ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 494 แหกคุก
บทที่ 494 แหกคุก
บทที่ 494 แหกคุก
ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ณ เรือนจำเซินลาต๋าที่หนึ่ง
ภายในสถานที่นอกโลกไม่ควรจะมีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืน แต่ด้วยการค้นคว้าจากสรีรวิทยาและคำนึงคิดจิตใจของเหล่านักโทษที่ถูกคุมขังภายในสถานที่แห่งนี้ มหาเทพหุ่นกลจึงใช้หุ่นกลด้านนอกของเรือนจำเซินลาต๋าที่หนึ่ง สร้างดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษ
ตอนนี้พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว จันทราก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แสงสีนวลอ่อนสาดส่องลงบนเรือนจำเซินลาต๋าที่หนึ่ง…
หุ่นกลระดับผู้พิทักษ์สองตนเดินผ่านทางเดินเข้าสู่ส่วนลึกของเรือนจำ และใช้อุปกรณ์ที่มองเห็นในความมืดตรวจตราเหล่านักโทษผู้ถูกคุมขังอยู่ภายในห้อง
ผู้ที่ถูกคุมขังอยู่ภายในเรือนจำเซินลาต๋าแห่งนี้เป็นทั้งนักโทษที่คิดต่อต้านมหาเทพหุ่นกล หรือชีวิตที่มีปัญญาก่อนหน้าและถูกเปลี่ยนแปลงให้กลายเป็นสัตว์ร้าย…
มหาเทพหุ่นกลพยายามศึกษาพวกเขาโดยหวังว่าจะเปลี่ยนเส้นทางเดินชีวิตของทุกคนไปสู่ระดับชีวิตที่ชาญฉลาด และฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ของเผ่าพันธุ์อีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม นักโทษส่วนใหญ่ในเขตที่สามของเรือนจำเซินลาต๋านั้นล้วนแต่เป็นนักโทษการเมืองหลากหลายครอบครัว ไม่เพียงแต่เหล่านี้จะไม่คิดสำนึกบุญคุณของมหาเทพหุ่นกลแล้ว พวกเขายังคิดค้นหาวิธีการสารพัดเพื่อปลดปล่อยเผ่าพันธุ์ของตนเองจากกลไกควบคุม และคิดโต้ตอบกับมหาเทพหุ่นกลอีกด้วย
ในสายตาของหุ่นกลผู้พิทักษ์ที่ถูกตราหน้าไว้ด้วยความภักดีของโซ่ตรวจผนึกความคิด มองว่านักโทษการเมืองเหล่านั้นคือผู้ทรยศที่น่ารังเกียจ
สาเหตุที่พวกเขากลายเป็นนักโทษที่อันตรายที่สุดภายในเรือนจำเซินลาต๋า เพราะพวกเขามีระเบียบแบบแผน ค้นค้นหาวิธี และเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว หากมีโอกาส ทั้งหมดจะก่อจลาจลภายในเรือนจำแห่งนี้เพื่อฉวยโอกาสหลบหนีอย่างแน่นอน!
ผู้พิทักษ์สองคนเดินไปรอบ ๆ เส้นทาง ทันใดนั้นห้องขังทางซ้ายพลันเกิดเสียงดังสนั่น
ปัง! ปัง! ปัง!
อีกด้านหนึ่งในเวลาเดียวกันก็เกิดเสียงดังขึ้นอีกฝั่ง… เป็นเสียงขู่ฟ่อ
เสียงขู่ฟ่อนี้อาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเสียงของสัตว์ป่าบางชนิด แต่หลังจากการค้นหาโดยกลไกของคลังความคิดของมหาเทพหุ่นกลแล้ว… จึงทราบได้ว่านี่คือภาษาถิ่นของเผ่าพันธุ์หนึ่งในโลกที่ห่างไกล
“ขอเหล็กใหญ่ ๆ หน่อย!” คนที่อยู่ในห้องขังกล่าวขึ้น “ท่อในห้องน้ำของข้าตันแล้ว…”
หุ่นกลยืนอยู่ด้านหน้าเดินเข้าไปในห้องขังของเขา เปิดหน้าต่างเหล็กในห้องขังพร้อมกับมองเข้าไปด้านใน
ความสามารถในการมองเห็นของมันทำให้มองผ่านความมืดภายในห้องขังได้ชัดเจน ในห้องมืดสนิท ห้องน้ำข้างเตียงเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเหม็นเน่า ทั้งยังมีน้ำสีเหลืองไหลออกมาจากท่อทีละหยด ไหลนองลงพื้นจนเลอะเทอะไม่น่าชม
เหล่าที่ถูกคุมขังอยู่ภายในห้องนี้ร่างกายปกคลุมไปด้วยเกล็ด พวกมันจับจ้องหุ่นกลตรงหน้าด้วยแววตาไร้เสียงสาก่อนจะกระดิกหางไปมา
“โอ๊ย! ไอ้พวกเดรัจฉานต่ำต้อย สกปรกนัก!” หุ่นกลสาปแช่งด้วยเสียงทุ้มต่ำ ก่อนจะกล่าวกับอีกฝ่ายว่า “เจ้ารอก่อน ข้าจะเรียกช่างซ่อมมาให้!”
หลังจากนั้นไม่นาน หน่วยซ่อมบำรุงก็มาถึงพร้อมกับแขนกลจำนวนนับไม่ถ้วน หุ่นกลสองตัวก่อนหน้าเปิดประตูห้องขังพร้อมกับเดินเข้าไปด้านใน
“ใจเย็น ๆ” หุ่นกลผู้พิทักษ์ยื่นมือออกมาในระยะประชิด ก่อนจะกดร่างกายของสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งไว้กับพื้นและมัดมือด้วยเชือกสายฟ้า “เฮ้ย! ใจเย็น ๆ ก่อนไม่ได้หรือไร ข้าไม่ได้คิดจะหนีสักหน่อย!!”
มนุษย์ครึ่งยักษาถูกตรึงไว้บนพื้นตะโกนลั่น
“อ๊ากกกก ข้าเจ็บ!”
“เงียบซะ!”
หลังจากมัดเสร็จสิ้นแล้ว หุ่นกลผู้พิทักษ์ก็ดึงเขาขึ้นมาพร้อมกับออกแรงเตะให้พ้นทางเดิน
หลังจากจัดการกับมนุษย์ครึ่งยักษาได้แล้ว หุ่นกลผู้พิทักษ์ก็ส่งสัญญาณให้ช่างซ่อมบำรุงเข้ามาในห้องขัง และเริ่มลงมือจัดการซ่อมห้องน้ำ
“โฮก โฮกกก!”
ในขณะนั้นเอง สัตว์ร้ายที่อยู่ที่นี่ตื่นตระหนกกับการเคลื่อนไหวเหล่านั้น ภายในห้องขังตรงข้ามกับมนุษย์ครึ่งยักษา มีสัตว์ร้ายคำรามลั่นที่กำลังทุบประตูเหล็กเสียงดัง!
หุ่นกลผู้พิทักษ์มองจากระยะไกล …ก่อนจะเดินไปเปิดหน้าต่างเหล็กเพื่อตรวจสอบ
จู่ ๆ จมูกของหมาป่าดุร้ายสีขาวก็ยื่นออกมาจากช่องว่างระหว่างลูกกรงของหน้าต่าง …มันพยายามจะจู่โจม! แต่หุ่นกลผู้พิทักษ์ไม่คิดหวาดกลัว ก่อนจะใช้มือผลักมันกลับไปอย่างง่ายดาย!
หมาป่าพยายามกัด ดวงตาสีแดงเข้มเปล่งประกายเดือดพล่านปรากฏขึ้นระหว่างลูกกรงหน้าต่างเหล็ก สายตาเกรี้ยวกราดเต็มไปด้วยความดุร้าย
มนุษย์หมาป่าสีขาวที่ถูกคุมขังอยู่ภายในห้องนี้เสื่อมถอนจากสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดไปสู่สัตว์เดรัจฉานกระหายเลือด ในสังคมของมนุษย์หมาป่านั้น หมาป่าสีขาวจะถูกเรียกว่าเป็นราชาแห่งหมาป่าอีกด้วย
พวกมันสันโดษ ทรงพลัง เต็มไปด้วยสติปัญญา และมีความคิดที่กว้างไกล ความรู้ของพวกมันลึกซึ้งไม่อาจประมาทกับสัญชาตญาณของพวกมันได้
แต่เวลานี้มนุษย์หมาป่าสีขาวกลายเป็นสัตว์ร้ายที่หิวกระหายโลหิต ต้องการเนื้อสด และเห่าหอนเมื่อพระจันทร์ประดิษฐ์สว่างไสวในทุกคืนวัน!
หุ่นกลผู้พิทักษ์ถอนหายใจอย่างเย็นชา ก่อนจะยกขาขึ้นพร้อมถีบประตูห้องขังของมนุษย์หมาป่าเพื่อให้มันหวาดกลัวและยอมเชื่อฟัง
เห็นได้ชัดว่าการข่มขู่ของเขาได้ผล มนุษย์หมาป่าภายในห้องขังที่สูงกว่าสองฉื่อครึ่งส่งเสียงร้องราวกับสุนัข และวิ่งหลบไปอยู่ใต้เตียงพร้อมร่างกายสั่นสะท้าน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หุ่นกลผู้พิทักษ์จึงหันกลับไป แต่ในเวลานั้น แววตาของมนุษย์หมาป่าที่เดิมเผยความหวาดกลัว จู่ ๆ กลับกลายเป็นฉายแววแห่งการประสบความสำเร็จ!
มันยื่นมืออย่างเชื่องช้า และทันทีที่หุ่นกลผู้พิทักษ์หันศีรษะกลับ มันดึงยุทธภัณฑ์ขนาดพกพารูปร่างประหลาดออกมาจากใต้เตียง!
มนุษย์หมาป่าเล็งที่ท้ายทอยของหุ่นกลผู้พิทักษ์จากระยะไกล ก่อนจะยิงโจมตีออกไป!
“ฟ่อ ฟ่อ”
พลังงานไฟฟ้าประหลาดส่องสว่างวาบ กระทบกับอักขระยันต์ด้านหลังของหุ่นกลผู้พิทักษ์! อักขระยันต์กระพริบถี่ก่อนจะค่อย ๆ หรี่แสงลง จนร่างกายของหุ่นกลผู้พิทักษ์ถูกตัดการเชื่อมต่อระหว่างคลังข้อมูล! และวิญญาณที่อยู่ภายในร่างกายทั้งหมดถูกตัดขาดจากหุ่นกล
ข้อบกพร่องของร่างกายหุ่นกลพลันปรากฏ วิญญาณของพวกเขาและจิตวิญญาณปฐมภูมิถูกเก็บแยกจากกัน ร่างนี้จึงกลายเป็นเพียงเตาหลอมที่ทรงพลังเท่านั้น หลังจากที่สัญญาณจากศูนย์บัญชาการในร่างกายถูกปิดกั้น แม้ร่างกายของหุ่นกลไม่ถูกทำลายและไม่ได้รับความเสียหาย แต่ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้…
“ไอ้เดรัจฉานชั้นต่ำ!”
หุ่นกลผู้พิทักษ์ที่มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดยืนอยู่ในห้องขังอีกฝั่งสังเกตเห็นสถานการณ์นี้ จึงรีบดึงขวานข้างเอวออกมา เขาต้องการจะจัดการกับมนุษย์หมาป่าในห้องขังอีกฝั่ง แต่ขณะเดียวกัน มนุษย์ครึ่งยักษาที่ถูกมัดเอาไว้ก็อ้าปากพร้อมกับมียุทธภัณฑ์พกพาประหลาดคล้ายกับมนุษย์หมาป่า มันกัดยุทธภัณฑ์พกพาเพื่อปลดปล่อยการโจมตีไปยังจุดตายแท่นวิญญาณของหุ่นกลตรงหน้าทันที!!
ไฟกะพริบชั่วขณะ …ก่อนที่กลไกการทำงานทั้งหมดจะถูกตัดขาด
“แจ้งเตือน แจ้งเตือน มีนักโทษในเขตที่สามคิดหลบหนี แจ้ง…”
“ไปรายงานปู่แกในนรกซะ ไอ้บัดซบ!”
หุ่นกลซ่อมบำรุงที่กำลังง่วนอยู่กับโถส้วมเปิดสัญญาณแจ้งเตือนสีแดง แต่กลับถูกมนุษย์ยักษาถีบอย่างเหี้ยมโหดจนศีรษะกระแทกกับโถส้วมและมีชิ้นส่วนแตกหักกระจายอยู่บนพื้น!
หุ่นกลประเภทนี้ใช้สำหรับการซ่อมบำรุงโดยเฉพาะ เช่นนั้นความสามารถในการต่อสู้ของมันจึงอ่อนด้อย
“ในที่สุดก็กำจัดพวกมันได้แล้ว!”
ดวงตาของมนุษย์หมาป่าสีขาวในห้องตรงข้ามกลับมาฉายแววสดใสเช่นเคย มันกล่าวกับมนุษย์ครึ่งยักษาด้วยภาษาท้องถิ่น
“ไม่เสียแรงที่ข้าแสร้งทำเป็นสัตว์ร้ายมานานหลายปี และต้องอดทนกินเนื้อดิบจนแทบจะอาเจียนอยู่แล้ว!”
“นับว่ายอดเยี่ยมแล้ว…”
มนุษย์ครึ่งยักษาตอบกลับเป็นภาษาเดียวกัน
“อ้อ เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าเปิดประตูห้องขัง”
ท้ายที่สุด มันจึงฉีกแขนขาของหุ่นกลบางส่วนที่ใช้สำหรับการซ่อมบำรุง ก่อนจะแยกชิ้นส่วนอาวุธออก โดยไม่ลืมที่จะหยิบแท่นวิญญาณของหุ่นกลผู้พิทักษ์ทั้งสองตัวที่ยืนนิ่งออกด้วย
“หลบหน่อย”
มนุษย์ครึ่งยักษาถือแขนกลติดปืนยักษ์ของหุ่นกลผู้พิทักษ์ เล็งไปที่ประตูเหล็กของห้องขังมนุษย์หมาป่า
มนุษย์หมาป่าหลบตามคำบอก มนุษย์ครึ่งยักษาเปิดใช้ยุทธภัณฑ์โจมตีจนลำแสงปืนใหญ่จะปลดปล่อยรังสีรุนแรงออกมา! มันละลายกลอนห้องขังจนกลายเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่!
“เรียบร้อย”
มนุษย์หมาป่าก้าวขาออกจากห้องขัง มนุษย์ครึ่งยักษาขว้างขวานของหุ่นกลผู้พิทักษ์ให้กับเขา
“ต่อไป… เราไปช่วยสหายที่เหลือกันเถอะ แล้วค่อยไปที่ลานจอดเพื่อฉกชิงเรือเหาะหลบหนี!”
