ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 90 คนนี้แหละเหมาะ!
เขาไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ให้ตัวเองได้
จูเสี่ยวเช่อกลับออกไปแล้ว ผ่านไปสักพักใหญ่ เผยเชียนถึงรู้ตัว เขาไม่ต้องแสดงอะไรเลยสักนิด!
ที่ต้องทำก็แค่โพสท่าสองสามท่าพร้อมทำหน้านิ่ง!
เรื่องราวจะเล่าผ่านเสียงพากย์ ซึ่งผู้กำกับจูเสี่ยวเช่อจะเป็นคนดูแลเรื่องนั้นเอง
เผยเชียนเป็นพระเอกแค่ในนาม แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นแค่ตัวประกอบฉาก ทักษะการแสดงที่ผู้กำกับต้องการจากเขามีแค่การทำหน้านิ่งเท่านั้น!
ชายหนุ่มเอามือก่ายหน้าผาก รู้สึกว่าสถานการณ์พลิกผันกลายเป็นเลวร้ายไปแล้ว
จากเกราะป้องกันสามชั้นที่มี ดูเหมือนว่าเกราะชิ้นแรกจะพังไปแล้วครึ่งหนึ่ง
ตอนนี้ความหวังที่เหลืออยู่ของเขาคือเกมนักออกแบบเกมกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู!
…
ช่วงก่อนถึงตรุษจีน…
หม่าหยางส่งแผนปรับปรุงร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไปให้เผยเชียน
เผยเชียนตรวจดูแล้วพบว่าเป็นไปตามที่เขาบอกทุกประการ ไม่ได้ปรับแต่งลดทอนอะไรเลย
มีทั้งโรงหนังส่วนตัวและทุกอย่างที่บอกไป!
ในสัญญาไม่ได้มีการต่อราคาด้วย ค่าเช่าต้องจ่ายทุกสามเดือน ค่ามัดจำกับค่าเช่าสามเดือนแรกอยู่ที่หนึ่งล้านสองแสนหยวน ต้องจ่ายทั้งหมดรวดเดียว
ค่าปรับปรุงร้านอยู่ที่ประมาณสี่ถึงห้าแสนหยวน
เนื่องจากเป็นตึกเดี่ยว ผนังด้านนอกจึงเป็นกระจก ด้านในเดิมตกแต่งเป็นร้านอาหาร พวกเขาจึงไม่ต้องจัดการทุกอย่างตั้งแต่ต้นเพราะไม่ได้เป็นตึกเปล่าๆ
เพราะเหตุนี้ค่าปรับปรุงร้านจึงไม่ได้แพงมาก สิ่งที่ต้องทำเป็นหลักคือปรับเปลี่ยนการจัดวางโซนต่างๆ เช่น โซนร้านอินเทอร์เน็ตต้องแยกจากโซนคาเฟ่ และต้องตั้งบาร์เครื่องดื่ม
จากนั้นก็ต้องซื้ออุปกรณ์ต่างๆ
เขาต้องการคอมพิวเตอร์สเป็กสูงห้าสิบเครื่อง ราคาเครื่องละสองหมื่นหกพันหยวน รวมทั้งหมดเป็นหนึ่งล้านสามแสนหยวน
เมื่อรวมกับรายจ่ายอื่นๆ อย่างค่าโต๊ะ เก้าอี้ ป้ายร้าน โต๊ะรับรอง เงินเดือนผู้จัดการกับเชฟ ค่าใช้จ่ายรวมที่ต้องจ่ายไปก่อนในช่วงแรกอยู่ที่สามล้านกว่าหยวน
เผยเชียนไม่ได้รู้สึกปวดใจอะไร กลับดีใจมากด้วยซ้ำ
ยิ่งจ่ายไปมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งขาดทุนไปมากเท่านั้น ถือว่าเป็นเรื่องดี!
อีกอย่างเงินจำนวนนี้ก็ไม่ได้ต้องจ่ายทีเดียวหมด
เขาต้องจ่ายค่าเช่ากับค่าปรับปรุงร้านก่อน พอผ่านช่วงตรุษจีนไปค่อยจ่ายค่าก่อสร้างปรับปรุง พอปรับปรุงร้านเสร็จก็ค่อยซื้อคอมพิวเตอร์มาลงกับจ้างพนักงาน
ระหว่างนั้นเขาก็จะได้เงินจากทั้งสองเกมมาจ่ายรายจ่ายที่ไล่มาทั้งหมด
หม่าหยางเองก็ค่อนข้างไฟแรงเลยทีเดียว เขาอาสาไม่กลับบ้านช่วงตรุษจีนเพราะอยากอยู่ดูแลการปรับปรุงร้าน
เผยเชียนต้องรีบห้ามเอาไว้
ถึงตัวเขาจะไม่ได้กลับบ้านช่วงตรุษจีน แต่พนักงานต้องได้กลับ!
เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจของหม่าหยาง
ยิ่งหม่าหยางจริงจังเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสสูงที่โปรเจ็กต์นี้จะล่ม!
น้องรักของเขาช่างไว้วางใจได้จริงๆ
อีกฝั่งหนึ่ง แบบร่างของเกมนักออกแบบเกมเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เผยเชียนตรวจดูแผนทั้งหมดอีกครั้ง โดยครั้งนี้เน้นเรื่องเสียงพากย์เป็นหลัก
เขายังไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หลังจากตรวจเสร็จ
ชายหนุ่มใช้เวลาสามชั่วโมงในการแก้บทพากย์ทั้งหมด เพื่อทำให้บทกวนบาทาขึ้นไปอีกสองระดับ
บทในบางช่วงทำให้เผยเชียนถึงกับรู้สึกแย่ที่เขียนไปอย่างนั้น
แรงมาก!
แรงสุดๆ!
แต่เพื่อให้บริษัทขาดทุน เผยเชียนต้องกัดฟันข่มความเป็นคนดีของตัวเองเอาไว้!
หลังจากแก้บทเสร็จ เขาก็ส่งกลับไปให้ลู่หมิงเหลียง ในที่สุดบทก็เสร็จสมบูรณ์
“ต่อไปก็ต้องไปหาทีมในเว็บรวมทรัพยากรมาทำงานภาพให้
“หานักวาดภาพออริจินัลและออกแบบคอนเซ็ปต์ที่แพงที่สุด เข้าใจไหม”
เผยเชียนสั่ง
ลู่หมิงเหลียงพยักหน้ารัว “โอเคครับ บอสเผย! ผมหาคนที่เหมาะสมที่สุดตามมาตรฐานของผม เหมือนที่พี่หวงเคยทำ!
“เอ่อ…แล้วผมต้องแจ้งบอสมั้ยครับถ้าหาคนได้แล้ว”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไป “ไม่ต้อง”
นักวาดที่แพงที่สุดไม่น่าจะมาตรฐานแย่ เผยเชียนเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องงานภาพออริจินัลเท่าไหร่ ให้ลู่หมิงเหลียงเลือกไปเลยคงไม่ต่างอะไรกับให้เขาช่วยดูอีกที
“โอเคครับ บอสเผย!”
ลู่หมิงเหลียงเดินออกจากห้องทำงานบอสเผยด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ
บอสเผยอยากได้งานภาพที่สมบูรณ์แบบที่สุด และบอสก็เชื่อใจให้ลูกน้องอย่างฉันเป็นคนจัดการ!
ช่างน่าตื้นตันใจจริงๆ!
ฉันต้องทำหน้าที่ที่บอสเผยมอบหมายมาให้ดีที่สุด!
…
งานภาพเป็นส่วนที่สำคัญมากๆ สำหรับเกม
สกินสวยๆ ช่วยสร้างความประทับใจให้ผู้เล่นได้ อีกทั้งยังช่วยเพิ่มรายได้ให้เกมด้วย
เผยเชียนรู้เรื่องนี้ดี
แล้วทำไมเขาถึงยอมเสียเงินลงทุนกับงานภาพเยอะล่ะ ไม่ใช่ว่าจะขัดกับเป้าหมายที่อยากทำให้เกมขาดทุนเหรอ
ปัญหาคือเขาไม่มีทางเลือกอื่น!
ระบบตั้งข้อจำกัดไว้ เขาไม่สามารถซื้อสินค้าหรือบริการคุณภาพไม่ดีได้ ทุกอย่างต้องคุ้มกับเงินที่เสียไป
เผยเชียนสามารถซื้อของที่ราคาแพงกว่าราคาทั่วไปได้ แต่ก็ต้องมีเหตุผลรองรับที่เหมาะสม
ถ้าซื้องานภาพคุณภาพธรรมดา เขาก็ไม่มีทางผลาญเงินทุนระบบได้หมด!
คำนวณดูสักเล็กน้อยก็จะรู้ว่าตอนสร้างเกมจะหมดเงินกับจุดไหนมากที่สุด
จุดที่ใช้เงินเยอะที่สุดก็คืองานภาพ!
ถ้าเผยเชียนไม่ยอมเอาเงินมาถมตรงจุดนี้ให้มากที่สุด ก็ไม่มีจุดไหนให้เอาเงินไปลงอีก
ดังนั้นเผยเชียนจึงตัดสินใจว่าถ้าอยากผลาญเงินกับการสร้างเกมนี้เพิ่ม เขาก็ต้องเพิ่มทุนในการทำงานภาพ
นอกจากนี้การซื้องานภาพถูกๆ ก็ไม่ได้การันตีว่างานจะออกมาห่วยเสมอไป
บทเรียนจากเกมแม่ทัพผียังคงตราตรึงอยู่ในใจ
ถ้าวางงบจ้างนักวาดไว้ต่ำๆ แล้วบังเอิญไปเจอมืออาชีพแสร้งทำเป็นหน้าใหม่ในวงการแบบหร่วนกวางเจี่ยนขึ้นมาจะทำยังไง ก็ฉิบหายกันเลยน่ะสิ
นอกจากจะเสียเงินได้น้อยลงแล้ว คุณภาพของเกมยังดีขึ้นอีก
ทีนี้ตัวเขาก็จะได้ขาดทุนจริงๆ แทน!
ดังนั้นหลังจากพิจารณาปัจจัยต่างๆ ดูแล้ว ชายหนุ่มจึงตัดสินใจได้ว่าลงทุนกับงานภาพเยอะๆ น่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด
อีกอย่างเกมนักออกแบบเกมก็ไม่น่าจะได้ใช้งานภาพอะไรมากมาย
เพื่อให้เกมขาดทุน ต้องอาศัยระบบการเล่นที่ไม่มีอะไรกับเสียงพากย์เป็นหลัก
เผยเชียนคิดว่าแค่ระบบการเล่นกับเสียงพากย์กวนบาทาผู้เล่น เกมก็น่าจะสมบูรณ์ตามที่ตั้งใจไว้แล้ว
มีงานภาพดีๆ ก็ไม่น่าจะสร้างปัญหาอะไร
…
พอกลับถึงโต๊ะ ลู่หมิงเหลียงก็เข้าเว็บไซต์รวมทรัพยากรแล้วเริ่มหานักวาดภาพออริจินัลและออกแบบคอนเซ็ปต์ที่เหมาะจะจ้าง
ลู่หมิงเหลียงคิดว่าการออกแบบคอนเซ็ปต์เป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับเกมนักออกแบบเกม
นั่นเพราะเนื้อหาส่วนใหญ่ของเกมค่อนข้างนามธรรม
อย่างตอนที่ผู้เล่นต้องเลือกระหว่าง ‘ตั้งเพดานค่าใช้จ่ายไว้สูง’ กับ ‘ตั้งเพดานค่าใช้จ่ายไว้ต่ำ’ ซึ่งแต่ละตัวเลือกจะนำไปสู่ห้องที่แตกต่างกัน และในห้องก็จะมีองค์ประกอบต่างๆ ที่แตกต่างกันไปด้วย
ประโยคที่ว่า ‘ตั้งเพดานค่าใช้จ่ายไว้สูง’ นั้นค่อนข้างนามธรรม การจะทำให้เป็นรูปธรรมต้องใช้ภาพเงาคนโยนเงินว่อน ภาพพื้นเต็มไปด้วยเงินในเกม ภาพความแตกต่างระหว่างผู้เล่นสายเปย์กับผู้เล่นสายฟรี และอื่นๆ
นักวาดต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการแปลงความเป็นนามธรรมให้กลายเป็นรูปธรรม
พูดง่ายๆ คือ ถ้าใช้มาตรฐานดาษดื่นทั่วไป ก็คงแค่ได้งานมา
แต่ถ้าทำให้ดีมากๆ เกมก็จะออกมาเป็นงานศิลปะ
ดังนั้นลู่หมิงเหลียงจึงไม่อยากทำส่วนนี้ออกมาชุ่ยๆ เขาตั้งใจหานันักวาดภาพออริจินัลและออกแบบคอนเซ็ปต์ที่ราคาแพงที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุดบนเว็ปไซต์รวมทรัพยากร พยายามหาคนที่ประวัติการทำงานโดดเด่นที่สุด
“คนนี้…ไม่ค่อยเข้าท่า งานดี แต่สไตล์ดูเรียบไปหน่อย
“อันนี้…ดูสมจริงไป คนที่ไม่เหมาะมากๆ
“หืม อันนี้ดูไม่เลวเลย”
ลู่หมิงเหลียงไล่ดูนักวาดอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็เลื่อนไปเจอประวัติงานของนักวาดคนหนึ่ง
“ทำไม…ดูคุ้นๆ จัง”
ลู่หมิงเหลียงรู้สึกว่าสไตล์งานภาพของคนนี้ดูคุ้นตา งานก่อนๆ ดูดีมาก สไตล์ภาพก็ล้ำเลิศสุดๆ ทุกอย่างน่าประทับใจมากๆ
เขาเลื่อนไปดูประวัติ
นักวาดคนนี้ชื่อหร่วนกวางเจี่ยน เคยทำภาพให้เกมแม่ทัพผีมาก่อน!
เขาถูกจัดให้เป็นนักวาดภาพออริจินัลและออกแบบคอนเซ็ปต์ราคาแพงที่สุดในเว็บไซต์รวมทรัพยากร!
“คนนี้เป็นคนที่ทำภาพให้เกมแม่ทัพผีนี่!
“เคยทำงานกับบอสเผยมาก่อน เชี่ยวชาญงานหลายสไตล์ คนนี้แหละเหมาะที่สุด!”
………………
YOU MAY ALSO LIKE
