ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 84 หาทำเลตั้งร้านอินเทอร์เน็ต!
“พรืด!”
จางหยวนเกือบหลุดพ่นชาออกจากปาก
ห้าสิบเครื่องเหรอ
ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับบอสเผย
คุณน่าจะบอกก่อนว่าอยากได้ห้าสิบเครื่อง!
ตอนแรกจะจ่ายเงินพันหยวนเพื่อตีสนิท ถ้าอยากได้ห้าสิบเครื่อง ฉันก็ต้องจ่ายตั้งห้าหมื่นหยวนสิ
ฉันเป็นแค่นักร้องในบาร์ จะไปหาเงินห้าหมื่นหยวนมาจากไหน…
จางหยวนอึ้งไป
“ไม่ได้นะครับบอสเผย บอสอยากได้กี่เครื่องเหรอครับ… คือผมรู้สึกไม่ค่อยดีที่จะรับค่าแรงสามพันหยวนก็เลยว่าจะเอาเงินตรงนี้มาจ่ายให้พันหยวนเพื่อตีสนิทบอส ถ้าบอสอยากได้ห้าสิบเครื่องก็คงคิดตามราคานี้ไม่ได้ครับ…”
เผยเชียนนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนจริงใจเลยทีเดียว!
“ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับ คุณควรจะได้ค่าแรงสามพันหยวน ทำไมถึงจะคืนให้ผมล่ะ ผมไม่เข้าใจคุณเลย
“แสดงว่าราคาจริงๆ คือสองหมื่นหกพันหยวนใช่ไหมครับ” เผยเชียนถาม
จางหยวนพยักหน้า รู้สึกละอายใจเล็กน้อย
เขาคิดจะปกปิดเรื่องที่อยากตีสนิทบอสเผยไว้ แต่สุดท้ายก็เผลอพูดออกมาจนหมดเปลือก!
ดูสิว่าเป็นยังไง
แต่จางหยวนก็สงสัยอยู่เล็กน้อยว่าทำไมบอสเผยถึงต้องการคอมพิวเตอร์เยอะขนาดนั้น
หรือเขาอยากจะเอาไปแทนคอมพิวเตอร์ในออฟฟิศกันนะ
ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น
เผยเชียนครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น “เอาอย่างนี้ไหมครับ คอมพ์แต่ละเครื่องราคาสองหมื่นหกพันหยวน ผมคงให้คุณประกอบทุกเครื่องให้ฟรีๆ ไม่ได้หรอก นอกจากค่าแรงสามพันหยวนแล้ว ผมจะให้คุณอีกสองร้อยหยวนต่อคอมพ์หนึ่งเครื่องที่คุณประกอบ!”
จางหยวนอยากจะพูดอะไรออกไปแต่ก็โดนเผยเชียนยกมือปรามเอาไว้ก่อน
“อย่าปฏิเสธเลยครับ ผมตัดสินใจแล้ว
“มาคุยกันเรื่องอื่นกันดีกว่า”
จางหยวนพยักหน้าก่อนจะพูดตอบ “ได้ครับ เอ่อ…บอสเผยครับ ผมขอถามเรื่องอื่นได้หรือเปล่าครับ ทำไมบอสต้องการคอมพ์เยอะขนาดนี้ หรือว่าบอสจะ…”
“อ๋อ ผมกำลังจะเปิดร้านอินเทอร์เน็ตน่ะ หม่าหยางที่ไปรับคุณเป็นผู้จัดการคอยดูแลจัดการร้านนี้ ถ้าคุณมีคุณสมบัติตรงตามที่เราต้องการ คุณอยากจะทำงานที่เมืองจิงโจวไหมครับ” เผยเชียนถาม
จางหยวนตาโต
เป็นแบบนี้นี่เอง บอสอยากจะลงทุนเปิดร้านอินเทอร์เน็ต!
บอสรวยขนาดนี้ สวัสดิการพนักงานน่าจะดีมากๆ แน่!
อีกอย่าง บอสเป็นคนชวนฉันมาทำงานเองหรือเปล่านะ
ถ้าบอสเป็นคนชวนฉันมาเอง ก็ไม่น่าจะชวนมาทำแค่ตำแหน่งพนักงานร้านอินเทอร์เน็ตธรรมดา อย่างน้อยก็น่าจะได้ทำตำแหน่งจัดการบริหาร!
ดูการใช้จ่ายเงินอย่างฟู่ฟ่าของเขาสิ…
สวัสดิการของพนักงานร้านอินเทอร์เน็ตต้องดีมากๆ แน่!
ตอนแรกจางหยวนใจเย็นลงได้แล้ว แต่พอได้ยินอย่างนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก
“ถ้าคุณสมบัติผมตรงตามที่บอสต้องการ ผมก็ยินดีร่วมงานด้วยครับ!”
เผยเชียนพยักหน้าแล้วถามออกไป “ถ้าอย่างนั้นเล่าประสบการณ์การทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ”
จิ๊…!
จางหยวนสูดหายใจลึก เขาคิดว่าโอกาสครั้งนี้กำลังจะหลุดลอยไป
ที่บอสเผยอยากจ้างฉันน่าจะเป็นเพราะตำแหน่งผู้จัดการห้องการ์ดจอและความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์กับฮาร์ดแวร์ของฉัน
ถ้าบอกไปว่าตอนนี้เป็นนักร้องที่บาร์กับทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์…
บอสเผยจะยังอยากจ้างฉันไหมนะ
ทำยังไงดี โกหกดีไหม
ไม่ได้ บอสเผยเป็นคนรอบรู้และเชี่ยวชาญรอบด้าน เขาต้องมองออกแน่ว่าฉันโกหก
จางหยวนถกเถียงกับตัวเอง สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจบอกความจริงออกไป
“บอสเผยครับ ตอนนี้ผมทำงานเป็นนักร้องที่บาร์และทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์ แล้วก็เป็นผู้จัดการตัวเล็กๆ ของห้องการ์ดจอครับ…”
ยิ่งพูดจางหยวนก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด
เขาคิดในใจว่าบอสเผยต้องผิดหวังแน่
แต่ชายหนุ่มไม่คาดคิดเลยว่าบอสเผยที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะทำตาเป็นประกายขึ้นมา!
“ดีเลย คุณมีพรสวรรค์หลายอย่าง!
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ตั้งมินิบาร์ในร้านอินเทอร์เน็ตให้คุณชงเหล้าให้ได้ ผมจะให้เงินเดือนคุณเป็นสองเท่า!
“ไม่สิ คุณเป็นนักร้องด้วยสามเท่าไปเลย!”
เผยเชียนดีใจมาก
ช่างเป็นคนที่เหมาะจริงๆ!
การชงเหล้ากับร้องเพลงไม่ได้เกี่ยวกับการบริหารร้านอินเทอร์เน็ตเลย
อีกอย่าง ถ้าเขาให้เงินเดือนสามเท่าจากการจ้างอีกฝ่ายให้มาเป็นทั้งผู้จัดการ บาร์เทนเดอร์ และนักร้อง เขาก็จะผลาญเงินทุนระบบได้เพิ่มอีก!
ถ้าหมอนี่กับหม่าหยางทำงานด้วยกัน ทั้งสองต้องทำร้านนี้เจ๊งแน่!
จางหยวนคิดว่าตัวเองหูฝาด
บอสเผยโอเคมากๆ อย่างนั้นเหรอ
แถมยังจะให้เงินเดือนสามเท่าด้วย!
โอ้…
ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูจากสีหน้าแสนสุขใจของบอสเผยก็บอกได้ว่าเป็นเรื่องจริง
จางหยวนได้แต่นึกสงสัยว่าบอสเผยมองความสามารถคนออกจริงๆ เหรอ แค่นี้ก็วัดความสามารถเขาได้แล้วเหรอ
เผยเชียนถามคำถามต่ออีกสองสามข้อ ยิ่งถามเขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจ
“ดีเลย! รอเดี๋ยวนะครับ ขอผมไปหยิบสัญญาก่อน”
เผยเชียนเดินออกจากห้องรับแขกไปไม่นานก็กลับมาพร้อมเอกสารสัญญาในมือ
“หน้าที่หลักของคุณคือเป็นผู้จัดการร้านอินเทอร์เน็ต และทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์กับนักร้องไปด้วย ถือว่าคุณทำสามงาน เงินเดือนจะอยู่ที่หนึ่งหมื่นสี่พันหยวนต่อเดือน”
“หม่าหยางจะเป็นคนคุมโดยตรงอีกที ถ้าเจอปัญหาอะไรก็ไปปรึกษาเขาได้ ถ้าเขาแก้ไม่ได้ให้มาหาผมคุณจะทำอะไรกับร้านอินเทอร์เน็ตนี้ก็ได้ตามใจชอบ ผมจะคอยสนับสนุนคุณเอง
“โอเคครับ ถ้าไม่ติดปัญหาอะไรแล้วก็เซ็นตรงนี้ได้เลย”
จางหยวนงงไปหมด
หนึ่งหมื่นสี่พันหยวนเลยเหรอ
จางหยวนแทบไม่กล้าจะหยิบปากกาตรงหน้าขึ้นมา
ไม่อยากเชื่อว่าจะมีงานที่ได้เงินเดือนแบบนี้อยู่!
เมื่อเห็นจางหยวนลังเล เผยเชียนก็ถามคำถามเพิ่ม “เอ่อ…ติดสัญญากับที่อื่นอยู่หรือเปล่าครับได้ลาออกจากงานเก่าแล้วหรือยัง”
จางหยวนส่ายหน้าก่อนจะตอบไป “งานที่บาร์ไม่ได้มีสัญญาอะไรครับ ผมไปช่วยงานที่นั่นเพราะเขาขาดคน”
“ดีเลยครับ งั้นก็เซ็นสัญญากันเลย
“หรืออยากได้เวลาคิดทบทวนก่อน ผมไม่ติดอะไรนะ คิดดูก่อนได้ตามสบาย ถ้าตัดสินใจได้แล้วค่อยไปหาเลขาซิน”
เผยเชียนเปิดประตูเดินออกไป ทิ้งให้จางหยวนอยู่คนเดียวในห้องรับแขก
จางหยวนตรวจดูเอกสารสัญญาอย่างเร่งรีบ
เขาไม่เจอปัญหาอะไร สัญญานี้เป็นสัญญาจ้างงานทั่วไป!
ไม่ได้มีการเล่นแง่หรือเลี่ยงบาลี เงินเดือนระบุไว้ชัดเจนที่หนึ่งหมื่นสี่พัรหยวน!
จางหยวนมือสั่นระริกตอนที่เซ็นชื่อ
“ในที่สุดก็จะได้บอกลาความยากจน ฉันจะได้สร้างเนื้อสร้างตัวแล้ว!”
…
หลายนาทีต่อมา…
ในห้องรับแขก…
“พี่เชียน เป็นยังไงบ้าง ผมบอกแล้วว่าเขาเป็นคนระดับเทพ เขาดูท่าทางจะไว้ใจได้ใช่ไหมล่ะ”
พอได้ยินว่าจางหยวนเซ็นสัญญากับทางบริษัทอย่างเป็นทางการแล้ว หม่าหยางก็ดีใจมาก เขารู้สึกว่าตัวเองช่างมองคนเก่งจริงๆ และเรื่องนี้ก็ทำให้เผยเชียนชื่นชมเขา
เผยเชียนตบบ่าหม่าหยางพร้อมเอ่ยชม “ดีมาก รอบนี้ทำได้ดีเยี่ยม!”
ตอนนั้นเองจางหยวนก็ตระหนักว่าเจ้าคนหน้าใหญ่ที่นำทางเขาเข้ามาถึงจะดูไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรแต่ก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
เขาดูจะสนิทกับบอสเผยมาก!
ดีจริงๆ ที่พี่หม่ากับบอสเผยรับรู้ถึงตัวตนของเขา!
หม่าหยางเปิดบุ๊กโน้ตบุ๊กโชว์ข้อมูลบางอย่าง
“พี่เชียน ผมได้ทำเลที่ตั้งร้านอินเทอร์เน็ตแล้ว น่าจะเป็นแถวๆ นี้ ได้เป็นตึกสองชั้น ตรงนี้คือรายละเอียด พี่ลองเช็กดูนะครับ”
เผยเชียนกับจางหยวนดูข้อมูลที่หม่าหยางเตรียมมา
ตึกที่ว่าไม่ได้อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยฮั่นตงและห่างจากย่านธุรกิจที่ดังที่สุดในเมืองจิงโจว
แถวนั้นถือเป็นย่านธุรกิจเล็กๆ มีห้างใกล้ๆ อยู่ห้างหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มีคนพลุกพล่านมากนัก แถมยังไม่ได้อยู่ติดห้างแต่อยู่ห่างออกไปอีกหนึ่งถนน
ทำเลที่ได้เกือบจะไม่ผ่าน “ข้อกำหนดของระบบที่ตั้งไว้”
ตึกที่หม่าหยางหามาเป็นตึกสองชั้นแยกเดี่ยวดูค่อนข้างใหม่ น่าจะเพิ่งสร้างเสร็จได้ปีหรือสองปี
มีกระจกติดผนังหลายบานมองเห็นด้านในที่ตกแต่งไว้อย่างดี ดูจากการตกแต่งภายในร้านในรูปแล้วตึกนี้น่าจะเป็นภัตตาคาร แต่เหมือนธุรกิจกำลังจะเจ๊งเพราะบริหารจัดการแย่
ทำเลที่ได้มีพื้นที่ใช้สอยสามพันตารางเมตร ค่าเช่าอยู่ที่สามแสนหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน ตกตารางเมตรละสามจุดห้าหยวนต่อวัน
หม่าหยางพูดขึ้น “พี่เชียน ผมตรวจดูที่นี่แล้ว บรรยากาศรอบๆ กับการตกแต่งภายในค่อนข้างดีเลยทีเดียว ตึกก็ใหม่มากๆ”
“ตรงนี้เคยเป็นภัตตาคารระดับสูงมาก่อน แต่ก็ต้องปิดเพราะเจ๊งเลยต้องเซ้งต่อ ค่าเช่าถูกมาก! ผมว่าตรงนี้ดีมากๆ เลยแหละแถมยังเป็นตึกเดี่ยวอีก พี่คิดว่าไง”
เผยเชียนไม่ได้พูดอะไรออกไป
จางหยวนขมวดคิ้ว
ตึกนี่…ไม่เห็นจะเหมาะเลย!
ไอ้หน้าใหญ่นี่ไม่ได้รู้เลยเหรอว่าทำไมภัตตาคารถึงเจ๊ง
…………………
YOU MAY ALSO LIKE
