ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 430 ตาต่อตา พิษต่อพิษ

บทที่ 430 ตาต่อตา พิษต่อพิษ

บทที่ 430 ตาต่อตา พิษต่อพิษ

ในเวลานั้น อาจารย์อสูรอสรพิษต้องการโจมตี เขาจึงปล่อยพิษใส่ในขณะที่เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานที่กำลังจัดการกับอสูรกวาดล้าง

หลังจากที่ไป๋ชิวหรานสังเกตเห็น เขาก็นำเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานสู่เขตแดนจิตสำนึกทันที และปรากฏตัวขึ้นโดยอาศัยกลวิธีแปลงกายตนเองเป็นรูปร่างของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานแทน แล้วสังหารอสูรกวาดล้าง หลังจากรอให้พิษจางหายไปหมดสิ้น เขาจึงปลดปล่อยเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานออกมาเก็บเกี่ยวกำไรจากสนามรบ

ดังนั้นจึงไม่ใช่เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานที่ได้รับพิษ แต่เป็นร่างกายของเขาเอง!

แม้ว่าพิษของอสรพิษตนนั้นจะรุนแรงจนสามารถกัดเซาะจิตสำนึกของอาจารย์อสูรได้ แต่ด้วยการฝึกฝนของร่างกายไป๋ชิวหรานที่อยู่ในขั้นสร้างรากฐานเสมือน เขาจึงมีภูมิคุ้มกันต่อพิษเหล่านี้ได้อย่างยอดเยี่ยม

ก่อนที่พิษร้ายนี้จะกัดเซาะเข้าสู่จิตสำนึก มันถูกจัดการโดยระบบป้องกันร่างกายที่สมบูรณ์แบบ… ทั้งหมดมาจากทักษะการหลอมกายขั้นสมบูรณ์ที่เขาฝึกฝน

จากประสบการณ์ของไป๋ชิวหรานในยุคทวยเทพ สารพิษเหล่านี้จะถูกขับออกจากร่างกายผ่านปัสสาวะ

แน่นอนว่าของเหลวที่ขับออกมาย่อมมีพิษ ไม่เช่นนั้นในยุคทวยเทพ มังกรดุร้ายย่อมไม่อาบน้ำในแม่น้ำที่ไม่รู้ต้นกำเนิด เพราะพวกมันจะถูกวางยาพิษตายตกอยู่ที่นั่น

ไป๋ชิวหรานประเมินร่างกายตนเองว่าสารพิษอาจจะแพร่กระจายอยู่ในร่างนี้ ตอนนี้เขายังไม่ได้ส่งมันเข้าสู่ระบบป้องกันของร่างกาย

แต่แท้จริงแล้วภายใต้การทำงานของทักษะการหลอมกาย ภูมิคุ้มกันถูกสร้างขึ้นแล้วในร่างกายของเขา เป็นไป๋ชิวหรานที่พยายามควบคุมทุกสิ่งและปล่อยให้พิษเหล่านั้นยังคงอยู่ในร่างกายต่อไป

เขากำลังรอเวลา ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!

…

หนึ่งเดือนถัดมา เหล่าเซียนที่ทำงานอย่างหนักได้รับวัสดุที่ถูกส่งมาจากแดนเซียนอย่างต่อเนื่อง ทั้งหมดก็เพื่อผลิตกองเรือเหาะขึ้นมาอีกหนึ่งชุด

ไป๋ชิวหรานจัดระเบียบกำลังคนทันที และออกเดินทางด้วยกองเรือนี้ไปยังเขตแดนที่อาจารย์อสูรอสรพิษอาศัยอยู่

อาจารย์อสูรจอมเจ้าเล่ห์ตนนั้นยังคงหลบซ่อนภายในเขตแดนจิตสำนึก ไอพิษและหนองน้ำพิษน้อยกว่าปกติ มีอสูรแปลกประหลาดจำนวนมากถือกำเนิดขึ้นมา ซึ่งล้วนเป็นสิ่งที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ว่ายังไม่ถูกกำจัดหมดสิ้น เพราะสุดท้ายแล้วผู้นำของมันยังคงหลบซ่อนอยู่ที่ใดสักแห่ง

กองเรือเหาะผ่าเขตแดนทั้งหมดออกอย่างไร้ความปรานีพร้อมกับบุกโจมตีอย่างโหดเหี้ยม ภายใต้การทิ้งระเบิดจากปืนใหญ่เซียน อสูรระดับต่ำทั้งหมดตายตกอย่างรวดเร็ว และเขตแดนของอาจารย์อสูรอสรพิษก็ถูกระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ

หลังจากนั้น เหล่าเซียนบนกองเรือเหาะก็จัดตั้งตาข่ายปิดล้อม กั้นทางผ่านโลกใบนี้ไว้อย่างสมบูรณ์ เพื่อป้องกันไม่ให้อาจารย์อสูรอสรพิษหลบหนีไป

เมื่อเรือเหาะกวาดล้างอาณาจักรอาจารย์อสูรอสรพิษนี้แล้ว ร่างกายของไป๋ชิวหรานจึงปลดปล่อยสัมผัสเทวะออกมา เพื่อค้นหาอาจารย์อสูรอสรพิษผู้กลับกลอกตนนั้น

หลังจากตรวจสอบโดยรอบแล้ว สัมผัสเทวะของไป๋ชิวหรานแทรกซึมเข้าสู่โลกวัตถุ แล้วตรวจสอบมันอย่างระมัดระวัง สุดท้ายจึงพบตำแหน่งอีกฝ่าย

บุรุษผู้นี้ฉลาดนัก มันซ่อนตัวอยู่ในโลกวัตถุในเขตแดนของตนเอง มันเอาร่างของมนุษย์งูผู้หนึ่งมาครอบครองแล้วอาศัยอยู่ร่วมกับพวกเขาตามวิถีของมนุษย์งู

ไป๋ชิวหรานไม่คิดจัดการกับมันทันที แต่เพียงสงบจิตใจลง จากนั้นสั่งให้เหล่าเซียนทั้งหมดกวาดล้างพื้นที่เหล่านี้ แล้วจึงใช้เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานกัดเซาะยึดครองดินแดนทั้งหมด

กองเรือรีบกวาดล้างเขตแดนอย่งรวดเร็ว จากนั้นก็ค่อย ๆ จัดการทีละขั้นตอน ภายในเขตแดนจิตสำนึกแห่งนี้ เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานเริ่มยึดดินแดน ซึ่งก่อสร้างเป็นเมืองเซียน สร้างตาข่ายปิดล้อม และเชื่อมโยงตาข่ายปิดล้อมนี้เข้ากับทางเข้าของกำแพงแห่งความตระหนักรู้

ในบรรดาโลกวัตถุที่ถูกอาจารย์อสูรอสรพิษครอบครอง มีเพียงแคว้นที่ลอยอยู่เหนือท้องฟ้าเท่านั้นที่มีอารยธรรม… ซึ่งมันคืออารยธรรมของมนุษย์งู

เป็นที่ทราบกันมานานว่าอารยธรรมที่มีอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้ถูกสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของศิษย์คนแรกของจักรพรรดิเซียนองค์แรกแห่งแดนเซียนกลาง ดังนั้นเมื่อเสร็จสิ้นการก่อสร้างเมืองเซียนแล้ว เหล่าเซียนทั้งหมดจึงรีบจัดกองกำลังอย่างรวดเร็ว เพื่อเข้าสู่โลกวัตถุนี้และต้องการที่จะสื่อสารกับอารยธรรมของมนุษย์งู

เซียนเหล่านี้อยู่ภายใต้ไป๋ลี่และเล่อเจิ้นเทียน ทั้งหมดทำได้ดีอย่างยิ่ง เพียงไม่นานนักเซียนทั้งหมดก็ดึงอารยธรรมของมนุษย์งูเหล่านั้นเข้ามาในค่ายที่ตั้งของเหล่าเซียนเพื่อจัดการกับอสูรร่วมกัน

อย่างไรก็ตาม มนุษย์งูเหล่านี้แบ่งออกเป็นเผ่าใหญ่ เผ่าเล็ก และไร้สังกัด ดังนั้นแม้ว่าชนเผ่างูส่วนใหญ่จะยอมรับคำเชิญของเหล่าเซียน และยอมเป็นข้าราชบริพารของโลกเซียน แต่ก็ยังมีบางเผ่าที่ต้องการถือครองความเป็นอิสระ

หลังจากไป๋ชิวหรานตรวจสอบจิตวิญญาณแล้ว อาจารย์อสูรอสรพิษก็ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มดังกล่าว และยึดร่างกายของผู้นำเผ่าไว้!

ชนเผ่านั้นอาศัยอยู่ในดินแดนที่หนาวเหน็บไร้ซึ่งความสุข ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังคัดค้านอักขระโบราณที่ศิษย์คนแรกของไป๋ลี่ทิ้งเอาไว้ เนื่องจากทั้งหมดไม่ต้องการใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิตของตนเอง

เหล่าเซียนไม่ได้บังคับให้คนในเผ่านั้นเข้าร่วม และไป๋ชิวหรานก็ไม่สนใจ ท้ายที่สุดแล้วเซียนจะต้องยึดถือคุณธรรมเป็นที่ตั้งอย่างเคร่งครัด

แต่ไป๋ชิวหรานยังคงประหลาดใจ เมื่อตอนที่เขากำลังคิดหาวิธีหลอกล่ออาจารย์อสูรอสรพิษให้เชื่อฟังและออกมาตายตกตรงหน้า แต่ชายผู้นั้นก็มาพบเขาที่ประตูและขอเข้าร่วมกลุ่มด้วยตนเอง

ปรากฏว่าแม้หลังจากซุ่มอยู่ในโลกวัตถุนี้ สหายผู้นั้นก็ไม่สามารถยับยั้งสัญชาตญาณของตนเองได้ ในฐานะผู้นำของเผ่า มันต้องนำพานักล่าทั้งหมดในเผ่าออกหาอาหารเพื่อให้เพียงพอกับชีวิตของชาวเผ่าทั้งหมด

มันคุ้นเคยกับการอยู่ในอาณาเขตของตนเอง เป็นราชา และถูกเอาอกเอาใจ เช่นนั้นจะสามารถเผชิญหน้ากับความขมขื่นเหล่านี้ได้อย่างไร? ไม่ในช้ามันก็ไม่อาจทนกลิ่นหอมของเนื้อย่างตรงหน้าได้ จึงเริ่มโจมตีคนในเผ่าของตนเอง

หลังจากกลืนกินวิญญาณของเผ่าไปสองสามคนแล้ว อาจารย์อสูรอสรพิษก็ผ่อนคลายลง แต่ในไม่ช้าก็ประสบปัญหาน่าอับอาย เพราะนักล่าหลายคนตายตกไปอย่างลึกลับ เช่นนี้เผ่าจึงไม่อาจหาอาหารได้เพียงพอ

ดังนั้นหลังจากอาวุโสของเผ่าตกลงกัน ร่างกายที่ถูกครอบครองโดยอาจารย์อสูรอสรพิษซึ่งเป็นผู้นำของเผ่าก็ถูกบังคับให้เลือกเส้นทาง เช่นนี้เขาจึงต้องมาที่เมืองเซียนและขอเข้าร่วมสู่ที่ค่ายแห่งนี้

หลังจากอธิบายความตั้งใจกับเหล่าเซียนที่อยู่บนเรือเหาะ เขาก็ถูกพาตัวไปที่กระโจมใหญ่อย่างรวดเร็ว

“เข้าไป”

เซียนที่พาตัวมาได้กล่าวขึ้นว่า

“บรรพชนของพวกเราอยู่ในนี้”

หลังกล่าวจบ เซียนผู้นั้นก็หันหลังกลับออกจากสถานที่แห่งนี้ทันที ในแววตาของอาจารย์อสูรอสรพิษเต็มไปด้วยความหิวกระหาย

เหล่าเซียนที่ออกมาในคราวนี้ล้วนแต่มีอาจารย์อสูรติดตาม ดังนั้นอาจารย์อสูรอสรพิษจึงคิดผิดว่าพวกมันล้วนแต่เป็นอสูรระดับต่ำภายใต้อำนาจของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐาน

อสูรระดับต่ำเหล่านี้มีสติปัญญาสูงส่ง… อาจารย์อสูรอสรพิษเคยได้ยินว่ามีเพียงอสูรแห่งความปรารถนาทั้งหกเท่านั้น

หากมันสามารถแฝงตัวเข้ามาอยู่ในนี้ แล้วรอโอกาสที่จะยึดครองอาณาจักร…

ภาพลักษณ์ยอดเยี่ยมเช่นนี้กระตุ้นความปรารถนาในหัวใจของอาจารย์อสูรอสรพิษอีกครั้ง ตัณหาของอสูรไม่มีวันเลือนหายไป ความโลภของมันไร้สิ้นสุด

ขณะที่กำลังเพ้อฝัน อาจารย์อสูรอสรพิษที่ควบคุมเลือดเนื้อของร่างนี้ก็เปิดม่านแล้วเดินตรงเข้าไปในกระโจมใหญ่

ภายในมีพรมหรูหรา โต๊ะน้ำชา เก้าอี้สองตัว โดยมีเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง… กำลังจับจ้องมองมาด้วยสายตาผ่อนคลาย