ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 291 ติดโลโก้ให้เครื่องคอมพิวเตอร์ - ตอน 292 ขึ้นไปอยู่ใน pdf บทที่ 1-500 นะคะ - novel-lucky

หลี่หย่าต๋ารีบตอบ “สนใจค่ะ ก่อนหน้านี้ดิฉันติดต่อบริษัทแปลไปบ้าง แต่เกมกลับใจคือฟากฝั่งต้องการมาตรฐานการแปลสูง เลยยังหานักแปลที่เหมาะสมไม่ได้ค่ะ

“ตอนนี้เรากำลังพยายามติดต่อนักแปลที่มีประสบการณ์ แต่อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย…”

อีกฝ่ายยิ้ม “ดีเลยค่ะ!

“ทางแพลตฟอร์มสนใจให้เกมกลับใจคือฟากฝั่งเป็นเกณฑ์มาตรฐานให้กับเกมที่จะสอดแทรกวัฒนธรรมจีน ถ้าคุณตกลง เราช่วยหานักแปลที่มีประสบการณ์ให้ได้นะคะ ทางเรามั่นใจว่าบทแปลจะออกมาตรงต้นฉบับมากที่สุด

“ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายและเรื่องอื่นๆ นะคะ เพราะเรามีมืออาชีพช่วยจัดการเรื่องนี้

“เราวางแผนไว้ว่าจะทำเวอร์ชันภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นออกมาก่อน จากนั้นค่อยทำภาษาอื่นๆ ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ”

หลี่หย่าต๋าดีใจมาก “ยินดีมากๆ เลยค่ะ!”

เธอรู้ดีว่าแพลตฟอร์มเกมทางการมีทรัพยากรในมือเยอะและรู้จักคนมากกว่าบริษัทเอกชนอย่างเถิงต๋า ถ้าพวกเขาช่วยหานักแปลให้ก็น่าจะได้นักแปลมือฉมังแน่ๆ!

หลังจากตอบรับข้อเสนอ ทั้งสองก็คุยรายละเอียดกันต่ออีกเล็กน้อยแล้วแลกช่องทางการติดต่อกันไว้

พวกเขาต้องค่อยๆ จัดการไปทีละขั้น แต่มีแพลตฟอร์มเกมทางการช่วยหนุนหลังแบบนี้ หลี่หย่าต๋าก็มั่นใจว่าทุกอย่างจะเป็นไปอย่างราบรื่น

หลังจากวางสายไป หลี่หย่าต๋าก็ย้อนคิดว่าช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้

แพลตฟอร์มเกมทางการเสนอให้แปลเกมกลับใจคือฟากฝั่งเป็นภาษาอื่น แถมยังช่วยโปรโมตเกมให้ด้วย!

แต่คิดดูแล้วหลี่หย่าต๋าก็ตระหนักว่าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

เกมกลับใจคือฟากฝั่งคือเกมคุณภาพสูงที่มีเนื้อหาลึกซึ้ง ถือเป็นโอกาสเหมาะของแพลตฟอร์มเกมทางการ!

เห็นได้จากเกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันมือถือกับเกมนักออกแบบเกม ว่าแพลตฟอร์มเกมทางการสนับสนุนเกมที่มีความแปลกใหม่ ให้ความสำคัญกับเรื่องคุณค่าทางศีลธรรมและแฝงความหมายที่ลึกซึ้ง

นอกจากนี้เกมกลับใจคือฟากฝั่งยังไม่ได้มีดีแค่เรื่องคุณภาพกับระบบการเล่น แต่ยังสอดแทรกวัฒนธรรมเข้าไปได้เป็นอย่างดี แม้แต่ชาวต่างชาติยังยอมเปิดพจนานุกรมเพื่อเล่นเกม เห็นได้ชัดเลยว่าเกมมีเสน่ห์ดึงดูดมาก

แพลตฟอร์มเกมทางการต้องการเกมแบบนี้ไม่ใช่เหรอ

ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกเขาจะให้การสนับสนุนเต็มที่และติดต่อมาเสนอช่วยแปลเกมให้

หลี่หย่าต๋านึกอะไรขึ้นได้

“หรือบอสเผยจะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

“ก่อนหน้านี้บอสพูดว่ายังไงนะ

“บอสบอกว่าเราต้องรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมถึงจะบุกตลาดต่างประเทศ ปัจจัยทุกอย่างต้องเป๊ะ ถ้าทรัพยากรและการสนับสนุนมีไม่พอ พอเข้าตลาดไปเราอาจจะโดนเขี่ยทิ้งได้ง่ายๆ

“ตอนนี้เรามีทั้งทรัพยากรและการสนับสนุน! แสดงว่าเราก็พร้อมบุกตลาดต่างประเทศแล้วใช่มั้ย

“เหมือนว่าบอสเผยจะบอกให้ฉันอดทนรอโอกาสนี้ บอสรู้อยู่แล้วว่าแพลตฟอร์มเกมทางการจะต้องทำอะไรสักอย่างภายในเดือนนี้ ก็เลยไม่ได้รีบร้อนอะไร!

“เอ๊ะ แต่บอสเผยบอกว่าจะคุยเรื่องแปลเกมเดือนหน้า

“หรือบอสเผยคิดว่าแพลตฟอร์มจะสังเกตเห็นความสำเร็จของเกมเดือนหน้าแล้วติดต่อมาคุยเรื่องแปลเกม

“ก็เป็นไปได้ เพราะก็ต้องใช้เวลาสักพักเกมถึงจะติดลมบนจนแพลตฟอร์มสังเกตเห็น บอสเผยคงไม่คิดว่าเกมกลับใจคือฟากฝั่งจะเป็นที่นิยมรวดเร็วขนาดนี้!

“ดีเลย ฉันต้องรายงานข่าวดีให้บอสเผยรู้เดี๋ยวนี้!

“เสียดายที่บอสไม่อยู่ออฟฟิศ ถ้าบอสอยู่ฉันจะให้ทีมงานแพลตฟอร์มเกมทางการคุยกับบอสโดยตรง บอสน่าจะดีใจสุดๆ เลยแหละ”

หลี่หย่าต๋าแสนเบิกบานใจ เธอกดต่อสายหาบอสเผย

…

“ฮัดเช้ย!”

ที่อพาร์ตเม้นต์ เผยเชียนซุกตัวในผ้าห่มแล้วจาม

เขาสั่งน้ำมูกใส่ทิชชูก่อนจะโยนลงถังขยะ แต่ก็ดันโยนไปติดขอบถังขยะร่วงลงพื้น

“โว้ย!”

เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก เขาปัดผ้าห่มออกแล้วกระโดดลงจากเตียงไปเก็บทิชชูลงถังขยะ จากนั้นก็กระโดดกลับขึ้นขดตัวบนเตียงด้วยความเร็วแสง

เขาไม่ได้ไปทำงานวันนี้เพราะ…เป็นไข้!

ตอนนี้เป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงเข้าฤดูหนาว อากาศเริ่มเย็นลง หลังจากวิ่งวุ่นไปทั่วตลอดสองสามวันที่ผ่านมา เผยเชียนก็โดนไข้หวัดเล่นงานเข้าจนได้

เขาจึงตัดสินใจไม่ออกไปไหนวันนี้ ตั้งใจจะนอนป่วยเหมือนศพบนเตียงแล้วดื่มน้ำอุ่นให้เยอะๆ

“สภาพดูไม่จืดเลยเรา”

เผยเชียนอดบ่นอุบขึ้นมาไม่ได้

ทำไมเรื่องราวถึงแตกต่างจากที่เขาคิดไว้ล่ะ

ตามแผนเดิมฉันน่าจะนอนรอเงินลอยมาหาแล้วนี่นา

ทำไมฉันยังต้องวิ่งเต้นหาทางผลาญเงินด้วย!

เศร้าใจจริงๆ!

ระหว่างที่กำลังเล่นมือถืออยู่ หลี่หย่าต๋าก็โทรมาหา

เขาชะงักไปแต่ก็รีบกดรับสาย

อย่าบอกนะว่าฉันไม่อยู่แค่สองวัน เธอก็หาทางสร้างเรื่องให้ฉันอีกแล้ว

ฉันรับแรงปะทะไม่ไหวแล้วนะ!

“มีอะไรเหรอ...” เผยเชียนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน

หลี่หย่าต๋าตกใจ “บอสเผยเป็นหวัดเหรอคะ”

“อืม ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก กินน้ำอุ่นไปเยอะแล้ว เกมกลับใจคือฟากฝั่งมีเรื่องอะไรใช่มั้ย” เผยเชียนไม่มีอารมณ์คุยเล่น

หลี่หย่าต๋าตอบอย่างตื่นเต้น “ใช่ค่ะบอสเผย! แพลตฟอร์มเกมทางการเพิ่งจะติดต่อมาว่าจะหาทีมแปลมืออาชีพมาแปลเกมกลับใจคือฟากฝั่งให้ค่ะ แล้วก็จะช่วยทำการตลาดต่างประเทศให้ด้วย! น่าจะจัดการเรื่องต่างๆ เร็วกว่าที่บอสเผยคิดไว้หนึ่งสัปดาห์ค่ะ

“ไม่ต้องห่วงนะคะบอสเผย ดิฉันจัดการเตรียมทุกอย่างไว้เกือบหมดแล้ว”

เผยเชียน “???”

อะไรนะ แพลตฟอร์มเกมทางการจะหานักแปลมืออาชีพมาแปลเกมให้!

ฉิบหาย! จบเห่แล้วฉัน

จะปฏิเสธยังไงดี!

เผยเชียนเวียนหัวขึ้นมา ฤทธิ์ไข้ทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิม

โชคดีที่ตอนนี้เขานอนเหมือนศพอยู่บนเตียง เลยไม่ต้องห่วงว่าจะเป็นลมล้มไปกองกับพื้น

เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “อ๋อ แล้วมีอะไรอีกมั้ย”

หลี่หย่าต๋าตอบ “เอ่อ ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ดิฉันแค่อยากโทรมารายงานเฉยๆ บอสเผยเป็นยังไงบ้างคะ ต้องการยาหรืออยากให้ช่วยอะไรไหมคะ”

“ไม่เป็นไร…” เผยเชียนเหม่อมองเพดาน “ฉันแค่อยากพักผ่อนเงียบๆ สักหน่อย”

“ได้ค่ะบอสเผย พักผ่อนเยอะๆ นะคะ บอสทำงานเหนื่อยมามากแล้ว”

หลี่หย่าต๋าพึมพำกับตัวเองหลังจากวางสาย

“บอสรู้อยู่แล้วจริงๆ ด้วยเลยไม่ได้แปลกใจอะไรเลย”

เผยเชียนโยนมือถือไว้ข้างตัวแล้วถอนหายใจ

ทำอะไรไม่ได้ แพลตฟอร์มเกมทางการเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว ฉันไปยุ่งอะไรไม่ได้เลย

จะปฏิเสธก็ไม่มีเหตุผลเหมาะๆ ได้แต่ทำใจยอมรับไป

เวรเอ๊ย ต้องเปิดจุดบริการนี่เฟิงเพิ่มอีก!

…

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลัก

หม่าหยางกับจางหยวนไม่ได้เข้าร้านสาขานี้มาพักใหญ่

สิ่งเดียวที่ต่างไปจากเดิมคือโซนอินเทอร์เน็ตของร้านไม่ได้เงียบเหงาเหมือนอย่างเคย ตอนนี้มีคนใช้บริการมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ทำให้โซนนี้คึกคักเลยทีเดียว

แน่นอนว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 1.0 ไม่เหมือนร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 2.0 ร้านสาขาหลักมีคอมพิวเตอร์ไม่กี่เครื่อง ลูกค้าเข้ามาใช้งานไม่กี่คนก็จะเต็มแล้ว อัตราการใช้งานที่ดูสูงของที่นี่จึงไม่ได้ส่งผลอะไร

แต่ไม่ว่าจะยังไงโซนอินเทอร์เน็ตของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็ไม่ใช่แค่ของตกแต่งเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ต้องยอมรับว่าตอนนี้กิจการในส่วนนี้ดีขึ้นมาก

จางหยวนกับหม่าหยางอยู่ชั้นสอง บนโต๊ะมีเครื่องคอมพิวเตอร์วางเต็ม

พวกเขาจัดสเป็กทุกอย่างเหมือนเดิม ตัวเครื่องดูสวยงามและหรูหรามาก

ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะพวกเขาลงทุนไปก้อนโต รูปลักษณ์ที่ออกมาย่อมต้องดูดีเป็นธรรมดา

นอกจากเครื่องคอมพิวเตอร์แล้ว บนโต๊ะยังมีโลโก้พิเศษวางอยู่ เป็นตัวอักษร ‘ROF’ เขียนด้วยลายมือ ดูสะดุดตาไม่น้อย

นี่คือโลโก้สั่งทำของ Republic of Faith ถ้าติดลงไปบนตัวเครื่องแล้วจะเรืองแสงได้

เป็นที่รู้กันว่าฮาร์ดแวร์ที่ส่องแสงได้จะทำให้เครื่องมีประสิทธิภาพมากขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์

Republic of Faith ไม่ได้ใช้โลโก้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพราะมันดูกาก สื่อถึงความไฮเอนด์ของ Republic of Faith ไม่ได้

หม่าหยางหรี่ตามองเครื่องคอมพิวเตอร์ตรงหน้า “อืม…ไม่เลวเลย! อย่างน้อยด้านนอกก็ดูดีมากๆ มองแวบแรกก็บอกได้เลยว่าเป็นของแพง”

จางหยวนพยักหน้า “ก็แพงอยู่พอตัวเลยแหละ

“ช่วงเริ่มต้นเราจะขายคอมพิวเตอร์สเป็กเดียวกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไปก่อน โดยเน้นกลุ่มไฮโซเป็นหลัก ตอนนี้ยังไม่ต้องผลิตเยอะ ไปทุ่มกับการสร้างแบรนด์ก่อน

“เราต้องมั่นใจว่าลูกค้าทุกคนที่ซื้อคอมพิวเตอร์กับเราจะได้รับการดูแลดุจดั่งจักรพรรดิ เราจะส่งเครื่องคอมพิวเตอร์ถึงหน้าบ้านและให้บริการซ่อมถึงที่ สองอย่างนี้จำเป็นมาก

“พอเริ่มสร้างชื่อให้แบรนด์ได้แล้ว ค่อยคิดเรื่องจัดคอมพิวเตอร์สเป็กอื่นหรือไม่ก็จัดตามลูกค้าสั่ง

“ส่วนเรื่องจอภาพ เมาส์ และอื่นๆ เราจะทำรายชื่อของที่เราแนะนำให้ ถ้าลูกค้าคิดว่าซื้อกับเราแพงไปจะไปหาซื้อเองก็ได้ แต่ถ้าขี้เกียจเราจะจัดหาให้ได้ ส่วนนี้ต้องรบกวนทีมงานนี่เฟิงโลจิสติกส์เพิ่ม

“ถ้ากิจการไปได้สวย เราอาจจะขยับขยายไปหาโรงงานผลิตหน้าจอกับอุปกรณ์เสริมเป็นของตัวเอง ทีนี้ Republic of Faith ก็จะเสร็จสมบูรณ์ มีผลงานเป็นที่เชิดหน้าชูตาให้เราได้”

หม่าหยางพยักหน้าเห็นด้วย “อืม จะให้ประสบความสำเร็จในชั่วพริบตาก็คงไม่ได้ ช่วงเริ่มต้นเราจะมีแค่บริการจัดส่งและติดตั้งคอมพิวเตอร์ มีให้บริการซ่อมถึงที่โดยเก็บเงินนิดหน่อย ค่อยๆ สร้างชื่อให้ตัวเองไป ทำเป็นกิจการรองของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกับนี่เฟิงโลจิสติกส์

“ถ้าสำเร็จจริงๆ ก็ถือว่าเป็นผลงานของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู”

จางหยวนโล่งใจที่บอสหม่าคิดเหมือนกันกับเขา จะได้ไม่ต้องเสียงแรงหลอก เอ๊ย โน้มน้าวอีกฝ่าย

คอมพิวเตอร์ถูกแพ็กลงกล่อง เตรียมจัดส่งให้ลูกค้าคนแรก

พนักงานจากนี่เฟิงโลจิสติกส์จะเป็นคนนำส่งให้ ส่วนร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูจะดูแลเรื่องบริการหลังการขาย

นอกจากให้บริการตามประกันเครื่องทั่วไปแล้ว ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูยังมีบริการถึงที่ ถ้าอยากเปลี่ยนการ์ดจอหรืออัปเกรดอะไร ก็จะมีคนไปให้บริการถึงที่บ้าน

ทีมงานของนี่เฟิงโลจิสติกส์ก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน จางหยวนกับหม่าหยางมั่นใจว่าพวกเขาจะส่งของอย่างระมัดระวัง จึงไม่ต้องเป็นห่วงว่าคอมพิวเตอร์จะโดนกระแทกและถูกจัดส่งถึงบ้านลูกค้าอย่างไร้รอยขีดข่วน

จางหยวนหยิบโลโก้ ROF สั่งทำไปติดคอมพิวเตอร์ในร้าน

เขาจะติดโลโก้ให้คอมพิวเตอร์ทุกเครื่องในร้าน เพื่อที่ลูกค้าจะได้เห็นแบรนด์ของพวกเขา

ก่อนหน้านี้ลูกค้าก็น่าจะพอดูออกว่าคอมพิวเตอร์ที่ร้านเป็นของประกอบเอง แต่ถ้ามีโลโก้ก็จะช่วยให้คอมพิวเตอร์โดดเด่นขึ้นไปอีก

ต้องมีคนถามแน่ว่าเป็นคอมพิวเตอร์ของแบรนด์อะไร

จากนั้นพนักงานในร้านก็จะเข้าไปแนะนำแบรนด์คอมพิวเตอร์สั่งทำระดับไฮเอนด์ยี่ห้อใหม่นี้

อ่านตอนต่อ 292 ได้ที่ ไฟล์ pdf บทที่ 1-500 คลิกเพื่ออ่าน