ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 508 พี่ชาย เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!
บทที่ 508 พี่ชาย เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!
บทที่ 508 พี่ชาย เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!
“เยี่ยมเลย”
หลังจากได้ยินคำพูดของมหาเทพหุ่นกลแล้ว ถังรั่วเวยอดไม่ได้ที่จะมองมันด้วยความชื่นชอบ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือถ่ายทอดความรู้สึกชื่นชมเจตจำนงของมัน
“พี่ชาย… ท่านกำลังรนหาที่ตายแล้ว!”
ขณะที่นางกำลังกล่าว หางตาก็เหลือบเห็นฝ่ามือของไป๋ชิวหรานที่ห้อยข้างลำตัวค่อย ๆ กระชับแน่นขึ้น
“เจ้าไม่เคยพบกับจักรพรรดิเซียน เช่นนั้นทราบได้อย่างไรว่าคำพูดของข้าไม่มีความหมายต่อเขา?” ไป๋ชิวหรานยิ้มให้มันพร้อมกล่าวต่อ “เหตุใดเจ้าจึงไม่ให้โอกาสข้า เราไปพูดคุยกับเขาพร้อมกัน แล้วรับชมว่าเขาจะฟังถ้อยคำของข้าหรือไม่”
“ไม่จำเป็น ข้าไม่คิดเสียเวลากับเรื่องไร้สาระเช่นนั้น”
มหาเทพหุ่นกลกล่าวคำ
“นี่คือร่างอวตารของเจ้า! จึงไม่มีความสามารถในการต่อสู้ แล้วร่างจริงของเจ้าอยู่ที่ใด? ข้าจะให้โอกาสเจ้าด้วยการไม่ไล่ล่าหากเจ้ายินยอมออกจากแดนดินของข้าไปแต่โดยดี คราวนี้ข้าจะถือว่าเป็นการแสดงความจริงใจแด่จักรพรรดิเซียน”
“โอ้?”
ไป๋ชิวหรานหัวเราะพร้อมกล่าวว่า
“เราทั้งคู่ล้วนแต่มีอาจารย์อสูร และครอบครองขุมทรัพย์จากเขตแดนจิตสำนึกอาจารย์อสูร คิดจะปล่อยพวกเราไปหรือ?”
“เมื่อเจ้าผ่านจุดตรวจของข้า แน่นอนว่าข้าจะกำจัดอสูรของเจ้าโดยธรรมชาติ” มหาเทพหุ่นกลตอบกลับ “กล่าวสั้น ๆ ว่าตัวเจ้านั้นไม่มีความสามารถใช่หรือไม่?”
ไป๋ชิวหรานหัวเราะพร้อมกล่าวถาม
“แล้วเช่นนั้น เจ้าสังหารเซียนสองคนในทีมสายสืบของเราทำไม?”
มหาเทพหุ่นกลเงียบงัน
“อย่าบอกนะว่าเจ้าเพียงพยายามหลอกล่อให้เราปรากฏตัว จากนั้นค่อยสังหารเรา แล้วติดตามเบาะแสเพื่อกำจัดที่มั่นของเหล่าผู้หลบหนี?”
ถังรั่วเวยกล่าวด้วยความขุ่นเคือง
“ข้าไม่คิดว่า มหาเทพหุ่นกลจะน่ารังเกียจเช่นนี้!”
“คำว่าน่ารังเกียจของเจ้าคือคำศัพท์ที่ไร้ความหมายต่อข้า สิ่งเดียวที่สำคัญระหว่างข้าคือผู้แพ้กับผู้ชนะ ผู้ชนะคือผู้ที่สามารถเขียนประวัติศาสตร์ได้ในแบบที่ต้องการ ส่วนผู้แพ้ไม่ว่าจะมีโวหารสูงส่งเพียงใด สุดท้ายก็เป็นเพียงผู้แพ้วันยังค่ำ”
มหาเทพหุ่นกลกล่าว
“เอาล่ะ แผนการทดสอบง่ายนิดเดียว ในเมื่อพวกเจ้าผ่านพ้นไปแล้ว อวตารของเจ้าก็ไร้ประโยชน์ ให้ข้าจัดการแทนแล้วกัน”
ตามที่มันกล่าว อาวุธในมือของหุ่นกลนับไม่ถ้วนโดยรอบเริ่มตอบสนอง
ไป๋ชิวหรานปกป้องถังรั่วเวยพร้อมถอยหลังหนึ่งก้าว
“ไม่เกรงกลัวว่าตัวตนหลักของพวกเราจะมาล้างแค้นนี้หรือ?”
“ข้าไม่สนใจ แม้ว่าข้าจะไม่ได้ติดตามฐานที่มั่นของกลุ่มผู้หลบหนี ‘สรวงสวรรค์’ เรือเหาะที่หนีออกจากเรือนจำเซินลาต๋า สถานที่สุดท้ายที่มันหายไปคืออยู่ใกล้กับโลกวัตถุหมายเลข 36731 มันไกลมากจากที่นี่ ไม่ว่าร่างกายเจ้าจะแข็งแกร่งเพียงใดก็ยังนับว่าห่างไกล”
มหาเทพหุ่นกลกล่าวอย่างใจเย็น
“ยิง!”
อาวุธในมือของหุ่นกลนับไม่ถ้วนปลดปล่อยลำแสงกวาดล้างไปยังไป๋ชิวหรานและถังรั่วเวยซึ่งเป็นเพียงร่างอวตารพร้อมกับหุ่นจักรกลตัวใหม่ที่เพิ่งออกจากสายพานการผลิต
เมื่อมองไปที่พื้นซึ่งไม่มีแม้แต่ร่องรอยของฝุ่น มหาเทพหุ่นกลพลันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“สิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุนั้นบอบบาง สายตาคับแคบ ไร้ความรู้ หากปฏิเสธสิ่งนี้โดยไม่ยอมพิจารณาให้ดีแล้ว นับว่าสิ่งที่ข้าคิดล้วนแต่ถูกต้องทั้งสิ้น”
ขณะที่มันกำลังจะหันหลังกลับก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในอากาศ
“ทั้งหมดนี้สำหรับเจ้า ไปเกิดใหม่เสียเถอะ!”
ตูม!
คลื่นพลังอันน่าสะพรึงปรากฏขึ้น กองทัพจักรกลภายใต้อำนาจของกองทัพปัญญาประดิษฐ์ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ความรุนแรงสั่นสะเทือนฟ้าดิน เทพสงครามสวมหน้ากากพร้อมชุดเกราะสีเงินกำลังจับจ้องมองพวกเขาจากเบื้องสูง
หลังจากที่เทพเจ้าสงครามฉีกท้องฟ้าพร้อมปรากฏตัวขึ้น ปราณกระบี่สีน้ำเงินทะยานลงมาจากฟากฟ้า ก่อนจะปรากฏร่างบรรพชนกระบี่สวมชุดสีขาว เส้นผมสีขาวพร้อมด้วยสตรีงดงามผมสีดำขลับสวมใส่ชุดสีทอง
“ข้าทำงานอย่างหนักเพื่อบรรลุขั้นปฐมวิญญาณ กว่าข้าจะสร้างมันได้ข้าต้องเหน็ดเหนื่อยเพียงใด ทั้งหมดคือสิ่งที่ข้าถวิลหา แต่เจ้ากลับทำลายความพยายามของข้า ไอ้บัดซบ!”
ไป๋ชิวหรานมองพื้นดินไหม้เกรียม จากนั้นหันหน้ากลับมาจับจ้องด้วยแววตาเกรี้ยวกราด
“ข้าจะทำลายกลุ่มของพวกเราเพื่อระบายความโกรธแค้นนี้!”
เขาตะโกน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นอาจารย์โกรธถึงเพียงนี้…” ถังรั่วเวยชำเลืองมองชายในชุดขาวอย่างระมัดระวัง จากนั้นนางประสานมือพร้อมกล่าวกับมหาเทพหุ่นกล “เจ้าคือผู้โชคดี”
“ล้อเล่นหรือไร? เจ้าคิดว่ากองทัพทหารหนึ่งกองกำลังของข้าคือสิ่งใด? ของเล่นหรือ?”
มหาเทพหุ่นกลตอบกลับอย่างใจเย็น
“แม้กองทัพปัญญาประดิษฐ์จะไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้แนวหน้า แม้ความแข็งแกร่งส่วนตัวของเจ้าจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้สร้างข้าหรือจักรพรรดิเซียน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะพึ่งพาเพียงความแข็งแกร่งของตนเอง…”
ตู้ม!
ก่อนที่มันจะทันได้กล่าวจบสิ้น ไป๋ชิวหรานยื่นมือออกไปดึงกระบี่ด้านหลังพร้อมกับฟันออกไปในแนวราบ
ตู้ม!
ปราณกระบี่ที่พร่างพราวเกินกว่าจะจินตนาการระเบิดออกจากคมกระบี่พร้อมพุ่งเข้าหามหาเทพหุ่นกล ทุกสิ่งตรงหน้ากลายเป็นสีขาวโพลนหมดสิ้น ในเวลานี้อุปกรณ์รับสัมผัสทุกส่วนของมหาเทพหุ่นกลกำลังแบกรับภาระอย่างหนัก อีกทั้งยังมีอุปกรณ์มากมายไม่อาจแบกรับการโจมตีนี้ได้ จนเกิดควันสีขาวพวยพุ่งออกจากหลังการระเบิด
ตูม! ตูม! ตูม!
อวัยวะภายในก็ระเบิดออกเสียงดังจนแสบแก้วหู!
หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้นอยู่สองถึงสามลมหายใจ มหาเทพหุ่นกลก็รู้สึกว่าเจตจำนงของมันที่เชื่อมอยู่กับหุ่นกลกองทัพปัญญาประดิษฐ์ขาดสะบั้น
มันตัดสินใจอย่างรวดเร็วพร้อมกับออกคำสั่งกับหุ่นกลที่อยู่ภายในบริเวณเหล่านั้น และในชั่วพริบตา หุ่นกลที่เหลืออยู่ของกองทัพกองทัพปัญญาประดิษฐ์ทั้งหมดพลันเกิดการรวนและระบบเริ่มเสียหาย
เกิดอะไรขึ้น? สิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุเพียงแค่ชักกระบี่ออกมาพร้อมกับฟาดฟัน กองทัพของข้าก็หายไปกว่าครึ่ง แม้กระทั่ง… กองทัพปัญญาประดิษฐ์
เมื่อมองดวงตาของหุ่นกลที่ยังมีชีวิตรอด มหาเทพหุ่นกลก็เห็นหุ่นกลจักรพรรดิสูงตระหง่านยิ่งใหญ่ราวกับหอคอย ร่างกายนั้นใหญ่โตราวกับดาวเคราะห์ยักษ์ ในเวลานี้มันยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง โดยร่างกายถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และพื้นที่ตรงกลางว่างเปล่าเพราะถูกปราณกระบี่สับฟัน จนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นส่วนที่ยังใช้ได้
“ผู้ชนะคือผู้เขียนประวัติศาสตร์ ส่วนผู้แพ้จะต้องสูญเสียทุกสิ่ง ถ้อยคำของเจ้าก็มีความจริงอยู่บ้าง”
ไป๋ชิวหรานหันกลับมาเผชิญหน้ากับกองทัพจักรกลที่เหลือ พร้อมกับยกกระบี่ในมือขึ้นสูง
“แต่ผู้แพ้ที่กล่าวถึง มันคือเจ้าไม่ใช่หรือ?!”
ปราณกระบี่เปล่งประกายลำแสงออกมา ก่อนจะวูบวาบยามมันกวัดแกว่งไปมาในแนวตั้งและแนวนอน วิถีกระบี่งดงามราวกับทางช้างเผือกประวาตผ่านฟากฟ้า มันกำลังบุกทะลวงเข้าสู่กองทัพหุ่นกล จนพวกมันทั้งหมดคล้ายกับสำลักคลื่นพลังมหาศาลนี้!
แต่มหาเทพหุ่นกลไม่เต็มใจที่จะพ่ายแพ้ มันฮึดสู้อีกครั้งพร้อมกับใช้ความคิดควบคุมหุ่นกลทั้งหมด พวกมันชูอาวุธขึ้นฟ้าพร้อมกัน กองทัพหุ่นกลรวบรวมพลังและยิงออกไปด้วยท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบ พลังทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้… มันต้องการใช้เพื่อต่อสู้กับปราณกระบี่ที่กำลังพุ่งทะยานลงมา
อาวุธนับไม่ถ้วนเปล่งประกายออกด้วยลำแสงพลังงานมากล้น ก่อตัวเป็นห่าฝนกระหน่ำ โลกทั้งใบสว่างไสวไปด้วยพลังงานราวกับผืนผ้าที่ถูกสาดด้วยน้ำหมึกสีจากกวี
การต่อสู้น่าสะพรึงอันบ้าคลั่งนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่กี่ลมหายใจ แต่ในที่สุดหุ่นกลก็พ่ายแพ้ต่อพลังเหนือธรรมชาติ ปราณกระบี่พวยพุ่งลงมาจากฟากฟ้าด้วยกำลังมหาศาล และกวาดล้างหุ่นเชิดทั้งหมดที่ยืนอยู่บนพื้นดินอย่างง่ายดาย
