ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 657 วัฒนธรรมบริโภคนิยมกับการเสียค่าโง่

“เรื่องนี้จริงๆ สามารถเข้าใจได้

“เพราะวันพรุ่งนี้ที่สดใสเป็นหนัง ส่วนดิ้นรนเป็นเกม บอสเผยสร้างทุก รายละเอียดอย่างพิถีพิถัน เพื่อที่ผู้ชมทุกคนและผู้เล่นทุกคนที่เข้ามาสัมผัสจะ ได้รับข้อความบางอย่างกลับไปบ้าง

“แต่ชีวิตจริงของทุกคนแตกต่างกัน บทเรียนที่ทุกคนได้จากชีวิตจริงเองก็ แตกต่างกัน

“บางคนเปลี่ยนชะตาชีวิตตัวเองได้ด้วยความพยายาม แต่บางคนไม่เป็นแบบ นั้น บางคนได้เห็นด้านที่อบอุ่นของโลก แต่บางคนเห็นแค่ด้านที่เย็นชา

“ดังนั้นจึงเป็นปกติที่มุมของพวกเขาต่อโลกความเป็นจริงจะแตกต่างกัน

“ผมอยากย้ำว่าบอสเผยได้สื่อสารมุมมองต่อโลกความเป็นจริงของบอสออก ไปแล้ว แค่คนส่วนใหญ่ไม่ทันสังเกตเห็น

“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ ดูชื่อคลิปสิครับ ผู้สื่อสารไร้เสียง

“บอสสื่อสารมุมมองตัวเองเงียบๆ แทนที่จะสื่อสารออกไปให้ยิ่งใหญ่ชัดเจน บอสเลือกที่จะบังคับให้ทุกคนวิเคราะห์ตีความด้วยตัวเอง

“โอเคครับ ต่อไป ช่วยคลิกลิงก์ที่สองใต้คลิปด้วย ช่วยอ่านดูว่าบอสบอกอะไร กับนักศึกษายากไร้ในมหาวิทยาลัยตัวเอง

“สาม สอง หนึ่ง

“ครับ ทุกคนน่าจะเข้าใจแล้ว บอสเผยบริจาคเงินสิบห้าล้านหยวนให้กับ นักศึกษายากไร้และจัดบรรยายเพื่อบอกให้พวกเขานำเงินไปใช้ให้เกิดประโยชน์

“ใช่ครับ บอสเผยไม่ได้บอกให้พวกเขาตระหนี่ แต่บอกให้มีสมาธิ

“จริงๆ แล้วก็ตรงกับมุมมองเรื่องความมั่งคั่งของบอสเผย บอสไม่เห็นด้วยกับ วัฒนธรรมบริโภคนิยม แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการมองการตระหนี่เป็นเรื่องดี

“พอเป็นประเด็นเรื่องความมั่งคั่ง หลายคนก็ตกอยู่ในหลุมพรางความสุดโต่ง ไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง

“แบบแรกคือมองว่าความพึงพอใจเดี๋ยวนั้นเป็นเรื่องสำคัญ พวกเขาจะใช้ เงินเดือนทันทีที่ได้มา รูดบัตรจนเต็มวงเงิน และซื้อของแพงเกินตัว

“แบบที่สองคือมองว่าการเก็บเงินเป็นเรื่องสำคัญ พวกเขาคอยคิดแต่จะหา วิธีการต่างๆ มากอบโกยกำไรแม้เพียงเล็กน้อย พวกเขามีเงิน แต่ใช้ชีวิตเหมือน ขอทานจนพลาดโอกาสหลายๆ อย่างไป

“ชัดเจนว่า ทั้งสองแนวคิดนี้ผิด

“บทบรรยายของบอสเผยบอกเราว่า สิ่งสำคัญที่สุดที่ทุกคนมีไม่ใช่เงิน แต่เป็น สมาธิ!

“ขอแค่เราใช้สมาธิเราให้ดี เราก็จะหาเงินเพิ่มได้มากมาย กลับกัน ถ้าเรามัว แต่ไล่ตามกำไรเล็กน้อยและเสียสมาธิไป เราจะยิ่งสูญเสียมากขึ้น

“ตอนนี้บางคนอาจตั้งคำถามว่า แล้วบทบรรยายนี้เกี่ยวอะไรกับเกมดิ้นรนที่ เป็นตีมของคลิปนี้

“แน่นอนว่าเกี่ยวข้องทุกด้าน

“เนื้อหาของการบรรยายและกิจการทั้งหมดของบอสเผยเติมเต็มสิ่งที่ไม่ได้ สื่อสารในเกมดิ้นรน เป็นตัวบอกให้เรารู้ว่าการดิ้นรนเป็นยังไงในชีวิตจริง

“เมื่อพูดถึงการดิ้นรน หลายคนมองคำนี้แตกต่างกันไปคนละขั้วเช่นกัน

“คนแบบแรกคิดว่าการดิ้นรนนั้นเปล่าประโยชน์ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง อะไรได้ อะไรจะเกิดก็เกิด มีเหล้าวันนี้ก็กินให้เมาวันนี้ เรื่องวันพรุ่งนี้ก็ค่อยว่ากัน ใหม่พรุ่งนี้

“อีกแบบคือคนที่คิดว่าถ้าดิ้นรนมากพอก็จะมีชีวิตในแบบที่ต้องการได้ แต่ไม่ เคยถามตัวเองว่าวิธีดิ้นรนตอนนี้นั้นถูกรึเปล่า

“วิธีคิดทั้งสองแบบเป็นวิธีคิดที่ผิด

“ก่อนผมจะตอบคำถาม ผมขอพูด คุณเหออันระบุว่ามีอยู่สองเหตุผลหลักที่ ทำให้ตัวเอกคนจนในเกมดิ้นรนตกทุกข์ คือ วัฒนธรรมบริโภคนิยมกับการเสียค่า โง่ ตัวเอกคนจนไต่เต้าขึ้นมาอยู่ในชนชั้นกลาง แต่วัฒนธรรมบริโภคนิยมทำลาย ความมั่งคั่งและผลักเขาตกสู่วังวนแห่งความจน

“วัฒนธรรมบริโภคนิยมเข้าควบคุมสังคมทั้งหมดในเกมดิ้นรน ทำให้ตัวเอกคน จนไม่มีทางเลือก แต่วัฒนธรรมบริโภคนิยมในชีวิตจริงไม่ได้เป็นที่ยอมรับ กว้างขวางในสังคม ขอแค่เราสู้กับมัน ความมั่งคั่งของเราก็จะไม่โดนทำลายและ ย่อมสะสมความมั่งคั่งได้ประมาณหนึ่ง

“หลายคนตั้งคำถามเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะคุณเหออันไม่ได้ขยายความว่า บริโภคนิยมคืออะไร “ตามความหมายทั่วไป บริโภคนิยมคือแนวทางที่สังคมส่วนใหญ่ปฏิบัติ เป็น การแสวงหาการบริโภคอันผิวเผินและต้องการกิจกรรมบันเทิงและความบันเทิง ทางวัตถุอันไม่มีที่สิ้นสุด แล้วยึดถือสิ่งเหล่านี้เป็นจุดมุ่งหมายและคุณค่าของชีวิต “แต่ผมเชื่อว่าทุกคนมีมุมมองต่อเรื่องบริโภคนิยมและการเสียค่าโง่ของตัวเอง “หลายครั้งที่เราเห็นว่าแนวคิดเรื่องบริโภคนิยมกับการเสียค่าโง่นั้นแตกต่าง กันไปตามแต่ละบุคคล “ยกตัวอย่างง่ายๆ ทิชชูสองห่อ ห่อนึงห้าหยวน อีกห่อยี่สิบหยวน ห่อที่ขาย ยี่สิบหยวนถือเป็นการเก็บค่าโง่รึเปล่า “หลายคนคิดแบบนั้น ก็ทิชชูเหมือนกัน แต่อันที่มีแบรนด์ติดราคาสูงกว่าถึงสี่ เท่า แบบนั้นมันดูถูกปัญญาคนซื้อเลยไม่ใช่เหรอ “ถ้าผมบอกว่าห่อยี่สิบหยวนนุ่มกว่า ละเอียดกว่า กระบวนการผลิตซับซ้อน กว่า ให้ความรู้สึกที่ดีกว่า คุณยังจะคิดว่าเป็นการเสียค่าโง่รึเปล่า “เหมือนกัน คนทั่วไปอาจจะคิดว่ากระเป๋าแบรนด์เนมราคาหลายหมื่นหยวน นั้นเก็บค่าโง่ แต่เศรษฐีพันล้านจะคิดเหมือนกันรึเปล่า “ผมว่าคนส่วนใหญ่ไม่เคยคิดถึงคำถามข้อนี้ “บางคนเลยเกลียดเรื่องบริโภคนิยม แต่บางคนไม่ได้ใส่ใจอะไร พวกเขาคิดว่า ถ้ามีเงินเหลือมากพอ จะซื้อกระเป๋าหรือรองเท้าแบรนด์เนมก็ได้ทั้งนั้น

“จุดนี้ผมจะไม่ตัดสินว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่จะแค่เล่าให้ฟังถึงมุมมองของบอส เผยต่อเรื่องนี้

“หลายคนไม่ชอบเกมดิ้นรนเพราะนำเสนอแค่ปัญหา แต่ไม่ให้ทางออก

“เรื่องนี้ ผมอยากบอกว่าช่องว่างทางรายได้ไม่มีวันหายไปไหน จะตามหลอก หลอนเราไปตลอด ตอนนี้ยังไม่มีทางออกที่ดีสำหรับเรื่องนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะ คาดหวังให้ใครสักคนคิดทางออกซึ่งเป็นที่น่าพอใจสำหรับทุกคน

“ทุกคนควรคิดเรื่องนี้และหาคำตอบด้วยตัวเอง

“แต่บอสเผยก็ให้ทางออกที่ทำได้จริงกับพวกเรา แค่คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้

“กลับไปที่มุมมองต่อความมั่งคั่งที่บอสเผยอธิบายในบทบรรยาย ทรัพยากรที่ มีคุณค่าที่สุดที่มนุษย์เรามีคือสมาธิ งั้นเงินที่มีในมือควรจะนำไปใช้ยังไงให้เกิด ประโยชน์ล่ะ

“ก็ใช้เพื่อเพิ่มสมาธิให้ตัวเราไง

“นี่แหละคือสิ่งที่บอสเผยทำ

“การวิเคราะห์ของบอสหลี่ในรายการสัมภาษณ์และรูปของบอสเผยน่าจะช่วย ให้ทุกคนเข้าใจเรื่องนี้ บอสเผยเป็นคนที่ใช้เวลาว่างทั้งหมดไปกับการคิด บอสฝึก ฝนเรื่องนี้จริงๆ ถึงจะเป็นเศรษฐีพันล้าน แต่สมาธิก็ยังทรงคุณค่าที่สุดสำหรับบอส

“แล้วชีวิตประจำวันของบอสเป็นยังไง เราเห็นแล้วว่าบอสพักอยู่ที่อพาร์ต เมนต์บ้านจอมเฉื่อย กินอาหารของโมหยูเดลิเวอรี่ แต่ก็สวมสูทและนาฬิกาแบ

รนด์เนม แต่มูลค่าของสูทกับนาฬิกาที่สวมก็มีขอบเขต เทียบกับรายได้สุทธิแล้วยัง ห่างกันไกล

“ตอนนี้ บางคนอาจคิดว่าบอสเผยเป็นคนย้อนแย้งในตัวเอง

“บอสเน้นให้เราใช้สมาธิให้เกิดประโยชน์ แต่ก็ทำเกมออกมาทำลายสมาธิทุก คน

“บอสเน้นย้ำถึงความอันตรายของวัฒนธรรมบริโภคนิยม แต่ก็สวมสูทและ นาฬิกาแบรนด์หรู

“แต่ผมอยากให้ทุกคนคิดดูให้ดีว่านี่คือความย้อนแย้งจริงๆ รึเปล่า ถ้าคุณ ตอบคำถามนี้ได้ คุณก็จะได้คำตอบทั้งหมดที่ต้องการ”

…

ดูคลิปมาถึงตรงนี้ เหออันก็ตะลึงไป

เขาไม่คิดเลยว่าอาจารย์เฉียวจะลากเรื่องนี้มาถึงจุดนี้!

สำหรับเหออันแล้ว การต่อต้านวัฒนธรรมบริโภคนิยมเป็นเรื่องที่ถูกต้อง แต่มี ใครบ้างที่ไม่ได้รับผลกระทบจากวัฒนธรรมบริโภคนิยมเลย

ขนาดเหออันยังซื้อวิลล่าและรถหรูหลังทำเงินได้เยอะขึ้น ว่ากันตามตรงแล้ว เขาเองก็รับวัฒนธรรมบริโภคนิยมมาเหมือนกัน

ถ้าจะให้หลุดพ้นจากวัฒนธรรมบริโภคนิยมโดยสมบูรณ์ เขาต้องเอาเงินไป ลงทุนในบริษัทที่สร้างคุณค่าให้สังคม หรือทำการกุศลเพื่อช่วยเหลือคนอื่นมากขึ้น

ซึ่งเขาไม่ได้ทำ กลับเอาเงินก้อนโตไปทุ่มเพื่อความบันเทิงของตัวเอง เหออันจึงไม่ได้ลงรายละเอียดเรื่องแนวคิดวัฒนธรรมบริโภคนิยมในโพสต์เว่ ยป๋อ เขารู้ว่าแนวคิดเรื่องวัฒนธรรมบริโภคนิยมนั้นขึ้นอยู่กับระดับรายได้ของแต่ละ คน ถ้าคนจนที่หาเงินได้เดือนละสามพันหยวนอยากซื้อรถหรู ก็จะถือว่าโดน วัฒนธรรมบริโภคนิยมล้างสมอง แต่ถ้าเศรษฐีพันล้านอยากซื้อรถหรู ก็ไม่ได้ กระทบอะไรกับชีวิตประจำวันของเขา แต่เหออันก็รู้ดีว่าพูดแบบนี้ดูย้อนแย้ง เขาเองก็ให้ความชัดเจนกับตัวเองไม่ได้ ถ้าจบโพสต์ว่า ‘คนจนห้ามซื้อรถหรู แต่คนรวยซื้อได้’ ก็จะดูไม่น่าเชื่อถือ คน อาจจะคิดว่าเขาแบ่งแยกชนชั้นและบอกว่าคนจนไม่ควรซื้อของแพง จากนั้นก็จะตกเข้าสู่หลุมพรางวัฒนธรรมบริโภคนิยม ดังนั้นเรื่องที่อาจารย์เฉียวพูดในคลิปจึงอันตรายมาก ต้องนำเสนออย่าง ระมัดระวัง หากผิดพลาดแค่นิดเดียวจะเกิดกระแสตีกลับได้ ในเมื่อบอกไปแล้วว่าบอสเผยเองก็ซื้อสูทและนาฬิกาแบรนด์หรู แล้วจะโน้ม น้าวให้คนอื่นปฏิเสธของพวกนี้ได้ยังไง

เหออันดูคลิปต่อด้วยความกังวล …

“ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่ความย้อนแย้ง

“ผมย้ำมาตลอดทั้งคลิปว่าเราไม่ควรหลงประเด็นตามการมองโลกอย่างขาว ดำ มีแค่ถูกกับผิด

“เราต้องใช้สมาธิให้เกิดประโยชน์ แต่จะการันตีได้รึเปล่าว่าเราจะควบคุม สมาธิได้ตลอดเวลา

“ไม่มีทาง

“เพราะงั้นเราจึงควรให้ความสำคัญเรื่องระบบการทำงานแปดชั่วโมง ในแปด ชั่วโมงนี้ให้ตั้งใจทำงานและเรียนเต็มที่ หลังจากนั้นก็พักผ่อน

“เราต้องสร้างสมดุลระหว่างการทำงานและการพักผ่อน

“เกมช่วยให้เราได้พักผ่อนและผ่อนคลาย ไม่ว่าเกมจะมีระบบการเล่นที่โดด เด่นหรือมีงานศิลป์ที่ยอดเยี่ยม จะทำให้คนหัวเราะลั่นหรือกระตุ้นให้คิด ยังไงเกม ก็มีความหมายสำหรับพวกเราทุกคน”