ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 40 โปรเจ็กต์ใหม่

พอกลับถึงอพาร์ตเม้นต์ที่เช่าไว้ เผยเชียนก็เปลี่ยนไปใส่ชุดอยู่บ้าน นอนเหยียดบนโซฟา สำราญใจไปกับแดดยามบ่าย

ย้อนกลับไปสมัยที่เขายังทำงานอยู่ เผยเชียนอยากมีประสบการณ์ที่ได้หยุดตอนไหนก็ได้ที่อยากหยุด และในที่สุดเขาก็ได้ทำ!

น่าเสียดายที่เขาทำแบบนี้บ่อยๆ ไม่ได้ เพราะระบบอาจถือว่าเป็นการทำผิดกฎได้

เขาหยิบน้ำอัดลมออกจากตู้เย็นแล้วยกจิบสองครั้งพลางครุ่นคิดถึงแผนการในอนาคต

แผนการผลาญเงินในช่วงนี้เป็นไปอย่างราบรื่น

ไม่ว่าจะเป็นการเช่าพื้นที่ทำสำนักงาน การจ้างพนักงาน หรือการซื้ออุปกรณ์สำนักงาน กระบวนการทั้งหมดช่วยให้เขาผลาญเงินทุนระบบไปได้เยอะมาก

ไม่ใช่แค่นั้น เงินจำนวนนี้ยังเป็นรายจ่ายต่อเดือนที่เขาต้องจ่ายต่อไปเรื่อยๆ ด้วย

เผยเชียนรู้สึกมั่นใจสุดๆ!

ด้านการผลาญเงินอย่างรวดเร็ว เขาทำสำเร็จตามเป้าหมาย

แต่บริษัทก็ต้องดำเนินกิจการไปตามปกติ เพราะระบบกำหนดไว้ว่าจะอู้งานเกินไปไม่ได้

ตอนนี้มีพนักงานเยอะขึ้น เผยเชียนต้องเจอปัญหาใหม่

เขาต้องตัดสินใจพาบริษัทเดินไปในทางที่ผิดเพื่อให้ขาดทุนโดยที่พนักงานต้องมองไม่ออกว่าเขาตั้งใจทำแบบนั้น!

“เริ่มยากขึ้นมาแล้วสิ…”

เผยเชียนครุ่นคิดเรื่องนี้

ประเด็นหลักคือต้องเลือกแนวเกมให้ถูก

เขาจะไม่ไปแตะเกมมือถืออีกแล้ว เพราะนั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่!

หลังได้บทเรียนจากเกมแม่ทัพผี เผยเชียนก็รู้ว่าเกมมือถือเป็นกระแสที่มาจากความก้าวหน้าในการพัฒนาสมาร์ตโฟนที่เร็วกว่าปกติ

ถึงจะสร้างเกมขยะขึ้นมาก็มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นที่นิยมจากกระแสดังกล่าว!

ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ต้องสร้างเกมออนไลน์!

อาจบอกได้ว่า ตลาดเกมออนไลน์ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงขาลง

เกม MMORPG ที่ใหญ่ที่สุดในตลาดคือเกม Fantasy World ซึ่งคล้ายเกม World of Warcraft ในโลกเดิมของเขา

ถ้าอยากล่มจม สร้างเกมไปแข่งกับเกม Fantasy World น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี

แต่เผยเชียนก็คิดว่ายังมีความเสี่ยงอยู่

ถ้าสร้างเกมแบบ JX Online 3 ได้ขึ้นมาจะไม่แย่เอาหรือ

ประเด็นหลักของเกมแนว MMORPG คือมีแนวการเล่นที่เหมือนกันมาก ต่อให้มีเกมร้อยคะแนนเต็มอย่าง Fantasy World อยู่แล้ว ถึงจะสร้างเกมที่ได้แค่เก้าสิบคะแนนออกมาก็ยังมีคนเล่นเหมือนเดิม

ดูแล้วเป็นแผนที่ไม่น่าจะเอาแน่เอานอนได้!

จะมีเกมอะไรที่สร้างออกมาแข่งแล้วมีโอกาสเจ๊งแน่นอน 99% ไหมนะ

หรือจะลองลอกเกม Gods Rising ดู

ไม่มีทาง!

ถ้าบังเอิญสร้างเกมแบบ League of Legends ขึ้นมาคงได้ฉิบหายแน่!

จริงๆ แล้วเผยเชียนเองก็ไม่แน่ใจว่าแนวเกมแบบไหนจะทำให้เขาเสียเงินได้ เขาทำได้แค่ตัดสินใจตามประสบการณ์จากชาติที่แล้วเท่านั้น

เขาต้องพยายามไม่ไปแตะเกมที่ประสบความสำเร็จในชีวิตชาติก่อน

หลังจากครุ่นคิดสักพัก เผยเชียนก็คิดแนวเกมดีๆ ออก

ในตลาดมีเกมแนวนี้ที่ประสบความสำเร็จมากๆ อยู่

ไม่ว่าพนักงานของเขาจะทุ่มเทสร้างเกมอย่างไร เผยเชียนก็มั่นใจว่าเกมของพวกเขาจะไม่มีทางเทียบชั้นเกมนั้นได้

ถึงจะมีเกมแนวเดียวกันที่ประสบความสำเร็จในชาติที่แล้ว แต่เหตุผลหลักที่เกมนั้นประสบความสำเร็จได้เป็นเพราะสภาพแวดล้อม

แต่ในโลกคู่ขนานนี้สภาพแวดล้อมที่ว่าแตกต่างออกไปมาก!

เผยเชียนคิดว่านี่เป็นตัวเลือกที่ดีมาก!

แค่ใส่การปรับแต่งที่ทำให้เกมเจ๊งแน่นอนเข้าไปเล็กน้อย คราวนี้เขาต้องเสียเงินสำเร็จแน่!

ยิ่งเผยเชียนคิด ก็ยิ่งพบว่าเกมดังกล่าวเป็นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบ เขาลองพิจารณาหลายๆ แง่มุมดูแล้ว

ตอนนี้ปัญหามีแค่ต้องหลอกพวกพนักงาน (ไม่เอาถ่าน) นิดหน่อย

แน่นอนว่าถึงไม่ได้หลอกก็ไม่เป็นอะไร ถึงอย่างไรเขาก็เป็นเจ้านาย พนักงานต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาอยู่แล้ว นี่คืออำนาจที่เผยเชียนมี

แต่เผยเชียนเป็นคนมีเหตุผล

การบังคับพนักงานในสร้างเกมที่พวกเขาไม่ชอบมีความเสี่ยงด้วยกันสองอย่าง อย่างแรกคือ คนส่วนใหญ่อาจจะไม่ตั้งใจทำงาน ทำให้สร้างเป็นเกมออกมาไม่สำเร็จ ถ้าพวกเขาสร้างเกมที่ไม่ผ่านการประเมินออกมาก็เท่ากับพวกเขาอู้งานและจะเป็นการผิดกฎของระบบได้

ความเสี่ยงอีกข้อคือ บรรดาพนักงานอาจจะสงสัยว่าเผยเชียนตั้งใจทำแผนให้ล่ม ซึ่งก็จะผิดกฎของระบบอีก

ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย เผยเชียนจึงอยากหลอกทุกคนเพื่อให้พวกเขาทำงานออกมาได้สำเร็จ นอกจากนี้ ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็แค่บิดส่วนสำคัญในขั้นตอนการวางแผนเพื่อให้กระบวนการทั้งหมดไปผิดทิศผิดทาง!

…

วันอังคาร

ห้องประชุม บริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยี

หวงซื่อปั๋วและคนอื่นๆ มองเผยเชียนด้วยความคาดหวัง

วันนี้เป็นวันที่สิบสองเดือนพฤศจิกายน เมื่อวานคือวันคนโสดที่ทุกคนโดนเผยเชียนบังคับให้หยุดงาน

หวงซื่อปั๋วรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ที่ได้หยุดยาวสามวัน!

แต่หลังจากได้หยุดงาน เขาก็ยิ่งเชื่อมั่นในความคิดหนึ่งมากขึ้น

บอสเผยเป็นเจ้านายแสนดี ฉันต้องทุ่มเททุกอย่างเพื่อบอส!

คนอื่นๆ ก็คิดแบบเดียวกัน

เจ้านายดีๆ แบบนี้แทบไม่มีอยู่บนโลกแล้ว!

ให้พนักงานหยุดงานวันคนโสดเพื่อที่คนมีคู่จะได้ไปใช้เวลาด้วยกัน ส่วนคนไร้คู่ก็ได้ใช้โอกาสนี้หาคู่ ใครกันจะใจกว้างขนาดนี้

จะไปหาเจ้านายที่ให้สวัสดิการพนักงานดีขนาดนี้ได้จากไหนอีก

ด้วยเหตุนี้ หลังจากได้หยุดงานสามวัน ทุกคนก็กระปรี้กระเปร่า มีไฟทำงานกันถ้วนหน้า

ขนาดเปาซวี่เองก็มีไฟไม่ต่างกันจนหัวล้านของเขาส่องแสงสดใส

เผยเชียนกระแอมกระไอเบาๆ พร้อมมองทุกคนตรงหน้า “โปรเจ็กต์ต่อไปของเราเป็นเกมแนว FPS[1]”

ทุกคนนิ่งงันไปเมื่อได้ยินแบบนั้น

โดยเฉพาะหวงซื่อปั๋ว

เขารู้ว่าเกมก่อนหน้าของเผยเชียนที่ประสบความสำเร็จคือเกมแม่ทัพผีซึ่งเป็นเกมการ์ดมือถือ

ตามทฤษฎีแล้ว โปรเจ็กต์ใหม่ควรจะเป็นเกมการ์ดมือถือเกมใหม่ที่มีขนาดใหญ่ขึ้น หรืออย่างน้อยก็เป็นเกมมือถืออีกเกม!

การที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนแนวเลย แถมยังเปลี่ยนมาเป็นแนว FPS ถือเป็นการเปลี่ยนทิศทางครั้งใหญ่ที่บริษัทส่วนใหญ่ไม่ค่อยอยากทำ!

เพราะบริษัทจะต้องแบกรับความเสี่ยงหนักในการลองทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน

นอกจากนี้เทรนด์ในตลาดยังบ่งชี้ว่าเกมมือถือกำลังเติบโต มาทิ้งไปทำเกมแนวอื่นแบบนี้ไม่น่าเสียดายแย่หรือ

เผยเชียนว่าต่อ เหมือนจะรู้ว่าหวงซื่อปั๋วอยากจะพูดอะไร “เราจะไม่ทำเกมมือถือ”

“เป้าหมายของบริษัทเถิงต๋าคือเป็นผู้นำอุตสาหกรรมเกม เราจะไปหลงจมจ่อมกับโปรเจ็กต์ไม่สำคัญอย่างเกมมือถือไม่ได้ พอได้เงินมาสักหน่อยก็วนอยู่แต่ในกรอบเดิมๆ งั้นเหรอ นั่นไม่ใช่อุดมการณ์ของบริษัทเถิงต๋า ไม่ใช่อุดมการณ์ของผมด้วย!”

“ที่เถิงต๋า ถ้าไม่ทำเต็มที่ก็กลับบ้านไป!”

เผยเชียนพูดด้วยความแน่วแน่ เขาดูเหมือนเศรษฐีผู้ดูแลจักรวรรดิของตนเองและกุมอำนาจควบคุมทุกอย่าง

หวงซื่อปั๋วตาสว่างทันใด เขาพยักหน้ารัว

เป็นแบบนี้นี่เอง!

พวกเขาอยู่กันคนละชั้น!

หวงซื่อปั๋วคิดแค่จะทำอะไรที่อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยและพาบริษัทไปต่อได้

แต่วิสัยทัศน์ของบอสเผยนั้นแตกต่างออกไป!

ถ้าไม่ทำเต็มที่ก็กลับบ้านไป…คำพูดนี้จุดไฟในตัวหวงซื่อปั๋ว!

ความคิดต่างกันโดยสิ้นเชิง!

ที่บริษัทเดิม พวกเขาหมดเวลาไปกับการคิดหาวิธีดูดเงินเหล่าเกมเมอร์ ช่างน่าขายหน้าจริงๆ!

เมื่อเทียบกับเถิงต๋า…บริษัททั้งสองไม่เหมือนกันเลย!

เผยเชียนมองปฏิกิริยาของทุกคนด้วยความพอใจ

“ต่อไปเป็นเรื่องของโปรเจ็กต์นี้ที่ผมคิดเอาไว้แล้ว โปรเจ็กต์นี้…หวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่จะเป็นคนดูแล”

“เปาซวี่รับผิดชอบเรื่องการออกแบบคอนเซ็ปต์ ส่วนหวงซื่อปั๋วรับผิดชอบเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผน”

เปาซวี่กับหวงซื่อปั๋วอึ้งไป คิดว่าตนเองหูฝาด

เวรแล้ว! ให้งานสำคัญแบบนี้เลยหรือ!

การออกแบบคอนเซ็ปต์ถือเป็นหัวใจหลักของเกม

ส่วนการดูแลแผนงาน คนที่รับผิดชอบจะต้องดูแลกระบวนการให้การพัฒนาเกมเป็นไปอย่างราบรื่น

พูดง่ายๆ คือเผยเชียนเพิ่งจะมอบหมายงานที่สำคัญที่สุดสองตำแหน่งในทีมออกแบบไป!

เปาซวี่ไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้แย่อะไร เพราะเขาไม่ได้รู้เรื่องโครงสร้างบริษัทเกมมากนักและไม่รู้ด้วยว่าตำแหน่งที่ได้มานั้นสำคัญแค่ไหน

แต่หวงซื่อปั๋วกลับตะลึงงันไป

ดูแลแผนงานหรือ จู่ๆ ก็ได้เป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบอย่างนั้นหรือ

ตำแหน่งนี้ต้องใช้ประสบการณ์ทำงานห้าถึงหกปีเลยนะ!

………………………..

[1] First Person Shooting เกมยิงปืนมุมมองบุคคลที่หนึ่ง