ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 237 ราชาอสูรหยกวิเศษ
บทที่ 237 ราชาอสูรหยกวิเศษ
บทที่ 237 ราชาอสูรหยกวิเศษ
ในยมโลก หยินเฉาอยู่ที่ใจกลางเมืองภูตผีเฟิงตู ในห้องเล่าเรียนของจวนซานซุน
มีโต๊ะยาวซึ่งหันหน้าเข้าด้านในวางตั้งอยู่กลางห้องเล่าเรียน และภายในมีค่ายอาคมลึกลับ ทั้งหมดก่อตัวเป็นภูเขา แม่น้ำ ทะเลสาบ และทะเล ทั้งยังรวมถึงประตูของกองทัพด้วย ทั้งหมดนี้คือแผนที่ของโลกอสูร ซ้ายและขวาของโต๊ะยาวทั้งสองฝั่งมีชายหญิงสองคนยืนอยู่
คนทางซ้ายมีร่างกายแข็งแกร่ง เส้นผมและหนวดเคราสีแดง ใบหน้าไม่มีความเย่อหยิ่ง ดูสง่ายิ่ง ส่วนด้านหลังศีรษะมีแสงวงกลมคล้ายเปลวเพลิงที่ลุกไหม้อยู่ตลอดเวลา
คนทางขวามีร่างกายเพรียวบางเฉกเช่นสตรีทั่วไป นางสวมชุดสีดำ ใบหน้าซีดขาว มีงูเหลือมสีดำและขาวขดอยู่บนร่างกาย คลื่นพลังสีเขียวเข้มกำลังหมุนเป็นวงล้ออยู่ด้านหลังศีรษะ
“คลื่นลูกที่สาม นี่คือการโจมตีครั้งใหญ่ของโลกอสูรลูกที่สามแล้ว”
คนทางซ้ายกล่าวขึ้นก่อน
“พวกอสูรได้รับการเสริมความแข็งแกร่งอย่างลึกลับ อารมณ์ของพวกมันไม่ได้ถูกยับยั้ง แต่ขอบเขตความแข็งแกร่งกลับเพิ่มขึ้นหลายเท่า ราชาอสูรฟ้าทมิฬที่เดิมทีอยู่ในแผ่นดินด้านล่าง ตอนนี้เขาไปถึงขอบเขตดินแดนอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรแห่งท้องทะเลแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาห่างไกลระดับเซียนเพียงครึ่งก้าว”
“ก่อนหน้านี้ ท่านผู้ทรงเกียรติหลี่ไปที่นั่นเพื่อจะพยายามเอาชนะราชาอสูรฟ้าทมิฬ แต่เผ่าอสูรก็ไม่ได้พ่ายแพ้”
ฝ่ายหญิงกล่าวอย่างแผ่วเบา
“ทั้งเจ้าและข้าได้ตรวจสอบตราประทับในส่วนลึกของโลกอสูรแล้ว ตอนนี้ผนึกนั้นยังไม่บุบสลาย”
“การดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์อสูรอาจเป็นเรื่องยากที่จะรับมือ”
ชายผู้สง่างามกล่าวออกมาอย่างขรึม
“แค่ท่านผู้ทรงเกียรติหลี่ ข้าเกรงว่ายังไม่เพียงพอ”
“เขาแข็งแกร่งมาก”
สตรีผู้นั้นสัมผัสงูหลามยักษ์ขาวดำที่พันอยู่รอบกาย
“ให้ข้าไป”
“ท่านผู้ทรงเกียรติหลาน เจ้าแน่ใจหรือ?”
ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยจ้องมองเขา
“แน่ใจ”
ท่านผู้ทรงเกียรติหลานพยักหน้า
“แม้สถานะของพวกเราสามคนจะไม่เท่าเทียม ในท้ายที่สุดแล้วเจ้าก็มาจากแดนเซียน ซึ่งอยู่ภายใต้ขอบเขตอำนาจของจักรพรรดิเซียน”
ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยมองมาที่เขาครู่หนึ่งก่อนจะป้องมือและกล่าวว่า
“เช่นนั้นข้าจะดูแลเรื่องนี้”
“รบกวนเจ้าแล้ว”
หลังจากท่านผู้ทรงเกียรติหลานกล่าวจบ นางก็ออกจากห้องเล่าเรียน จากนั้นแปรเปลี่ยนร่างกายเป็นพลังงานสีเขียว ก่อนจะเหาะเหินขึ้นไปบนท้องฟ้าแห่งโลกอสูร
ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยมองตามไปก่อนจะถอนหายใจยาวและตะโกนว่า
“กลับมา!”
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเงาพวยพุ่งเข้ามาในห้องเดิม ซึ่งเป็นผู้สอดแนมในชุดสีดำ เขาคุกเข่าอยู่บนพื้น
“ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยมีสิ่งใดถึงเรียกหาข้า?”
ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยหยิบซองจดหมายออกมาแล้วยื่นให้อีกฝ่าย
“รับจดหมายฉบับนี้ไป ส่งให้ถึงพระหัตถ์ของราชาหลัว”
ท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยออกคำสั่ง
“โดยเร็วที่สุด”
…
ทางทิศตะวันตกของโลกอสูร ซึ่งเป็นศูนย์กลางของอาณาเขตอำนาจของราชาอสูรหยกวิเศษ
ในพระราชวังอันวิจิตรตระการตา จู่ ๆ ก็มีระเบิดครั้งใหญ่ดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างโกลาหล
“น่าเบื่อ น่าเบื่อจริง ๆ”
ภายใต้ควันฝุ่นผงหลังจากการระเบิด อสูรตัวสูงใหญ่ค่อย ๆ เดินออกมา เขามีสองเศียรและแปดแขน กล้ามเนื้อทั้งหมดราวกับเหล็กกล้า ร่างกายเปล่งประกายด้วยแสงสีเงิน
เขาเดินตรงไปที่ด้านข้างของเทพอสูรสี่แขนสามเนตรที่นอนอยู่บนพื้น ก่อนจะคว้าอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วกล่าวพึมพำ
“ถึงเวลาแล้วที่เจ้าต้องออกกำลังกายเสียบ้าง โหวแห่งทิศใต้”
จมูกของอสูรตนนั้นกลายเป็นประกายสีฟ้าเรืองรอง ใบหน้าบวมเป่ง อีกทั้งยังมีบาดแผลที่มือ เขาทำได้เพียงสูดลมหายใจเข้าลึกเพียงครั้งสองครั้งเท่านั้น ขณะนั้นโลหิตพวยพุ่งออกมาจากจมูก!
“หึ”
ราชาอสูรหยกวิเศษเหวี่ยงเขาลงบนพื้นด้วยใบหน้าเย็นเยียบ
“ในโลกอสูรที่กว้างใหญ่เช่นนี้ หากไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ มันคงน่าอึดอัดใจไม่น้อย”
แขนท่อนบนของเขาเกาศีรษะก่อนจะกล่าวพึมพำกับตนเอง
“หรือบางที ข้าควรจะไปพบกับสหายเก่าอย่างราชาอสูรฟ้าทมิฬเพื่อร่วมต่อสู้กับเหล่าศัตรู?”
เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้ว ราชาอสูรหยกวิเศษรู้สึกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพบเจอกับราชาอสูรฟ้าทมิฬนัก
ในความคิดของเขา ราชาอสูรฟ้าทมิฬไม่เหมือนกับเผ่าพันธุ์อสูรบริสุทธิ์ แต่เป็นเหมือนกับปีศาจนรกที่เลวทรามระคนเจ้าเล่ห์ ในฐานะราชาอสูรที่ปกครองเกือบครึ่งหนึ่งของโลกอสูร เขากับราชาอสูรฟ้าทมิฬต่อสู้กันเองหลายครั้งเช่นกัน แม้ว่าจะสู้ชนะมากกว่าพ่ายแพ้ แต่ความคิดที่จะหลวมรวมเป็นหนึ่งกับราชาอสูรฟ้าทมิฬกลับไม่เคยมีในหัว!
เหตุผลคือในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว ราชาอสูรฟ้าทมิฬไม่เคยเอาชนะเขาได้แม้เพียงครั้งเดียว
ราชาอสูรหยกวิเศษรู้ดี ว่าในโลกอสูรนั้นบรรดากลุ่มอสูรของเขามีระดับความก้าวหน้าสูงที่สุด หากราชาอสูรฟ้าทมิฬต้องการจะต่อสู้กับเขาด้วยกองทัพจริง ๆ อัตราชนะของอีกฝ่ายก็จะสูงมาก
ราชาอสูรฟ้าทมิฬสามารถใช้พลังเวทอันทรงพลังส่วนใหญ่ของเผ่าพันธุ์อสูรได้ ทั้งปากและตาคืออาวุธ ซ้ำยังมีการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่ว แม้ว่าราชาอสูรหยกวิเศษจะคิดว่าเขาไม่อาจพ่ายแพ้ต่ออีกฝ่าย แต่ก็มักจะต่อสู้ในแนวหน้าด้วยตนเอง ทำให้พลังเหนือธรรมชาติกับกลยุทธ์การต่อสู้ถูกเปิดเผยออกไปจนหมดสิ้นแล้ว
ทว่าราชาอสูรฟ้าทมิฬกลับระมัดระวังอย่างมาก อีกฝ่ายไม่เคยต่อสู้อย่างจริงจังกับเขาเลย ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสชนะมากกว่าครึ่ง แต่กลับยังเลือกที่จะล่าถอยกลับ
พฤติกรรมเช่นนี้ทำให้ราชาอสูรหยกวิเศษรู้สึกว่าตนถูกเหยียดหยาม คราวนี้ราชาอสูรฟ้าทมิฬส่งสาส์นมาบอกว่าอสูรของพวกเขาว่าได้รับการคุ้มครองจากเทพเจ้าแห่งสงคราม และหากอยากจะทำสงครามกับโลกอสูร เขาจะไม่มีส่วนร่วมในคราวนี้
เป็นเพราะเขาโดนดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ จึงยากที่จะกลายเป็นสหายร่วมรบกับราชาอสูรฟ้าทมิฬได้
แต่ก็ยังคงเห็นความเปลี่ยนแปลงในกลุ่มของราชาอสูรฟ้าทมิฬ ซึ่งแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก ในตอนนี้เขาน่าจะไม่สามารถเอาชนะราชาอสูรฟ้าทมิฬได้
หากโลกอสูรถูกบังคับให้ล่าถอย สิ่งแรกที่ราชาอสูรฟ้าทมิฬจะทำคือการหันหลังและกลับมาจัดการกับเขาแน่นอน
แต่ใครจะสนใจกันล่ะ? เขาคือราชาอสูร ตราบใดที่ราชาอสูรฟ้าทมิฬสามารถทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อต่อสู้กับเขา… เช่นนั้นก็ยินดี
ราชาอสูรหยกวิเศษลอบคิดอยู่ในใจ
เขาผ่อนคลายกล้ามเนื้อทั้งหมด ก่อนจะออกไปรับประทานอาหารและร่ำสุรา จากนั้นค่อยไปหาสาวงามของเผ่าอสูรสักสองคนแล้วร่วมเสพสุข แต่ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีอสูรกลับมาจากนอกประตูวัง
“มีรายงานขอรับ”
เขาตรงเข้ามาหาราชาอสูรหยกวิเศษแล้วกล่าวต่อ
“ท่านราชาอสูรหยกวิเศษ อสูรทรงพลังตนใหม่ได้ปรากฏตัวขึ้นทางด้านทิศเหนือของเขตแดนท่าน ตอนนี้กำลังรวบรวมกองกำลังทั้งหมดที่กระจัดกระจายอยู่ในรัศมีหลายร้อยลี้นอกชายแดนใต้ ปัจจุบันกำลังนำผู้คนไปยังเมืองหลวงของเขตแดนใต้ โดยบอกว่าต้องการท้าทายโหวแห่งทิศใต้”
“หืม? คนใหม่งั้นหรือ?”
ราชาอสูรหยกวิเศษรู้สึกมีความสุขมาก เขาหันมองอสูรตรงหน้าที่กำลังนอนจมอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า
“ได้ยินหรือไม่? โหวแห่งทิศใต้ มีใครบางคนไม่ชอบเจ้า เจ้าจะรับมือเขาได้หรือไม่?”
อสูรตนนั้นลุกขึ้นยืนก่อนจะเช็ดคราบเลือดบนใบหน้า ในช่วงเวลาสั้น ๆ อาการบาดเจ็บของเขาฟื้นฟูกลับมาได้ครึ่งหนึ่ง
เขาบิดแขนและลำคอก่อนจะกล่าวเสียงดัง
“ราชาอสูรหยกวิเศษ แน่นอนว่าข้ามั่นใจ”
“ไปซะ”
ราชาอสูรหยกวิเศษชี้ไปที่ประตู โหวแห่งทิศใต้พยักหน้าก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เมื่อมองเขากำลังจะจากไป ราชาอสูรหยกวิเศษก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง
“รอเดี๋ยว”
“ราชาอสูรหยกวิเศษยังมีคำสั่งอีกหรือ?”
โหวแห่งทิศใต้หยุดและกล่าวถาม
“ราชาองค์นี้จะไปด้วยตนเอง”
ราชาอสูรหยกวิเศษกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า
“ข้าเหน็ดเหนื่อยที่จะต่อสู้กับพวกเจ้า เหน็ดเหนื่อยที่จะทุบตีเศษขยะ คราวนี้ได้ค้นพบกระสอบทรายใบใหม่แล้ว!”
