ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 468 อาบน้ำเปลี่ยนชุด เริ่มสร้างรากฐาน!
บทที่ 468 อาบน้ำเปลี่ยนชุด เริ่มสร้างรากฐาน!
บทที่ 468 อาบน้ำเปลี่ยนชุด เริ่มสร้างรากฐาน!
“ต่างโลก? เทศนา?”
เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ชิวหราน เท่อหมีซื่อพลันเกิดความสับสน
ไป๋ชิวหรานจึงอธิบายสองสิ่งนี้ให้นางฟังอย่างละเอียด
“…”
หลังจากฟังจบ มหาปราชญ์ก็ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่พลางเชิดคางขึ้น และกล่าวกับไป๋ชิวหรานว่า
“ขอโทษด้วยหากข้าสันนิษฐานผิดไป ข้าไม่สามารถเทศนาเพื่อเทพแห่งยันต์และเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานด้วยตัวเองได้ แต่ว่า… พวกเราอาจจะสามารถจัดตั้งกลุ่มเพื่อเผยแผ่ลัทธิให้ได้”
“หากเจ้าตั้งใจเช่นนี้ แบบนั้นมันก็ดีกว่า มีอารายธรรมมากมายในโลกวัตถุ พวกเขาตกลงที่จะรับใช้เป็นอัครสาวกของพวกเรา แน่นอนว่าอารยธรรมและโลกที่รับภารกิจนี้ จะเป็นที่โปรดปรานของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานเช่นกัน… ต้องมีการจ่ายค่าแรง นั่นคือเรื่องที่ควรทำ”
ไป๋ชิวหรานหยิบจี้หยกออกมาวางไว้ในมือของเท่อหมีซื่อ
“เอาเป็นว่าถ้าเจ้าตัดสินใจได้แล้ว จงใช้จี้หยกนี้ติดต่อมา หลังจากใช้มันเพื่อติดต่อแล้ว ถึงตอนนั้นจะมีใครบางคนมารับการติดต่อจากเจ้า เพื่อเจรจาเรื่องต่าง ๆ”
“อื้ม ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว”
เท่อหมีซื่อเก็บจี้หยกมา
“ข้ามีบางสิ่งที่ต้องทำ ต้องขอลาก่อน”
ไป๋ชิวหรานเตรียมจะจากไปอย่างร้อนรน
“พวกเราพบกันภายหลังได้หรือไม่?”
เมื่อเห็นไป๋ชิวหรานเตรียมจะออกจากโลกนี้อีกครั้ง เท่อหมีซื่อจึงเอ่ยถามพร้อมยกมือขึ้น
“อื้ม… ถ้าเจ้าเข้ามาในการทำงานของแดนเซียน ในอนาคตก็อาจจะมีเวลาได้กลับมาที่โลกภูตอีกครั้งก็ได้”
ไป๋ชิวหรานโบกมืออย่างสบายอารมณ์
“เอาเป็นว่า… อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดแล้วกัน ลาก่อน!”
หลังจากกล่าวลามหาปราชญ์ ไป๋ชิวหรานก็มาที่โลกฝั่งนี้ เพื่อช่วยสร้างช่องทางการเชื่อมช่องทางไปสู่สังสารวัฏแห่งการกลับชาติมาเกิดให้โลกนี้
หลังจากยึดครองดินแดนของท่านผู้ทรงเกียรติเจี้ยนอวี้ และเปลี่ยนโลกนับไม่ถ้วนที่นั่นให้กลายเป็นพื้นที่ปิดล้อมของแดนเซียน ไป๋ชิวหรานได้ถ่ายทอดคำสั่งในฐานะจักรพรรดิภูตผี ให้ยมโลกและโลกภูตผีส่งคนมายังด้านหลังพื้นที่ปิดล้อมของแดนเซียน โลกภูตผีแห่งที่สองและสังสารวัฏแห่งการกลับชาติมาเกิดก็ถูกสร้างขึ้น
อย่างไรเสียที่โลกภูตผีอันมืดมิด ความว่างเปล่าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับกำแพงแห่งความตระหนักรู้ก็อยู่ไกลจากที่นี่เกินไป กำแพงแห่งความตระหนักรู้คล้ายกับวิธีเชื่อมโยงดินแดนแห่งความตระหนักรู้และกฎแห่งวิถีสวรรค์ถูกป้องกันเอาไว้อย่างแน่นหนา
ลืมโลกวัตถุหลายสิบแห่งที่อยู่ใกล้ป้อมปราการเซียนไปได้เลย ช่องว่างเส้นทางขนาดเล็กในกำแพงแห่งความตระหนักรู้นี้ ไม่มีทางที่จะเชื่อมโยงระหว่างยมโลกของโลกภูตผีกับโลกที่อยู่ลึกเข้าไปในดินแดนแห่งความตระหนักรู้ได้
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เมื่อมีคนตายที่นี่ ยมทูตจะเริ่มออกเดินทางจากโลกภูตผี แม้จะมีพรของกฎเกณฑ์ในโลกภูตผี อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองปี กว่าจะถึงตอนนั้น เกรงว่าชาวโลกวัตถุนี้คงกลายเป็นผีนานเกินไปแล้ว
ดังนั้นไป๋ชิวหรานจึงสั่งให้คนจากยมโลกของโลกภูตผีมาที่นี่เพื่อสร้างยมโลกอีกแห่งขึ้น ซึ่งเขาจะช่วยลงมือด้วยอีกแรง ส่วนที่ด้านหลังของพื้นที่ปิดล้อมของแดนเซียนในมิติแห่งเงาจะทำการเปิดออกเพื่อสร้างเมืองเฟิงตูขึ้นมาใหม่
นี่คือสิ่งที่สมควรทำในตอนนี้ แน่นอนว่าเพื่อทำให้ยมโลกจัดการปิดล้อมพื้นที่แห่งนี้กับดินแดนอาจารย์อสูรในอนาคต เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ยมโลกแห่งที่สองมีอสูรร้ายคอยทำให้เสื่อมทราม และต่อต้านสังสารวัฏแห่งการกลับชาติมาเกิด ไป๋ชิวหรานจึงต้องร่างแผนขึ้นมาอย่างรอบคอบเช่นกัน
ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งความคิดแยกไปยังโลกภูตผีอย่างเป็นทางการ ความคิดแรกเริ่มของไป๋ชิวหราน คือการรวบรวมพลังของวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดในโลกภูตผี และร่วมมือกันเพื่อสร้างภาพสุดยอดอาจารย์อสูรขึ้นมา
อาจารย์อสูรนี้มีศักยภาพที่จะกลายเป็นสุดยอดอาจารย์อสูรอย่างแน่นอน ความคิดของมันถูกแยกจากบุคคลหนึ่งคนในโลกภูตผี และทุกคนต้องร่วมแรงกันควบคุมมัน กระทั่งไป๋ชิวหรานและเจียงหลานผู้อยู่ในฐานะจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งภูตผีก็ต้องแยกความคิดของตัวเองออกไปเช่นกัน เพื่อช่วยควบคุมสุดยอดอาจารย์อสูรนี้
เมื่อถึงเวลานั้น อาจารย์อสูรตนนี้จะเหมือนกับเถ้าแก่ร้านสาขา ค่าตอบแทนถือครองจะถูกกำหนดด้วยความแข็งแกร่งของความคิดและความสามารถในการควบคุม
สุดยอดอาจารย์อสูรเช่นนั้นย่อมยากยิ่งที่เคลื่อนไหวได้ โลกภูตผีจะต้องร่วมแรงกัน ดังนั้นไป๋ชิวหรานจึงต้องใช้วิชาที่หลงเหลือโดยจักรพรรดิเซียนซู่หัวเพื่อให้อาจารย์อสูรนี้สามารถทำงานได้เอง กลายเป็นดั่งวัตถุเวทที่คอยควบคุมสังสารวัฏแห่งการกลับชาติมาเกิด
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดของไป๋ชิวหราน ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่เพื่อทำให้เป็นจริง แต่ทันทีที่ความตระหนักรู้นี้ปรากฏขึ้น ไป๋ชิวหรานจะไม่ต้องกังวลว่าพื้นที่ปิดล้อมทางฝั่งนี้จะถูกควบคุม จนสังสารวัฏแห่งการกลับชาติมาเกิดจะถูกรุกรานอีกต่อไป
เมื่อจัดการกับเรื่องทั้งหมดนี้แล้ว ไป๋ชิวหรานกลับป้อมปราการที่ทางเข้ากำแพงแห่งความตระหนักรู้ในแดนเซียน ก่อนจะพบว่าถังรั่วเวยกำลังรออยู่ที่นี่
หญิงสาวทั้งสามอย่างเจียงหลาน หลีจิ่นเหยา และซูเซียงเสวี่ยกลับมาถึงบ้านก่อนแล้ว เจียงหลานแวะไปที่แดนเซียนเพื่อรับลูกสาว ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมไป๋ชิวหรานปล่อยให้ถังรั่วเวยรออยู่ที่นี่นั้นก็มีเพียงเหตุผลเดียว
“อาจารย์ ใกล้ถึงเวลาแล้ว!”
ถังรั่วเวยดูจริงจัง
“อื้ม! หลังจากกลืนกินสุดยอดอาจารย์อสูรไปห้าตน แถมยังมีท่านผู้ทรงเกียรติเว่ยอวี้อีกครึ่งหนึ่ง อีกทั้งกองทัพอาจารย์อสูรนับไม่ถ้วนที่อยู่ใต้อาณัติของมัน ร่างจำแลงอาจารย์อสูรสองตนก็วิวัฒนาการขึ้นอีกครั้ง สูงยิ่งกว่าอาจารย์อสูรแห่งความปรารถนาทั้งหกเสียอีก”
ไป๋ชิวหรานกล่าวอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน
“การเติมเต็มความปรารถนายิ่งใหญ่ของข้าน่าจะมากเพียงพอแล้ว หากนี่ยังไม่ทำให้ความฝันกลายเป็นจริงได้อีก นั่นก็หมายความว่าเส้นทางของพวกเราช่างสิ้นหวังยิ่งนัก!!”
“เช่นนั้นท่านอาจารย์”
ถังรั่วเวยสูดหายใจเข้าลึก
“เจ้าเลือกสถานที่แล้วหรือยัง?”
“เลือกเรียบร้อย!”
ไป๋ชิวหรานพยักหน้าแล้วกล่าวคำ
“ก่อนเริ่มการต่อสู้ชี้ขาด ข้าลอบเข้าโลกวัตถุในดินแดนของอาจารย์อสูรเพื่อดูรอบข้าง ทำให้พบสถานที่วิเศษแห่งหนึ่งเข้า”
“ถ้าเช่นนั้นก็ยังไม่สายเกินไป”
ถังรั่วเวยหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น
“ไปกันตอนนี้เลย!”
“โชคดี!”
ไป๋ชิวหรานพยักหน้า
“ข้าจะไปหาเล่อเจิ้นเทียนเพื่อยืมเรือที่มงคลที่สุด”
…
ไป๋ชิวหรานไปพบเล่อเจิ้นเทียนเพื่อขอเรือแห่งความว่างเปล่าหมายเลขหกสิบหก จากนั้นพาถังรั่วเวย ศิษย์ และอาจารย์ไปยังโลกวัตถุในดินแดนเดิมของท่านผู้ทรงเกียรติเซียงอวี้
ที่นี่ยังไม่มีอารายธรรม แต่มีสิ่งมีชีวิตทรงปัญญาที่เปิดใจอยู่แล้ว พวกเขาเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตทรงปัญญาเหล่านี้จะสร้างอารยธรรมที่วิจิตรงดงามได้ทันเวลาเช่นกัน
แต่ไป๋ชิวหรานและถังรั่วเวยไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาพาผู้เป็นศิษย์มาถึงตีนเขาเขียวชอุ่มด้วยกัน
“ข้าได้เรียนรู้ฮวงจุ้ยบางอย่างมา”
หลังจากลงเรือแล้ว ไป๋ชิวหรานยืนอยู่หน้าถังรั่วเวยและชี้มาที่นาง
“มีภูเขาและน้ำอยู่ที่นี่ ธาตุทั้งห้าเต็มไปด้วยลม เป็นที่ที่โชคชะตาจะมารวมกัน! ถ้าเจ้ากระทำการอันใดที่นี่ ต่อให้เป็นภูตผีโชคร้ายที่อ่อนแอที่สุดก็สามารถเปลี่ยนชีวิตท้าสวรรค์ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีน้ำพุร้อนอยู่ที่ตีนเขา ข้าไปลองความร้อนในน้ำพุร้อนมาแล้ว กำลังดีเลย สามารถใช้อาบและเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ด้วย!”
