ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 39 หยุดสามวันฉลองเริ่มงาน
หม่าหยางประทับใจสุดๆ ตั้งแต่ได้ยินว่าเปาซวี่มีไอดีเลเวลตันหกไอดี
เขาเคยเล่นเกม Fantasy World มาก่อน แต่จนถึงปัจจุบันก็ยังเป็นแค่มือใหม่
เปาซวี่เป็นคนมีความสามารถจริงๆ!
เป็นเกมเมอร์ฝีมือเทพ!
หม่าหยางดูเงินเดือนอีกครั้ง
“เราจ้างคนเทพๆ แบบนี้แค่สามพันต่อเดือนเองเหรอ ได้เงินน้อยกว่าผมอีก! น้อยไปรึเปล่าเนี่ย ถ้าโดนดึงตัวไปจะทำไง” หม่าหยางเป็นกังวล
เผยเชียนกระแอมกระไอ “ไม่ต้องห่วง ฉันพูดจนเขาเชื่อฉันสุดๆ แล้ว”
เขากำลังนึกว่าตนจะสามารถผลาญเงินด้เพิ่มอีกเท่าไหร่ตอนขึ้นเงินเดือนพนักงานทั้งบริษัท
ใช่ คงจะเยี่ยมยอดไปเลย
แม้เงินเดือนพนักงานสามถึงห้าพันหยวนต่อคนจะไม่ได้ดูเยอะมาก แต่พอนำมารวมกันก็ถือเป็นยอดต่อเดือนที่ค่อนข้างสูง
ทำให้หลายๆ บริษัทขี้เหนียวถึงขนาดต่อรองเงินเดือนเป็นหลักร้อยหยวน และปรับเงินเดือนพนักงานเพิ่มทีละแค่หนึ่งถึงสองร้อยหยวน
พอได้ยินที่เผยเชียนอธิบาย หม่าหยางก็รู้สึกมั่นใจในตัวอีกฝ่ายมากขึ้น!
นอกจากจะจัดการเรื่องยากๆ อย่างการเปิดบริษัทและจ้างพนักงานได้แล้ว เขายังทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้ดีเยี่ยมอีกด้วย!
เผยเชียนสามารถขุดเพชรในตมขึ้นมาได้ แถมยังต่อรองจ้างได้ในราคาสมเหตุสมผล!
ถ้านี่คือการสอบ เผยเชียนคงได้ร้อยคะแนนเต็ม!
“แล้วเราเริ่มงานกันเมื่อไหร่ดี” หม่าหยางรอแทบไม่ไหว
เผยเชียนมองวันที่
“จะเสียเวลาคิดหาฤกษ์ดีๆ ทำไม เริ่มงานวันพรุ่งนี้กันเลย!”
…
หวงซื่อปั๋วรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไปตั้งแต่ได้รับจ้างเข้าทำงาน
เขาไม่สามารถทำใจให้เชื่อได้ตอนที่เผยเชียนบอกว่าตนเองผ่านการสัมภาษณ์ ในใจนึกกลัวว่าหรือจะเจอบริษัทต้มตุ๋นเข้าแล้ว
แต่พอคิดถึงตอนที่เจอหัวหน้าที่ล็อบบี้ หวงซื่อปั๋วก็มั่นใจว่าตนต้องโดนหัวหน้าหลิวรังแกแน่ถ้ากลับไป
เขาจึงตัดสินใจยื่นใบลาออก
ไม่ได้มีการคัดค้านอะไรกับการลาออกของเขา เพราะอย่างไร หวงซื่อปั๋วก็เป็นพนักงานระดับล่างที่รับผิดชอบงานยิบย่อย คนแบบเขาหาเด็กจบใหม่มาแทนได้ทุกปี หัวหน้าหลิวไม่ได้กังวลว่าจะหาเด็กใหม่มาให้โขกสับไม่ได้
เอาเข้าจริง หัวหน้าหลิวไม่ได้ถามหวงซื่อปั๋วเลยด้วยซ้ำว่าลาออกไปไหน
ถึงหัวหน้าหลิวจะรู้ว่าหวงซื่อปั๋วไปสัมภาษณ์งานบริษัทเถิงต๋า แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะผ่านสัมภาษณ์
เพราะถ้าขนาดตนเองยังไม่ผ่านการสัมภาษณ์ แล้วคนไม่เอาถ่านอย่างหวงซื่อปั๋วจะผ่านได้อย่างไร
ความคิดนั้นไม่เคยผ่านเข้ามาในหัวของหัวหน้าหลิวเลย
พอลาออกเสร็จเรียบร้อย หวงซื่อปั๋วก็เป็นพนักงานของบริษัทเถิงต๋าอย่างเป็นทางการ
แต่เขาก็เริ่มนึกสงสัยในชีวิตขึ้นมาหลังจากไปทำงานวันแรก
ตั้งแต่เริ่มงานตอนเก้าโมงเช้าและเลิกงานตอนห้าโมงเย็น…
เขาได้ทำอะไรบ้างตลอดทั้งวันนี้
ไม่ได้ทำอะไรเลย!
หลังจากทักทายกันเล็กน้อย เผยเชียนก็ให้หวงซื่อปั๋วไปทำงานง่ายๆ
ซึ่งก็คือเล่นเกม!
เล่นเกมแบบไหนได้บ้าง คำตอบคือได้หมด!
จะเล่นอย่างไร ก็ได้ทั้งนั้น!
หวงซื่อปั๋วไม่เคยเจอบริษัทแบบนี้มาก่อน
ที่บริษัทเก่าของเขา การเล่นเกมถือเป็นเรื่องต้องห้าม!
ห้ามเล่นเกมในเวลางาน!
เหตุผลก็ง่ายๆ นั่นคือบริษัทเกมไม่ใช่ที่สำหรับเล่นเกม แต่เป็นที่สำหรับสร้างเกม
การเล่นเกมจะทำให้ประสิทธิภาพการทำงานลดลง นี่คือเหตุผลที่บริษัทเกมหลายบริษัทห้ามพนักงานเล่นเกม เอาเข้าจริง บางบริษัทถึงกับห้ามพนักงานเล่นเกมของบริษัทตัวเองด้วยซ้ำ
แปลกใช่ไหมล่ะ
ถ้าไม่ได้เล่นเกมของตัวเองดูแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องปรับตรงไหน
แต่เรื่องแปลกๆ เหล่านี้กลับเป็นเรื่องธรรมดาของทุกที่
จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหวงซื่อปั๋วถึงรู้สึกกังวลตอนเริ่มงานกับบริษัทเถิงต๋า
นั่นเพราะมีใครไหมที่เคยเห็นพนักงานบริษัทเกมเลิกงานตอนห้าโมงเย็น
คนที่นั่งถัดจากเขาคือรุ่นพี่ชื่อเปาซวี่
ถึงจะไม่รู้ว่าเปาซวี่จริงๆ แล้วอายุเท่าไหร่ แต่ดูจากเส้นผมบนหัวที่เหลืออยู่หวงซื่อปั๋วก็เดาว่าอีกฝ่ายน่าจะแก่กว่า
แน่นอนว่าถึงโต๊ะทำงานเขาจะอยู่ข้างเปาซวี่ แต่ทั้งสองก็เว้นระยะห่างจากกันประมาณสามถึงสี่เมตร
ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะบริษัทนั้นกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน
ความกังวลในตอนแรกของหวงซื่อปั๋วกลายเป็นความละอายใจเมื่อได้เห็นไฟในการทำงานของเปาซวี่
ช่างเป็นพนักงานที่มีความรับผิดชอบสุดๆ!
หัวหน้าสั่งให้เล่นเกม เขาก็อุทิศชีวิตเล่นเกมเต็มที่!
ก่อนหน้านี้หวงซื่อปั๋วเหลือบไปเห็นไอดีเกม Fantasy World ของเปาซวี่โดยบังเอิญ
ไอดีของเขาเต็มไปด้วยตัวละครเลเวลตัน แถมยังมีอุปกรณ์สุดเทพใส่ทุกตัวอีกด้วย!
ไม่ใช่แค่นั้น ดูเหมือนว่าเปาซวี่จะไม่ได้มีแค่ไอดีเดียว
หวงซื่อปั๋วรู้สึกต่ำต้อยขึ้นมาทันที
เขารู้สึกว่าตนเองไม่ได้มีทัศนคติที่ถูกต้องต่อการทำงาน
ทั้งๆ ที่เจ้านายสั่งให้เล่นเกม แต่เขากลับไม่สามารถทุ่มเททำตามคำสั่งได้เต็มที่
เป็นแบบนั้นได้อย่างไร
รุ่นพี่โต๊ะข้างๆ เพิ่งจะแสดงตัวอย่างให้เห็นว่าตนเองควรต้องทำตัวแบบไหน
ดังนั้นเขาจึงต้องเริ่มทุ่มพลังทั้งหมดไปกับการเล่นเกม
อีกอย่างเขาก็มีทั้งคอมพิวเตอร์สเป็กสูง หน้าจอคู่ พ่วงด้วยแป้นพิมพ์กลไกและเมาส์สำหรับเล่นเกม…แบบนี้ ประสบการณ์การเล่นเกมคงจะตื่นตาเร้าใจน่าดู
ไม่ว่าจะเป็นเกมไหนก็สามารถปรับคุณภาพกราฟฟิกได้เต็มพิกัด
มีเพียงคำเดียวที่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ได้ นั่นก็คือยอดเยี่ยม!
พอห้าโมงเย็น หวงซื่อปั๋วก็ยังไม่รู้ตัวว่าถึงเวลาเลิกงานแล้วเพราะท้องฟ้าด้านนอกยังสว่างอยู่
ต้องรอให้เผยเชียนตะโกนบอกทุกคนให้เลิกงาน พวกเขาถึงจะทยอยกลับบ้านกัน
ที่ผ่านมาหวงซื่อปั๋วต้องอยู่ทำงานล่วงเวลาถึงเที่ยงคืน เขายังไม่ชินกับการที่ร่างกายต้องปะทะแสงแดดร้อนแรงหลังจากเปลี่ยนมาเลิกงานตอนห้าโมงเย็น
เหมือนกับว่ามีอะไรขาดหายไป!
ตอนหลังเขาก็พบว่ามีคนหนึ่งในบริษัทที่ได้สิทธิพิเศษให้อยู่ออฟฟิศต่อหลังจากห้าโมงเย็น
คนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเปาซวี่
ทำให้หวงซื่อปั๋วยิ่งรู้สึกชื่นชมเปาซวี่มากขึ้นและตั้งมั่นอยากเป็นให้ได้แบบเขา
ต้องเป็นพนักงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ บอสเผยถึงให้ความสำคัญและให้สิทธิ์ทำงานล่วงเวลา!
หวงซื่อปั๋วตั้งใจจะเรียนรู้จากเปาซวี่เพื่อที่บอสเผยจะได้ให้ความสำคัญกับตนบ้าง!
สองวันแรกที่มาทำงาน หวงซื่อปั๋วรู้สึกสับสนเล็กน้อย
แต่ไม่นานเขาก็พบแรงบันดาลใจในการพัฒนาตนเองไปข้างหน้า
เขาใช้เวลาแค่สองวันก็สามารถปรับตัวให้เข้ากับบริษัทใหม่ได้และตั้งความหวังกับอนาคตต่อไป
ไม่รู้เพราะอะไร เขารู้สึกว่าที่ผ่านมาตนเป็นคนไม่เอาถ่าน ไม่มีไฟทำอะไรสักอย่าง
แต่ขณะที่กำลังมองต้นไม้ตรงหน้าต่างและทิวทัศน์ด้านนอก เขาก็รู้สึกว่าตนเองสามารถสู้ต่อไปได้อีกห้าร้อยปี!
…
“ทุกคนหยุดทำงานก่อน ผมมีอะไรจะประกาศ”
เผยเชียนเดินมาโซนทำงานพร้อมประกาศอย่างร่าเริง
ทุกคนหันมองเขาพร้อมกัน
เขากระแอมกระไอให้คอโล่งแล้วพูดต่อ “หลังจากปรับตัวกันไปบ้าง ผมว่าทุกคนอยู่ในโหมดพร้อมทำงานแล้ว ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องดี”
“ต่อไปเราจะเข้าสู่ช่วงพัฒนาเกมอย่างเป็นทางการ ซึ่งจะต้องเครียดกันหนักแน่ๆ ผมหวังว่าทุกคนจะร่วมมือกันอย่างขยันขันแข็งเพื่อสร้างเกมดีๆ!”
“ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป เราจะเริ่มทำงานกันอย่างเป็นทางการ!”
ทันทีที่เผยเชียนพูดจบประโยค ซินไห่ลู่ก็ปรบมือนำ
คนอื่นๆ อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะปรบมือตาม
หวงซื่อปั๋วปรบมืออย่างกระตือรือร้นที่สุด
เขารอเวลานี้มานานแล้ว! ในที่สุดมันก็มาถึง!
พวกเขากำลังจะเข้าสู่ช่วงพัฒนาเกมที่หนักหน่วงที่สุด!
มาเลย 996[1]! มาซัดกันสักตั้ง!
หวงซื่อปั๋วเกลียด 996 มาก โดยเฉพาะที่พบเจอมาจากบริษัทก่อน
เขารู้สึกว่ามันเป็นวัฒนธรรมสุดเลวร้ายที่กดดันพนักงานมาก
แต่ที่บริษัทนี้มีทั้งสภาพแวดล้อมการทำงานที่ยอดเยี่ยม เงินเดือนงาม แถมยังมีเจ้านายที่เล็งเห็นถึงความสามารถและความขยันของพนักงาน…
นั่นทำให้เขาผุดคิดขึ้นมาทันทีว่า 996 เป็นเรื่องที่รับได้!
996 หรือ เข้ามาเลย!
ฉันทนได้!
เผยเชียนชูมือกำหมัดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง เสียงปรบมือเงียบลง
ทุกคนมองเขาอย่างคาดหวัง รอฟังคำสั่งต่อไป
“เอาละ เพื่อเป็นการฉลองที่เราจะเริ่มงานวันพรุ่งนี้ วันนี้พอแล้ว ทุกคนกลับบ้านได้!”
เผยเชียนเดินนำกลับออกไปก่อน!
เขาเดินไปได้สองก้าวก็หันกลับมา เหมือนว่าจะลืมพูดอะไรไป
“วันนี้วันศุกร์ พวกเราเลิกงานกันเร็ว สองวันถัดไปเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เสร็จแล้วก็วันจันทร์…เอ๊ะ วันจันทร์วันคนโสดนี่! เราต้องหยุดฉลองสักหน่อย!”
“หยุดสามวันนี้ ใครอยากทำอะไรก็ไป ใครมีคู่ก็ไปใช้เวลาด้วยกัน ใครยังไม่มีก็ไปหา อยากทำอะไรก็ทำเลย!”
“อย่าให้ผมเห็นว่ามีใครมาทำงานนะ! ใครกล้าทำงานล่วงเวลาจะโดนตัดเงินเดือน! ไปๆ! กลับบ้านได้แล้ว!”
หวงซื่อปั๋ว “???”
เขามองนาฬิกา
ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสามเอง
………………….
[1] ในกลุ่มบริษัทเทคโนโลยีของประเทศจีน มีวัฒนธรรมการทำงานที่หนักหนาสาหัส เรียกว่าการทำงานแบบ 996 ซึ่งมีที่มาจากการทำงานตั้งแต่ 9 โมงเช้า จนถึง 3 ทุ่ม ระยะเวลา 6 วันต่อสัปดาห์
YOU MAY ALSO LIKE
patty
อยากทำงานบริษัทนี้ค่า