ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 46 เพิ่มทุนเป็นสองเท่า!

วันจันทร์ที่สิบแปด เดือนพฤศจิกายน

เผยเชียนเริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ด้วยความกังวลครั้งใหม่

เขาเรียกระบบขึ้นมาตรวจดูเงินทุนระบบ

<ระบบแปลงความมั่งคั่ง>

<เจ้าของ: เผยเชียน>

<อัตราแปลงกำไรอยู่ที่ 100:1 อัตราการขาดทุนอยู่ที่ 1:1>

<วันปิดบัญชีครั้งต่อไป: อีก 73 วัน>

<เงินทุนระบบ: 971,634.3 (↑471,634.3)>

<ความมั่งคั่งส่วนบุคคล: 1,322.8>

เผยเชียนรู้สึกว่าต้องทบทวนชีวิตใหม่ทุกครั้งที่เห็นความแตกต่างระหว่างเงินทุนระบบก้อนโตกับความมั่งคั่งส่วนบุคคลพันกว่าหยวนอันแสนน่าเวทนา

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!

ครั้งสุดท้ายที่ตรวจดู เขาผลาญเงินทุนระบบไปได้จนเหลือประมาณสองหมื่นหยวน

ทำไมมันเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ

รายได้รวมสองสัปดาห์อยู่ที่ประมาณเก้าแสนหยวน หลังจากนำไปรวมเป็นเงินทุนระบบ เผยเชียนก็ไม่สามารถผลาญเงินได้เยอะแม้จะซื้อขนม เครื่องดื่ม กับอุปกรณ์สำนักงานต่างๆ ทั้งที่จำเป็นและไม่จำเป็น

เรื่องนี้ทำให้เขาปวดหัว

การผลาญเงินมันยากขนาดนี้เลยหรือ

เขาอยากเอาเกมแม่ทัพผีออกจากตลาด จะได้เลิกทำเงินเสียที!

แต่เขาก็ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะจะถือว่าผิดกฎของระบบ เผยเชียนจึงทำได้แค่ทนต่อไป

โชคดีที่ยังเหลือเวลาอีกสองเดือนจนกว่าจะถึงวันปิดบัญชีครั้งต่อไป ยังมีอีกหลายทางให้เขาผลาญเงินได้ภายในสองเดือนนี้

ตอนสิ้นเดือนก็ต้องจ่ายค่าเช่าอพาร์ตเม้นต์ เงินเดือนพนักงาน และค่าล่วงเวลา เงินก้อนนี้น่าจะไปตัดเงินทุนระบบได้เยอะเลยทีเดียว

นอกจากนั้น สัปดาห์นี้พวกเขาต้องจับจ่ายซื้อทรัพยากรครั้งใหญ่สำหรับการสร้างเกมฐานทัพกลางทะเล

ทรัพยากรที่ว่ามีทั้งงานภาพ ระบบเกม เสียงเอฟเฟ็กต์ และอื่นๆ ซึ่งทุกอย่างจะต้องสั่งทำหมด

เกมนี้เป็นเกมออนไลน์ ไม่เหมือนเกมแม่ทัพผีที่เป็นเกมมือถือ ดังนั้นพวกเขาต้องทำให้ได้ตามมาตรฐานของเกมออนไลน์!

เผยเชียนอยากตั้งมาตรฐานไว้สูงๆ เพื่อที่จะได้ผลาญเงินได้เยอะขึ้น!

เขานึกสงสัยว่าตามที่หวงซื่อปั๋วร่างแบบมา เขาจะต้องซื้อทรัพยากรเท่าไหร่และจะเสียเงินไปมากขนาดไหน

แค่คิดเขาก็ตื่นเต้นแล้ว

…

“บอสเผย นี่คือรายการทรัพยากรที่เราต้องซื้อครับ รบกวนช่วยตรวจดูด้วยครับ”

หวงซื่อปั๋วส่งรายการยาวเหยียดให้เผยเชียน

เขารับมา จากนั้นก็ไล่สายตาอ่านคร่าวๆ แล้วดูตรงราคารวม

หกแสนเจ็ดหมื่นหยวน

เขาขมวดคิ้วทันที

หวงซื่อปั๋วกังวลไปหมดเมื่อเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้ว

บอสเผยคิดว่าเราสิ้นเปลืองเกินไปหรือเปล่านะ คงไม่เป็นแบบนั้นหรอกน่า

ฉันคำนวณค่าใช้จ่ายแบบรัดเข็มขัดที่สุดแล้วนะ!

เผยเชียนไม่ได้พูดอะไร หวงซื่อปั๋วจึงได้แค่รอ

เขาไม่พอใจมากกับตัวเลขที่เห็น

มันน้อยเกินไป!

เกมนี้เป็นเกมออนไลน์ แต่พวกเขาใช้เงินแค่ไม่ถึงเจ็ดแสนซื้อทรัพยากรและระบบเกมแบบสั่งทำเนี่ยนะ นี่มันอะไรกัน ให้เศษเงินขอทานหรือ

ขี้ตืดกันเกินไปแล้ว!

เขาจะผลาญเงินทุนระบบได้อย่างไรถ้าใช้เงินกันประหยัดแบบนี้

เผยเชียนไม่ได้รีบร้อนตอบอะไรไป เขายังตรวจดูรายละเอียดราคาของต่างๆ ไม่วางตา

เทมเพลตเกมยิงปืนพื้นฐาน (แบบปรับแต่งตามกำหนด) หนึ่งแสนสองหมื่นหยวน

เทมเพลตฉากหลังแบบฐานทัพลับ ห้าหมื่นหยวน รวมเอฟเฟ็กต์สามแบบ ของประกอบฉากที่เสียหายหลายระดับ และอื่นๆ ทั้งหมดเป็นหนึ่งแสนหยวน

โมเดลตัวละคร ซอมบี้ และทหารรับจ้างแบบทั่วไป รวมรูปแบบการเคลื่อนไหวกับปรับแต่งความสามารถเล็กน้อย แปดหมื่นหยวน

โมเดลเด็กหญิง รวมรูปแบบการเคลื่อนไหวแบบปรับแต่ง หกหมื่นหยวน

โมเดลปืนหลายแบบ รวมวิถีกระสุนและรูปแบบการยิง เก้าหมื่นหยวน

ระบบโหมดเกมหลายรูปแบบ รวมจ้างโปรแกรมเมอร์ห้าคนเป็นเวลาสองเดือน เจ็ดหมื่นหยวน

นอกจากนั้นแล้ว ค่าใช้จ่ายที่เหลือก็เป็นพวกเสียงเอฟเฟ็กต์ เสียงบทสนทนาตัวละครทั่วไป และอื่นๆ

ค่าเช่าบริการระบบคลาวด์ไม่ได้รวมอยู่ในรายการเพราะต้องพิจารณาจากความนิยมของเกมภายหลัง

เผยเชียนงงไปหมด

นี่มันอะไรกัน

เขารู้สึกว่าหกแสนเจ็ดหมื่นหยวนเป็นจำนวนที่น้อยเกินไป

แต่พอดูในรายการ แม้ราคาของต่างๆ จะถูกเล็กน้อยแต่ก็ดูสมเหตุสมผลดี

พวกเขาไม่ได้จงใจซื้อทรัพยากรราคาถูกเกินมาใช้ด้วยซ้ำ แต่ทำไมราคารวมถึงต่ำขนาดนี้

เป็นเรื่องปกติที่เผยเชียนจะงง

นั่นเพราะเขาไม่ได้รู้เรื่องเกมฐานทัพกลางทะเลเท่าที่ควร!

เปาซวี่และหวงซื่อปั๋วคิดหาวิธีประหยัดทรัพยากรให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื้อเรื่องออกแบบมาให้ใช้ฉากหลังฉากเดียว ตัวละครเสริมมีแค่ตัวเดียวคือเด็กหญิง พวกซอมบี้กับทหารรับจ้างก็ปรับแต่งจากเทพเพลตทั่วไป

ที่ราคารวมออกมาต่ำก็เพราะไม่ต้องใช้ของสั่งทำเยอะ!

เผยเชียนไม่มีทางเข้าใจเรื่องนี้ได้จากการดูรายการคร่าวๆ รอบเดียว ได้แต่รู้สึกไม่พอใจที่จำนวนเงินที่จะเสียมันน้อยเกินไป

“เอากลับไปแก้ อย่างน้อยให้เพิ่มงบประมาณเป็นสองเท่า” เผยเชียนยื่นรายการกลับไปให้หวงซื่อปั๋ว

หวงซื่อปั๋วอึ้งไป

เพิ่มงบประมาณเป็นสองเท่าหรือ

“บอสเผยครับ แต่…”

เขาอยากจะพูดต่อ แต่สายตาของเผยเชียนเด็ดขาดมาก

ถ้าฉันบอกให้เพิ่ม ก็ไปเพิ่ม! ไม่มีแต่!

เขาน่าจะสื่อว่าอย่างนั้น

หวงซื่อปั๋วกลืนคำพูดลงคอแล้วเดินออกไปพร้อมรายการในมือ

เผยเชียนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เริ่มคิดคำนวณตัวเลข

หกแสนหยวนน้อยเกินไป

เพิ่มเป็นสองเท่าก็จะอยู่ที่หนึ่งล้านสองแสนหยวน จำนวนเท่านี้ดีกว่า

ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางผลาญเงินทุนระบบให้หมดได้!

เหลืออีกสองเดือนกว่าจะถึงวันปิดบัญชี ถึงรายได้จากเกมแม่ทัพผีจะเริ่มตก แต่ก็ยังสร้างรายได้ให้เขาอย่างสม่ำเสมออยู่ดี

ถ้าไม่ใช้เงินเพิ่ม ปิดบัญชีรอบต่อไปเขาได้กินแกลบแน่!

เผยเชียนไม่ได้สนใจว่าหวงซื่อปั๋วจะเอาเงินไปซื้ออะไร

เจ้านั่นจะซื้ออะไรก็ได้ตามใจชอบ ขอแค่ไม่ผิดกฎของระบบก็พอ!

…

หวงซื่อปั๋วเดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมกับความสับสนในใจ

เพิ่มงบเป็นสองเท่าหรือ

ตอนที่หาทรัพยากรบนอินเทอร์เน็ต เขาดูเรื่องราคาเป็นหลัก

ทรัพยากรส่วนใหญ่ที่เลือกมาเป็นของคุณภาพดีในราคาที่เอื้อมถึง

มีของที่คุณภาพดีกว่านี้ แต่เพราะราคาสูงกว่าเล็กน้อย หวงซื่อปั๋วเลยไม่ได้สนใจ

แต่ตอนนี้บอสเผยไม่พอใจกับจำนวนเงินที่เขาคำนวณไปให้!

“หรือบอสคิดว่าทรัพยากรที่เราหามาเป็นของคุณภาพต่ำ”

“อาจจะเป็นไปได้ บอสเผยเป็นคนชอบอะไรสมบูรณ์แบบ”

“ดูอย่างงานภาพเกมแม่ทัพผีสิ”

“โอเค ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เปลี่ยนไปใช้ทรัพยากรคุณภาพสูงแล้วกัน! เปลี่ยนเป็นของที่ดีสุดให้หมด!”

“เพื่อผู้เล่น เพื่อให้เป็นเกมที่สมบูรณ์แบบ…บอสเผยน่าจะต้องการแบบนี้”

หวงซื่อปั๋วเปิดเว็บไซต์รวมทรัพยากรแล้วแก้รายการสั่งซื้อใหม่หมด

ทรัพยากรทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นงานภาพหรือระบบการเล่นที่หามาตอนแรก เขาเปลี่ยนใหม่เป็นของคุณภาพดีที่สุด

พอได้เพิ่มงบประมาณเป็นสองเท่า หวงซื่อปั๋วก็มีจุดให้ใช้จ่ายเพิ่ม หลังจากเลือกของตามใจชอบ เขาก็ทำยอดได้ตามที่บอสเผยกำหนด

งบประมาณรวมอยู่ที่หนึ่งล้านสองแสนหกหมื่นหยวน อะไรที่ตอนแรกตัดทิ้งก็เพิ่มกลับเข้ามา

หลังจากเร่งมือทำใหม่ ในที่สุดเขาก็แก้รายการสั่งซื้อเสร็จตอนประมาณบ่ายสามโมง

หวงซื่อปั๋วถอนหายใจพร้อมโอดครวญขึ้น “เฮ้อ บอสเผยน่าจะโอเคกับรายการนี้นะ”

เขาเอารายการสั่งซื้อที่ทำขึ้นใหม่ไปให้เผยเชียนตรวจอีกครั้ง

เผยเชียนรับเอกสารมา เขาไล่สายตาดูคร่าวๆ แล้วเช็กราคารวม

หนึ่งล้านสองแสนหกหมื่นหยวน!

ในที่สุดก็ได้จำนวนที่เขาพอใจ

พอได้จำนวนตามที่ต้องการแล้ว เผยเชียนก็ไม่ได้ใส่ใจตรวจดูด้วยซ้ำว่าซื้ออะไรไปบ้าง

“โอเค ทำได้ไม่เลว ไปหาเลขาซินนะ”

“แบ่งจ่ายเป็นสองงวด เอาของที่จำเป็นมาก่อน พวกของที่ยังไม่จำเป็นมากเอาไว้ซื้อสัปดาห์หน้า”

ถึงเผยเชียนจะอยากเสียเงินเร็วๆ แต่ก็ต้องรอรายได้สัปดาห์หน้า

เขาจึงตัดสินใจจ่ายเป็นสองงวด ไม่อย่างนั้นเงินทุนระบบจะมีไม่พอจ่าย

หวงซื่อปั๋วรับรายการสั่งซื้อที่ผ่านแล้วกลับมา

เผยเชียนเน้นย้ำ “แล้วถ้ามีตรงไหนที่ต้องจ่ายเงินเพิ่มก็จัดการได้เลย! ห้ามลดคุณภาพงานลง มีอะไรมาคุยกับผมได้เลย โอเคมั้ย”

หวงซื่อปั๋วพยักหน้าหนักแน่น “ได้ครับ บอสเผย! รับทราบครับ!”

…………………………..