางจู่ถิงจะไม่ได้ดังเท่าเมื่อก่อน แต่ข้อความที่เขาโพสต์ลงเว่ยป๋อเมื่อสองวันก่อนก็มียอดคอมเมนต์สูงถึงห้าร้อยกว่าคอมเมนต์

เผยเชียนรีบส่องคอมเมนต์

“สปอนเซอร์เข้าเหรอ ดีๆ”

“ฮ่าๆๆ ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ ถ้ารู้ว่าคุณอยู่จิงโจว ผมคงไปหาแล้ว!”

“เสียดายจัง อดเจอไอดอลคนโปรดเลย”

“บริษัทเกมเหรอ บริษัทเกมไหนกันนะที่สายตาเฉียบแหลม เล็งเห็นเพชรแท้อย่างลุงจาง”

“ลุงจางช่วยโปรโมตภัตตาคารเหรอ ไม่ต้องห่วง ส่งที่ตั้งร้านมาเลยเดี๋ยวเราไปช่วยใช้บริการเอง”

“ภัตตาคารส่วนตัวนี้ตั้งอยู่ไหนเหรอ”

“ภัตตาคารนี่ไม่มืออาชีพเลย ให้ลุงจางช่วยโปรโมต แต่ไม่มีรูปสวยๆ เลยสักรูป ใครจะไปใช้บริการกัน”

คอมเมนต์อื่นๆ เป็นไปในทางเดียวกัน

เผยเชียนรู้สึกโล่งอกขึ้นมานิดหน่อย

เห็นได้ชัดว่าแฟนคลับส่วนใหญ่สนใจเรื่องที่จางจู่ถิง ‘ได้ร่วมงานกับบริษัทเกมแห่งหนึ่ง’ และพยายามเดากันว่าเป็นบริษัทไหน ร่วมงานกันยังไง

มีแค่ส่วนน้อยที่สนใจข้อความครึ่งหลัง

ประเด็นคือในโพสต์ไม่มีรูปอะไรเลย

สำหรับอาหาร รูปภาพจะช่วยโน้มน้าวใจได้มาก ถึงจะอธิบายด้วยตัวอักษรได้ดีขนาดไหนก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจได้มากนัก

แน่นอนว่า ถ้ามีนักเขียนที่สามารถใช้คำพูดบรรยายให้คนอ่านรู้สึกน้ำลายสอก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

จางจู่ถิงไม่ใช่นักเขียนฝีมือดีแบบนั้น

ดังนั้นถึงจะมีคนถามหาที่ตั้งร้านกันบ้างประปราย แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจ

จางจู่ถิงเลือกตอบคอมเมนต์ที่ได้รับความนิยมมากหน่อย

“ตอนนี้ยังเปิดเผยเรื่องงานไม่ได้ครับ เดี๋ยวผมอัปเดตให้ทุกคนทราบเร็วๆ นี้

“รอบนี้เป็นทริปเร่งด่วน เดี๋ยวผมจะหาโอกาสไปเยี่ยมเพื่อนๆ ที่จิงโจวอีก!

“ผมไม่ได้โดนจ้างให้โฆษณา อาหารที่นี่อร่อยจริงๆ

“ผมไม่แน่ใจเรื่องที่ตั้งเพราะอีกฝ่ายส่งรถมารับ จำได้แค่ว่าตั้งอยู่ในวิลล่าที่ไม่ค่อยมีคน เงียบสงบแล้วก็บรรยากาศดีมาก”

“รูปก็ไม่ได้ถ่ายมา ทางภัตตาคารห้ามถ่ายรูปเพราะจะเป็นการทำลายประสบการณ์การลิ้มรสอาหาร ทำให้พลาดรายละเอียดบางอย่างไป ใครที่อาศัยอยู่จิงโจวลองไปชิมกันได้นะครับ! โอ๊ะ แต่ราคาอาจจะแพงหน่อยนะ”

ถ้าจางจู่ถิงไม่ไปคอมเมนต์ตอบ เรื่องก็คงจะเงียบไปเอง แต่พอไปตอบกลับแบบนั้น เหล่าแฟนคลับก็งุนงงกันไปตามๆ กัน

ที่ตั้งก็ไม่รู้

รูปก็ไม่มี

ราคาก็ไม่ทราบ!

รู้แค่ว่าตั้งอยู่ในวิลล่าเงียบเหงาที่ไม่ค่อยมีคน

แต่วิลล่าแบบนั้นก็มีอยู่หลายแห่งในจิงโจว!

เมืองจิงโจวมีย่านหรูอยู่เจ็ดแปดย่าน แต่ละย่านมีวิลล่าอยู่หกเจ็ดแห่ง นอกจากย่านหรูพวกนี้แล้วก็ยังมีวิลล่าแห่งอื่นๆ กระจายอยู่ทั่วเมือง

ถึงจะมีเบาะแสอย่าง ‘ไม่ค่อยมีคน’ ‘เงียบสงบ’ และ ‘บรรยากาศดีมาก’ ก็ยังมีอีกยี่สิบสามสิบแห่งที่เข้าเค้า

แถมแต่ละแห่งยังมีวิลล่าอีกหลายหลัง จะไปรู้ได้ยังไงว่าภัตตาคารส่วนตัวนี้ซ่อนอยู่ที่ไหน

ไม่มีทั้งรูปทั้งข้อมูลเพิ่มเติมแล้วจะหาเจอได้ยังไง

จะให้ไปไล่เคาะประตูแล้วถามว่า ‘สวัสดีครับ ใช่ภัตตาคารส่วนตัวรึเปล่าครับ’ ก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

ให้ทำแบบนั้นคงจะแปลกพิลึก

แน่นอนว่า ถ้าทุกคนรู้ว่าเป็นวิลล่ากึ่งพาณิชย์ก็จะช่วยตัดตัวเลือกออกไปได้อีก แต่ปัญหาคือจางจู่ถิงไม่รู้เรื่องนี้ แฟนคลับจึงไม่ได้ข้อมูลในส่วนนี้เพิ่ม

จางจู่ถิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภัตตาคารส่วนตัวแห่งนี้ชื่ออะไร

ถึงแฟนๆ จะกระหน่ำถาม ในเมื่อจางจู่ถิงเองก็ไม่รู้ แล้วจะไปหาคำตอบมาจากไหน

พอได้อ่านคอมเมนต์ทั้งหมด เผยเชียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โอเค ทุกอย่างยังโอเค ฉันตื่นตระหนกไปเอง!

เผยเชียนคิดถูกที่ไม่เปิดเผยที่ตั้งร้านและไม่ยอมให้จางจู่ถิงถ่ายรูป

จางจู่ถิงเป็นดาราผู้ผ่านโลกมาเยอะ จึงไม่ใช่คนที่อยากจะถ่ายรูปไปอวดว่าได้กินอาหารหรู และไม่ได้สนใจเรื่องที่ตั้งของร้าน

เผยเชียนรู้สึกซึ้งใจมากที่จางจู่ถิงไม่สร้างความเดือดร้อนให้เขา!

ดูเหมือนว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะไม่ได้กำลังตกอยู่ในความเสี่ยงว่าจะมีใครมาเจอเข้า

ตอนที่เขากำลังจะเก็บมือถือใส่กระเป๋า เสียง ‘ติ๊ง’ ก็ดังขึ้นแจ้งเตือนว่าจางจู่ถิงเพิ่งจะโพสต์เว่ยป๋อ

“ผมเจอที่ตั้งร้านแล้ว! ผมไปถามผู้ช่วยมา โชคดีที่เขาจดที่ตั้งร้านไว้! ที่อยู่:หมิงหยุนวิลล่า เมืองจิงโจว”

“อุก!”

เผยเชียนแทบจะกระอักเลือดออกมา

ฉิบหายแล้ว โดนเจ้าผู้ช่วยเล่นเข้าแล้วไหมล่ะ!

จางจู่ถิงจำที่ตั้งร้านไม่ได้ แต่ผู้ช่วยของเขาดันจำได้!

มาคิดดูดีๆ แล้ว ผู้ช่วยคนนั้นพอเห็นอาหารจานหรู โดยเฉพาะล็อบสเตอร์ยักษ์ก็ตาลุกวาว เห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่มีวันลืมมื้ออาหารนี้

ตอนนั้นเผยเชียนไม่ได้คิดอะไรมาก ทำแค่ห้ามผู้ช่วยถ่ายรูปเฉยๆ

แต่เขาดันจดที่ตั้งภัตตาคารไปด้วย เผยเชียนไม่ทันสังเกตเรื่องนี้!

ไม่นานคอมเมนต์ใต้โพสต์ก็ผุดขึ้นเรื่อยๆ

“หมิงหยุนวิลล่าเหรอ เป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนจริงๆ ด้วย ขอบคุณที่แนะนำนะลุงจาง เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลองขับรถไปแวะดู”

“โห อย่างไกล ขับรถไปอย่างต่ำชั่วโมงหนึ่ง”

“อร่อยจนลุงจางออกปากชมเองเลยเหรอเนี่ย ใครก็ได้ไปลองชิมดูหน่อยสิ ถ้าเด็ดจริงจะบินไปลองถึงจิงโจว จะได้แวะไปเที่ยวด้วย มีใครมีที่เที่ยวเด็ดๆ ในจิงโจวแนะนำมั้ย”

เผยเชียนตัวแข็งทื่อเมื่อเลื่อนดูคอมเมนต์

โพสต์ที่แล้วไม่เป็นไร เพราะคนส่วนใหญ่สนใจแค่เรื่องจางจู่ถิงรับงาน

แต่โพสต์นี้คือความฉิบหาย บอกที่ตั้งครัวส่วนตัวหมิงหยุนชัดเจนเลยทีเดียว

โคตรชัดเลยเนี่ย!

คนได้แห่มากันตรึมแน่!

เผยเชียนเกาหัว

จะจัดการกับคนพวกนี้ยังไงดี

ทำเรื่องไม่ดีเพื่อไล่ตะเพิดไปก็ไม่ได้

“ใจเย็น มันไม่น่าจะแย่ขนาดนั้น

“ถึงจะมีคนแวะมาสักนิดสักหน่อยก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา ร้านเราแพงมาก คนส่วนใหญ่ไม่น่าจะจ่ายไหว

“โพสต์ก่อนหน้านี้ของจางจู่ถิงมีคนกดไลก์แค่ประมาณสี่พันคน แฟนคลับของเขากระจายอยู่ทั่วประเทศ ถึงจะมีสักกลุ่มหนึ่งแวะมาที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนจริงๆ ก็น่าจะแค่หลักสิบ บางคนอาจจะไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหารเลยด้วยซ้ำ

“อืม ครัวส่วนตัวหมิงหยุนขาดทุนสูงทุกเดือน ถึงจะมีลูกค้าแห่มาช่วงหนึ่ง แต่ในระยะยาวก็ไม่น่าจะหาเงินคืนส่วนที่ขาดทุนไปได้”

เผยเชียนตื่นตระหนกเล็กน้อยในตอนแรก แต่พอสงบใจลงได้ เขาก็รู้สึกว่าเรื่องไม่ได้แย่มากอย่างที่คิด

เพราะครัวส่วนตัวหมิงหยุนยังมีปราการป้องกันอีกหลายชั้น ร้านตั้งอยู่ในที่ร้างและห่างไกลผู้คน แต่ละเมนูราคาแพงหูฉี่ ส่วนใหญ่ใช้วัตถุดิบหายากที่ต้องสั่งจองล่วงหน้า

ปราการเหล่านี้จะช่วยขับไล่ลูกค้าได้แน่

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เผยเชียนก็ไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไร

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะต่อสายหาเชฟหลิน