ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 80 ก้าวเข้าสู่วงการภาพยนตร์เหรอ

ห้องทำงานของเผยเชียน

“เป็นไงบ้าง ไอ้หม่า ตัดสินใจได้ยัง” เผยเชียนจิบชาระหว่างที่ถาม

“ยังเลยครับ!” หม่าหยางตอบออกไปตรงๆ

“พรืด!”

เผยเชียนเกือบสำลักชา

แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับดีใจด้วยซ้ำ

ดูเหมือนว่ารอบนี้ไอ้หม่าน่าจะช่วยทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้นแฮะ

ถ้ามีทุกคนเป็นเหมือนไอ้หม่า ฉันคงได้เงินจากระบบมาหมดตั้งนานแล้ว!

“งานหลักของผมตอนนี้คือหาคนเหมาะๆ มาช่วยงาน” หม่าหยางจิบชา เขาทำท่าทางเหมือนวางแผนทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว

เผยเชียนกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

เขามั่นใจในตัวหม่าหยาง แต่ไม่มั่นใจในผู้ช่วยของหม่าหยาง!

หม่าหยางเป็นพวกเชื่อคนง่าย ถ้าเกิดบังเอิญไปเจอคนตั้งใจทำงาน รู้เรื่องการบริหารร้านอินเทอร์เน็ตเป็นอย่างดี เขาคงจะเชื่อทุกอย่างที่อีกฝ่ายพูด…

ผลลัพธ์ต้องออกมาแย่แน่ๆ!

เผยเชียนต้องระวังตัวไว้ก่อน

“แกอยากได้ผู้ช่วยแบบไหนเหรอ”

“ผมเจอคนหนึ่งบนเว็บไป่ตู้เทียปา ผมพยายามเสนอเงินเดือนเยอะๆ ให้เขารับงานอยู่” หม่าหยางตอบ

หืม อัจฉริยะจากเว็บไป่ตู้[TP1] เหรอ

ดีๆ

เผยเชียนโล่งอก

เว็บไป่ตู้เป็นแหล่งรวมเพชรในตมจริงๆ

ยิ่งปัจจุบันมีการใช้งานเว็บไป่ตู้กันอย่างกว้างขวาง ถึงจะมีทั้งคนเก่งไม่เก่งปะปนกันไป แต่คนมีความสามารถก็มีอยู่บ้าง

ทว่าคนที่ปั้นประวัติตัวเองให้ดูดีนั้นมีอยู่เยอะเลยทีเดียว

หม่าหยางน่าจะมีโอกาสเจอพวกปั้นประวัติมากกว่า

“อธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้มั้ย” เผยเชียนจิบชาอย่างสำรวมท่าที

พอเห็นเผยเชียนเป็นห่วงเรื่องความคืบหน้า หม่าหยางก็ตื่นตัวขึ้นและรายงานอย่างจริงจัง

 “ผมเจอเขาในห้องการ์ดจอ เป็นเจ้าของร้านเน็ตเล็กๆ เขาเก่งมากแล้วก็ดังในเว็บไป่ตู้มากๆ!”

 “ผมคิดว่าถ้าจะเปิดร้านอินเทอร์เน็ต สิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือคอมพิวเตอร์ใช่มั้ยล่ะ รอบนี้ผมไปซื้อคอมพ์สำเร็จรูปของแบรนด์ดังๆ มาใช้ก็ไม่ได้ใช่รึเปล่า ถ้าอยากแตกต่าง ผมต้องประกอบคอมพ์ขึ้นมาเอง!”

 “แต่ผมก็ไม่รู้วิธี ก็เลยพยายามหาคนเก่งๆ มาช่วย เขารู้วิธีประกอบคอมพิวเตอร์ รู้เรื่องฮาร์ดแวร์ดีกว่าผม ผมคิดถูกรึเปล่า”

เผยเชียนพยักหน้ารัว “ใช่ ไม่ผิดเลย! คิดดีแล้ว!”

เผยเชียนนึกกังวลเล็กน้อยในตอนแรก แต่พอได้ยินว่าผู้ช่วยของหม่าหยางเป็นเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ตก็โล่งใจขึ้นมา

ก็เหมือนที่มีคนเคยพูดเอาไว้

ถ้ามีงบสามพัน พอเข้าห้องการ์ดจอไปต้องได้เสียเงินมากกว่าที่ตั้งไว้แน่

แต่ถ้าเข้าห้องถู[1]ด้วยงบสามพัน พอกลับออกมาจะมีเงินเหลือพอขนาดเปิดร้านอินเทอร์เน็ตได้เลย

ห้องการ์จอกับห้องถูเป็นแหล่งรวมพลคนชอบประกอบคอมพิวเตอร์ที่ดังที่สุดในเว็บไป่ตู้ แต่ทั้งสองห้องแตกต่างกันมาก

ในห้องการ์ดจอ คนส่วนใหญ่จะโดนเป่าหูให้เสียเงินซื้อของรุ่นดีๆ แพงๆ แต่ในห้องถูจะเน้นไปที่ของถูกคุณภาพดีเพื่อช่วยประหยัดงบ

ถ้าหม่าหยางไปหาคนเก่งๆ จากห้องถูมาได้ เผยเชียนคงจะกังวล

ทำไมน่ะหรือ

เพราะพวกคนเก่งๆ ในห้องถูประหยัดเงินเก่งยังไงล่ะ!

ถ้าพวกเขาประกอบคอมพิวเตอร์ด้วยงบไม่มากแล้วใช้กลยุทธ์แบบกำไรน้อยแต่ให้บริการในปริมาณมาก ร้านอินเทอร์เน็ตร้านนี้อาจจะดังเป็นพลุแตกเลยก็ได้!

ถึงอย่างไรในปี 2010 นี้ ร้านอินเทอร์เน็ตราคาถูกยังเป็นที่นิยม นักศึกษาที่มีเงินไม่มากไม่สามารถเล่นเกมที่ต้องใช้คอมพ์สเป็กสูงได้

ถ้ามีร้านอินเตอร์เน็ตราคาถูกแต่คอมพ์แรงผุดขึ้นมา ทั้งร้านคงจะเต็มไปด้วยเหล่าคนที่พร้อมจะมากินนอนในร้าน

แต่ถ้าได้คนจากห้องการ์ดจอมา เรื่องราวก็จะแตกต่างออกไป!

คอมพิวเตอร์ทุกเครื่องในร้านน่าจะราคาเครื่องละสองสามหมื่นหยวนเห็นจะได้ หึหึ

ต้องสวยมากแน่ๆ!

คราวนี้ได้ขาดทุนอย่างแน่นอน!

เผยเชียนแสนสุขใจ หม่าหยางไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ ด้วย!

“ดีเลย แกต้องจ้างคนเก่งๆ แบบเขามาให้ได้!

“คุยกับเขาดีๆ เสนอเงินเดือนไปสูงๆ ถ้าอยากได้คนเทพๆ มาช่วยงาน แกให้เขาต่ำกว่าเดือนละแปดพันหยวนไม่ได้ เข้าใจมั้ย”

เผยเชียนเติมเชื้อเพลิงให้กองไฟ

หม่าหยางดูเจ็บปวดเมื่อพูดขึ้น “พี่เชียน ผมจะพูดตรงๆ แล้วกัน… เงินเดือนผมตอนนี้แค่ห้าพันหยวนเอง…”

เผยเชียนให้เงินเดือนหม่าหยางด้วยเรตที่สูงที่สุดสำหรับตำแหน่งเด็กฝึกงาน ซึ่งก็คือสี่พันหยวนต่อเดือน พอขึ้นเงินเดือนให้พนักงานทุกคนสามสิบเปอร์เซ็นต์ เงินเดินหม่าหยางจึงเลยห้าพันหยวนขึ้นไปนิดหน่อย

เผยเชียนหัวเราะแล้วพูด “ไม่ต้องห่วง คิดว่าฉันจะดูแลแกไม่ดีเหรอ ถ้างานนี้สำเร็จ ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้! มีโบนัสแถมด้วย!”

หม่าหยางลิงโลดใจ “โอเคเลยครับ! ไม่ต้องห่วง ผมจะทุ่มเทเต็มที่เพื่อสร้างร้านเน็ตร้านนี้ออกมาให้ดีที่สุด!”

“บอกไปหลายครั้งแล้วไง ร้านนี้ไม่ได้เป็นแค่ร้านเน็ต มันคือศูนย์รวมความบันเทิงที่รวมบริการต่างๆ อย่างบริการอินเทอร์เน็ต บริการเกม บริการขายฮาร์ดแวร์ บริการดูหนัง และอย่างอื่นอีกเพียบ!” เผยเชียนแก้ความเข้าใจ

“ได้พี่ เข้าใจแล้ว ร้านอินเทอร์เน็ตศูนย์รวมความบันเทิงขนาดใหญ่!” หม่าหยางดื่มชาจนหมด “งั้นผมไปทำงานต่อแล้วนะ!”

อืม ไปได้สวย

เผยเชียนพึงพอใจมาก

ฝั่งโปรเจ็กต์เกมใหม่ก็ราบรื่นดี

ส่วนฝั่งหม่าหยางกับผู้ช่วยจากห้องการ์ดจอก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ที่เหลือก็แค่ฝั่งหวงซื่อปั๋ว

รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยแฮะ!

เผยเชียนตัดสินใจส่งข้อความไปถามไถ่หวงซื่อปั๋วว่าทำอะไรอยู่ พักหลังนี้อีกฝ่ายไม่ค่อยเข้างาน เขาเองก็ไม่รู้ว่าหวงซื่อปั๋วกำลังทำอะไร

น่าจะดีกว่าถ้าเขารู้ความคืบหน้าของหวงซื่อปั๋ว

“นายคิดเรื่องงบตามฝันรึยัง คิดไว้แล้วรึยังว่าจะลงทุนอุตสาหกรรมไหน”

ไม่นานหวงซื่อปั๋วก็ตอบกลับ

 “ผมมีทิศทางคร่าวๆ แล้วครับ บอสเผย! ผมตั้งใจว่าจะทำธุรกิจเกี่ยวกับภาพยนตร์! ผมฝันอยากเข้าวงการนี้มาตลอด แต่ก็ยากมากที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งได้ ผมเลยเลือกวงการเกมแทน ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ผมจะไล่ตามความฝันของผม!”

เผยเชียนดีใจจนเผลอตบหน้าขาตัวเอง

อุตสาหกรรมภาพยนตร์อย่างนั้นหรือ

เยี่ยมไปเลย!

อุตสาหกรรมนี้ผลาญเงินได้เร็วมาก!

แต่…มีเงินแค่ล้านเดียวไปลงทุนในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ จะไหวไหมนะ จะสร้างผลกระทบอะไรหรือเปล่า

เผยเชียนรู้สึกกังขา

“เงินทุนพอไหม ผมให้ทุนคุณเพิ่มได้นะ ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย”

พอมีโปรเจ็กต์ที่น่าจะช่วยผลาญเงินได้เข้ามาในมือ เผยเชียนจึงรู้สึกอยากลงทุนเพิ่ม

จริงๆ แล้วเผยเชียนเคยคิดจะผันตัวเข้าไปผลาญเงินในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ด้วยเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ทำตามแผนที่วางไว้

พอมีหวงซื่อปั๋วช่วยเปิดทางให้ เผยเชียนจึงไม่ต้องจัดการเรื่องนี้เอง

หวงซื่อปั๋วตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร! บอสเผยให้งบตามฝันผมมาตั้งล้านหยวนแล้ว ผมจะไปขอเพิ่มอีกได้ยังไง”

 “ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่ได้จะทำหนังฟอร์มยักษ์ที่ต้องใช้ทุนเยอะ ผมแค่จะทำซีรีส์ตอนสั้นที่ไม่ต้องใช้อุปกรณ์และการตัดต่ออะไรมาก ใช้งบไม่มากครับ หนึ่งล้านหยวนพอแน่นอน!”

ซีรีส์ตอนสั้นหรือ

เผยเชียนเริ่มกังวล “ซีรีส์ที่นายจะทำไม่ได้ชื่อ Unexpectedness[2] ใช่ไหม”

หวงซื่อปั๋วงงไป “Unexpectedness คืออะไรเหรอครับ”

เผยเชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ถ้าไม่ใช่เรื่อง Unexpectedness ก็ปลอดภัยหายห่วง!

“มีบทรึยัง แล้วผู้กำกับล่ะ” เผยเชียนถามต่อ

หวงซื่อปั๋วพิมพ์ตอบ “ยังครับ! แต่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมกำลังหาคนมาทำอยู่ ส่วนบท ถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวผมรีบส่งให้ดูนะครับ”

“โอเค”

เผยเชียนโล่งอก

ถ้าหวงซื่อปั๋วจะทำซีรีส์ตอนสั้น ขอแค่ไม่ใช่เรื่อง Unexpectedness ก็สบายใจได้

ซีรีส์ตอนสั้นในยุคนี้ดังยาก ถึงมีกระแสแต่ก็ไม่น่าจะขายได้ ยังไงก็ต้องขาดทุนแน่นอน

เหมือนว่าสถานการณ์ฝั่งหวงซื่อปั๋วก็เป็นไปอย่างราบรื่นเหมือนกัน!

…………………………….

[1] มาจากชื่อ CPU รุ่น ถูลาติง (图拉丁 (Pentium III Tualatin CPU))

[2] ซีรีส์จีนเรื่อง 万万没想到 เป็นซีรีส์ทุนต่ำขายขำ

 [TP1]ใช้ว่าเว็บไป่ตู้คนไทยจะชินกว่ามั้ยคะ หรือจะเขียนเต็มๆ ไปเลย