ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 513 ระเบิดปฐมวิญญาณ

บทที่ 513 ระเบิดปฐมวิญญาณ

บทที่ 513 ระเบิดปฐมวิญญาณ

กำปั้นขนาดใหญ่ทุบลงบนค่ายกลป้องกัน ค่ายกลป้องกันที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งเป็นพิเศษด้วยพลังแห่งยันต์และพลังปราณที่แท้จริงของโลกถูกระลอกคลื่นพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าปะทะในทันที

กำปั้นและค่ายกลป้องกันต่อต้านกันอยู่เพียงชั่วลมหายใจ สุดท้ายค่ายกลป้องกันทั้งหมดก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น รอยแตกขนาดใหญ่ลุกลามไปทั่วราวกับใยแมงมุม!

ตูม! กำปั้นยักษ์ทะลวงผ่านสิ่งกีดขวาง จนเกิดลมกรรโชกพัดพาหุ่นกลทั้งหมดกระเด็นไปกลางอากาศ บางตัวปะทะเข้ากับโรงงานจนเหลือเพียงเศษซาก และบางตัวหล่นลงไปในหลุมลึก และถูกฝังกลบอยู่ใต้ดินลึกหลายลี้!

ไกลออกไปนั้น กองทัพหุ่นกลที่ทรงพลังมากกว่าได้รวมตัวกันเสร็จสิ้นและกำลังพุ่งไปที่ท่าเรือ

ขณะพุ่งออกไป พวกมันใช้เครื่องวัตถุเวทตรวจสอบเจ้าของกำปั้นยักษ์อย่างต่อเนื่อง

“วิเคราะห์พลังงาน วิเคราะห์ส่วนประกอบของร่างกาย วิเคราะห์พลัง… ผลการวิเคราะห์เสร็จสิ้นแล้ว เป้าหมายคือรูปแบบชีวิตมีจิตสำนึกสูงส่ง และได้รับการยืนยันว่าเป็นอาจารย์อสูรที่มีสติสัมปชัญญะสูงสุดในเขตแดนจิตสำนึก ระดับภัยคุกคามสูงสุด กองทัพทหารทั้งหมดโปรดเข้าสู่สถานะพร้อมรบเต็มอัตราศึก!”

เมื่อกองทหารหุ่นกลเหล่านี้กำลังวิเคราะห์ภัยคุกคามของกำปั้นยักษ์ กำปั้นมหึมานั้นพลันหดกลับไปเสียดื้อ ๆ จากนั้นฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ดูคล้ายกับมือของสตรีก็เหยียดยาวออกมา… คว้าค่ายกลป้องกันที่ใกล้จะแตกออก พร้อมกับฉีกมันเบา ๆ ในเวลานี้เอง ท้องฟ้าทั้งหมดของฐานทัพวิถีต้นกำเนิดถูกฉีกกระชากอย่างสมบูรณ์

เทพีร่างใหญ่โตหาผู้ใดเทียบปรากฏขึ้นด้านบนสุดของฟากฟ้า ดวงตาของนางเปรียบได้กับอสนีบาตที่จับจ้องมายังเหล่าหุ่นกลตรงหน้า

ในเวลาเดียวกัน ช่องว่างถูกเปิดออกอย่างเงียบ ๆ บนกำแพงอีกด้านหนึ่งของฐานทัพกองกำลังวิถีต้นกำเนิด

ไป๋ชิวหรานและถังรั่วเวยเล็ดลอดเข้ามาด้านในอย่างเงียบ ๆ จากด้านนอกของป้อมปราการ และภายใต้การปกปิดของเวทบังตา พวกเขาข้ามผ่านหุ่นกลขนส่งบางส่วน และมุ่งหน้าไปยังโกดังเก็บของขนาดใหญ่

“ไหนบอกว่าจะไม่ทำตัวกระโตกกระตาก เราจะลอบเข้าสู่ฐานทัพนี้เงียบ ๆ?”

ถังรั่วเวยบ่นพึมพำ

“ข้าเพียงแค่ให้ร่างอาจารย์อสูรเปิดฉากโจมตี นี่เรียกว่ากระโตกกระตากหรือ?”

“เจ้าจะไปทราบอะไร นี่เป็นกลอุบายที่จะล่อเสือออกจากถ้ำ”

ไป๋ชิวหรานตำหนิขณะวิ่ง

“แล้วจะเป็นอย่างไรหากเราเข้าไปต่อสู้ใกล้กับโกดังหรือโรงงาน ลูกหลงจากการต่อสู้จะทำลายปฐมวิญญาณและโรงงานผลิตจื่อฝูหรือไม่? หากเป็นเช่นนั้นผู้ใดจะชดใช้? ยิ่งไปกว่านั้น พลังของอาจารย์อสูรของเจ้าไม่สามารถเรียกว่าโจมตีได้ด้วยซ้ำ ควรจะเรียกมันว่า ‘การสัมผัส’ มากกว่า”

“ในฐานะผู้ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน เจ้าควรจะกังวลเกี่ยวกับปฐมวิญญาณประดิษฐ์และโรงงานเหล่านี้”

ถังรั่วเวยเม้มปากแน่น ก่อนจะกล่าวเสียงต่ำ

“ถึงอย่างไร คำพูดข้าคงจะไม่สำคัญเท่ากับปฐมวิญญาณใช่ไหม!”

ไป๋ชิวหรานหยุดชะงักไปชั่วขณะ ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินหรือไม่ แต่ชายหนุ่มไม่ตอบกลับคำพูดของถังรั่วเวยและยังวิ่งตรงไปด้านหน้าด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

เมื่อไป๋ชิวหรานเป็นผู้นำ ความเร็วของทั้งสองจึงรวดเร็วมาก ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดเริ่มต้นของหุ่นกลขนส่ง สถานที่แห่งนี้เป็นที่ราบโล่ง โรงงานและโกดังทั้งหมดถูกสร้างขึ้นบนพื้นดิน ถนนทั้งสองฝั่งถูกแบ่งซ้ายและขวา ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยโรงงานผลิตปฐมวิญญาณและจื่อฝูประดิษฐ์ ในขณะที่ด้านขวาเต็มไปด้วยคลังสินค้าสำหรับจัดเก็บทุกสิ่ง

หุ่นกลขนส่งนับไม่ถ้วนหยุดอยู่ที่หน้าประตูโกดังและโรงงานเหล่านี้ โดยยืนรอให้หุ่นกลสายการผลิตแยกชิ้นส่วนต่าง ๆ แล้วบรรจุลงในยานพาหนะเพื่อขนส่งสิ่งเหล่านั้นไปเก็บด้านในโกดังถัดไป

เมื่อทั้งสองมาถึงที่นี่ กองทัพหุ่นกลจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเปิดฉากโจมตีร่างอาจารย์อสูรของถังรั่วเวย ทั้งหมดกำลังต่อสู้กับพระโพธิสัตว์เสริมอกอย่างสุดกำลัง

ไป๋ชิวหรานเลือกที่จะไม่รบกวน เขาพาถังรั่วเวยวิ่งไกลออกไป โรงงานและโกดังขนาดใหญ่ที่นี่ยังไม่ได้ถูกรื้อและทำลายค่ายกลป้องกัน พวกมันทั้งหมดยังคงรูปลักษณ์เดิมไว้อย่างมิดชิด

เขาดึงกระบี่ออกมาก่อนจะปลดปล่อยปราณกระบี่ จากนั้นขุดโรงงานและโกดังเหล่านี้ขึ้นมาพร้อมกับแผ่นดิน จากนั้นก็ปิดผนึกสถานที่แห่งนี้ไว้ในมิติเก็บของที่เขาสร้างขึ้นใหม่

ไม่นานนักที่ดินทั้งหมดในบริเวณนี้ก็ถูกไป๋ชิวหรานปล้นชิง โรงงานและโกดังทุกแห่งถูกเขาย้ายไปเก็บไว้ในมิติหนึ่ง

นี่คือการรับประกัน หากแผนการของเขาไม่สามารถจัดการกับเทพหุ่นกลได้ เขาจะนำโรงงานเหล่านี้และปฐมวิญญาณประดิษฐ์ส่งไปที่ห้องทดลองของเมืองเซียน เพื่อให้ช่างฝีมือเซียนศึกษาและวิเคราะห์พวกมัน

หลังจากไป๋ชิวหรานพาถังรั่วเวยมาถึงและเก็บเอาโกดังกับโรงงานใกล้เคียงทั้งหมดแล้ว ถังรั่วเวยจึงกล่าวว่า

“ท่านอาจารย์ มีบางสิ่งผิดปกติแล้ว”

ใบหน้าของนางเผยความสับสนออกมา

“ข้าสังหารหุ่นกลไปมากมาย แต่หุ่นกลจี่เกอยังไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหว”

ไป๋ชิวหรานตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันศีรษะมองไปยังทิศทางของสนามรบ ท้องฟ้าตรงนั้นถูกย้อมด้วยสีแดงจากลำแสงปืนใหญ่หุ่นกล ภายใต้อำนาจของพระโพธิสัตว์เสริมอก หุ่นกลจำนวนนับไม่ถ้วนร่วงหล่นกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ

กลางอากาศเกิดระเบิดเพลิงขนาดใหญ่สว่างไสว ในขณะที่ร่างกายใหญ่โตของพระโพธิสัตว์เสริมอกถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกจากแรงระเบิดเพราะถูกปืนใหญ่ระดมยิง

ยุทธภัณฑ์เหล่านั้นไม่อาจสร้างความเจ็บปวดให้กับนางได้ หลังจากกลืนกินผู้ทรงเกียรติเจี้ยนอวี้และเหล่าอสูรแห่งความปรารถนาทั้งหก ร่างของอาจารย์อสูรของนางก็แซงหน้าจักรพรรดิเซียนไปแล้ว! และมีพลังการต่อสู้ใกล้เคียงกับเจียงหลาน หากไม่มีหุ่นกลจี่เกอ หรือหุ่นกลจักรพรรดิออกมาต่อสู้ พวกหุ่นกลมากกว่าครึ่งจะต้องถูกถังรั่วเวยกวาดล้างหมดสิ้นแน่

“เป็นไปไม่ได้ที่กองกำลังวิถีต้นกำเนิดจะไม่มีหุ่นกลจี่เกอ หรือหุ่นกลจักรพรรดิคอยควบคุม”

ไป๋ชิวหรานครุ่นคิด

“มันหายไปไหนนะ? เทพหุ่นกลวางแผนอะไรไว้? อ้อ!”

เขาเงยศีรษะขึ้นมองท้องฟ้า จ้องมองทะลุกำแพงฐานทัพ และจับจ้องไปในความว่างเปล่า

อีกทางหนึ่ง เขาและถังรั่วเวยมาถึงด้านในฐานทัพแห่งนี้แล้ว ร่างมนุษย์ขนาดใหญ่เปล่งประกายรัศมีอ่อนนุ่มลอยล่องอยู่ในความว่างเปล่า

มันคือร่างพลังงานบริสุทธ์ขนาดใหญ่ ใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการ ใบหน้าอ่อนเยาว์ดูธรรมดา ทั้งยังมีอักขระโบราณเปล่งประกายทั่วร่างกาย

มือของมันถือบางสิ่งเอาไว้ที่หน้าอก โดยมือมือซ้ายอยู่ด้านล่าง มือขวาอยู่ด้านบน ตรงจุดนั้นผยพลังปราณที่แท้จริงไร้สิ้นสุดควบรวมกันเป็นอักขระโบราณเปล่งประกาย

“นั่นคือ… ปฐมวิญญาณ?”

ไป๋ชิวหรานอุทานออกด้วยความประหลาดใจ หุ่นกลจี่เกอของวิถีต้นกำเนิดกลายเป็นหุ่นกลขนาดใหญ่ไร้ผู้ใดเทียบ มันคือปฐมวิญญาณที่ถูกสร้างขึ้นด้วยพลังปราณแก่นแท้อย่างแท้จริง!

ปฐมวิญญาณเป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ทำให้ไป๋ชิวหรานหวั่นไหว ประกอบกับความจริงที่ว่าอีกฝ่ายมีขนาดมหึมา และเป็นหุ่นกลจี่เกอของกองกำลังวิถีต้นกำเนิด ข้อเท็จจริงที่น่าตื่นตระหนกนี้เมื่อนำมารวมกันแล้วมันสร้างความตื่นตระหนกให้กับไป๋ชิวหรานได้โดยสมบูรณ์

ชั่วลมหายใจถัดมา อักขระยันต์นับไม่ถ้วนที่ตระเตรียมไว้ก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า มันปรากฏขึ้นทุกส่วนของฐานทัพและปิดผนึกทั้งฐานทัพเอาไว้ เวลานี้เองที่อาจารย์อสูรของถังรั่วเวยถูกปิดกั้นอยู่ภายนอก

ถังรั่วเวยรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติ นางจึงออกคำสั่งให้อาจารย์อสูรของตนเองโจมตีค่ายกลอักขระยันต์ตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตามด้วยพลังมหาศาลของหุ่นกลจี่เกอแล้ว แม้กำปั้นของนางจะหนักหน่วงเพียงใด สุดท้ายแล้วป้อมปราการเหล่านั้นเพียงสั่นไหวเล็กน้อย

ชั่วลมหายใจถัดมา ปฐมวิญญาณทั้งหมดที่อยู่ภายในฐานทัพแห่งนี้พลันเปล่งประกายส่องแสงเจิดจ้าสู่สายตา