ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 265 คิดว่าเป็นข้าวสีดำก็แล้วกัน!
วันที่ 20 กันยายน
เผยเชียนจองครัวส่วนตัวหมิงหยุนไว้ทุกวันที่ 20 ของเดือน ถึงจะไม่พอใจที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนตอนนี้เริ่มทำกำไรได้แล้ว แต่จะไม่ไปกินก็ไม่ได้
ยิ่งเพราะครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่ขาดทุนนี่แหละ เขาถึงต้องหาทางจัดการ เผยเชียนจะเปลี่ยนความขมขื่นใจให้เป็นความอยากอาหาร จะได้โซ้ยแหลกที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเพื่อผลาญเงินให้ได้เยอะๆ!
ถึงครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะเป็นร้านของเขาเอง แต่เขาก็ต้องจ่ายเงินกินเอง วัตถุดิบดีๆ ก็มีราคาแพง ตัวอย่างเช่นล็อบสเตอร์ที่กินไปรอบก่อน แค่ค่าวัตถุดิบก็ปาไปคำละหลายพันหยวนแล้ว
ถ้าทุกคนจัดการยัดห่าอาหารแพงๆ ให้หนำใจก็จะช่วยเผยเชียนได้สุดๆ!
หลินชั่นหรงและเหล่าพนักงานในครัวส่วนตัวหมิงหยุนยุ่งกันมาก นอกจากต้องเตรียมวัตถุดิบแล้ว ทางร้านยังต้องเตรียมเรื่องการตกแต่งภายใน จัดโต๊ะ จัดจานชาม และอื่นๆ ให้ออกมาดูดีมีระดับที่สุด
วันนี้เผยเชียนไม่มีอะไรทำ เลยตัดสินใจไปที่ร้านไวหน่อยเพื่อจิบชาพลางดูพนักงานวิ่งวุ่น
พวกเขาทำงานกันเป็นระบบระเบียบมากและใส่ใจทุกรายละเอียด ทั้งการจัดโต๊ะ เปลี่ยนผ้าคลุมโต๊ะ ไปจนถึงการจัดเรียงจานชาม
พนักงานแต่ละคนสวมเครื่องแบบและถุงมือสีขาว พอผสานรวมกับบรรยากาศดูดีมีระดับในห้องอาหารแล้วก็ยิ่งส่งให้ร้านดูยอดเยี่ยมขึ้นไปอีก
เผยเชียนจิบชาด้วยความเศร้าสร้อย ร้านอันสวยงามแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่ฉันจะมารื่นรมย์คนเดียวได้อีกแล้ว น่าเสียดายจริงๆ
หลินชั่นหรงสั่งงานพนักงานนิดหน่อย จากนั้นก็เดินไปนั่งตรงข้ามบอสเผย
หลังจากจัดงานเลี้ยงมาหลายต่อหลายงาน พนักงานก็เริ่มคุ้นชินกับการทำงานร่วมกัน รู้ว่าตัวเองมีหน้าที่อะไรบ้าง ไม่ต้องให้หลินชั่นหรงมาคอยกำกับทุกขั้นตอนอีก
“บอสเผย ผมขอรายงานเรื่องสถานการณ์ของร้านในตอนนี้ รวมถึงผลประกอบการ...” หลินชั่นหรงดูจะภูมิใจมาก
เผยเชียนวางถ้วยชาลงแล้วยกมือขึ้นห้าม “ไม่ต้อง!
“ผมมั่นใจว่าคุณดูแลร้านได้เป็นอย่างดี เพราะงั้นไม่ต้องรายงานให้ผมฟังหรอก! อย่าลืมว่าชื่อเสียงสำคัญกว่ากำไร ถ้าคะแนนร้านบน TPDb ยังดีอยู่ คุณก็สบายใจได้”
หลินชั่นหรงรู้สึกสบายใจ เขาพยักหน้า “โอเคครับบอสเผย”
หายากมากที่จะมีบอสคนไหนเป็นแบบบอสเผย ที่ทั้งเป็นกันเองและเชื่อมั่นในตัวพนักงานสุดๆ!
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก
ไอ้บ้าหลินชั่นหรง ฉันอุตส่าห์รอกินอาหารอย่างอารมณ์ดี ทำไมถึงถือมีดมาแทงกันแบบนี้วะ
แค่รู้ว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนฮิตขึ้นมาก็ปวดใจจะแย่แล้ว นี่ยังเอาเกลือมาถูแผลฉันอีก คอยดูเถอะ เดี๋ยวแกจะโดนระบบคัดที่หนึ่งออกของฉันจัดการ!
ไม่นานพนักงานฉางหยางเกมส์ก็มาถึงร้าน
พอเห็นเยว่จือโจว หวังเสี่ยวปิน และหลินหวาน เหล่าพนักงานอันเป็นที่รักของเขา เผยเชียนก็อดยิ้มหน้าบานไม่ได้
พนักงานที่ดีต้องเป็นแบบเจ้าพวกนี้!
ตั้งแต่ซื้อกิจการมา ฉางหยางเกมส์ก็ผลาญเงินให้เป็นอย่างดี เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรดช่วยผลาญเงินไปได้ตั้งสิบล้านกว่าหยวน
ถือเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมมากๆ สำหรับเผยเชียน
พนักงานครัวส่วนตัวหมิงหยุน ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู และเถิงต๋าคิดแต่จะทำเงินให้ฉัน เจ้าพวกนั้นต้องมาเรียนรู้จากพวกนายหน่อยแล้ว!
เผยเชียนอยากจัดงานให้รางวัลพนักงานดีเด่นให้ฉางหยางเกมส์ แล้วเอาพวกพนักงานในเครือเถิงต๋ามาดูงาน
เขาดูเบิกบานใจมากขณะผายมือเชิญให้ทุกคนนั่งประจำที่
ในฐานะที่เป็นเสาหลักของฉางหยางเกมส์ เยว่จือโจว หวังเสี่ยวปิน และหลินหวานเคยมาที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนแล้วครั้งหนึ่งตอนเปิดร้าน แต่พนักงานฉางหยางเกมส์หลายคนเพิ่งจะมาเป็นครั้งแรก
ก่อนหน้านี้เผยเชียนยังไม่เชื่อมั่นในฉางหยางเกมส์ เขาจึงไม่ได้ดูแลคนเหล่านี้เหมือนพนักงานเถิงต๋า ตั้งใจจะดูลาดเลาไปก่อน
ตอนนี้ช่วงเวลาสังเกตการณ์ของเขาใกล้จะจบลงแล้ว พนักงานฉางหยางเกมส์ทำให้เผยเชียนยอมรับและรู้สึกชมเชยที่สามารถผลาญเงินได้อย่างต่อเนื่องขนาดนี้
หลังจากนี้เผยเชียนตั้งใจว่าจะลงทุนกับฉางหยางเกมส์เพิ่ม จะได้ขาดทุนต่อไปได้เรื่อยๆ!
ทุกคนนั่งประจำที่
โต๊ะอาหารในห้องโถงถูกจัดวางไม่เหมือนเดิม จากที่จัดไว้เป็นโต๊ะสำหรับสองคนและตั้งห่างกัน ตอนนี้กลายเป็นโต๊ะกลมขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องโถง มีที่นั่งมากกว่ายี่สิบที่ ส่วนพนักงานคนอื่นๆ จะแยกไปตามห้องส่วนตัวต่างๆ
โต๊ะ เก้าอี้ จานชามดูหรูหรามากจนทำให้รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในคฤหาสน์ยุโรป
แม้อาหารจะยังไม่มาเสิร์ฟ แต่พนักงานหลายคนก็เริ่มน้ำลายสอจากแค่มองจานชามสุดหรูบนโต๊ะ
“ดีนะที่อดข้าวเที่ยงมารอจัดเต็มมื้อนี้!”
พนักงานมีอายุหน่อยที่นั่งข้างๆ รีบกระทุ้งศอกใส่ชายคนที่พูดออกมาเสียงดังทันที เพื่อจะสื่อว่าให้ระวังคำพูดคำจาต่อหน้าบอสเผยหน่อย!
เขามั่นใจว่าบอสเผยต้องได้ยินแน่ๆ แม้จะนั่งอยู่ห่างออกไป
แล้วบอสเผยก็หันมามองจริงๆ “น้องคนนั้นชื่ออะไรน่ะ”
ชายหนุ่มที่ประกาศกร้าวว่าอดข้าวมาสะดุ้งโหยง ในใจเริ่มเป็นกังวลว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปรึเปล่า
แต่คนที่ถามคือบอสเผย จะโกหกก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจตอบไปตามตรง “ผม…ผมชื่อห่าวฉยง ครับ”
เผยเชียนยืดหลังตรงทันที ชื่อดีมาก!
ฟังจากชื่อก็รู้เลยว่านี่แหละพนักงานที่เขาต้องการ!
“ทุกคนดูห่าวฉยงไว้เป็นตัวอย่าง
“ครั้งนี้ผมจะไม่ว่าอะไร แต่ครั้งหน้าให้ล้างท้องเตรียมมากินให้เต็มที่เหมือนน้องห่าว!
“แน่นอนว่าผมไม่ได้จะบอกให้พวกคุณอดข้าวเที่ยงจริงๆ แต่แค่กินให้พอหายหิวก็พอ
“ผมตั้งใจเตรียมวัตถุดิบดีๆ มาเพื่อพวกคุณ อย่าให้เสียของกันล่ะ ถึงจะกินจนอ้วกออกมา แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ลงท้องไปแล้ว!
“เอ้า อาหารมาแล้ว ทุกคนกินกันให้เต็มที่ ใครกินเหลือผมจะให้อยู่กินต่อจนถึงเช้าพรุ่งนี้!”
ตอนแรกทุกคนค่อนข้างเกร็งกัน แต่พอได้ยินที่บอสเผยพูดก็พากันหัวเราะยกใหญ่
“ได้เลยครับบอสเผย! ถึงจะกินจนอ้วกแตก พวกผมก็จะกินให้หมดไม่ให้เหลือสักอย่าง!”
“โอ๊ย เสียดายจัง ตอนเที่ยงกินข้าวไปตั้งเยอะ”
“ถ้ากินอาหารไม่หมดแล้วต้องอยู่กินต่อจะได้ค่ากินล่วงเวลามั้ยครับ”
“ไม่ได้สิ เราต้องทำตามธรรมเนียมของเถิงต๋าที่ไม่อนุญาตให้ทำงานล่วงเวลา! เพราะงั้นตั้งใจกินให้เต็มที่เลยนะทุกคน!”
พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานระหว่างยัดอาหารลงท้อง บรรยากาศเป็นไปอย่างครึกครื้น
พอเห็นท่าทีของเหล่าพนักงานฉางหยางเกมส์ เผยเชียนก็รู้สึกสุขใจ เขาเริ่มรักใคร่พนักงานกลุ่มนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
เขาชอบที่คนพวกนี้ไม่เครียดกัน!
นี่คือคุณสมบัติที่พนักงานเถิงต๋าขาดไป!
ตอนนี้สภาพการณ์ของเกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรดย่ำแย่มาก ต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะทำเงินคืนทุนได้ ถ้าเป็นพนักงานที่มีความรับผิดชอบหน่อยก็คงไม่น่าจะเพลิดเพลินใจกับอาหารขนาดนี้ น่าจะมัวเครียดเรื่องคิดหาทางกอบกู้สถานการณ์กัน
ถึงจะไม่ได้สนใจมาก อย่างน้อยก็ไม่น่าจะทำตัวเอิกเกริกขนาดนี้
แต่ดูพนักงานพวกนี้สิ สนุกสนานกันใหญ่ ดูไม่ออกเลยว่ากำลังเครียดที่เกมออกมาล้มเหลว
พนักงานทัศนคติแบบนี้จะช่วยให้บริษัทประสบความสำเร็จได้ยังไง
เผยเชียนโบกมือ พนักงานหยิบไวน์แดงที่เปิดแล้วขึ้นมา
“เติมให้ทุกคนที ดื่มกันน้อยๆ กินให้เยอะๆ ไวน์นี้ไม่ได้ถูก แต่ดื่มเข้าไปเยอะก็จุกได้ ทุกคนควรเลือกกินอาหารที่แพงที่สุดมากกว่า!
“อ้าว น้องห่าว ทำไมวางตะเกียบไว้แบบนั้นล่ะ”
เผยเชียนเดินไปรอบๆ ร้าน เขาเห็นห่าวฉยงไม่แตะล็อบสเตอร์กับซาชิมิตรงหน้าเลย แต่กลับจ้องไปทางครัว เหมือนว่ากำลังรอคอยอะไรสักอย่าง
พอได้ยินที่บอสเผยถาม ห่าวฉยงก็รีบอธิบาย “บอสเผยครับ ตั้งแต่เด็กผมต้องกินข้าวก่อนกินกับตลอด ขอข้าวสวยสักถ้วยได้มั้ยครับ”
เผยเชียนอดขมวดคิ้วไม่ได้ “เป็นปัญหาด้วยเหรอ”
เขาไม่ได้สั่งข้าวตอนที่จองเมนู
ถึงในครัวจะมีทั้งข้าวและเส้น แต่เผยเชียนก็ทนเห็นพนักงานยัดอาหารแบบนั้นจนเต็มท้องไม่ได้ เขาไล่มองอาหารบนโต๊ะแล้วหยิบจานคาเวียร์มาวางตรงหน้าห่าวฉยง
“กินอันนี้เป็นข้าวแทนแล้วกัน”
ห่าวฉยงงง เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน “อันนี้คืออะไรเหรอครับบอสเผย”
“คิดซะว่าเป็นข้าวสีดำ! กินคู่กับซีอิ๊วไม่ก็มันปู อย่ามัวอ้ำอึ้ง ลองกินดู!”
เผยเชียนตบบ่าห่าวฉยงแล้วเดินไปทางอื่น
เขามั่นใจว่าห่าวฉยงจะก้าวข้ามเรื่องเล็กน้อยนี้ไปได้
แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ พอเผยเชียนเดินวนไปได้รอบหนึ่ง เขาก็เดินกลับมาเห็นห่าวฉยงกำลังสวาปามล็อบสเตอร์ตัวโตอยู่
“บอสเผย ผมเห็นในเน็ตมาว่าเชฟเก่งๆ แกะแตงโมเป็นดอกไม้ได้ด้วย เชฟที่นี่ทำแบบนั้นได้มั้ยครับ จู่ๆ ผมก็อยากกินขึ้นมา!” พนักงานคนหนึ่งถามขึ้นระหว่างยัดเห็ดมัตสึทาเกะเข้าปาก
เผยเชียนขมวดคิ้ว “จะกินไปทำไมแตงโมง่อยๆ ราคาก็ไม่ได้แพง เม็ดกับเปลือกแตงโมทำจากทองรึยังไง เลิกคิดเรื่องอาหารถูกๆ ได้แล้ว แล้วจัดการอาหารราคาแพงตรงหน้าให้หมดก่อน
“ถ้ากินล็อบสเตอร์ตัวนี้หมด เดี๋ยวผมให้แตงโมดอกไม้เป็นรางวัล”
“จัดให้ครับ!” พนักงานคนนั้นฮึดขึ้นมาทันใด
เผยเชียนได้แต่ส่ายหัวในใจ
แตงโมง่อยๆ มันจะไปอร่อยอะไร
แน่นอนว่าเชฟมืออาชีพของครัวส่วนตัวหมิงหยุนต้องแกะแตงโมเป็นดอกไม้ได้อยู่แล้ว แต่ผลไม้พวกนี้เป็นของถูก ถึงจะขายราคาแพงแต่จริงๆ เป็นค่าแกะสลักแตงโมของเชฟต่างหาก
เผยเชียนไม่คิดจะสั่งอาหารที่ใช้วัตถุดิบถูกๆ ต้องเป็นอาหารที่ใช้วัตถุดิบแพงๆ สิถึงจะผลาญเงินได้
ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเต็มไปด้วยบรรยากาศครื้นเครง
หลินหวานกับเยว่จือโจวเหลือบมองกัน ทั้งคู่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่
บรรยากาศตอนนี้แหละที่เหมาะกับการบอกข่าวดีให้บอสเผยรู้
ระหว่างกำลังคิดว่าจะบอกไปยังไงดี บอสเผยก็เดินถือแก้วกลับมา
เผยเชียนรู้สึกรักใคร่พนักงานสองคนนี้ที่เขาไว้วางใจมากขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะเยว่จือโจว ตั้งแต่เผยเชียนเลื่อนขั้นให้อีกฝ่ายขึ้นมาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนแทนหัวหน้าหลิวที่ลาออกไป หมอนี่ก็ไม่เคยทำให้เขาต้องผิดหวังเลย
เจ้านี่ไปได้ไกล!
แต่ทั้งคู่ดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ซึ่งก็ไม่แปลก เผยเชียนคงจะกังวลแทนแน่ๆ ถ้าเห็นหลินหวานไม่เคร่งเครียดอะไร
เผยเชียนรู้ดีว่าหลินหวานเป็นคนทะเยอทะยาน เธออยากให้เกมดัง ตอนนี้คงจะไม่มีอารมณ์กินดื่มอะไร
อีกฝ่ายเครียดอยู่แบบนี้ ไปซ้ำเติมก็คงไม่เหมาะ เขาจึงเลือกให้กำลังใจแทน
“เกมเพลงรบโลหิตไม่ประสบความสำเร็จก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ประเด็นคือเราได้เรียนรู้จากความผิดพลาด ครั้งต่อไปคุณจะประสบความสำเร็จแน่
“ช่วงที่ผ่านมาพวกคุณทำงานหนักมาก พักผ่อนกันให้เยอะๆ ปลายปีนี้ผมจะลงทุนกับฉางหยางเกมส์อีกยี่สิบล้านหยวน ถึงตอนนั้นพวกคุณค่อยไปสร้างเกมอะไรก็ได้ที่อยากทำแล้วกัน!”
เผยเชียนใจดีมาก
เยว่จือโจวพยักหน้ารัว “ครับ บอสเผย!
“ก่อนหน้านี้ผมไม่มีความมั่นใจเลย แต่ความสำเร็จครั้งนี้ทำให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น ผมเชื่อว่าเราจะสร้างเกมดีๆ ออกมาได้ด้วยทุนยี่สิบล้านหยวนนี้!”
เผยเชียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “อืม ต้องอย่างนั้น…เอ๊ะ”
เขากำลังจะชมเยว่จือโจวสักเล็กน้อย แต่ก็ฉุกคิดได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ
“ความสำเร็จครั้งนี้เหรอ” เผยเชียนงง
เยว่จือโจวกับหลินหวานหันมองหน้ากันก่อนจะผุดยิ้ม
หลินหวานหยิบมือถือขึ้นมาเปิดร้านค้าแอปพลิเคชันเฉินฮว่า “ดูนี่สิคะบอสเผย”
เผยเชียนรับมือถือมาแล้วก็ต้องอึ้งไป
เกมเพลงรบโลหิตได้อันดับหนึ่งในร้านค้าแอปพลิเคชันเฉินฮว่า!
เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!
นี่มันร้านค้าแอปพลิเคชันสำหรับเกมมือถือนี่
เผยเชียนกดเข้าหน้าข้อมูลเกมด้วยความสงสัยเพื่อดูรายละเอียดเกม
เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรดจริงๆ ด้วย!
แต่ตอนนี้เกมเล่นบนเว็บกลายเป็นเกมมือถือไปแล้ว แถมยังดูจะฮิตสุดๆ ด้วยสิ!
YOU MAY ALSO LIKE
