ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 617 การคัดเลือกพนักงานดีเด่น

ห้านาทีผ่านไปก็มีคนมาเคาะประตูอีก

“บอสเผยคะ ผู้ดูแลทุกกิจการมารวมกันแล้วค่ะ การคัดเลือกพนักงานดีเด่น ใกล้จะเริ่มแล้วเหมือนกันค่ะ” เลขาซินเตือนความจำ

เผยเชียนพยักหน้า “โอเค เดี๋ยวผมไป!

ตอนนี้เดือนสิงหาคมแล้ว ได้เวลาคัดเลือกพนักงานดีเด่นที่จะจัดขึ้นปีละสอง ครั้ง

ปกติแล้วต้องจัดตอนต้นเดือน แต่เผยเชียนมัวแต่ยุ่งกับงานและการสอบ ตอน เจอเรื่อง IOI ไปก็แทบเอาตัวไม่รอด ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ เพราะงั้นเลยเลื่อน มาจัดช่วงกลางเดือนแทน

แต่ก็ถือเป็นเรื่องดีที่จัดช้าไปสองสัปดาห์

เพราะเจอตัวนักแทงหลังเพียบเลย!

ถ้าจัดตามตารางปกติ พวกนักแทงหลังก็ลอยหน้าลอยตาไปได้อีกครึ่งเดือน กว่าเขาจะจัดการกับพวกนั้นได้

เผยเชียนลับมีดรอ รอบนี้ใครกันนะจะเป็นผู้โชคดีต้องโดนถีบหัวส่ง

ผู้ดูแลกิจการต่างๆ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

เอาเข้าจริง ทุกคนรู้ดีว่าเถิงต๋ากำลังพัฒนาไปได้ดีมากจนทุกกิจการรุดหน้าไป อย่างรวดเร็ว ใครจะได้รางวัลพนักงานดีเด่นไปก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ

บางส่วนไม่อยากได้รับเลือกเป็นพนักงานดีเด่น โดยเฉพาะเหล่าผู้จัดการ กิจการ

ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะพวกเขาพอใจในตำแหน่งหน้าที่ของตัวเองแล้วและไม่ อยากเปลี่ยนเส้นทางอาชีพของตัวเอง อย่างจางหยวนที่ดูไม่ค่อยเต็มใจตอนได้รับ เลือกเป็นพนักงานดีเด่นรอบที่แล้ว

อีกอย่างผู้จัดการกิจการก็เป็นตำแหน่งสูงสุดในทุกกิจการ ถ้ากิจการไหน ประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ ความดีความชอบก็จะตกเป็นของผู้จัดการกิจการ เว้นแต่ว่าจะมีพนักงานที่มีความสามารถโดดเด่นจริงๆ

ด้วยเหตุนี้พนักงานดีเด่นส่วนใหญ่จึงมาจากเหล่าผู้จัดการกิจการทั้งหลาย

หลายคนเต็มใจมอบตำแหน่งนี้ให้คนอื่น แต่บอสเผยไม่มีทางยอมแน่ เพราะ งั้นทุกคนจึงต้องรับไว้

งบตามฝันเองก็เคยเป็นทุนก้อนโต แต่ตอนนี้ดูไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่แล้ว

แต่บอสเผยก็ไม่เคยขี้งก อย่างตอนสโมสร DGE มีเงินทุนไม่พอหลังใช้ทุนตาม ฝันหมด บอสเผยก็อัดทุนให้อีกก้อนใหญ่

สรุปแล้วทุกคนมองการคัดเลือกพนักงานดีเด่นเป็นเหมือนคำชมเชย ไม่ใช่ เรื่องน่าตื่นเต้นแปลกใจ

เปาซวี่นั่งขรึมอยู่

คงไม่ใช่ฉันอีกแล้วใช่มั้ย

ถึงจะรู้สึกเครียดและกังวลขึ้นมาตามสัญชาตญาณ แต่เปาซวี่ก็คิดว่าไม่มี เหตุผลอะไรที่ตัวเองจะได้รับเลือกอีก!

เขาย้อนนึกถึง ‘ประสบการณ์ความซวย’ จากการคัดเลือกพนักงานดีเด่นที่ ผ่านๆ มา

ตอนที่หวงซื่อปั๋วได้รับเลือก เปาซวี่รับผิดชอบงานค้นคว้าและพัฒนาเกมฐาน ทัพกลางทะเล เขาเองก็พยายามทำงานอย่างเต็มที่จึงได้ที่สองไป ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่อง แปลก

ตอนลู่หมิงเหลียงได้รับเลือก ถึงเปาซวี่จะพยายามทำตัวไม่เด่น แต่ระหว่าง การพัฒนาเกมนักออกแบบเกม เขาเป็นคนแก้บั๊กเกมและปรับปรุงคุณภาพเกมที่ เคยปล่อยไปก่อนหน้า จึงได้ที่สองไปอีก

หลังจากนั้นเปาซวี่ก็หลบหน้าหลบตาผู้คนยิ่งกว่าเดิม เขาส่งเอกสารทุกอย่าง ผ่านหลี่หย่าต๋า ซึ่งก็ทำให้ หลี่หย่าต๋าได้ตำแหน่งพนักงานดีเด่นอันดับสองไปแทน

แต่บอสเผยคิดว่าให้ผู้หญิงไปเที่ยวคนเดียวนั้นอันตรายเกินไป เลยมอบหมาย ให้เปาซวี่ไปเป็นเพื่อน!

เพราะงั้นเปาซวี่จึงโดนเล่นไปอีกรอบ

หลังกลับจากทริปเที่ยว เขาก็เริ่มหายไปจากบทบาทหัวเรือพร้อมหลี่หย่าต๋า นอกจากให้คำแนะนำง่ายๆ เป็นบางครั้งแล้ว เขาก็ไม่สนสี่แปดอะไรอีกและ พยายามทำให้ตัวเองไม่มีตัวตนที่สุด!

ยิ่งไปกว่านั้น หกเดือนที่ผ่านมา ฝ่ายเกมเถิงต๋าไม่ประสบความสำเร็จ เท่าที่ควร

เกมดิ้นรนยังไม่ได้โปรโมตและออกวางจำหน่าย เมื่อเทียบกับกิจการอื่นๆ แล้ว ฝ่ายเกมเถิงต๋านั้นทำผลงานได้ไม่ดีเลย!

เป็นไปไม่ได้เลยที่หูเสี่ยนปินจะได้รับเลือกเป็นพนักงานดีเด่น หมิ่งจิ้งเชาเองก็ ไม่น่าได้เหมือนกัน เพราะรับผิดชอบแค่การอัปเดตและปรับปรุงเกม GOG

กิจการอื่นๆ ทำผลงานได้โดดเด่นมาก

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 3.0 ของเสี่ยวเผิงประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่

โมหยูเดลิเวอรี่ของรุ่ยยู่เฉินพลิกกลับมาทำกำไรได้ แถมยังได้ออกทีวีด้วย

หยูผิงอันทำแอปชีวิตเถิงต๋าที่ผนวกกิจการมากมายไว้ในที่เดียว

มือถือ OTTO ของฉางโหย่วก็มียอดขาดถล่มทลาย

หนังของเฟยหวงสตูดิโอทำรายได้จากการขายตั๋วได้มหาศาล แถมยังคว้า รางวัลกลับมาได้

นี่แค่ผลงานบางส่วนจากกิจการต่างๆ!

กิจการอื่นๆ ต่างก็ทำผลงานได้ดีกว่าฝ่ายเกมเถิงต๋า

ถ้าผู้จัดการกิจการพวกนี้ไม่มีโอกาสได้รางวัล ฉันที่เป็นบุคคลไร้ตัวตนก็ไม่มี โอกาสเหมือนกัน!

คิดได้แบบนั้น เปาซวี่ก็รู้สึกว่ายังไงตัวเองก็รอด ระหว่างที่เปาซวี่กำลังสงบใจลง การโหวตก็เริ่มต้นขึ้น กราฟแท่งปรากฏขึ้นบนจอใหญ่ ทุกคนหยิบมือถือขึ้นมาเข้า TPDb ผ่านแอป ชีวิตเถิงต๋าเพื่อโหวต เปาซวี่จ้องชื่อตัวเองอย่างเป็นกังวล สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ เขาพบว่ามีคนโหวตให้เขาสามสิบกว่าคน! เปาซวี่จำได้ชัดเจนว่ารอบก่อนเขาได้คะแนนโหวตยี่สิบกว่าคะแนน เขาอยาก ตามหาตัวคนโหวตมาตลอดเพื่อพูดคุยปรับทัศนคติกันสักหน่อย แต่โชคร้ายที่เป็นการโหวตแบบไม่เปิดเผยตัวตน ผลกลายเป็นว่า ผ่านไปครึ่งปี เจ้าคนพวกนี้ก็ยังโหวตให้เขาเหมือนเดิม แถม จำนวนยังเพิ่มขึ้นอีก! เปาซวี่สงสัยว่าไอ้พวกนี้น่าจะโหวตให้เขาเพราะไม่รู้จะโหวตใคร ไม่งั้นก็อาจ อยากให้เขาได้รางวัลติดต่อกัน เขาเริ่มคิดอย่างจริงจังว่าควรจะยัดเงินโปรแกรมเมอร์เว็บ TPDb ให้ช่วยตาม หาตัวคนที่โหวตให้เขาดีมั้ย แต่พอเห็นคะแนนโหวตของคนอื่นๆ พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เปาซวี่ก็โล่งใจ ตอนใกล้สิ้นสุดการโหวต กราฟแท่งเลื่อนขึ้นลงไปมาก่อนจะหยุดนิ่ง

พนักงานดีเด่น: หม่าหยาง

พนักงานดีเด่นอันดับสอง: หวงซื่อปั๋ว พนักงานดีเด่นอันดับสาม: รุ่ยยู่เฉิน ทุกคนปรบมือและร้องเชียร์เมื่อเห็นรายชื่อ เปาซวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วร่วมปรบมือแสดงความยินดี ทุกคนคิดว่าผู้ที่ได้รับเลือกนั้นล้วนเหมาะกับตำแหน่ง!

หม่าหยางได้รางวัลพนักงานดีเด่นเพราะเงินลงทุนกับบริษัท Finger Games ยี่สิบล้านหยวนงอกงามกลายเป็นห้าร้อยล้านหยวน เพิ่มขึ้นจากเดิมกว่ายี่สิบเท่า เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ยกรางวัลพนักงานดีเด่นให้เขา

หวงซื่อปั๋วได้อันดับสองเพราะวันพรุ่งนี้ที่สดใสประสบความสำเร็จอย่าง ยิ่งใหญ่ทั้งในและนอกประเทศ รวมถึงแพลตฟอร์มออนไลน์ด้วย แถมยังชนะ รางวัลที่ Cannes สร้างชื่อเสียงและเงินให้บริษัทเป็นกอบเป็นกำ

รุ่ยยู่เฉินได้อันดับสามเพราะได้รับคำชมจากรายการทีวีและทุกคนตระหนักถึง ความสามารถในการทำงานของเขา

คิดดูสิ โมหยูเดลิเวอรี่ขาดทุนมาเป็นปี!

ปีนี้รุ่ยยู่เฉินก็ยังไม่ยอมแพ้และในที่สุดก็พลิกกลับมาทำกำไรได้ ต้องจิตใจแน่ว แน่ขนาดไหนกัน!

แน่นอนว่าผลงานของกิจการอื่นๆ ก็ดีเหมือนกัน แต่สามกิจการนี้โดดเด่นที่สุด

เผยเชียนมองรายชื่อแล้วนึกถึงสิ่งที่คนพวกนี้เคยทำ เขาคิดว่ากำจัดแค่ที่หนึ่ง นั้นไม่น่าจะพอ

มัดรวมทั้งสามหน่อแล้วถีบหัวส่งพร้อมกันเลยได้มั้ย

ฉันไม่อยากเห็นหน้าไอ้พวกนี้แม้แต่คนเดียว!

หม่าหยางจ้องจออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง “ผมเป็นพนักงานดีเด่นเหรอ ผม เนี่ยนะ ใช่ผมจริงๆ เหรอ”

ทุกคนปรบมือแสดงความยินดี “ใช่ครับบอสหม่า บอสแหละครับ!”

หม่าหยางรับถ้วยรางวัลจากเผยเชียนน้ำตาปริ่ม “พี่เชียน! ผมไม่ทำให้พี่ ผิดหวังเลยใช่มั้ย ตอนเริ่มเปิดกิจการแล้วพี่มาชวนผม ไม่ชวนคนอื่นๆ ในห้อง ผม ก็รู้เลยว่าพี่มองคนไม่เหมือนคนอื่น!

“อันดับแรก ผมขอขอบคุณ…”

เผยเชียนรีบพูดขัดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดไปในทิศทางที่ต้องการ “อะ แฮ่มๆ เรื่องขอบคุณไว้ทีหลัง บอกทุกคนหน่อยว่านายจะเอางบตามฝันไปทำ อะไร”

หม่าหยางคิดอยู่สักพัก “พี่เชียน ผมตั้งใจจะทำตามอุดมคติของพี่และจะเอา เงินนี้ไปลงเว่ยป๋อเพื่อทำให้ฝันของคนอื่นๆ เป็นจริง!”

เผยเชียนตาเป็นประกายขึ้นมา

หืม ไอเดียไม่เลวเลยนี่ไอ้หม่า!

ถ้าไม่ได้จัดการคัดเลือกพนักงานดีเด่น เผยเชียนก็แทบจะลืมไปแล้วว่าไอ้หม่า เป็นมือขวาของตัวเอง

เขาละเลยไอ้หม่ามาสักพักเพราะเรื่องการลงทุนในบริษัท Finger Games แม้ ไอ้หม่าจะไม่รู้ตัวเลยก็ตาม

แต่ผลงานของไอ้หม่าก็ค่อยๆ เรียกความเชื่อใจที่เผยเชียนมีให้อีกฝ่ายกลับมา อีกครั้ง

เผยเชียนเคยคิดอยู่ช่วงหนึ่งว่าจะไว้ใจให้ไอ้หม่าเป็นมือขวาได้จริงมั้ย

ถ้าจะบอกว่าไว้ใจได้ ไอ้หมอนี่ก็ทำเงินให้เขาได้ห้าร้อยล้านหยวนจากบริษัท Finger Games

แต่ถ้าจะบอกว่าไว้ใจไม่ได้ อีกฝ่ายก็เป็นถึงหม่าหยาง ถ้าไปบอกคนอื่นว่าหมอ นี่เป็นคนที่พึ่งพาได้ ก็คงไม่มีใครเชื่อ!

อีกอย่างพอมาคิดดูดีๆ จะว่าเขาไม่มีส่วนรับผิดชอบเรื่องเงินที่ได้มาห้าร้อย ล้านหยวนเลยก็ไม่ใช่

เขาเป็นคนบอกให้ไอ้หม่าลงทุนในอะไรก็ได้ที่ชอบ แม้จะรู้ว่าไอ้หม่ามีงาน อดิเรกแค่ไม่กี่อย่าง

คำพูดที่ออกจากปากเขาทำให้ได้กำไรมายี่สิบล้านเหรียญสหรัฐ

บางทีเผยเชียนก็คิดว่าไอ้หม่าอาจจะทำพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจ ถ้าจะเสียมือขวา ไปด้วยเหตุผลนี้จะดีจริงๆ เหรอ

เขาคิดไม่ตกสุดๆ งั้นก็ดูไปก่อนแล้วกัน ถ้าเครื่องทะเลาะอัตโนมัติขาดทุนได้สำเร็จและไอ้หม่า ผลาญทุนตามฝันจนหมดได้ ฉันก็จะให้โอกาสไอ้หม่าอีกครั้ง เผยเชียนเชื่อว่าทุกคนตั้งใจแทงหลังเขากันหมด แต่ไอ้หม่าไม่น่าจะตั้งใจ ไม่ใช่เพราะนิสัย แต่หลักๆ มาจาก IQ ข้อเท็จจริงพิสูจน์แล้วว่านิสัยนั้นเชื่อไม่ได้ แต่ IQ เชื่อถือได้ คิวถัดไปคือหวงซื่อปั๋ว ถ้าเคยได้รับตำแหน่งพนักงานดีเด่นไปแล้วก็จะรับตำแหน่งไม่ได้อีก เพราะงั้น จึงรับทุนตามฝันได้แค่ครั้งเดียว กฎนี้มีไว้เพื่อกระจายโอกาสให้คนอื่นๆ เผยเชียนกลัวว่าจะมีคนเก่งกาจขนาด ที่ไปจับอุตสาหกรรมไหนก็ประสบความสำเร็จหมด ถ้าให้งบคนจำพวกนี้ซ้ำๆ ก็ไม่ มีความหมายอะไร แต่รางวัลพนักงานดีเด่นอันดับสองรับรางวัลได้ไม่จำกัด อย่างกรณีเปาซวี่ เพราะงั้นถึงหวงซื่อปั๋วจะเคยได้รับตำแหน่งพนักงานดีเด่นมาก่อน แต่ก็ไม่ กระทบอะไรกับรางวัลทริปเที่ยว แววตาของหวงซื่อปั๋วเต็มไปด้วยความท้อแท้ “บอสเผยครับ ช่วงนี้เฟยหวง สตูดิโองานยุ่งมาก ผมเองก็เพิ่งกลับมาทำงานหลังช็อกบำบัดอยู่นาน…”

เผยเชียนรู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรจึงยิ้มพลางยกมือปราม “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว กฎก็คือกฎ”

คิดจะหนีจากการหยุดพักร้อนแบบได้เงินเดือนเต็มเรอะ ฝันไปเถอะ!

แบบนั้นเปาซวี่ก็เคืองแย่สิ

แถมฉันก็รู้แล้วด้วยว่าพวกแกเฟยหวงสตูดิโอแอบทำอะไรกันอยู่!

ฉันเตรียมแผนจัดการพวกแกไว้แล้ว ถ้าคลิปโปรโมตเผยแพร่ช้ากว่าเดิมหน่อย ย่อมถือเป็นเรื่องดีสำหรับฉัน!

เพราะงั้นก็ขอโทษด้วยนะ แต่แกไม่มีทางเลือกอื่น