ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 241 ผู้ทรงเกียรติทั้งสาม

บทที่ 241 ผู้ทรงเกียรติทั้งสาม
บทที่ 241 ผู้ทรงเกียรติทั้งสาม

เมื่อดวงอาทิตย์สีเลือดปรากฏในโลกอสูร ราชาอสูรฟ้าทมิฬก็พากองทัพทั้งหมดของเขาและโจมตีครั้งใหญ่ที่ยมโลกเป็นครั้งที่สี่

ท่ามกลางแสงอาทิตย์ ราชาอสูรฟ้าทมิฬร่างใหญ่นำกองทัพเทพอสูรพุ่งไปราวกับคลื่นแสง ทั้งหมดค่อย ๆ เข้าใกล้เขตแดนประตูของยมโลก

“เร็วเข้า!”

ผู้คุ้มกันประตูออกคำสั่งให้กับยมทูตนอกเครื่องแบบ ทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้คำสั่งของเขา เสียงกลองยักษ์ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วท้องฟ้า

ประตูเปิดออก และเหล่าขุนพลอสูรแถวหนึ่งนำกองทัพของยมโลกออกมาเพื่อเผชิญหน้ากับกองทัพของราชาอสูรฟ้าทมิฬ และเหล่าอสูรชั่วร้ายนั้นมีฐานการฝึกตนที่ยอดเยี่ยม ในสนามรบพลันเกิดภาพลวงตาหลายชั้นเพื่อปกปิดรอยเท้าของอสูร

และการโจมตีของอสูรทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คราวนี้อสูรทั้งหมดที่ถูกนำมาล้วนแข็งแกร่ง แม่ทัพภูตผีที่มีความได้เปรียบก่อนหน้านี้ ตอนนี้ทั้งหมดถูกปราบปรามโดยง่ายดาย ทว่าในการต่อสู้ระยะชิด หลายคนไม่อาจรับมือได้และถูกสังหารตายตก

ทันใดนั้น เมฆหมอกพลันปกคลุมไปทั่วทั้งสนามรบ หลังจากที่ผู้มาเยือนพร้อมแสดงตัวแล้ว ทันใดนั้น ทั้งหมดก็ปรากฏขึ้นเหนือเมฆทำให้มองเห็นได้ชัดเจน

ทั้งอสูรและสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงนับไม่ถ้วนปรากฏกายออกมาจากเมฆและต่อสู้กับเหล่าอสูร จากนั้นทั้งมังกร พยัคฆ์ขาวและเสือดาวมากมายวิ่งกรูออกมาเช่นกัน พวกมันวิ่ง เหาะเหิน พ่นไฟ ควบคุมท้องฟ้า และโจมตีกองทัพอสูรเหล่านี้อย่างโหดเหี้ยม

อสูรเหล่านั้นถูกภูตผีเข้าไปพัวพัน เดิมทีพวกมันเป็นวิญญาณหลอนที่ปรากฏขึ้นในหมอก แต่กลับทิ้งรอยแผลเป็นที่ร้ายแรงได้ อีกทั้งเปลวเพลิง ลม และท้องฟ้าที่สั่นสะเทือน ยังปลดปล่อยสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ลงมาสู่ผืนดิน ทำให้เกิดระเบิดครั้งใหญ่ออกเป็นระลอกคลื่นที่น่าสะพรึง!

มีอสูรตนอื่น ๆ ที่ถูกภูตผีโจมตีด้วยการเจาะทะลวงร่างกาย จู่ ๆ พวกมันกลับกลายเป็นบ้าคลั่ง ราวกับว่าได้เผชิญหน้ากับบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว ในขณะนั้นเองพวกมันก็จู่โจมอย่างไม่คิดชีวิต ทำให้สหายของพวกมันทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ

ทันใดนั้น ราชาอสูรฟ้าทมิฬที่ยืนอยู่กลางกองทัพอสูรยกแขนทั้งหกขึ้น เปิดเผยดวงตากลมโตที่กลางฝ่ามือ เขาใช้ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของฝ่ามือทั้งหกนี้ปลดปล่อยพลัง ลำแสงกวาดไปทั่วทุกหนแห่ง และภาพหลอนที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากหมอกทั้งหมดพลันมลายหายไปหมดสิ้น

“เจ้าหนูหยินเสา!”

อสูรฟ้าทมิฬหัวเราะออกมา

“เมื่อเผชิญหน้ากับข้า ภาพลวงตาของเจ้ามันเป็นแค่เรื่องขบขัน!”

เขาก้าวตรงไปด้านหน้า ดวงตาบนฝ่ามือทั้งหกปิดและเปิดออกอีกครั้ง จากนั้นปลดปล่อยลำแสงแห่งอนันต์ออกมาหลายลูก มันตรงเข้าไปสังหารแม่ทัพภูตผีทั้งหมดที่เข้ามาโจมตีอสูรผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา

“พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์!”

ราชาอสูรฟ้าทมิฬคำรามลั่นก่อนจะก้าวย่างตรงมา ทั้งภูเขาและแม่น้ำสั่นสะเทือนเมื่อมาถึงประตูทางเข้ายมโลก ดวงตาที่สามบนหน้าผากของเขาเปิดออกพร้อมกับปลดปล่อยมังกรเพลิงออกมาแผดเผาประตูทันที เหล็กกล้าสีแดงฉานกลายเป็นหลอมละลายในท้ายที่สุด

“ไปเรียกท่านผู้ทรงเกียรติหลี่กับท่านผู้ทรงเกียรติหลานเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ แม่ทัพถึงกับตะโกนออก

“ข้าส่งคนไปเรียกแล้ว! แต่คนส่งสารยังไม่กลับมา!”

ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบกลับ

“อะไรกัน?”

ชายผู้น่าสงสารตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปาก

“เช่นนั้นก็ไปเชิญเชวียฝูเจียงมา!”

“ไร้สัญญาณจากเชวียฝูเจียง ไม่ทราบว่าตัวเขาอยู่ที่ใด!”

เสียงผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงานอีกครั้ง

“อะไรกัน?”

แม่ทัพภูตผีลอบขุ่นเคืองในเวลานี้

“ในวันธรรมดา พวกเขาถูกเอาอกเอาใจสารพัดและนั่งอยู่บนเก้าอี้สูงสุด แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ กลับหนีไปหมดสิ้น? ผู้ทรงเกียรติ? บัดซบ!”

เขาเหลือบมองราชาอสูรฟ้าทมิฬที่กำลังโกรธแค้นอยู่นอกประตู ก่อน

จะดึงโซ่เหล็กรอบเอวของตนออกมา

“เจ้ากลับไปแจ้งท่านผู้ทรงเกียรติเหล่ยและราชานรก บอกให้พวกเขาส่งคนมาช่วยปกป้องทางเข้าประตูยมโลก ส่วนคนอื่น ๆ อยู่กับข้าที่นี่!”

ผู้ส่งสารตอบรับในทันที ขณะนั้นแม่ทัพภูตผีพุ่งตรงเข้าหาราชาอสูรฟ้าทมิฬ พลังวิญญาณภายในร่างกายของเขาปั่นป่วน จนเกิดเป็นคลื่นพลังวิญญาณกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทรออกมา คลื่นที่โหมกระหน่ำจากร่างกายของเขาล้อมรอบอสูรทั้งหมดเอาไว้ มันสร้างภาพลวงตาเพื่อทุบตีราชาอสูรฟ้าทมิฬทันที

“อสูรกบฏและเหล่าทวยเทพ!”

เขาตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง

“ภายใต้กฎเหล็กของยมโลก จงหยุดมือ!”

ทั้งสองรบราฟันแทงกัน และพลังอันทรงอำนาจของทั้งสองปะทะอย่างไม่คิดหลบเลี่ยง คลื่นพลังบ้าคลั่งระเบิดขึ้นในสนามหน้าประตูยมโลก

แม้ว่าเหล่ายมทูตจะต่อสู้อย่างกล้าหาญ แต่อสูรเหล่านี้กลับแข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดใจ ในสถานการณ์ปัจจุบัน เหล่ายมทูตทั้งหมดถูกควบคุมได้แล้วโดยสมบูรณ์ ทั้งในเรื่องของจำนวนและความแข็งแกร่ง

เช่นเดียวกับราชาอสูรฟ้าทมิฬกับแม่ทัพภูตผี แม้ว่าแม่ทัพภูตผีจะเป็นยมทูตที่ทรงพลังในมหาสมุทร แต่ยังอยู่ในระดับกลางของมหาสมุทร และความแข็งแกร่งของราชาอสูรฟ้าทมิฬได้รับการเสริมความแข็งแกร่งจากอาณาจักรแห่งท้องทะเล ซึ่งอยู่ห่างจากกงล้อสังสารวัฏหกวิถีกลับชาติมาเกิดเพียงก้าวเดียว

ในการต่อสู้อันดุเดือด พลังเซียนของแม่ทัพภูตผีอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว ทว่าพลังในร่างกายของราชาอสูรฟ้าทมิฬยังคงพวยพุ่งออกมาอย่างไร้ขีดจำกัด ในขณะนี้เขาเสียเปรียบแล้ว อีกทั้งยังถูกลำแสงจากดวงตาอันชั่วร้ายของราชาอสูรฟ้าทมิฬโดยบังเอิญด้วย ในตอนนี้เองที่เหล่าพี่น้องและแข้งขาเริ่มกลายเป็นหิน

“ข้าเคารพเจ้าให้เป็นคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียม!”

ราชาอสูรฟ้าทมิฬระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พร้อมทั้งปลดปล่อยลำแสงให้กับร่างของแม่ทัพภูตผี

“เช่นนั้น เจ้าจงอยู่ที่นี่และรับชม… รับชมราชาผู้นี้เดินผ่านประตูที่เจ้าปกป้อง!”

ในขณะที่เขาเคลื่อนกองทัพไปด้านหน้า ทันใดนั้นเองท้องฟ้าพลันมีแสงสีดำและสีเขียวพาดผ่าน

“ท่านผู้ทรงเกียรติหลี่และท่านผู้ทรงเกียรติหลานมาถึงแล้ว!”

ขวัญกำลังใจของเหล่ากองทัพยมทูตดีขึ้นทันที พร้อมกับเริ่มตอบโต้กลับ ในขณะนี้แม้ว่าแม่ทัพภูตผีจะกลายเป็นหินไปครึ่งท่อน แต่รู้สึกโล่งใจมาก

ร่างกายของเขากลายเป็นหินไปแล้ว แต่ตราบใดที่พลังวิญญาณยังคงอยู่ เขาสามารถละทิ้งกายหยาบนี้เมื่อใดก็ได้ และมันเป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อยที่ต้องเริ่มฝึกฝนใหม่ตั้งแต่ต้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการปรากฏตัวของฝาแฝดแห่งยมโลก นั่นหมายความว่าประตูยมโลกได้รับการปกป้องภัยร้ายจากราชาอสูรฟ้าทมิฬแล้ว อีกทั้งราชาอสูรฟ้าทมิฬยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะต่อสู้กับเซียน

ลำแสงทั้งสองร่อนลงสู่พื้นก่อนจะปรากฏร่างเซียนทั้งสอง คลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของพวกเขา แรงกดดันมหาศาลปรากฏในสนามรบ วงล้อแสงด้านหลังศีรษะค่อย ๆ หมุน ดวงตาคู่นั้นกำลังกวาดมองทั่วสนามรบ แต่กลับไม่เคลื่อนไหวใด ๆ

“เกิดอะไรขึ้น?”

แม่ทัพภูตผีถึงกับตกตะลึง แต่ทันใดนั้นยังเห็นท่านผู้ทรงเกียรติหลี่ที่มีคลื่นพลังสีดำอยู่ด้านหลังศีรษะยกมือขึ้น และทุบตีประตูยมโลกอย่างรุนแรง

หลังจากที่แรงจากฝ่ามือปะทะกับประตู ดวงอาทิตย์ที่น่าสะพรึงสีดำสนิทก่อตัวขึ้นในอากาศ ก่อนจะปรากฏช่องว่างขนาดใหญ่จากประตูทึบของยมโลก

เหล่าอสูรโห่ร้องและเทน้ำลงในประตู ทำให้เหล่าทหารยามที่เฝ้าประตูต้องดิ้นรนเพื่อต่อต้าน ร่างกายทั้งหมดกลายเป็นหิน และมีเพียงแม่ทัพภูตผีเท่านั้นที่สามารถขยับศีรษะเพื่อมองดู เขาจับจ้องท่านผู้ทรงเกียรติหลี่ก่อนจะกล่าวว่า

“ท่านผู้ทรงเกียรติหลี่? ทำไมกัน?!”

ท่านผู้ทรงเกียรติหลี่หดมือกลับมาก่อนจะไพล่ไว้ด้านหลัง เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายรังเกียจที่จะตอบคำถาม

แต่ในขณะเดียวกัน ลำแสงสีดำพุงเข้ามาในสนามรบและโจมตีท่านผู้ทรงเกียรติหลี่อย่างรุนแรง คลื่นพลังสีดำที่อยู่ด้านหลังศีรษะของท่านผู้ทรงเกียรติหลี่แทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เขากระอักเลือดออกมาคำโต

“ข้าจะบอกให้ว่าเพราะอะไร”

ชั้นเมฆและหมอกหนาทึบปกคลุมไปทั่วสนามรบ เชวียหลิงก้าวออกมาจากม่านหมอก โซ่ที่ลากบนพื้นส่งเสียงที่ทำให้ผู้รับฟังรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

คลื่นพลังที่พร่ามัวทว่าควบแน่นอยู่ด้านหลังศีรษะของเขาดูคล้ายกับของปลอม แต่ยังดูเหมือนของจริง มันคล้ายกับเงาสะท้อนในน้ำราวกับภาพลวงตา!

หลังจากเดินผ่านพ้นม่านหมอกมาแล้ว เขาก็เดินตรงมาที่ด้านหน้าพร้อมกับเงยหน้ามองท้องฟ้า ก่อนจะหันมากล่าวกับท่านผู้ทรงเกียรติหลี่อย่างเย็นชา

“ผู้ทรงเกียรติหลี่ ผู้ทรงเกียรติหลาน พวกเจ้าทรยศยมโลก ละเมิดกฎแห่งยมโลก และยังสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู ตามกฎแล้วรากฐานของพวกเจ้าทั้งหมดต้องถูกทำลาย และจะถูกส่งไปที่ปรโลกขุมที่สิบแปด… ไม่มีวันได้กลับขึ้นมาอีกครั้ง!”