ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 702 – บอสหม่าแห่งเถิงต๋ากับการไลฟ์ด่าของ

จางหยวนวิเคราะห์สิ่งที่เขียนในกระดาษสองแผนซ้าไปมา เขา รู้สึกว่าบอสเผยช่างมองการณ์ไกลจริงๆ!
มองผิวเผินดูเหมือนจะสร้างความขัดแย้งระหว่างออฟฟิเชียลกับ สโมสร แต่จริงๆ แล้วเป็ นการระบุสิทธิและข้อก าหนดของนักกีฬากับ สโมสร และทาให้นักกีฬาและสโมสรต้องดิ้นรนน้อยลง
ทุกคนจะเลิกสร้างปัญหา ถอยหลังกันคนละก้าว แล้วบริหารลีก ให้ดีแบบไม่เพ้อฝัน
บอสเผยมองว่ากลไกของลีกที่ดีและได้มาตรฐานมีความสาคัญ มากกว่ากระแส ความนิยม และความสามารถในการท าก าไรในระยะ สั้น
ปัญหาการฝึ กซ ้อมที่หละหลวมของสโมสรต่างๆ หลังจบงาน แข่งขันชิงแชมป์ โลก บอสเผยก็ได้ให้แนวทางแก้ไขแล้ว
แค่มีส่วนร่วมในลีก GPL!
การันตีได้เลยว่าจะมีการแข่งขันเกือบตลอดทั้งปี และคะแนน ตลอดปีย่อมส่งผลต่อต าแหน่งในรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งจะทาให้เห็นถึง ผลลัพธ์ในการฝึกซ้อมของแต่ละทีม
คิดได้แบบนั้น จางหยวนก็มีแรงใจขึ้นมา

เพราะมาตรการที่บอสเผยวางไว้ทาให้จางหยวนมองเห็นอนาคต ที่สดใสของอุตสาหกรรมอีสปอร ์ตของเถิงต๋า!
… เ ผยเชียนมาหาหม่าหยางที่ร ้านอินเทอร ์เน็ตโมหยูหลังออกจาก สโมสร DGE
สโมสรตกลงแล้วว่าจะไม่เล่นเกมกับหม่าหยางอีก แต่ไอ้หม่าก็ ต้องให้ความร่วมมือด้วย
ก่อนหน้านี้ ไอ้หม่าบอกว่าจะหาแนวทางการแสดงใหม่ๆ ไม่รู ้ ตอนนี้เป็ นยังไงบ้าง
หลังจากมาถึงร ้านอินเทอร ์เน็ตโมหยู ไอ้หม่าก็เข้ามาตอนกาแฟ เสิร ์ฟพอดี
“เป็ นไงบ้าง ตัดสินใจเรื่องเนื้อหาใหม่สาหรับไลฟ์ สตรีมได้รึยัง” เผยเชียนถามขึ้นตรงๆ
หม่าหยางนั่งลงตรงข้ามเผยเชียนพร ้อมตอบกลับอย่างมั่นใจ “ยัง เลยพี่!”
เผยเชียนอดดีใจขึ้นมาไม่ได้ สมแล้วที่เป็ นไอ้หม่า ขนาดตอบว่า ‘ยัง’ ก็ยังตอบอย่างมั่นใจ! เขาพยักหน้าอย่างสุขใจ “แล้วดูอะไรไว้บ้างล่ะ”

หม่าหยางยกกาแฟขึ้นจิบก่อนจะตอบออกไป “พี่เชียน ผมเป็ น คนรู ้จักตัวเองดี งานอดิเรกกับสิ่งที่ผมถนัด… นอกจาก Gods Rising กับ GOG แล้วก็ไม่มีอย่างอื่นเลย
“ผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าถ้าไม่เล่น GOG แล้วตัวเองท าอะไรได้ บ้าง ถ้าผมแสดงห่วย ก็ถือว่าไม่รับผิดชอบต่อแฟนๆ ใช่มั้ยล่ะ
“ผมเลยคิดว่างั้นทาไมไม่ตระเวนไปตามอุตสาหกรรมต่างๆ ของ เถิงต๋าล่ะ ตัวอย่างเช่น ถ้ามีเกมใหม่ก็ไปลองเล่นดู โมหยูเดลิเวอรี่มี เมนูใหม่ก็ไปลองชิม หรือไปแวะสนับสนุนตอนที่ร ้านอินเทอร ์เน็ตโม หยูเปิดสาขาใหม่…”
เผยเชียนวางกาแฟลงบนโต๊ะเงียบๆ เครื่องหมายคาถามปรากฏ ขึ้นเหนือหัว
? ไ อ้หม่า ทั้งหมดที่แกพูดมา ฉันไม่รู ้จะเริ่มด่าตรงไหนดี!
แกไม่อายปากหน่อยเหรอที่บอกว่ารู ้จักตัวเองดี หน้าด้านเกินไป มั้ยที่บอกว่าตัวเองเล่น GOG เก่ง!
อีกอย่างฉันอุตส่าห์อนุญาตให้แกเป็ นเน็ตไอดอล ใครใช ้ให้แก วางแผนโปรโมตกิจการเถิงต๋าแบบนี้ คิดจะแทงหลังฉันรึไง

แกไม่ได้จะ ‘ตระเวนไปตามอุตสาหกรรมต่างๆ ของเถิงต๋า’ แต่แก กาลังจะ ‘ตระเวนไปโปรโมตอุตสาหกรรมต่างๆ ของเถิงต๋าเพื่อทาเงิน เพิ่ม’ โว้ย
ท าแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด!
เผยเชียนกระแอมกระไอ “ไอ้หม่า แกคิดผิดแล้ว
“ความอ่อนน้อมถ่อมตนที่มากเกินไปก็เท่ากับความเย่อหยิ่ง นี่ ไม่ใช่ว่าแกไม่รู ้จักตัวเอง แต่แกประเมินความสามารถของตัวเองต่า เกินไป!
“ฉันซึ้งใจมาก แล้วก็เข้าใจว่าแกอยากโปรโมตกิจการต่างๆ ของ เถิงต๋า แต่แกก าลังปล่อยให้ความสามารถของตัวเองต้องสูญเปล่า!”
หม่าหยางตาเป็ นประกาย “จริงเหรอพี่ งั้นผมควรทาอะไรดีล่ะ”
“อืม…” เผยเชียนตกอยู่ในภวังค์ความคิด
นั่นสิ ให้ไอ้หม่าทาอะไรดี
ไอคิวกับความสามารถของมันจะใช้ไลฟ์ สตรีมโชว์อะไรได้
จะดีมากถ้าเป็ นเรื่องที่ต้องใช ้เงินแต่ไม่ทาเงิน ถูกด่าง่ายแต่ไม่ เป็ นภัยกับสังคม
เผยเชียนคิดอยู่ครู่ใหญ่ “ท าไมไม่ลอง… ไลฟ์ขายของดูล่ะ”
ใบหน้าใหญ่ยาวของหม่าหยางฉายแววงุนงง “หมายความว่าไง เหรอพี่ที่จะให้ไลฟ์ขายของ”

เผยเชียนอธิบาย “สั้นๆ คือ ไลฟ์สตรีมแนะน าสินค้าให้คนดูฟัง” ใบหน้าใหญ่ยาวของหม่าหยางยังเต็มไปด้วยความงุนงง หมอนี่ไม่เข้าใจ!
ที่เป็ นแบบนั้นก็เพราะโลกนี้ยังไม่มีแนวคิดที่ชัดเจนในเรื่องนี้
ถึงแพลตฟอร ์มไลฟ์ สตรีมในปัจจุบันจะมีฟังก ์ชันพื้นฐานสาหรับ การไลฟ์ สตรีมแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังเป็ นอุตสาหกรรมผลาญเงินเพื่อ สร ้างกระแสล้วนๆ ไม่มีใครคิดจะใช ้แพลตฟอร ์มนี้ในการทาธุรกิจ
พูดอีกอย่างคือ ยังไปไม่ถึงขั้น ‘การไลฟ์ขายของ’
ส่วนใหญ่สตรีมเมอร ์จะลงโฆษณาในห้องไลฟ์ สตรีมบ้างเพื่อเพิ่ม รายได้เล็กน้อย แต่โดยทั่วไป เนื้อหาของการไลฟ์ สตรีมยังคงเป็ นเกม เที่ยวข้างนอก และอื่นๆ เป็ นหลัก
การไลฟ์ขายของล้วนๆ กว่าจะปรากฏให้เห็นก็อีกห้าหกปีให้หลัง
เพราะงั้นเผยเชียนจึงคิดว่าน่าจะให้ไอ้หม่าลองไลฟ์ ขายของดู เพราะยังไงก็ไม่มีทางประสบความส าเร็จ
หม่าหยางคลางแคลงใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้น “มันยังไงอยู่นะ พี่เชียน
“เราต่อต้านสังคมบริโภคนิยมไม่ใช่เหรอ ท าไมผู้บริหารระดับสูง ของเถิงต๋าอย่างผมต้องโฆษณาขายของด้วยล่ะ”

เผยเชียนยิ้ม “ไอ้หม่า แกกับฉันนี่ใจตรงกันจริงๆ! คนหัวดีย่อม คิดดีเหมือนกัน!
“แน่นอนว่าฉันไม่ได้จะให้แกขายของ
“กลับกันเลย หน้าที่ของแกคือไม่ขายอะไรให้ลูกค้า แต่เป็ นการ หาปัญหาและข้อเสียของสินค้า!
“เวลาแนะนาของห้ามโม้จนเกินจริง แต่ต้องหาปัญหาทั้งหมดให้ เจอแล้วอธิบายข้อเสียทั้งหมดของสินค้า!
“สิ่งที่เราทาคือตามหาข้อเท็จจริง ไม่โกหก เนื้อหาทุกอย่างต้อง สมเหตุสมผลและอยู่บนพื้นฐานของความเป็ นจริง ไม่งั้นจะโดน ประณามได้”
หม่าหยางพยักหน้าคิดตาม “โฮ่…
“ถ้าแบบนั้นก็ดูน่าสนใจขึ้นมาหน่อย”
เผยเชียนอมยิ้ม ไม่ใช่แค่น่าสนใจนิดหน่อย แต่โคตรจะเหมาะ เลยต่างหาก!
การไลฟ์ ขายของตามปกติคือหาสินค้ามาแนะนาข้อดีเพื่อให้ ผู้ชมไปซื้อตาม ซึ่งตัวเองก็จะได้ค่าคอมมิชชันจากการไลฟ์ขายของ
แน่นอนว่า เหตุผลที่ไลฟ์ ขายของดีกว่ารายการขายของในทีวี หลักๆ มาจากการที่สินค้าเป็ นของแท้ และสามารถหาได้บน อินเทอร์เน็ตในราคาถูกๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบางอุตสาหกรรมที่มีกาไรสูง อย่าง เครื่องสาอาง สกินแคร ์และอื่นๆ สินค้าประเภทนี้ถึงจะจ่ายค่าคอมมิช ชันก็ยังได้กาไรอยู่ ด้วยเหตุนี้ บางกิจการจึงยินดีที่จะร่วมงานกับ สตรีมเมอร ์และยอมจ่ายค่าคอมมิชชันแพงๆ
ไอ้หม่าเป็ นคนไม่มีวาทศิลป์ เรื่องขายของยิ่งแล้วใหญ่ เจ้าของ แบรนด์ไม่มีทางจ้างหมอนี่ไลฟ์รีวิวสินค้าให้
แต่ยังไงก็ต้องระวังเผื่อไว้ก่อน
ต้องปิดตายหนทางนี้ไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ!
ให้ไอ้หม่าโพนทะนาข้อเสียของสินค้าแทนที่จะเล่าข้อดี ทาแบบนี้ คงไม่มีแบรนด์ไหนโง่มาจ้างไอ้หม่า ไม่งั้นก็คงสติไม่ดีสุดๆ
ใครมันจะส่งของมาให้ด่า
ในโลกนี้ไม่มีสินค้าชิ้นไหนสมบูรณ์แบบ ถ้าหาดูยังไงก็ต้องมี ข้อเสีย
เพราะงั้น รอบนี้ก็เรียกได้ว่าเป็ นการวางป้ อมปราการถึงสามชั้น
โมเดลไลฟ์ขายของแบบนี้ยังไม่โต อย่างน้อยต้องใช ้เวลาห้าหกปี ถึงจะเป็ นที่รู ้จักและยอมรับในตลาด ไอ้หม่าไม่มีทางสร ้างกระแสได้ แน่นอน
แถมยังให้พูดแค่ข้อเสีย ไม่พูดถึงข้อดี เพื่อที่จะได้ไม่มีแบรนด์ ไหนมาจ้าง

การตาหนิสินค้าไม่จาเป็ นว่าจะสร ้างชื่อเสียงในทางบวกได้ มี หน้าม้ามากมายที่พยายามโจมตีแบรนด์อื่น แต่กลับกลายเป็ นเรื่อง น่ารังเกียจและสร ้างความไม่พอใจจนถึงขั้นโดนผู้ผลิตโจมตีกลับ
ความพยายามที่ไม่มีคุณค่าแบบนี้แหละที่ฉันกาลังพูดถึง
ถือว่าดีเลยนี่ ยังไงก็ดีกว่าให้ไอ้หม่าโปรโมตกิจการและสินค้าใหม่ของเถิงต๋า ถ้าไปได้สวย เขาอาจจะให้หม่าหยางด่าสินค้าของตัวเองด้วยเลย ด่าตัวเองไปเลย มีใครกล้าท าบ้าง!
ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งรู ้สึกว่าควรให้ไอ้หม่าลอง “ไอ้หม่า ไหนลองเริ่มจากอันนี้ซิ” เผยเชียนชี้ไปที่แก้วกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะ
ใบหน้ายาวใหญ่ของหม่าหยางฉายแววจริงจัง “ได้เลยพี่เชียน เดี๋ยวผมลองดู!
“อืม… “เอ่อ…
“กาแฟแก้วนี้… ขมไปนิด “หวานไปหน่อย “ปริมาณรับได้ ไม่น้อยเกิน

“ซดแล้วทาให้รู ้สึกกระปรี้กระเปร่า” เผยเชียนแทบเป็ นลม “ฉันบอกให้พูดข้อเสีย” หม่าหยางนึกขึ้นได้ “อ้อ ใช่ๆ ข้อเสีย “ข้อเสียคือ… แพงไปหน่อย ลายนมบนกาแฟก็ไม่ค่อยสวย ไม่สิ เอาจริงๆ ก็สวยดีนะ “อืม…”
หม่าหยางขมวดคิ้ว สีหน้าเหมือนคนท้องผูก เบ่งอึไม่ออก เผยเชียนยกมือก่ายหน้าผาก
แกพูดอะไรของแก๊! เห็นได้ชัดว่าในแง่ของความสามารถ ไอ้หม่าหาจุดที่จะเอามาติ ยังไม่ได้เลย ถ้าไอ้หม่าหาข้อติไม่ได้ ก็จะกลายเป็ นไลฟ์ขายของตามปกติสิ หม่าหยางมีผู้ติดตามหลายคน ถ้าได้สินค้ามาแต่หาข้อเสียไม่ได้ หมอนี่ต้องพูดข้อดีไม่หยุดปากแน่ แฟนคลับก็จะคิดว่า ก็ไม่เลวนี่ ซื้อดีกว่า! เรื่องก็จะถึงหูแบรนด์ แล้วแบรนด์ก็จะมาจ้างให้ไอ้หม่าโฆษณา ให้… ไม่ได้ๆ ปล่อยให้เป็ นแบบนั้นไม่ได้!

การติติงต้องใช ้ทักษะทางเทคนิค ถ้าไอ้หม่าท าไม่ได้ หามืออาชีพมาจัดการจะดีกว่า แปลว่าควรหาทีมมืออาชีพให้ไอ้หม่าเหรอ ไม่งั้นแผนในหัวก็ไม่มีทางสาเร็จ! เผยเชียนกระแอมกระไอ “เอางี้มั้ยไอ้หม่า ฉันรู ้ว่าแนวทางนี้ยาก ไปหน่อยสาหรับแก เพราะงั้นหามืออาชีพมาช่วยจัดการน่าจะดีกว่า “แกก็ไปแจกทุนตามฝันบนเว่ยป๋ อต่อ “ฉันจะให้ทุนแกเพิ่ม เฮ่อเต๋อเซิ่งจะได้หาทีมมาช่วยแกในเรื่องนี้ โดยเฉพาะ คนกลุ่มนี้มีหน้าที่หลักๆ คือช่วยเขียนสคริปต์เรื่องข้อเสีย ของสินค้าแต่ละอย่าง “แกก็จ าบทให้ได้แล้วเอาไปพูดตอนไลฟ์ สตรีม “ไม่ต้องจาก็ได้ ใช ้เครื่องบอกบทหรือปรินต์ใส่กระดาษไว้อ่าน ตามก็โอเค” หม่าหยางดีใจมากพอได้ยินว่าไม่ต้องจ าบท “หืม? ก็ไม่เลวเลยนี่ พี่ ผมทาได้! “แต่จะเริ่มจากอะไรดี”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่ใหญ่ “อะไรก็ได้ ถ้าอยากเริ่มจากเสื้อผ้า ผู้หญิงหรือเครื่องสาอางก็เอาเลย”

สีหน้าของหม่าหยางเปลี่ยนไป “พี่เชียน ผมไม่ได้มีงานอดิเรก แบบนั้นนะ!”
เผยเชียนยิ้ม “งั้นแกก็เลือกเลย แต่จาประเด็นสาคัญสามอย่างนี้ ให้ดี
“หนึ่ง พูดแค่ข้อเสีย ห้ามพูดข้อดี
“สอง ข้อเสียต้องเห็นได้ชัดเจนและน่าเชื่อถือ ห้ามจงใจใส่ร ้ายให้ คนอื่นเสียหาย
“สาม อย่าโลภ เราจะไม่รับเงินจากแบรนด์ที่ติดต่อเข้ามาจ้างให้ รีวิวสินค้าให้ เข้าใจมั้ย”
หม่าหยางพยักหน้า “ได้เลยพี่ ปล่อยเป็ นหน้าที่ผมเอง!”